Του Ν. Λυγερού
Με μία θεαματική καθυστέρηση, αφού το περιμένουμε εδώ και μήνες, θα γίνει το άνοιγμα των προσφορών υδρογονανθράκων. Βέβαια έχει προηγηθεί ο διωγμός από όλα τα πολιτικά και δογματικά εμπόδια που υπήρχαν. Διότι πριν υπήρχε ακόμα και θεσμική αντίδραση προς τους υδρογονάνθρακες. Το είδαμε με ξεκάθαρο τρόπο στον μεγάλο διαγωνισμό για τα 20 θαλάσσια οικόπεδα στο Ιόνιο και Νότια της Κρήτης, αφού καταλήξαμε να έχουμε μόνο τρία θαλάσσια οικόπεδα με μοναδικές υποψηφιότητες μάλιστα. Όσον αφορά στον μικρό διαγωνισμό για τα Ιωάννινα, τον Πατραϊκό κόλπο και το Κατάκολο, έφυγαν όλες οι ξένες εταιρείες από τη Γαλλία, την Ισπανία και την Ιταλία λόγω της πολιτικής ασάφειας στην πατρίδα μας. Κι όλα αυτά έγιναν σε μία φάση που η Ελλάδα προσπαθεί να επανέλθει οικονομικά, αναζητώντας επενδύσεις. Σε κάθε περίπτωση, το άνοιγμα των προσφορών, είναι ένα σημαντικό βήμα, αφού η άλλη υπόθεση ήταν στάσιμη τόσο καιρό. Πρέπει όμως να είμαστε πολύ προσεκτικοί στις κινήσεις μας και πρέπει να λειτουργήσουμε επαγγελματικά για να είμαστε αποτελεσματικοί, διότι ο τομέας των υδρογονανθράκων είναι πολύ απαιτητικός. Και κάθε λάθος έχει μεγάλο κόστος. Επίσης αν υλοποιηθούν κάποιες συμφωνίες, είναι σημαντικό να έχουμε σωστά συμβόλαια που είναι ορθολογικά αλλά ταυτόχρονα να βοηθούν την πατρίδα μας ακόμα και σε πρακτικό επίπεδο. Έτσι οι κομματικές προσεγγίσεις δεν έχουν τη θέση τους εδώ, διότι πρόκειται για ένα εθνικό θέμα που αφορά άμεσα την υψηλή μας στρατηγική κι όχι πολιτικάντηδες.
Από τον τζόγο στο πετρέλαιο
Του Ν. Λυγερού
Του Ν. Λυγερού
Μετά από ένα χρόνο τζόγου σε διεθνές επίπεδο, που όχι μόνο δεν μας πρόσφερε κανένα όφελος, αλλά καταλήξαμε μάλιστα και σε έλεγχο κεφαλαίων, πράγμα το οποίο δεν είχε γίνει ούτε στη ναζιστική κατοχή, αλλάζουμε και πάλι την πορεία μας με μια στροφή 180 μοιρών κι ακολουθούμε με μια τεράστια καθυστέρηση τα βήματα και τη στρατηγική μιας ορθολογικής σκέψης που δεν έχει καμιά σχέση με την πολιτική ασάφεια που μας χαρακτηρίζει εδώ και καιρό. Η αξιοποίηση των διαγωνισμών που αφορούν τη ξηρά, τα εθνικά χωρικά ύδατα, αλλά και την ελληνική ΑΟΖ ήταν, είναι και θα είναι απαραίτητη, διότι θέλουμε δεν θέλουμε οι υδρογονάνθρακες ανήκουν στο μέλλον της Ελλάδας όσον αφορά στην ανάκαμψη της και στην ανάπτυξή της. Τόσους μήνες αντιμετωπίσαμε εμπόδια πάσης φύσης: ιδεολογικά, ιδεοληπτικά, κομματικά, συντεχνιακά, απλώς για να εκφραστεί η ορθολογική άποψη. Το θέμα της ελληνικής ΑΟΖ και της αξιοποίησής της αποκτά όλο και περισσότερους οπαδούς, διότι όλοι βλέπουν πια ότι πρόκειται για το μέλλον μας κι ότι δεν υπάρχει πολιτική σκοπιμότητα. Επιτέλους σταματήσαμε αυτές τις παιδικές αηδίες όσον αφορά στην στρατηγική μας και δεν μπαίνουμε πια σε προβλήματα που δεν αφορούν καν την Ευρωπαϊκή Ένωση. Βέβαια, πολλοί υποστηρικτές του απόλυτου τίποτα θα έχουν πάθει την πλάκα τους, διότι αντιλαμβάνονται ότι άλλοι έχουν καταλάβει το κενό της προσέγγισής τους όσον αφορά στην ανάπτυξη της Ελλάδας. Διότι αυτή δεν γίνεται χωρίς ανάκαμψη. Κι αυτή αναγκαστικά περνά από την αξιοποίηση της ελληνικής ΑΟΖ και των υδρογονανθράκων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου