Η εκδήλωση, άλλωστε, έγινε με αφορμή την εκ των υστέρων αθωωτική απόφαση του Αρείου Πάγου για τους οκτώ συνολικά καταδικασθέντες. Προλογίζοντας ο κ. Νασόπουλος υπογράμμισε πως στόχος της πρωτοβουλίας που ανέλαβε το thebest.gr ήταν ακριβώς «να φωτιστούν ιστορικές πτυχές της υπόθεσης και όχι να ξαναγράψουμε την ιστορία ή να αγιοποιήσουμε πολιτικούς, οι οποίοι έχουν παραδοθεί στην κρίση της Ιστορίας». Παράλληλα, επεσήμανε πως δεν αποτελεί αντίφαση το γεγονός ότι ένα σύγχρονο ειδησεογραφικό μέσο ενημέρωσης, όπως είναι το thebest.gr, ασχολείται με ιστορικά θέματα. «Εμείς πιστεύουμε ότι δεν πρέπει να γυρνάμε την πλάτη στην Ιστορία, αλλά να διδασκόμαστε από αυτή», εξήγησε χαρακτηριστικά.
Την εκδήλωση συντόνισε ο δημοσιογράφος – διευθυντής σύνταξης της «Π» Κωνσταντίνος Μάγνης, ο οποίος στην τοποθέτησή του χαρακτήρισε ως «κατόρθωμα της κοινωνίας μας αλλά και του δημοκρατικού μας πολιτεύματος, όπως αυτό διαμορφώθηκε στη χώρα μας μετά την πτώση της δικτατορίας, το γεγονός ότι μπορούμε πλέον να μιλάμε με νηφαλιότητα για ένα γεγονός που κάποτε είχε διχάσει τον ελληνικό λαό και είχε προκαλέσει απίστευτο πόνο και δάκρυα».
Κεντρικοί ομιλητές της εκδήλωσης ήταν ο πρώην υπουργός και εγγονός του καταδικασθέντα Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη, Μιχαήλ Πρωτοπαπαδάκης και ο πρώην υπουργός, συμπολίτης, Βασίλης Μπεκίρης.
Ο τ. Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Γιώργος Ζορμπάς, που επρόκειτο να μιλήσει στην εκδήλωση, δεν μπόρεσε να παραστεί και έτσι τις θέσεις του, που αφορούσαν το νομικό σκέλος της υπόθεσης, τις μετέφερε στο ακροατήριο ο Μιχαήλ Πρωτοπαπαδάκης.
Ο εγγονός του Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη, ο οποίος και κίνησε την διαδικασία αναψηλάφισης της δικής των έξι, στην τοποθέτησή του, τόνισε πως δεν υπάρχει ούτε ένα στοιχείο που να αποδεικνύει ότι οι οχτώ κατηγορούμενοι προχώρησαν σε εσχάτη προδοσία της πατρίδας τους. Επιχειρηματολογώντας σχετικά, ο Μιχαήλ Πρωτοπαπαδάκης, υποστήριξε ότι δεν υπήρξε κανενός είδους δόλος από τους καταδικασθέντες και δήλωσε ότι έκαναν το καλύτερο δυνατόν για το συμφέρον της χώρας, όταν είχαν την ευθύνη διακυβέρνησής της.
Ωστόσο, σημείωσε ότι την αλήθεια για την «δίκη των έξι» δεν θα την μάθουμε ποτέ, διότι έχουν καταστραφεί η αλληλογραφία του Δημητρίου Γούναρη με τον πρωθυπουργό της Αγγλίας Λόυντ Τζωρτζ, αλλά και τα πρακτικά της δίκης. Ως αίτια της καταδικαστικής απόφασης, ο κ. Πρωτοπαπαδάκης, ανέφερε για τον μεν Δημ. Γούναρη τις προσπάθειές του για ένωση της Βορείου Ηπείρου με την Ελλάδα, για τον δε Πέτρο Πρωτοπαπαδάκη, το αναγκαστικό δάνειο και την διχοτόμηση της δραχμής. Τέλος έκανε αναφορές στις μετέπειτα δηλώσεις των πολιτικών αντιπάλων των έξι, από τις οποίες προκύπτει ότι αναγνώρισαν ότι οι καταδικασθέντες ήταν αθώοι.
Ο πρώην υπουργός Βασίλης Μπεκίρης στην ομιλία του μετέφερε τις απολογίες των κατηγορουμένων στη δίκη, μέσα από τις οποίες προκύπτει η αγάπη τους για την πατρίδα και το γεγονός ότι δεν είχαν παραδώσει τίποτα στον εχθρό, ώστε να υπάρξει κατηγορία σε βάρος τους για εσχάτη προδοσία.
Ο κ. Μπεκίρης, διάβασε εκτενή αποσπάσματα από τα απολογητικά σημειώματα των Δημητρίου Γούναρη, Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη, Νικόλαου Στράτου, Νικόλαου Μπαλτατζή και του αρχιστράτηγου Χατζηανέστη. Τέλος, ο πρώην Υπουργός εξέφρασε την ικανοποίηση του για το γεγονός ότι σήμερα έχουμε ξεπεράσει ως κοινωνία πολλά προβλήματα όπως ο εθνικός διχασμός και έτσι μπορούμε να μιλούμε για γεγονότα που δεν τολμούσε κανείς να τα ψελλίσει χρόνια πριν.
Στο τέλος της εκδήλωσης ακολούθησε συζήτηση.
ΠΟΙΟΙ ΠΑΡΕΣΤΗΣΑΝ
Την εκδήλωση παρακολούθησε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον πλήθος κόσμου, μεταξύ των οποίων: Οι βουλευτές Θανάσης Παπαδόπουλος και Μιχάλης Μπεκίρης, δήμαρχος Πατρέων Γιάννης Δημαράς, η αντιδήμαρχος Βίβιαν Σαμούρη – Βαγενά, ο προτ. Πρόεδρος ΔΕΠΑΠ Αντώνης Σκιαθάς, οι επικεφαλείς των δημοτικών παρατάξεων του Δήμου Πατρέων, Δημήτρης Κατσικόπουλος, Κώστας Χριστόπουλος, Χρήστος Πατούχας και Ανδρέας Τζουραμάνης, εκπρόσωπος του Μητροπολίτη Πατρών κ. Χρυσόστομου, ο δημοτικός σύμβουλος Τάκης Γκίκας, ο πρώην αντιδήμαρχος Πατρέων Γιώργος Ζαφειρόπουλος, η πολιτευτής της ΝΔ Νατάσσα Ράγιου, ο πρόεδρος της ΝΟΔΕ Αχαΐας Ανδρέας Μαζαράκης, ο πρώην νομάρχης Στάθης Αθανασόπουλος – Σερέτης, ο πρώην δήμαρχος Πατρέων Ανδρέας Καράβολας, ο πρώην δήμαρχος Παίων Κώστας Ασημακόπουλος, ο δικηγόρος Παύλος Μαρινάκης, η συγγραφέας Μαρία Καρέλλα, ο πρόεδρος της Διακιδείου Σχολής κ. Αθανασόπουλος και πολλοί άλλοι
ΠΗΓΗ thebest.gr
Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ κ. ΠΡΩΤΟΠΑΠΑΔΑΚΗ
Η Μικρασιατική Εκστρατεία δεν ήταν πόλεμος ελληνοτουρκικός, αλλά παγκόσμιος. Πίσω από τις εχθροπραξίες ήταν ο ανταγωνισμός των Μεγάλων Δυνάμεων για τον έλεγχο της Μ. Ασίας. Η υπόθεση θυμίζει το πάθημα μιας μικρής γάτας, που βρέθηκε μπλεγμένη σε μια φιλονικία με αποτέλεσμα να ποδοπατηθεί από τους φιλονικούντες. Είναι αμφίβολο, αν οι ποδοπατητές έδωσαν σημασία σ’ αυτό που συνέβη.
Οι παρακάτω πληροφορίες, που δεν έχουν κυκλοφορήσει στο ευρύ κοινό μέχρι σήμερα, μας βοηθούν να εκτιμήσουμε την δύσκολη θέση στην οποία βρέθηκαν οι Κυβερνήσεις Βενιζέλου και Γούναρη την εποχή εκείνη και να μην τους επιρρίπτουμε ευθύνες που βαρύνουν άλλους.
Συγγεκριμένα, η απόβαση στην Σμύρνη έγινε, όπως έγραψε ο Ελευθέριος Βενιζέλος στο Ιδιόγραφο Ημερολόγιό του, με εντολή των Πρωθυπουργών της Αγγλίας Λόυδ Τζωρτζ και της Γαλλίας Κλεμανσώ καθώς και του Προέδρου των Η.Π.Α. Ουίλσον. Σκοπός της κίνησης αυτής ήταν να καταλάβει ο ελληνικός στρατός την Σμύρνη, πριν αποβιβασθεί εκεί ο ιταλικός. Καμμία αναφορά δεν έγινε στην υλοποίηση της Μεγάλης Ιδέας των Ελλήνων.
Σημειωτέον ότι η συμμόρφωση προς τις εντολές των παραπάνω ηγετών ήταν υποχρέωση της Ελλάδας απέναντι στους Συμμάχους. Προέκυπτε από την συμμαχία που είχαμε συνάψει με τις χώρες αυτές κατά την διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Εννοείται, ότι με την υπόψη επιχείρηση οι Έλληνες είχαν την ελπίδα ότι θα επιτύχουν ως παράπλευρο αποτέλεσμα, την απελευθέρωση της Ιωνίας.
Μετά την κατάληψη της Σμύρνης, την ευθύνη για την εξέλιξη της Μικρασιατικής Εκστρατίας είχε αναλάβει προσωπικά ο Πρωθυπουργός της Αγγλίας Λόυδ Τζωρτζ, ο οποίος, όπως επιβεβαιώνουν οι ΤΑΙΜΣ της Ν. Υόρκης σε ειδική έκδοση της 8/11/1922, ώθησε τον ελληνικό στρατό προς την Άγκυρα.
Η δράση του γινόταν με απόλυτη μυστικότητα και οι εντολές του προς την ελληνική Κυβέρνηση δίνονταν με απόρρητη προσωπική αλληλογραφία, για την οποία δεν λάμβανε γνώση το Φόρεϊν Όφις (Υπουργείο Εξωτερικών της Αγγλίας).
Η απόλυτη αυτή μυστικότητα ήταν επιθυμία του Λ. Τζωρτζ, επειδή ενεργούσε με προσωπική του πρωτοβουλία και οι κινήσεις του ήσαν αντίθετες με την στρατιωτική ηγεσία της Αγγλίας, η οποία θεωρούσε την εκστρατεία ‘‘μία τρέλλα’’. Ακόμη, η Αγγλία ήθελε να φανεί η εκστρτεία ως θέμα ελληνοτουρκικό και όχι ως εισβολή της στα εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Την σχετική αλληλογραφία διατηρούσε ο Γούναρης με πολλή προφύλαξη στο αρχείο του. Λεπτομέρειες για την σχέση αυτήν θα γίνουν γνωστές, μόνον αν βρεθεί το αρχείο του Γούναρη, που κατασχέθηκε και εξαφανίσθηκε από την Επαναστατική Επιτροπή.
Αξιοσημείωτο είναι ότι οι δικαζόμενοι από το Έκτακτο Στρατοδικείο κράτησαν το μυστικό της ανάμιξης του Λ. Τζωρτζ μέχρι το τέλος, για να μην διαταραχθεί η σχέση της Ελλάδας με την Αγγλία, πράγμα που θα είχε δυσμενείς συνέπειες για την Ελλάδα. Αυτό, παρόλο που η χρησιμοποίηση των υπόψει στοιχείων από τους δικαζόμενους, θα έφερνε τους Στρατοδίκες στην δύσκολη θέση, να μην μπορούν να τους καταδικάσουν εις θάνατον. Οι παραπάνω πληροφορίες οφείλονται σε μαρτυρίες στενού συγγενή του Γούναρη, που, ως έφηβος, είχε ακούσει σχετικές συζητήσεις στο οικογενειακό του περιβάλλον.
Παρά την άκρα μυστικότητα, γνώση του θέματος περιήλθε στον Πρόεδρο της Βουλής των Λόρδων, όταν αποκαλύφθηκε και δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα LONDON SUNDAY EXPRESS η τελευταία μυστική επιστολή του Γούναρη προς τον Υπουργό Εξωτερικών Κώρζον (15/2/1922) μαζί με την απάντηση του Υπουργού. O Κώρζον ενεργούσε, τότε, ως τοποτηρητής του Λ. Τζωρτζ.
Στην επιστολή αυτήν, ο Γούναρης δήλωνε πως η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να διατηρήσει τη θέση της στην Μικρά Ασία χωρίς οικονομική βοήθεια και εξοπλισμό μηχανικών όπλων και αεροπλάνων. «Εάν η Βρετανική Κυβέρνηση δεν είναι σε θέση να παράσχει μια τέτοια βοήθεια,» έγραφε ο Δ. Γούναρης, «να μας το πείτε εγκαίρως προκειμένου να αποσυρθούμε αξιοπρεπώς.» Η απάντηση ήταν εντολή να παραμείνει ο στρατός μας στις θέσεις που κατείχε.
Η δημοσίευση της υπόψη αλληλογραφίας έγινε στις αρχές Δεκεμβρίου του 1922, οπότε το θέμα συζητήθηκε στην Βουλή των Λόρδων στις 8/12/1922. Στην συνεδρίαση αυτήν, ο Πρόεδρος της Βουλής έκανε την εξής συγκλονιστική δήλωση :
«Αν το Υπουργικό Συμβούλιο είχε ενημερωθεί για την κατάσταση στην Ελλάδα, θα είχαμε αποφύγει την αποτρόπαιη καταστροφή και θα είχαν γλυτώσει την ζωή τους οι Έλληνες πολιτικοί και ο Αρχιστράτηγος.»
Η δήλωση αυτή δημοσιεύθηκε στον διεθνή τύπο, μέχρι στην μακρυνή Αυστραλία. Το παγκόσμιο αυτό ενδιαφέρον για την εκστρατεία επιβεβαιώνει την άποψη ότι επρόκειτο για παγκόσμιο πόλεμο στα εδάφη της Μ. Ασίας.
Δυστυχώς, οι σχεδιασμοι του Λ.Τζωρτζ δεν απέδωσαν εκείνα που ήθελε. Σχολιάζοντας την αποτυχία του, ο Αρχηγός της αγγλικής κατασκοπείας στην Ελλάδα την εποχή εκείνη, Λόρδος Τόμσον, παρατηρεί στο σχετικό βιβλίο του τα εξής :
«...Ένας πολιτικός χωρίς στρατιωτικές γνώσεις, και που έχει μεσάνυχτα από τις ιδιόρρυθμες υποθέσεις της Εγγύς Ανατολής, αναλαμβάνοντας τήν κατάστρωση καί διεύθυνση τών στρατιωτικών σχεδίων μιας ξένης χώρας, γίνεται — όπως, άλλωστε, απέδειξαν τά γεγονότα — πρόξενος συμφοράς καί ολέθρου».
Δεν ήταν, όμως, η στάση του Λόυδ Τζωρτζ η μόνη αιτία, που οδήγησε στην Καταστροφή. Η συμμαχία της Γαλλίας και της Ρωσίας με τον Κεμάλ είχε σαν αποτέλεσμα να ενισχυθεί ο στρατός του με πλήθος όπλων, αεροπλάνων κλπ., καθώς και με σημαντική οικονομική βοήθεια. Επιπλέον η Ρωσία του Λένιν ενεργούσε μεσω του ΣΕΚΕ (μετέπειτα ΚΚΕ) συστηματική προπαγάνδα δολιοφθοράς στις τάξεις του στρατού μας, με αποτέλεσμα να κλονίζεται το ηθικό του.
Εκτιμώντας την επίδραση της δολιοφθοράς αυτής ο σύνδεσμος του ΣΕΚΕ στο μέτωπο της Μ. Ασίας παρατηρεί στο βιβλίο του ‘‘Τα Παρασκήνια του ΚΚΕ’’ τα εξής :
«...το ΣΕΚΕ ήτο, αν όχι ο μόνος, πάντως είς των πρωτευόντων ενόχων δια την κατάρρευσιν του μετώπου (σελ. 103 της Α’ έκδοσης).». Και σε άλλομ σημείο του βιβλίου αναφέρεται στους Έξι και παρατηρεί :
«Μα την αλήθεια, εάν αργότερα, τον Νοέμβριον του 1922, οπότε εδικάζοντο οι Έξ, δεν ήμην κομμουνιστής, θα έπρεπε να παρουσιασθώ εις το Στρατοδικείον εκείνο των Πλαστήρα και Οθωναίου και να τους είπω ότι ‘‘οι άνθρωποι αυτοί είναι αθώοι δι’ όλα όσα τους κατηγορείτε και το κατηγορητήριόν σας δεν στέκεται. Έκαναν, όμως, το μεγάλο λάθος να αφήσουν τους Κομμουνιστάς να ελέγχουν νευραλγικάς μονάδας της Στρατιάς, όπως είναι οι σιδηρόδρομοι’’!
Μετά την καταστροφή, ο Μ. Κούνδουρος (1860 – 1933) γράφει στο βιβλίο του ‘‘Ιστορικαί και Διπλωματικαί Αποκαλύψεις’’ :
«Εν Αγγλία οΤύπος κατεφέρετο κατά του Λόυδ Τζώρτζ. Και επειδή αι κατηγορίαι έθιγον και τον Κώρζον, ούτος ωμίλησε κατ' επανάληψιν. Επετέθη σφοδρώς κατά του Λόυδ Τζώρτζ, είς τόν οποίον απέδωκεν έξ ολοκλήρου τήν ευθύνην. Υπεστήριξεν ότι ο Λόυδ Τζώρτζ είνε εκείνος, όστις εξώθησε τους Έλληνας νά μεταβούν είς Σμύρνην και να αντισταθούν, μέχρι της στιγμής. καθ' ην υπέστησαν τήν καταστροφήν» .
Ο αγγλικός λαός τιμώρησε τον Λόυδ Τζωρτζ με ένα ‘‘μαύρισμα’’ στις εκλογές του 1923. Έτσι,τελείωσε άδοξα η σταδιοδρομία του Άγγλου πολιτικού, που προκάλεσε την Μικρασιατική Καταστροφή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου