Κυριακή 25 Ιουλίου 2021

Ο «εχθρός» χρόνος και η «τελευταία μάχη»

Μάριος Δημητρίου
Από το philenews

«Η προσέλευση του κόσμου ήταν μεγαλύτερη από την περασμένη φορά και το καλό είναι ότι είδα Βαρωσιώτες που ήρθαν ακόμα και από την Πόλη Χρυσοχούς, την Κισσόνεργα και άλλες μακρινές περιοχές» δήλωσε στον «Φ» την επομένη της εκδήλωσης, ο δήμαρχος Σίμος Ιωάννου.

«Ήταν», πρόσθεσε, «η πρώτη φορά που ήρθαν όλα σχεδόν τα οργανωμένα σύνολα και τα κόμματα, ενώ οι ομιλίες ήταν ενωτικές. Δεν έχουμε την ψευδαίσθηση ότι θα βρεθεί λύση του προβλήματος με τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, όμως είμαστε υποχρεωμένοι να τις κάνουμε γιατί πρέπει να μεταφέρουμε στον κόσμο το μήνυμα ότι έχουμε θέληση – ας μη ξεχνούμε ότι την εκδήλωση μας αυτή κάλυψαν και διεθνή ΜΜΕ όπως τα πρακτορεία Associated Press και Reuter. Το να μείνεις στο σπίτι σου και να μέμφεσαι τη μοίρα σου δεν είναι η σωστή

επιλογή». Σε παρατήρηση ότι κάποιοι μιλούν για κούραση των προσφύγων ο κ. Ιωάννου αναφέρθηκε στους γονείς του που όπως είπε «δεν έχασαν εκδήλωση παντού. Τώρα – πρόσθεσε - συμμετέχουν μόνο εκείνοι που πήραν από τους γονείς τους το πάθος και τον πόθο για επιστροφή. Το ευχάριστο είναι ότι ήρθαν στην εκδήλωση αρκετοί νέοι και όχι μόνο ηλικιωμένοι. Ναι υπάρχει κόπωση και είναι τριών ειδών – η κόπωση εκείνου που λέει ότι έχασε τα πάντα και έπαψε ν’ αγωνίζεται, η κόπωση εκείνου που λέει ότι δεν υπάρχει νόημα σε αυτές τις εκδηλώσεις και η κόπωση εκείνου που δεν συμμετέχει λόγω υποχρεώσεων της καθημερινότητας». 

Σημειώνουμε ότι στην εκδήλωση που συντόνισε το μέλος του δημοτικού συμβουλίου Ανδρέας Καζαμίας, παρευρέθηκαν μεταξύ άλλων η πρόεδρος της Βουλής Αννίτα Δημητρίου, ο υπουργός Υγείας Μιχάλης Χατζηπαντέλας, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΔΗΣΥ Νίκος Τορναρίτης, ο γενικός γραμματέας του ΑΚΕΛ Στέφανος Στεφάνου, ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ Νικόλας Παπαδόπουλος και βουλευτές των τριών κομμάτων. Παρούσα και η σύζυγος του αείμνηστου Αλέξη Γαλανού Αλεξάνδρα και ο Πέτρος Καρεκλάς πρόεδρος της επιτροπής κατεχόμενων Δήμων.

Από την τουρκοκυπριακή πλευρά εκτός από τους τρεις ομιλητές, παρόντες ήταν ο Μεχμέτ Κασάπογλου (Mehmet Kasapoglu) εκπρόσωπος του κόμματος Ενωμένη Κύπρος (BKP), ο Γιλντιρίμ Χάσογλου (Yildirim Hasoglou) διευθυντής δημοτικού σχολείου και ο Βαρωσιώτης Σαφάκ Ιλκτάτς (Safak Ilktac). Παρούσα και η Σεβίμ Νταγκτελέν (Sevim Dagdelen) τουρκικής καταγωγής βουλευτίνα στο Γερμανικό κοινοβούλιο.

Από τη νεότερη γενιά των Βαρωσιωτών προσφύγων μίλησαν από το βήμα της εκδήλωσης της Δερύνειας πολλοί

>>Ο Αυγουστίνος Παπαθωμάς πρόεδρος Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Αμμοχώστου είπε: «Aγαπητοί φίλοι 47 χρόνια είναι πάρα πολλά… ήμασταν μικρά παιδιά, έχουμε μεγαλώσει, τα παιδιά μας έχουν μεγαλώσει… και περιμένουμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση να εφαρμόσει το ευρωπαϊκό δίκαιο και το διεθνές δίκαιο… και να μας πουν αν είναι ευρωπαϊκό το χώμα που πατούν στην Κύπρο. Ευρωπαϊκό χώμα, ευρωπαϊκό δίκαιο, διεθνές δίκαιο… πρέπει 47 χρόνια μετά, το κόστος της εισβολής να μην το επιβαρυνθεί μόνο μια μικρή μερίδα των εκτοπισμένων και είναι καιρός η πολιτεία να τους αντιμετωπίσει ως ισότιμους πολίτες αυτού του τόπου. Όπου και να ζούμε στις ελεύθερες περιοχές της Κύπρου πρέπει να είμαστε και να παραμείνουμε ενωμένοι στις δύσκολες μέρες που πρόκειται να έρθουν και είμαι σίγουρος ότι όλοι μαζί θα δώσουμε την τελευταία μάχη για να επιστρέψουν και η Αμμόχωστος και όλη η Κύπρος να ελευθερωθεί μέσα στα πλαίσια του διεθνούς δικαίου με μια μόνιμη λύση». 

>> Ο Σταύρος Μαυρομμάτης πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Αμμοχώστου τόνισε: «Eχθρός μας είναι και ο χρόνος. Ο χρόνος που έχει παρέλθει είναι σχεδόν 50 χρόνια. Αν ο φίλος μου ο Παπαθωμάς ήταν μικρός το 1974, εγώ γεννήθηκα στην προσφυγιά και τώρα είμαι πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αμμοχώστου - ο πρώτος που δεν έχει γεννηθεί στην Αμμόχωστο. Η προσπάθεια πρέπει να είναι διπλή. Πρέπει να δημιουργήσουμε μια στρατιά Αμμοχωστιανών. Έχουμε υποχρέωση τα παιδιά μας που δεν έχουν καμιά εικόνα, καμιά εμπειρία ή βίωμα από την πόλη μας, να τα κάνουμε ενσυνείδητους Αμμοχωστιανούς. Θέλω να πιστεύω ότι το επόμενο συναπάντημα μας δεν θα είναι έξω από την πόλη μας, αλλά μέσα στην πόλη μας γιατί εμείς είμαστε οι νόμιμοι κάτοικοι, εμείς είμαστε οι δικαιούχοι».

>>Ο Γιάννος Χρυσοστόμου πρόεδρος σωματείου Νέα Σαλαμίνα ανέφερε: «Δυστυχώς είμαστε σε ακόμα μια εκδήλωση στην οποία λέμε τα ίδια, αγωνιζόμαστε για τα ίδια χωρίς αποτέλεσμα. Σε καμιά περίπτωση όμως δεν έχουμε κουραστεί και η Νέα Σαλαμίνα Αμμοχώστου ως έπαλξη αγώνα για επιστροφή στην πόλη μας δεν θα σταματήσει σε καμία περίπτωση να αγωνίζεται προς αυτή την κατεύθυνση. Εμείς σε συνεργασία με το άλλο σωματείο της πόλης την Ανόρθωση καλούμε την πολιτική ηγεσία να σταματήσει τα λόγια. Επιτέλους οφείλει σε όλους όσους έχουν χαθεί -  έχουν γεμίσει τα κοιμητήρια με πρόσφυγες από την επαρχία μας και όχι μόνο - να αγωνιστεί γι’ αυτούς με ειλικρίνεια σε συνεργασία με όλες τις πολιτικές δυνάμεις για να δούμε μια πραγματική πρόοδο στο θέμα της Αμμοχώστου».

>>Ο Χρίστος Χατζηστεφάνου πρόεδρος του σωματείου Ανόρθωση σημείωσε: «Το μόνο που μπορώ να σας διαβεβαιώσω εκ μέρους της Ανόρθωσης, του πιο ιστορικού σωματείου του τόπου μας, είναι ότι θα είμαστε μπροστάρηδες στην προσπάθεια για επιστροφή στην κατεχόμενη πόλη και επαρχία μας. Σας καλώ να μας στηρίξετε όλους και να είμαστε ενωμένοι γιατί αν δεν είμαστε ενωμένοι δεν θα καταφέρουμε τίποτε».

Θα δύσει ο ήλιος και τα φώτα  θ’ ανάψουν…

Στο βήμα της εκδήλωσης ανέβηκε και ο Σενέρ Ελτσίλ γενικός γραμματέας της συντεχνίας των Τουρκοκύπριων δασκάλων KTOS που είπε μεταξύ άλλων:  «Σας χαιρετώ εκ μέρους της πλατφόρμας «Τούτη η πατρίδα είναι δική μας» στην οποία συμμετέχουν 5 κόμματα και 17 άλλοι φορείς. Επιθυμία μας είναι όλοι οι πρόσφυγες να πάνε στα σπίτια τους και να υπάρξει ειρήνη και ελευθερία στην Κύπρο. Τουρκοκύπριοι και Ελληνοκύπριοι πρέπει μαζί να αγωνιστούμε για να κρατήσουμε την ειρήνη στον τόπο μας. Όλοι  μας πρέπει να πούμε σε αυτούς που έκαναν εισβολή και κατοχή στον τόπο μας ότι δεν θέλουμε όπλα, δεν θέλουμε ττέλια, δεν θέλουμε πόρτες (οδοφράγματα), θέλουμε ειρήνη». 

Είπε στη δική του σύντομη παρέμβαση ο Άντρος Καραγιάννης δήμαρχος Δερύνειας και εκπρόσωπος δήμων και κοινοτήτων ελεύθερης και κατεχόμενης επαρχίας Αμμοχώστου: «Εμείς ζούμε καθημερινά τον αγώνα που ο δήμαρχος και το δημοτικό συμβούλιο δίνει καθημερινά για επιστροφή στην Αμμόχωστο, ξέρουμε καλά τις έγνοιες των Αμμοχωστιανών και να μας θεωρείτε συνοδοιπόρους και θα είμαστε δίπλα σας. Ξέρετε σε λίγο θα δύσει ο ήλιος και τα φώτα πάλι θ’ ανάψουν στην Αμμόχωστο γιατί εμείς που είμαστε εδώ και το ζούμε καθημερινά βλέπουμε δυστυχώς ότι μέρα με τη μέρα τα φώτα αυξάνονται κι αυτό σημαίνει ότι όλο και πιο πολλοί  κατοικούν εντός της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου κι αυτό πρέπει να μας προβληματίσει... 47 χρόνια είναι αρκετά, ο κόσμος έχει κουραστεί, τέρμα τα λόγια να προχωρήσουμε στις πράξεις. Και εμείς εδώ στην επαρχία Αμμοχώστου είμαστε Αμμόχωστος και είμαστε περήφανοι γι’ αυτό».

Ψωμί στα γυναικόπαιδα του Αγίου Συμεών

Με τη μεταφραστική βοήθεια του εκπροσώπου του τουρκοκυπριακού κόμματος Νέας Κύπρου (YKP) Κεμάλ Γκιουσβερέν που μιλά ελληνικά, o Αλί Γκιουλέ αποκάλυψε ότι ο δήμαρχος Αμμοχώστου μεταξύ πρώτης και δεύτερης  εισβολής του 1974 έδωσε ως στρατιώτης τότε, «ψωμί και νερό» σε Τουρκοκύπριους του χωριού Άγιος Συμεών  (κοντά στη Γιαλούσα) στην Καρπασία μεταξύ των οποίων ήταν και η μετέπειτα σύζυγος του Akile Mustafa, τότε 12χρονη έφηβη. Ο κ. Γκιουλέ είπε ότι «θα αγωνίζεται μέχρι το τέλος της ζωής του για την επανένωση της Κύπρου. Εγώ – ανέφερε χαρακτηριστικά - είμαι Κύπριος, είμαι Τουρκοκύπριος, είμαι Ελληνοκύπριος, είμαι Μαρωνίτης, είμαι Αρμένης, είμαι άνθρωπος».  

Όταν ανέβηκε στο βήμα ο δήμαρχος Σίμος Ιωάννου άρχισε την ομιλία του λέγοντας «με συγκίνησε ο φίλος Αλί που είπε αυτή την ιστορία, εγώ ουδέποτε ήθελα να την πω… πράγματι τότε μεταξύ της πρώτης και της δεύτερης εισβολής ήμουν στρατιώτης στο τουρκοκυπριακό χωριό Άγιος Συμεών (σ. σ. μεταξύ Λεονάρισσου και Γιαλούσας), υπεύθυνος για τη διατροφή δέκα άλλων στρατιωτών και έβλεπα τα μικρά παιδιά που δεν είχαν ψωμί κι επειδή εμείς είχαμε περισσότερα, τους έδινα ό,τι τρώγαμε κι εμείς…»

 Κληθείς από τον «Φ» να απαντήσει σε σχετικές ερωτήσεις μας για το θέμα αυτό ο κ. Ιωάννου είπε στον υπογράφοντα την επομένη της εκδήλωσης ότι «έκαμα μια απλή πράξη που μπορούσε να κάνει οποιοσδήποτε... Ήμουν ενός χρόνου στρατιώτης και υπηρετούσα στις Ακράδες, όταν μεταξύ της πρώτης και δεύτερης εισβολής δηλαδή από 24 Ιουλίου – 14 Αυγούστου 1974 διατάχτηκα μαζί με δέκα άλλους στρατιώτες να πάμε φρουρά στον Άγιο Συμεών όπου είχαν μείνει στο χωριό μόνο καμιά εκατοστή γυναικόπαιδα, αφού τους άντρες τους κρατούσε ο στρατός μας αιχμάλωτους στη Γιαλούσα. Λάβαμε διαταγή να μη πειράξουμε κανένα κι αυτό κάναμε, δεν πειράξαμε ούτε τρίχα απ΄ τα μαλλιά τους… κι επειδή ήμουν ο μάγειρας που έπιανα τα ψωμιά και τα τρόφιμα, έρχονταν παιδιά Τουρκοκυπρίων και τους έδινα τα ψωμιά και τις κονσέρβες πόλιπιφ που περίσσευαν. 

Τα γυναικόπαιδα δεν είχαν τίποτε να φάνε, αφού δεν υπήρχε μπακάλικο στο χωριό και δεν είχαν αλεύρι να κάνουν ψωμιά, ούτε μπορούσαν να πάν να ψωνίσουν στο γειτονικό χωριό τη Γαληνόπορνη γιατί ήταν κοντά τα στρατεύματα μας, αν και το χωριό αυτό δεν είχε καταληφθεί από την Εθνική Φρουρά. Μια από αυτές τις ανήλικες λοιπόν που τους έδινα τρόφιμα ήταν η Ακίλε, η μετέπειτα σύζυγος του Αλί. Συναντήθηκα μαζί της πριν 6 περίπου χρόνια όταν ήμουν αντιδήμαρχος σε μια εκδήλωση στην οποία παρέστη και ο αείμνηστος δήμαρχος Αλέξης Γαλανός και μου είπε ότι ο πατέρας της πέθανε με τον καϋμό που δεν κατάφερε να συναντήσει εκείνο το νεαρό στρατιώτη που έδινε στα παιδιά ψωμί και πόλιπιφ και που τον ήξερε από πριν τον πόλεμο αφού ήταν στο φυλάκιο του Αγίου Συμεών και κουβέντιαζε μαζί του περνώντας για να πάει στο χωράφι του να καλλιεργήσει τα καπνά του. Της είπα ότι ήμουν εγώ… και συγκινήθηκε. 

Θα πρέπει να πω ότι κατά την πρώτη φάση της εισβολής η δική μας συμπεριφορά ως Εθνική Φρουρά απέναντι στους Τουρκοκύπριους άμαχους στον Άγιο Συμεών και γενικότερα στην Καρπασία ήταν άψογη και αυτό συνέβαλε ώστε οι Τουρκοκύπριοι μετά τη δεύτερη φάση να συμπεριφερθούν πολύ καλύτερα στους Ελληνοκύπριους εγκλωβισμένους στην περιοχή αυτή, από ό,τι σε άλλες περιοχές».

Η Αμμόχωστος δεν ανήκει  στην κατοχική δύναμη, ανήκει στους ανθρώπους της

Οσυντονιστής της εκδήλωσης Ανδρέας Καζαμίας έδωσε τον λόγο στον δήμαρχο Αμμοχώστου λέγοντας ότι «μπορεί να στεκόμαστε απέναντι από τα λεηλατημένα μας σπίτια, όμως δεν θα σταματήσουμε ποτέ να παλεύουμε για κάτι πιο μεγάλο για να ζήσουμε επιτέλους μαζί σε μια πατρίδα. Κι αυτό – πρόσθεσε - ας το ακούσουν καλά όλοι εντός και εκτός. Το είπε άλλωστε ο Κυριάκος Μάτσης – «να γιατί δεν νοιάζομαι αν τη γη αυτή τη ζουν Τούρκοι, Έλληνες ή Εβραίοι. Εκείνο που έχει αξία είναι να τη ζουν αυτοί που την ποτίζουν με τον ιδρώτα τους και να περπατούν πάνω της ελεύθεροι, διαφεντευτές της, κυρίαρχοι της». 

Ο Σίμος Ιωάννου υπογράμμισε στην ομιλία του ότι «βρισκόμαστε εδώ στα κράσπεδα της βασιλεύουσας να διατρανώνουμε την πίστη μας και την αποφασιστικότητα μας για επιστροφή στην πόλη των παππούδων μας και των γονιών μας, αλλά χρόνο με το χρόνο χωρίς αυτούς αφού η συντριπτική πλειοψηφία τους μας έχουν αφήσει με τον πόνο της επιστροφής. Σήμερα είμαστε ξανά εδώ με τα παιδιά και τα εγγόνια μας να βροντοφωνάξουμε στην Τουρκία και τους εγκάθετους της ότι η Αμμόχωστος δεν ανήκει ούτε στην κατοχική δύναμη, ούτε στον Ερντογάν, ούτε στον Τατάρ. Η Αμμόχωστος ανήκει σε εσάς που γεννηθήκατε κι αναγιωθήκατε στα σπίτια και στις γειτονιές της και σε αυτούς που την έκτισαν, που την έζησαν, που την έκαναν καμάρι της Κύπρου μέχρι που η κατοχική δύναμη την κατέστησε όμηρο και πόλη φάντασμα. 

Η προσπάθεια της Τουρκίας να αλλάξει το status quo της περίκλειστης περιοχής της Αμμοχώστου άρχισε εδώ και δύο χρόνια, αρχικά με τις επισκέψεις αξιωματούχων της Τουρκίας και του ψευδοκράτους στην περίκλειστη περιοχή και την διοργάνωση συμποσίων. Σταδιακά με τη μέθοδο της σαλαμοποίησης έφθασαν στο σημερινό αποτέλεσμα. Τα όσα έχουν κάνει στο παραλιακό μέτωπο τα έχετε δει ιδίοις όμμασι. Φτάσαμε σήμερα στην πιο δύσκολη στιγμή όχι μόνο για την Αμμόχωστο αλλά για ολόκληρη την Κύπρο, διότι αν χαθεί ό,τι μας απέμεινε από την πόλη μας, θα είναι η ταφόπλακα για την επίλυση του κυπριακού προβλήματος. Ο Ερντογάν σαν νέος σουλτάνος βρίσκεται ήδη στην κατεχόμενη γη μας και θα ανακοινώσει πιθανόν την αλλαγή του καθεστώτος της περιοχής από στρατιωτική σε πολιτική. Είναι σαφές ότι η Τουρκία θα προσπαθήσει μέσω των «ευκαιριών» που θα δώσει στους Αμμοχωστιανούς να πάρουν πίσω τις περιουσίες τους, να θέσει ένα οριστικό τέλος στις προσπάθειες επίλυσης του κυπριακού, με βάση το συμφωνημένο πλαίσιο του ΟΗΕ, σε μια προσπάθεια να οδηγηθούμε σε λύση δύο κρατών. 

Η επιστροφή υπό τουρκοκυπριακή διοίκηση σε καμιά περίπτωση δεν διασφαλίζει και δεν εγγυάται μια σταθερή και νομικά κατοχυρωμένη αποκατάσταση των περιουσιών. Παρόλο που το δημοτικό συμβούλιο και ο δήμαρχος δέχονται κριτική και πιέσεις και απʾ αυτούς που είναι έτοιμοι για επιστροφή άνευ όρων και απʾ αυτούς που ζητούν τη χρήση του όρου «προδότες» για τους άλλους, πρέπει να μείνουμε ενωμένοι, επιδεικνύοντας σεβασμό σε οποιαδήποτε άλλη άποψη και να παραμείνουμε προσηλωμένοι στο στόχο μας που δεν είναι άλλος, παρά η επιστροφή στην πόλη μας, η απελευθέρωση και η επανένωση της Κύπρου. Όμως πρέπει το κράτος λόγω της τουρκικής κατοχής και της μη λύσης, να εξασφαλίσει στους πρόσφυγες το θεμελιώδες δικαίωμα της αποκατάστασης τους στα σπίτια και στις περιουσίες τους. Όσο αυτό δεν είναι εφικτό, έχει υποχρέωση να προχωρήσει στην εισαγωγή σχεδίου για τη σταδιακή κάλυψη της απώλειας χρήσης των περιουσιών τους στα κατεχόμενα. 

Η Δημοκρατία στα πλαίσια της ισότητας οφείλει σαν μέτρο πολιτικής, κοινωνικής και νομικής υποχρέωσης, να κατανέμει ισότιμα το βάρος της απώλειας χρήσης που προκύπτει από την εισβολή και κατοχή των περιουσιών των προσφύγων. Πρέπει να εφαρμοστούν πλήρως τα σχέδια και οι αποφάσεις του Εθνικού Συμβουλίου και από πολιτικής και νομικής απόψεως. 

Τα δύο μέτρα και δύο σταθμά στην Ε.Ε. και στα Η.Ε. δεν είναι δυνατόν να υφίστανται όταν είναι εμπλεκόμενη η Τουρκία η οποία παραβιάζει τα ψηφίσματα 550 και 789 κι όμως η καταδίκη της Τουρκίας ουδέποτε ήταν ξεκάθαρη. Πρέπει να γνωρίζουν όλοι αυτοί ότι η επιστροφή και το άνοιγμα της Αμμοχώστου υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών είναι επωφελής για όλη την Κύπρο και όλους τους Κύπριους. Για Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους, για πρόσφυγες και μη, θα γίνει ένα πρώτο μεγάλο στοίχημα για τη συνεργασία και συμβίωση των δύο κοινοτήτων. Μπορεί να υπάρχουν διαφορετικές απόψεις ως προς το γιατί φτάσαμε ως εδώ, μπορεί να υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις και αναλύσεις για το κυπριακό. Χάθηκαν σίγουρα ευκαιρίες να πάρουμε την περίκλειστη περιοχή. Αλλά σήμερα είμαστε στο και πέντε και δεν χωρούν παλινωδίες. Η κυβέρνηση, τα κόμματα, ο Δήμος Αμμοχώστου, όλα τα οργανωμένα σύνολα της πόλης πρέπει να αντιμετωπίσουμε άμεσα τις έκνομες ενέργειες της Τουρκίας, διότι πλέον θα είναι πολύ αργά, δεν θα υπάρχουν νικητές, αλλά μόνο ηττημένοι. Πρέπει να συνεχίσουμε τον αγώνα με αυτό το πείσμα που είναι μεγαλύτερο από τις πίκρες, τις διαψεύσεις και τις απογοητεύσεις και με αυτή την αποφασιστικότητα που είναι ισχυρότερη από την προκλητικότητα της κατοχής και τις σειρήνες για ξεπούλημα των περιουσιών μας. Τελειώνω με μια φράση της συγγραφέως Αλκυόνης Παπαδάκη – «σκεφτήκατε καμιά φορά πόσο φως μπορεί να κρύβεται ακόμα και στο πιο βαθύ σκοτάδι;».

ΠΗΓΗ philenews

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου