Υποσιτισμένα παιδιά, στρατιώτες σε άψογους σχηματισμούς και ένας
άνδρας που κόβει χορτάρι για να φάει... Τα φωτογραφικά κλικ του Ερίκ
Λαφόργκ ανοίγουν ένα σπάνιο παράθυρο, σε μία από τις πιο απομονωμένες
χώρες του πλανήτη, τη Βόρεια Κορέα. Από το 2008 μέχρι το 2012 ο
φωτογράφος επισκέφθηκε το κομμουνιστικό κράτος έξι φορές. Στο τελευταίο
του ταξίδι οι Αρχές τού ζήτησαν να σβήσει όλο το υλικό από τη
φωτογραφική του μηχανή, εκείνος όμως είχε ήδη προλάβει να το αποθηκεύσει
σε μία κάρτα μνήμης. Πλέον το καθεστώς της Πιονγιάνγκ τον έχει κηρύξει
ανεπιθύμητο, ο ίδιος όμως δηλώνει ικανοποιημένος που πρόλαβε να δείξει
στον πλανήτη τι συμβαίνει στη χώρα του Κιμ Γιονκ Ουν.
Οι «απαγορευμένες» φωτογραφίες με την υπογραφή του, δείχνουν παιδιά να εργάζονται σκληρά σε χωράφια, εκατοντάδες στρατιώτες παντού και ερειπωμένα κτίρια. Η φτώχεια και η εξαθλίωση, όπως υποστηρίζει ο καλλιτέχνης έχουν «ισοπεδώσει» την ύπαιθρο, Αντίθετα, η πραγματικότα στην πρωτεύουσα Πιονγιάνγκ είναι διαφορετική, καθώς εκεί ζει κατά κύριο λόγο η ελίτ.
«Κάθε επισκέπτης δέχεται αυστηρή προειδοποίηση να μην τραβήξει φωτογραφίες χωρίς τη συγκατάθεση των οδηγών. Ειδικά στρατιώτες και ο,τι έχει να κάνει με φτώχεια. Στην πραγματικότητα όμως είναι αδύνατον για αυτούς να παρακολουθούν τα πάντα, ειδικά όταν ταξιδεύουν σε ομάδες» εξηγεί ο Λαφόργκ στη Daily Mail. Οσο για τα παιδιά-εργάτες, προσπάθησαν να του εξηγήσουν πως κάνουν ένα...είδος εθελοντικής εργασίας. Δε φαίνονται πάντα δυστυχισμένα, λέει. «Το χάσμα όμως ανάμεσα στη φτώχεια και τον πατριωτικό ενθουσιασμό ειναι πολύ μικρό».
Οι «απαγορευμένες» φωτογραφίες με την υπογραφή του, δείχνουν παιδιά να εργάζονται σκληρά σε χωράφια, εκατοντάδες στρατιώτες παντού και ερειπωμένα κτίρια. Η φτώχεια και η εξαθλίωση, όπως υποστηρίζει ο καλλιτέχνης έχουν «ισοπεδώσει» την ύπαιθρο, Αντίθετα, η πραγματικότα στην πρωτεύουσα Πιονγιάνγκ είναι διαφορετική, καθώς εκεί ζει κατά κύριο λόγο η ελίτ.
«Κάθε επισκέπτης δέχεται αυστηρή προειδοποίηση να μην τραβήξει φωτογραφίες χωρίς τη συγκατάθεση των οδηγών. Ειδικά στρατιώτες και ο,τι έχει να κάνει με φτώχεια. Στην πραγματικότητα όμως είναι αδύνατον για αυτούς να παρακολουθούν τα πάντα, ειδικά όταν ταξιδεύουν σε ομάδες» εξηγεί ο Λαφόργκ στη Daily Mail. Οσο για τα παιδιά-εργάτες, προσπάθησαν να του εξηγήσουν πως κάνουν ένα...είδος εθελοντικής εργασίας. Δε φαίνονται πάντα δυστυχισμένα, λέει. «Το χάσμα όμως ανάμεσα στη φτώχεια και τον πατριωτικό ενθουσιασμό ειναι πολύ μικρό».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου