Της Δρ Άννας Κωνσταντινίδου , Ιστορικού- Διεθνολόγου *
Στις 29 και 30 Ιουνίου διεξάγεται στη Μαδρίτη η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ. Μία πρώτη επίγευση κάτω από ποιο πλαίσιο θα κινηθεί έχουμε, και δεν λέμε “γεύση”, γιατί ήδη τα θέματα που θα την απασχολήσουν, είναι συγκεκριμένα, ενώ οι διαθέσεις, δηλαδή πώς η Δύση αντιμετωπίζει πλέον την ανατολική περιφέρεια, φάνηκε στο forum των G7,
στο οποίο οι εφτά ισχυρότερες οικονομίες του Κόσμου (μόνο η Ρωσία δεν συμμετείχε, γι’ αυτό και δεν συγκλήθηκε όπως γίνεται τα τελευταία χρόνια το forum των G8) αποφάσισε την ενίσχυση 600 δις δολαρίων σε έργα ανάπτυξης, υγειονομικής περίθαλψης και κοινωνικής αλληλεγγύης για τα αναπτυσσόμενα κράτη, με σκοπό να εμποδίσουν την Κίνα, στα πλαίσια του σχεδιασμού της, “νέος δρόμος του μεταξιού” να εισχωρήσει στα περιβάλλοντα αυτά. Άλλωστε η Κίνα, πριν λίγες ημέρες, αποφάσισε να χρηματοδοτήσει το Αφγανιστάν σε έργα υποδομών.
Τα κράτη που συμμετείχαν στη συνεδρίαση των G7, εκτός της Ιαπωνίας, είναι μέλη του ΝΑΤΟ. Δηλαδή έγινε μία πρώτη προεργασία, αν και σε οικονομικό επίπεδο, για το τι θα επακολουθήσει στη Σύνοδο Κορυφής των Συμμάχων στη Μαδρίτη της Ισπανίας. Ήδη με την απόφασή τους αυτή να κινηθούν σε πλαίσια ενίσχυσης των ασθενέστερων οικονομιών με σκοπό να πλήξουν τη διείσδυση της Κίνας, οι πιο ισχυρές οικονομίες του πλανήτη, χώρισαν σε ζώνες “μάχης” (και δεν εννοούμε στρατιωτικά) τον Κόσμο. Η Δύση εκτός από την Ρωσία, με την ευθεία αναφορά στην Κίνα, βάζει στο ίδιο κάδρο με τους αντιπάλους της τη δεδομένη περίοδο και την Κίνα.
Από εκεί και πέρα, τι συσχετισμός μπορεί να προκύψει από τις αποφάσεις για την οικονομία που πήραν οι Δυνατοί με το πώς θα κινηθούν στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ; Μία από τις χώρες που τους πονοκεφαλιάζει έντονα, διάγοντας εδώ και πολλές δεκαετίες “βίο ανάρμοστο και ασυμβίβαστο” με τη Συμμαχία, παράλληλα δε λειτουργώντας με διμορφισμό, είναι η Τουρκία. Και η σύγκληση των G7 τη συγκεκριμένη περίοδο, έγινε κυρίως για να ρυθμιστεί η κοινή αντιμετώπιση που θα έχουν απέναντι στην Τουρκία στην επικείμενη Σύνοδο. Τι χρήματα θα της δώσουν για να σταματήσει να τους “ζαλίζει”, εν ολίγοις.
Η Τουρκία θα πάει στη Σύνοδο, προβάλλοντας veto στην ένταξη των δύο σκανδιναβικών χωρών. Παράλληλα δε, έχει θέσει στην ατζέντα των απαιτήσεων για να άρει το veto, η Αμερική να δώσει το πράσινο φως στην πώληση στρατιωτικών εξοπλισμών στο τουρκικό κράτος, καθώς το εμπάργκο των όπλων ήταν μια συνθήκη στα πλαίσια του νόμου CAATSA.
Από εκεί και πέρα, τόσο η Κυβέρνηση του τουρκικού κράτους όσο και τα κόμματα της αντιπολίτευσης σε μια ακραία ρητορική διαμήνυσαν και μάλιστα η φιλοκυβερνητική εφημερίδα yeni safak έβγαλε το δημοσίευμα, ότι ο Τούρκος πρόεδρος στη συνεδρίαση θα θέσει θέμα αποστρατιωτικοποίησης των ελληνικών νησιών του Αιγαίου.
Το μόνο σίγουρο είναι, ότι η ελληνική πλευρά πάει ετοιμοπόλεμη στη συγκεκριμένη Σύνοδο.
Όμως, ο Ερντογάν σε μια ολομέλεια Συνόδου και μάλιστα στρατιωτικού Θεσμού, πόσο θα τολμήσει να θέσει αιτιάσεις που αντίκεινται στη διεθνή, έννομη τάξη;
Φυσικά, η Τουρκία έχει αποδείξει ότι είναι αυθάδης, επιπλέον δε τόσο ο Τύπος στο εσωτερικό της όσο και κυβερνητικοί παράγοντες έχουν διαμηνύσει τις προθέσεις τους για τη Σύνοδο με συνέπεια η προπαγάνδα να οργιάζει στο εσωτερικό περιβάλλον του τουρκικού κράτους, όμως, αλήθεια πόσο πιθανό είναι, η Τουρκία σε ολομέλεια Συνόδου να θέσει την παράνομη ρητορική της;
Ο Ερντογάν θα πάει ως παζαρτζης να ζητήσει χρήμα. Αυτό τον ενδιαφέρει την παρούσα στιγμή. Κι επίσης γνωρίζει πολύ καλά, ότι εάν εκθέσει σε δημόσια διαβούλευση ακόμη και τις χώρες που πρόσκεινται ευμενώς απέναντι σε αυτόν και την χώρα του, φυσικά όχι μόνο δεν θα υπάρξουν ευμενή αποτελέσματα για τον ίδιο, αλλά θα βάλει τη χώρα του σε περιπέτειες. Γιατί πολύ απλά, άλλο είναι οι χώρες να κρατούν μία εξισορροπιστική στάση στην ελληνοτουρκική διαμάχη, κι άλλο ο Ερντογάν να τις εκθέσει δημόσια. Γιατί τόσο η Τουρκία γνωρίζει τα “πυροτεχνήματά” της όσο και οι επικεφαλής των Κρατών και πόσω δε μάλλον των Δυνατών γνωρίζουν τη δέσμευση που θα υπάρξει από μέρους τους μετά από μία τέτοια συνθήκη δημοσίως να ακολουθήσουν κατά γράμμα το Διεθνές Δίκαιο.
Ο Μπάιντεν, και παρά το γεγονός ότι οι σύμβουλοί του δεν έχουν ανοίξει ακόμα τα χαρτιά των συναντήσεων που θα έχει με άλλους ηγέτες, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα έχει μία -ακομη και άτυπη συνάντηση – με τον Ερντογάν. Εκεί ο Τούρκος πρόεδρος θα του θέσει το θέμα άρσης του εμπάργκο των όπλων, όμως και εκεί είναι σχεδόν αδύνατον να θέσει τις παράνομες αιτιάσεις εναντίον των ελληνικών δικαίων, γιατί πολύ απλά ειδικά ως προς το τελευταίο ο Αμερικανός πρόεδρος θα τον προειδοποιήσει, ότι σε περίπτωση που τον εκθέσει δημόσια, προβάλλοντας σε ολομέλεια Συνόδου κάτι εντελώς παράνομο, μετά από το οποίο φυσικά ο ίδιος δεν θα μπορέσει να συνεχίσει να κρατά εξισορροπιστική στάση.
Και φυσικά, οι Δυνατοί των G7 πάνε με την προοπτική, δίνοντας χρήμα στον Ερντογάν, να άρουν την “αταλάντευτη” (;) στάση του, όπως παραπάνω αναφέραμε. Οι Δυνατές Οικονομίες και ηγετικές φυσιογνωμίες του ΝΑΤΟ έχουν ήδη αποφασίσει με ποιο οικονομικό αντάλλαγμα θα εξαγοράσουν για μία ακόμη φορά τον παζαρτζή της Διεθνούς Κοινότητας.
Όμως θα έχει πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον, η ελληνική πλευρά να θέσει στην ολομέλεια της Συνόδου την επικίνδυνη στάση της Τουρκίας απέναντι στα ζητήματα της κυριαρχίας της. Δεν θα υπάρχει μεγαλύτερη δημόσια καταδίκη όταν ο επικεφαλής του Ελληνικού Κράτους σε Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, έχοντας απέναντί του τον επικεφαλής του τουρκικού κράτους εκθέσει δημόσια τη χώρα του και την πολιτική του.
*Η Δρ Άννα Κωνσταντινίδου είναι Ιστορικός – Διεθνολόγος, Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου & Πολιτικής Επιστήμης της Νομικής Σχολής ΑΠΘ, Επιστημονική Συνεργάτιδα ΑΠΘ (Νομικής Σχολής και Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ), Εξωτερική Συνεργάτιδα της Ανώτατης Διακλαδικής Σχολής Πολέμου (ΑΔΙΣΠΟ) και της Σχολής Εθνικής Άμυνας (ΣΕΘΑ)
ΠΗΓΗ https://armynow.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου