-Πάνω από 2 τρις ευρώ το χρέος της Ιταλίας.
-Γιατί πρέπει να ανησυχεί η Ελλάδα.
Η νέα εκτίναξη του Ιταλικού χρέους πάνω από τα 2 τρισ. ευρώ
και με προοπτική στο τέλος του χρόνου να φτάσει το 135% του ΑΕΠ της,
έχει προκαλέσει συναγερμό σε όλη την Ευρωζώνη.
Όλοι κοιτούν προς το Βερολίνο, η κ. Μέρκελ όμως γνωρίζει ότι είναι πολύ δύσκολο στη γειτονική χώρα να επιβάλλει όσα κατάφερε να επιβάλλει στην Ελλάδα.
Οι δυσκολίες είναι πολλές, αρχής γενομένης από τα έντονα αντιγερμανικά αισθήματα της Ιταλικής κοινωνίας, με αυτά ''έπαιξε'' στις εκλογές ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι και κατάφερε να πετύχει την πολιτική του νεκρανάσταση.
Η Γερμανίδα καγκελάριος σε ιδιωτικές συναντήσεις και συνομιλίες της, έχει χαρακτηρίσει τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ως τη μεγαλύτερη απειλή για την ευρωζώνη.
Γνωρίζει ότι ο Ιταλός πρώην Πρωθυπουργός δεν θα έλεγε όχι σε μία επιστροφή της χώρας του στο εθνικό νόμισμα, είναι απρόβλεπτος, παρορμητικός και μετρ του λαϊκισμού.
Γνωρίζει επίσης ότι η Ιταλία διαθέτει μία αστική και μία μεγαλοαστική τάξη με έντονη εθνική συνείδηση, ιδίως οι μεγάλοι επιχειρηματίες στον Ιταλικό Βορρά που ελέγχουν τις βιομηχανικές μονάδες, βλέπουν το Γερμανικό οικονομικό επεκτατισμό να έχει επικεντρωθεί σε μία προσπάθεια συρρίκνωσης της Ιταλικής Βιομηχανίας και είναι αποφασισμένοι να αντιδράσουν.
Στις πρόσφατες εκλογές, στήριξαν τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι ενώ κάποιοι πιστεύεται ότι ενίσχυσαν οικονομικά και το Κίνημα των 5 αστέρων του Πέπε Γκρίλο.
Το αποτέλεσμα των εκλογών και ιδιαίτερα ο καταποντισμός του εκλεκτού του Βερολίνου, του Μάριο Μόντι, εξόργισαν τους Γερμανούς που αντιλαμβάνονται ότι δεν μπορούν να ελέγξουν την ιταλική πολιτική τάξη.
Όπως όλα δείχνουν, και αποδεικνύεται και στην περίπτωση της Ελλάδας, οι Γερμανοί επιδιώκουν να περιχαρακωθούν και να διατηρήσουν τα κεκτημένα, όλα όσα κέρδισαν από την κρίση.
Στους κόλπους του Γερμανικού κατεστημένου κυριαρχεί η αντίληψη ότι οι χώρες του Νότου είναι μία χαμένη υπόθεση και πως πρέπει να δημιουργηθεί ένα πιο σφιχτό club χωρών του Βορρά που πληρούν τα κριτήρια παραμονής στον σκληρό πυρήνα της Ευρωζώνης. Σε αυτές συμπεριλαμβάνουν τη Γαλλία (υπό προϋποθέσεις και εφόσον δώσει γη και ύδωρ στους Γερμανούς) την Ολλανδία, το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο,τη Φινλανδία και την Αυστρία.
Στο Βερολίνο προετοιμάζονται για τα χειρότερα που τα αναμένουν στις Ευρωεκλογές, με την ενίσχυση των αντιευρωπαϊκών δυνάμεων, λόγω της πολιτικής λιτότητας που έχει επιβάλλει η Γερμανία. Θεωρούν ότι οι κυβερνήσεις της Ελλάδας, της Πορτογαλίας και της Ισπανίας είναι ανίσχυρες και είναι θέμα χρόνου η πτώση τους, την πολιτική τάξη ατών των χωρών, την χρησιμοποιούν ως μιας χρήσεως.
Δεν είναι τυχαίο ότι όλος σχεδόν ο χρυσός του Γερμανικού Κράτους έχει επαναπατριστεί ούτε φυσικά τα ''κουρέματα '' στις καταθέσεις που ξεκίνησαν από την Κύπρο και θα επεκταθούν ενώ δηλώνεται πλέον και απροκάλυπτα.
Οι Γερμανοί περνούν το μήνυμα '' Αναζητείστε ασφαλείς προορισμούς και τράπεζες για να εμπιστευθείτε τις καταθέσεις σας'' και φυσικά τέτοιες τράπεζες υπάρχουν μόνο στις χώρες του Βορρά με τις περισσότερες να είναι γερμανικών συμφερόντων.
Είναι φανερό ότι φοβούνται μια κοινωνική έκρηξη στον ευρωπαϊκό νότο την οποία δεν θα μπορούν να ελέγξουν.
Το ζητούμενο είναι, η Ελλάδα τι κάνει και πως προετοιμάζεται.
Όλοι κοιτούν προς το Βερολίνο, η κ. Μέρκελ όμως γνωρίζει ότι είναι πολύ δύσκολο στη γειτονική χώρα να επιβάλλει όσα κατάφερε να επιβάλλει στην Ελλάδα.
Οι δυσκολίες είναι πολλές, αρχής γενομένης από τα έντονα αντιγερμανικά αισθήματα της Ιταλικής κοινωνίας, με αυτά ''έπαιξε'' στις εκλογές ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι και κατάφερε να πετύχει την πολιτική του νεκρανάσταση.
Η Γερμανίδα καγκελάριος σε ιδιωτικές συναντήσεις και συνομιλίες της, έχει χαρακτηρίσει τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ως τη μεγαλύτερη απειλή για την ευρωζώνη.
Γνωρίζει ότι ο Ιταλός πρώην Πρωθυπουργός δεν θα έλεγε όχι σε μία επιστροφή της χώρας του στο εθνικό νόμισμα, είναι απρόβλεπτος, παρορμητικός και μετρ του λαϊκισμού.
Γνωρίζει επίσης ότι η Ιταλία διαθέτει μία αστική και μία μεγαλοαστική τάξη με έντονη εθνική συνείδηση, ιδίως οι μεγάλοι επιχειρηματίες στον Ιταλικό Βορρά που ελέγχουν τις βιομηχανικές μονάδες, βλέπουν το Γερμανικό οικονομικό επεκτατισμό να έχει επικεντρωθεί σε μία προσπάθεια συρρίκνωσης της Ιταλικής Βιομηχανίας και είναι αποφασισμένοι να αντιδράσουν.
Στις πρόσφατες εκλογές, στήριξαν τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι ενώ κάποιοι πιστεύεται ότι ενίσχυσαν οικονομικά και το Κίνημα των 5 αστέρων του Πέπε Γκρίλο.
Το αποτέλεσμα των εκλογών και ιδιαίτερα ο καταποντισμός του εκλεκτού του Βερολίνου, του Μάριο Μόντι, εξόργισαν τους Γερμανούς που αντιλαμβάνονται ότι δεν μπορούν να ελέγξουν την ιταλική πολιτική τάξη.
Όπως όλα δείχνουν, και αποδεικνύεται και στην περίπτωση της Ελλάδας, οι Γερμανοί επιδιώκουν να περιχαρακωθούν και να διατηρήσουν τα κεκτημένα, όλα όσα κέρδισαν από την κρίση.
Στους κόλπους του Γερμανικού κατεστημένου κυριαρχεί η αντίληψη ότι οι χώρες του Νότου είναι μία χαμένη υπόθεση και πως πρέπει να δημιουργηθεί ένα πιο σφιχτό club χωρών του Βορρά που πληρούν τα κριτήρια παραμονής στον σκληρό πυρήνα της Ευρωζώνης. Σε αυτές συμπεριλαμβάνουν τη Γαλλία (υπό προϋποθέσεις και εφόσον δώσει γη και ύδωρ στους Γερμανούς) την Ολλανδία, το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο,τη Φινλανδία και την Αυστρία.
Στο Βερολίνο προετοιμάζονται για τα χειρότερα που τα αναμένουν στις Ευρωεκλογές, με την ενίσχυση των αντιευρωπαϊκών δυνάμεων, λόγω της πολιτικής λιτότητας που έχει επιβάλλει η Γερμανία. Θεωρούν ότι οι κυβερνήσεις της Ελλάδας, της Πορτογαλίας και της Ισπανίας είναι ανίσχυρες και είναι θέμα χρόνου η πτώση τους, την πολιτική τάξη ατών των χωρών, την χρησιμοποιούν ως μιας χρήσεως.
Δεν είναι τυχαίο ότι όλος σχεδόν ο χρυσός του Γερμανικού Κράτους έχει επαναπατριστεί ούτε φυσικά τα ''κουρέματα '' στις καταθέσεις που ξεκίνησαν από την Κύπρο και θα επεκταθούν ενώ δηλώνεται πλέον και απροκάλυπτα.
Οι Γερμανοί περνούν το μήνυμα '' Αναζητείστε ασφαλείς προορισμούς και τράπεζες για να εμπιστευθείτε τις καταθέσεις σας'' και φυσικά τέτοιες τράπεζες υπάρχουν μόνο στις χώρες του Βορρά με τις περισσότερες να είναι γερμανικών συμφερόντων.
Είναι φανερό ότι φοβούνται μια κοινωνική έκρηξη στον ευρωπαϊκό νότο την οποία δεν θα μπορούν να ελέγξουν.
Το ζητούμενο είναι, η Ελλάδα τι κάνει και πως προετοιμάζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου