Του Ν. Λυγερού
Όλοι μιλούν για το προσφυγικό, αλλά λίγοι εξετάζουν επί της ουσίας τα τρομοκρατικά κρούσματα. Κάθε φορά θεωρούν ότι αποτελούν εξαιρέσεις σ’ ένα κλασικό κόσμο, όπου υποτίθεται κυριαρχεί η ειρήνη. Όμως, αυτή η απλοϊκή προσέγγιση έχει τα όριά της όταν ανακαλύπτουν επιτέλους, τουλάχιστον μερικοί, ότι η τρομοκρατική οργάνωση Daesh χρησιμοποιεί κι εκμεταλλεύεται πηγές ενέργειας, όπως είναι το πετρέλαιο, για να τροφοδοτήσει τον απαράδεκτο μηχανισμό της. Διότι πολύ απλά αξιοποιεί την ενεργειακή εξάρτηση για να προωθήσει τα συμφέροντά της, όπως άλλωστε κάνουν και τα κράτη που την υποστηρίζουν οικονομικά.
Σ’ αυτό το πλαίσιο, εμφανίζεται το προσφυγικό, όχι πια ως ανεξάρτητο φαινόμενο, αλλά ως επίπτωση αυτής της απάνθρωπης δράσης που αποτελεί έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας. Είναι λοιπόν σημαντικό ν’ αντιληφθούμε έμπρακτα, τουλάχιστον στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αν δεν γίνεται τοπικά λόγω δογματισμού, ότι η αξιοποίηση της μεσογειακής ΑΟΖ ειδικά στην Ανατολική Μεσόγειο δεν είναι μόνο ένα θέμα που αφορά τον οικονομικό τομέα, όπως νομίζουν οι περισσότεροι. Η ανάδειξη τεράστιων κοιτασμάτων που βρίσκονται σε ευρωπαϊκό πλαίσιο, όπως είναι στις ΑΟΖ της Κύπρου, της Ελλάδας, της Ιταλίας, είναι ένας πρακτικός τρόπος για να υπάρχει ένα ενεργειακό ανάχωμα στις επεκτατικές βλέψεις της τρομοκρατικής οργάνωσης. Κι αν αυτό δεν έχει γίνει ακόμα αντιληπτό στην πατρίδα μας, οι γειτονικές χώρες το έχουν κατανοήσει και ανάλογα των θέσεών τους εξετάζουν τις προοπτικές.
Η θαλάσσια αντίσταση
Του Ν. Λυγερού
Του Ν. Λυγερού
Αντί ν’ ασχολούμαστε με λεπτομέρειες όσον αφορά στο προσφυγικό και την τρομοκρατία, θα ήταν καλό να εξετάσουμε αυτά τα προβλήματα στο πλαίσιο της υψηλής στρατηγικής. Έτσι, μ’ αυτόν τον τρόπο, θα βλέπαμε ότι η ουσία δεν είναι στο Αιγαίο ως ζώνη επαφής και επιχείρησης, αλλά η ΑΟΖ σε μεσογειακό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Όταν εξετάζουμε τις βλέψεις της τρομοκρατικής οργάνωσης πάνω σ’ ένα χάρτη, βλέπουμε βέβαια ότι η Μεσόγειος παίζει έναν κυρίαρχο ρόλο και γι’ αυτό το λόγο θα έπρεπε να της δώσουμε περισσότερο σημασία, για ν’ αντισταθούμε σε υψηλό επίπεδο. Διότι η διαχείριση της Μεσογείου, ακόμα και για το θέμα των υδρογονανθράκων, αποτελεί και ενεργειακή ασφάλεια και αντίσταση στην έννοια του μονοπωλίου της Μέσης Ανατολής, που προσπαθεί να εκμεταλλευτεί στο έπακρον η τρομοκρατική οργάνωση Daesh. Αν τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης είχαν λιγότερο ενεργειακή εξάρτηση και μπορούσαν να αξιοποιήσουν αυτόχθονες πηγές ενέργειας, αμέσως αυτό θα ήταν ένα πλήγμα στην τρομοκρατία που ποντάρει στα πηγάδια πετρελαίου που είναι εύκολα προσβάσιμα. Με άλλα λόγια, στη Μεσόγειο υπάρχει πλαίσιο για θαλάσσια αντίσταση μέσω της έννοιας της ΑΟΖ κι ο Ελληνισμός έχει να παίξει το ρόλο του. Αν λοιπόν ξεφύγουμε από τη μιζέρια και ξεφορτωθούμε τον δογματισμό ενός κενού συστήματος, θα αντιληφθούμε ότι το μέλλον θα είναι εντελώς διαφορετικό, ακόμα και σ’ αυτό το επίπεδο. Διότι τα μεγάλα προβλήματα δεν λύνονται μόνο με τοπικές λύσεις, χρειάζεται εμβέλεια σκέψης και υψηλή στρατηγική, ακόμα κι αν υπάρχουν όλα τα απαραίτητα εργαλεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου