Η εξέλιξη της Κύπρου

Η γαλλική ενίσχυση
Του Ν. Λυγερού

Όσοι δεν βλέπουν ακόμα ότι ο αγώνας της κυπριακής ΑΟΖ είναι ο απελευθερωτικός αγώνας της ίδιας της Κύπρου, ξαφνιάζονται με κάθε νέο δεδομένο που εμφανίζεται λόγω των συμμαχιών που δημιουργούνται πάνω στο απέραντο γαλάζιο. Η θέσπιση της ΑΟΖ, οι τρεις οριοθετήσεις με την Αίγυπτο, τον Λίβανο και το Ισραήλ, τα συμβόλαια με τη Noble, την Αvner, τη Delek, την Total, την Kogas, την Exxon Mobil και την Qatar Petroleum στα θαλάσσια οικόπεδα 2,3,6,8,9,10,11 και 12, έχουν δημιουργήσει όχι μόνο ένα θετικό πλαίσιο αλλά κι ένα θετικό πεδίο δράσης για να υλοποιηθούν πράξεις που αλλάζουν τα δεδομένα και της κατοχής διότι όλα αυτά έχουν γίνει με την Κυπριακή Δημοκρατία κι όχι μόνο με την ελληνική κοινότητα.
Κατά συνέπεια το κοινοτικό ανήκει de facto στο παρελθόν παρόλο που μερικοί προσπαθούν και τώρα ακόμα να συνομιλούν σε αυτό το λανθασμένο επίπεδο. Είδαμε επίσης μια αλλαγή φάσης ως προς τη σχέση των ΗΠΑ με την παράλογη συμπεριφορά της Τουρκίας. Έτσι τώρα με την επίσημη θέση και τοποθέτηση της Γαλλίας μέσω του Προέδρου της, βλέπουμε όλοι ότι η Κύπρος απέκτησε συμμαχίες που ξεπερνούν τα όρια της ΑΟΖ ενώ βασίζονται πάνω σε αυτή. Διότι η υψηλή στρατηγική όταν έχει εφαρμογές πάνω στην εθνική στρατηγική, έχει μια απίστευτη αποτελεσματικότητα, έτσι πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι υπάρχει πλέον μια δυνατότητα που μπορούμε να αξιοποιήσουμε και για την επίλυση του Κυπριακού αφού ο συνδυασμός του ευρωπαϊκού πλαισίου και του πεδίου της ΑΟΖ, προσφέρουν θεαματικές προοπτικές. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι οι ΗΠΑ και η Γαλλία δεν έχουν τα εθνικά τους συμφέροντα αφού αυτά πάντα υπάρχουν αλλά ότι με τα συμφέροντα της Κύπρου αποτελούν ένα στρατηγικό μείγμα που δείχνει την πορεία μας προς την απελευθέρωση. Δεν πρέπει να περιοριστούμε μόνο και μόνο στα οικονομικά θέματα, πρέπει να τα αξιοποιήσουμε για τον αρχικό αγώνα. Σιγά σιγά ο κυπριακός λαός μαθαίνει ότι μπορεί να κάνει κινήσεις που θα μετατραπούν σε πράξη. Οι σχέσεις που έχουν δημιουργηθεί με τη Γαλλία, μετατρέπονται σιγά σιγά σε δεσμούς που είναι ικανοί να σπάσουν τα δεσμά των κατεχομένων. Έτσι έχει σημασία να κάνουμε συνομιλίες όταν έχουμε αποτελεσματικά επιχειρήματα αλλιώς δεν είναι μόνο άχρηστες αλλά κι επικίνδυνες.

Η εξέλιξη της Κύπρου
Του Ν. Λυγερού

Η Κύπρος δεν είναι πια μόνο ένα πράσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγος, δεν είναι πια μόνο μια χώρα με κατεχόμενα, με αγνοούμενους, με εγκλωβισμένους και με πρόσφυγες. Η Κύπρος είναι μια ευρωπαϊκή χώρα που αξιοποιεί την ΑΟΖ της, από την οποία θα περάσει το καλώδιο ηλεκτρικού ρεύματος EuroAsia Interconnector, ο αγωγός φυσικού αερίου EastMed και γι’ αυτόν το λόγο αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση. Δείχνει στην πράξη ότι ένα μικρό νησί μπορεί να διαθέτει μια υψηλή στρατηγική, χάρη στην οποία έχει αποτέλεσμα που παράγει έργο για το μέλλον. Η αξιοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης της Ευρωζώνης και της ΑΟΖ είναι εποικοδομητικές στρατηγικές που έχουν διαμορφώσει την κυπριακή πραγματικότητα. Έτσι, όταν κάνουμε μια εγκάρσια τομή του στρατηγικού πυρήνα της Κύπρου, βλέπουμε ότι απουσιάζει η ηττοπάθεια και η μιζέρια που αντιμετωπίζαμε με την κοινωνία, η οποία έχει συνηθίσει να βλέπει τα πάντα μέσω της κατοχής και των ελληνοτουρκικών σχέσεων ενώ αυτές δεν υπάρχουν επί της ουσίας. Η Κύπρος εξελίχθηκε διότι ακριβώς άφησε αυτό το παράλογο πλαίσιο συνομιλιών και άρχισε να χτίζει μια στρατηγική που έχει ως αποτέλεσμα εποικοδομητικά κατορθώματα, τα οποία ήταν ουτοπικά για όσους δεν μπορούσαν ανακαλύψουν την οδό της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ΑΟΖ. Όλοι όσοι εγκλωβίστηκαν στα δεδομένα των ελληνοτουρκικών σχέσεων δεν έφεραν ποτέ κάποιο χειροπιαστό αποτέλεσμα στην Κύπρο. Όλα παρέμειναν στο φαίνεσθαι και στις κομματικές αντιπαραθέσεις που δεν είχαν ποτέ κανένα όφελος σε πολιτικό επίπεδο. Τώρα η Κύπρος περνά επιτέλους στο επόμενο στάδιο χάρη στην απόφαση της δημιουργίας ενός τερματικού σταθμού υγροποίησης φυσικού αερίου. Αυτή η κατασκευή και η λειτουργία θα είναι μια αλλαγή κύκλου διότι θα ενισχύσει και τον στρατηγικό πυρήνα της Κύπρου. Με αυτήν την έννοια η Κύπρος προχωρά μπροστά ως αιχμή του ενεργειακού δόρατος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έτσι ακόμα και οι πιο ηττοπαθείς μπορούν ν’ αντιληφθούν ότι πρόκειται για μια χώρα του Ελληνισμού που ξέρει από στρατηγική γιατί έμαθε πώς ν’ αντιμετωπίζει τη βαρβαρότητα με τα όπλα που διαθέτει χάρη στη νοημοσύνη.