Από το ιστολόγιο http://www.sigmalive.com/news/politics/411077
Το νέο έγγραφο που αποκάλυψε χθες η εφημερία «Σ» επιβεβαιώνει ουσιαστικά τα όσα αποκάλυψαν τα 60 ΛΕΠΤΑ μετά την τραγωδία στο Μαρί και αφορούσαν μυστικές συνομιλίες Χριστόφια-Τσάβεζ και Άσαντ από το 2008 για μία σειρά ενεργειών που θα προωθούσαν τα επενδυτικά σχέδια της Βενεζουέλας, της Κούβας, της Συρίας, της Λιβύης και της Αιγύπτου στην περιοχή.
Όπως προκύπτει από Σημείωμα για το Διευθυντή του Διπλωματικού Γραφείου του Προέδρου της Δημοκρατίας, το οποίο τιτλοφορείται «Απορρέοντα συνάντησης Προέδρου της Δημοκρατίας με Πρόεδρο της Βενεζουέλας και Αντιπρόεδρο της Κούβας, στο περιθώριο της 5ης Διάσκεψης Κορυφής Ε.Ε.-ΛΑΚ, Λίμα, Περού, 16.5.2008» και υπογράφεται από τον Κύπρο Γιωργαλλή, μετά από παρότρυνση της Βενεζουέλας, η Κυπριακή Δημοκρατία επιθυμούσε να συνάψει συμφωνία με τη Συρία, ώστε να διοχετεύεται μέσω αυτής, φθηνό πετρέλαιο, προερχόμενο από τη Βενεζουέλα.
Πώς προέκυψαν οι σχέσεις Κύπρου-Συρίας; To τρίγωνο Κύπρου-Συρίας-Βενεζουέλας:
Η Κυβέρνηση Χριστόφια ανέπτυξε σχέσεις με κράτη όπως η Βενεζουέλα, η Συρία, το Ιράν και η Κούβα συνάπτωντας συμφωνίες οι οποίες σαφώς και έπαιξαν σημαντικό ρόλο στο να ζήσει η Κύπρος το Βατερλό της 11ης Ιούλη 2011.
Σύμφωνα με τα πρακτικά των συναντήσεων των διπλωματών Κύπρου και Βενεζουέλας, ο Δημήτρης Χριστόφιας και ο Ούγκο Τσάβες ήρθαν σε συμφωνία για μια σειρά ενεργειών που θα προωθούσαν τα επενδυτικά σχέδια της Βενεζουέλας και της Κούβας στην περιοχή.
Η συμφωνία προνοούσε:
* Μεταφορά φτηνού πετρελαίου στην Κύπρο μέσω Συρίας
* Συνεκμετάλλευση ηλιακής ενέργειας
* Συνεργασία στην Οικονομία, Εμπόριο και Εκπαίδευση.
* Να προχωρήσουν από κοινού σε συμφωνίες με Συρία, Ιράν Κούβα (όπως προκύπτει από παρόμοια πρακτικά συναντήσεων του Χριστόφια με τον Αντιπρόεδρο της Κούβας κατά την εκεί επίσκεψη του)
Οι από κοινού συμφωνίες Κύπρου-Βενεζουέλας με την Συρία το Ιράν και την Κούβα, φαίνεται ότι δεν ήταν «διπλωματικοί ελιγμοί» και ούτε τα «έλεγε αλλά δεν τα εννοούσε ο Πρόεδρος», όπως ανέφερε χθες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος με αφορμή τη δημοσίευση του εγγράφου της συνάντησης του Δημήτρη Χριστόφια με τον Μπασάρ Αλ Ασαντ και τη γενική κατακραυγή που ακολουθησε. Ήταν μια συνειδητή επιλογή εξωτερικής πολιτικής βασισμένη στον τρόπο σκέψης και τα πιστεύω του Προέδρου. Είναι η ίδια λογική που κατεύθυνε το Δημήτρη Χριστόφια να διαβεβαιώνει τον ομόλογό του πως «το φορτίο είναι καλά φυλαγμένο και πως θα παραμείνει εκεί μέχρι που να καταστεί δυνατή η επιστροφή του στο Ιράν ή τη Συρία…» Είναι η ίδια λογική που δημιουργούσε την κάθετη άρνηση στους Αμερικανούς, Βρετανούς, Γάλλους και Γερμανούς όταν ζητούσαν να τους παραδοθεί το φορτίο του πλοίου (σύμφωνα και με τα λεχθέντα του Προέδρου στο πρακτικό της συνάντησης με τον Άσαντ).
Συνεπώς τα συμπεράσματα είναι εδώ και τα επαναλαμβανουμε:
1. Ο Δημήτρης Χριστόφιας γνώριζε για την ύπαρξη, αλλά και τη φύλαξη του φορτίου. Και αποφάσισε να «γράψει» το Σ.Α. και την Ε.Ε. υπέρ δύο τριτοκοσμικών κρατών με χίλια δυο προβλήματα, της Συρίας και του Ιράν. Ήταν και είναι, όμως, η Συρία και το Ιράν πιο σημαντικές χώρες από τις ΗΠΑ και την Ε.Ε.; Μάλλον στο μυαλό του Προέδρου Χριστόφια ναι, αφού δεν δίστασε ακόμη και να πει ψέματα (περί ασφαλούς φύλαξης) προκειμένου να έχει τον Αλ Άσαντ περισσότερο ικανοποιημένο.
2. Δεν τοποθετήθηκαν τυχαία στο Μαρί. Αφού ο Πρόεδρος ήθελε να τα στείλει πίσω σε κάποια στιγμή προφανώς επέλεξε τη Ναυτική Βάση για να το κάνει στα… μουλωχτά.
3. Αρκετές φορές τις τελευταίες εβδομάδες επιχειρείται από τους συνεργάτες του Προέδρου αλλά κι από τον ίδιο να τα «φορτώσουν» στους τεχνοκράτες που δεν διαχειρίστηκαν σωστά την πολιτική απόφαση για φύλαξη του φορτίου. Το ότι υπάρχουν ευθύνες στο σάπιο κράτος είναι περισσότερο από εμφανές. Τα δύο πορίσματα, άλλωστε, που δημοσίευσαν οι συνάδελφοι του «Π», των Ελλήνων και των Βρετανών εμπειρογνωμόνων, εκεί καταλήγουν. Ωστόσο, πέρα από τις ευθύνες του υδροκέφαλου κράτους υπάρχουν και οι πολιτικές ευθύνες της ηγεσίας, η οποία αποφάσισε να παραδώσει ένα άκρως επικίνδυνο φορτίο σ’ έναν αναποτελεσματικό κρατικό μηχανισμό να το φυλάξει, γιατί ήθελε πάση θυσία να το επιστρέψει στο Ιράν ή τη Συρία.
Όπως προκύπτει από Σημείωμα για το Διευθυντή του Διπλωματικού Γραφείου του Προέδρου της Δημοκρατίας, το οποίο τιτλοφορείται «Απορρέοντα συνάντησης Προέδρου της Δημοκρατίας με Πρόεδρο της Βενεζουέλας και Αντιπρόεδρο της Κούβας, στο περιθώριο της 5ης Διάσκεψης Κορυφής Ε.Ε.-ΛΑΚ, Λίμα, Περού, 16.5.2008» και υπογράφεται από τον Κύπρο Γιωργαλλή, μετά από παρότρυνση της Βενεζουέλας, η Κυπριακή Δημοκρατία επιθυμούσε να συνάψει συμφωνία με τη Συρία, ώστε να διοχετεύεται μέσω αυτής, φθηνό πετρέλαιο, προερχόμενο από τη Βενεζουέλα.
Πώς προέκυψαν οι σχέσεις Κύπρου-Συρίας; To τρίγωνο Κύπρου-Συρίας-Βενεζουέλας:
Η Κυβέρνηση Χριστόφια ανέπτυξε σχέσεις με κράτη όπως η Βενεζουέλα, η Συρία, το Ιράν και η Κούβα συνάπτωντας συμφωνίες οι οποίες σαφώς και έπαιξαν σημαντικό ρόλο στο να ζήσει η Κύπρος το Βατερλό της 11ης Ιούλη 2011.
Σύμφωνα με τα πρακτικά των συναντήσεων των διπλωματών Κύπρου και Βενεζουέλας, ο Δημήτρης Χριστόφιας και ο Ούγκο Τσάβες ήρθαν σε συμφωνία για μια σειρά ενεργειών που θα προωθούσαν τα επενδυτικά σχέδια της Βενεζουέλας και της Κούβας στην περιοχή.
Η συμφωνία προνοούσε:
* Μεταφορά φτηνού πετρελαίου στην Κύπρο μέσω Συρίας
* Συνεκμετάλλευση ηλιακής ενέργειας
* Συνεργασία στην Οικονομία, Εμπόριο και Εκπαίδευση.
* Να προχωρήσουν από κοινού σε συμφωνίες με Συρία, Ιράν Κούβα (όπως προκύπτει από παρόμοια πρακτικά συναντήσεων του Χριστόφια με τον Αντιπρόεδρο της Κούβας κατά την εκεί επίσκεψη του)
Οι από κοινού συμφωνίες Κύπρου-Βενεζουέλας με την Συρία το Ιράν και την Κούβα, φαίνεται ότι δεν ήταν «διπλωματικοί ελιγμοί» και ούτε τα «έλεγε αλλά δεν τα εννοούσε ο Πρόεδρος», όπως ανέφερε χθες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος με αφορμή τη δημοσίευση του εγγράφου της συνάντησης του Δημήτρη Χριστόφια με τον Μπασάρ Αλ Ασαντ και τη γενική κατακραυγή που ακολουθησε. Ήταν μια συνειδητή επιλογή εξωτερικής πολιτικής βασισμένη στον τρόπο σκέψης και τα πιστεύω του Προέδρου. Είναι η ίδια λογική που κατεύθυνε το Δημήτρη Χριστόφια να διαβεβαιώνει τον ομόλογό του πως «το φορτίο είναι καλά φυλαγμένο και πως θα παραμείνει εκεί μέχρι που να καταστεί δυνατή η επιστροφή του στο Ιράν ή τη Συρία…» Είναι η ίδια λογική που δημιουργούσε την κάθετη άρνηση στους Αμερικανούς, Βρετανούς, Γάλλους και Γερμανούς όταν ζητούσαν να τους παραδοθεί το φορτίο του πλοίου (σύμφωνα και με τα λεχθέντα του Προέδρου στο πρακτικό της συνάντησης με τον Άσαντ).
Συνεπώς τα συμπεράσματα είναι εδώ και τα επαναλαμβανουμε:
1. Ο Δημήτρης Χριστόφιας γνώριζε για την ύπαρξη, αλλά και τη φύλαξη του φορτίου. Και αποφάσισε να «γράψει» το Σ.Α. και την Ε.Ε. υπέρ δύο τριτοκοσμικών κρατών με χίλια δυο προβλήματα, της Συρίας και του Ιράν. Ήταν και είναι, όμως, η Συρία και το Ιράν πιο σημαντικές χώρες από τις ΗΠΑ και την Ε.Ε.; Μάλλον στο μυαλό του Προέδρου Χριστόφια ναι, αφού δεν δίστασε ακόμη και να πει ψέματα (περί ασφαλούς φύλαξης) προκειμένου να έχει τον Αλ Άσαντ περισσότερο ικανοποιημένο.
2. Δεν τοποθετήθηκαν τυχαία στο Μαρί. Αφού ο Πρόεδρος ήθελε να τα στείλει πίσω σε κάποια στιγμή προφανώς επέλεξε τη Ναυτική Βάση για να το κάνει στα… μουλωχτά.
3. Αρκετές φορές τις τελευταίες εβδομάδες επιχειρείται από τους συνεργάτες του Προέδρου αλλά κι από τον ίδιο να τα «φορτώσουν» στους τεχνοκράτες που δεν διαχειρίστηκαν σωστά την πολιτική απόφαση για φύλαξη του φορτίου. Το ότι υπάρχουν ευθύνες στο σάπιο κράτος είναι περισσότερο από εμφανές. Τα δύο πορίσματα, άλλωστε, που δημοσίευσαν οι συνάδελφοι του «Π», των Ελλήνων και των Βρετανών εμπειρογνωμόνων, εκεί καταλήγουν. Ωστόσο, πέρα από τις ευθύνες του υδροκέφαλου κράτους υπάρχουν και οι πολιτικές ευθύνες της ηγεσίας, η οποία αποφάσισε να παραδώσει ένα άκρως επικίνδυνο φορτίο σ’ έναν αναποτελεσματικό κρατικό μηχανισμό να το φυλάξει, γιατί ήθελε πάση θυσία να το επιστρέψει στο Ιράν ή τη Συρία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου