Γράφει ο Γιώργος Καπόπουλος
Αν δεν υπήρχε ο Πόλεμος στην Ουκρανία τότε η πρωτοβουλία των ΗΠΑ και της Ε.Ε για σχέδιο επενδύσεων κυρίως στις υποδομές ύψους 200 δισ. και 300 δισ. δολαρίων αντίστοιχα θα ήταν η είδηση της ημέρας.
Παρά την δυσαρμονία με το ύψος των επενδύσεων 4 τρισ. δολαρίων που προβλέπει ο Δρόμος του Μεταξιού –BeltandRoad- η πρωτοβουλία της Δύσης από μόνη της θα συνιστούσε ένα στρατηγικό αντίβαρο στον επιθετικό οικονομικό επεκτατισμό του Πεκίνου.
Το εναλλακτικό σχέδιο επενδύσεων που προωθεί η Δύση έρχεται σε μια στιγμή πρωτοφανούς γεωπολιτικής ρευστότητας στην Παγκόσμια Σκηνή.
Στην σκιά της διμέτωπης στρατηγικής αντιπαράθεσης των ΗΠΑ με την Ρωσία και την Κίνα η Ουάσιγκτον επικεντρώνει αυτή την στιγμή την προσοχή της στο να μην καταστεί μια διευρυμένη Ομάδα BRICS ο στρατηγικός αντίπαλος της Ομάδας των «7».
Η Κίνα προωθεί την διεύρυνση της Ομάδας των «7» με την συμμετοχή της Αργεντινής , της Σαουδικής Αραβίας, της Αιγύπτου ,της Ινδονησίας ,του Καζαχστάν , των Εμιράτων, της Νιγηρίας , της Σενεγάλης και της Ταϋλάνδης.
Την ίδια στιγμή η Ουάσιγκτον προσπαθεί να φέρει στην Δύση την Ινδία ,την Βραζιλία, την Νότια Αφρική και την Σαουδική Αραβία.
Πέραν όμως του αγώνα δρόμου που διεξάγεται ανάμεσα στα δύο υπό διαμόρφωση στρατόπεδα της Παγκόσμιας Σκηνής, πέραν της απόστασης που χωρίζει τα 600δις σε επενδύσεις υποδομών που δεσμεύεται να επενδύσει η Ομάδα των Επτά σε σχέση με τα τέσσερα τρις που μπορεί να διαθέσει η Κίνα υπάρχει ένα στρατηγικών διαστάσεων ερωτηματικό για την βούληση και την δυνατότητα της Δύσης να λειτουργήσει ως ατμομηχανή επανεκκίνησης της Παγκόσμιας Οικονομίας έναν ρόλο που επί του παρόντος και για το ορατό μέλλον μονοπωλεί η Κίνα.
Με την Δύση να φοβάται τις παρενέργειες του πληθωρισμού περισσότερο από αυτές της ύφεσης που προκύπτει μοιραία από την υιοθέτηση αντιπληθωριστικής στρατηγικής τίθεται το ερώτημα αν η Δύση μπορεί για το ορατό μέλλον να προτείνει εναλλακτική της πρόσδεσης με την Κίνα παγκόσμια αναπτυξιακή στρατηγική.
Όταν το 1947 στην αφετηρία του Ψυχρού Πολέμου οι ΗΠΑ συγκροτούσαν συμμαχίες είχαν το μονοπώλιο της δυναμικής στήριξης της μεταπολεμικής ανασυγκρότησης.
Σήμερα η Δύση υπόσχεται 600 δισ. δολάρια έναντι των 4τρισ. δολαρίων της Κίνας αλλά στερείται αξιόπιστης παγκόσμιας στρατηγικής καθώς η διμέτωπη ψυχροπολεμική αντιπαράθεση των ΗΠΑ με την Ρωσία και την Κίνα προκαλεί έναν φαύλο κύκλο παρενεργειών που καταλήγει στην ύφεση.
Τούτων λεχθέντων η Δύση έχει και ένα εσωτερικό μέτωπο την αντοχή της Ευρώπης και κυρίως της Γερμανίας στις παρενέργειες της αντιπαράθεσης των ΗΠΑ με την Κίνα και την Ρωσία.
(Ο Γιώργος Καπόπουλος είναι δημοσιογράφος-διεθνολόγος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου