Μιλήστε και λίγο για το Βαρώσι

 ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ

Η ελληνοκυπριακή πλευρά υπέβαλε προ πολλού την πρότασή της για διεθνές άνοιγμα του λιμανιού Αμμοχώστου και του αεροδρομίου Τύμπου έναντι της επιστροφής του Βαρωσιού. Όμως, οι ευρισκόμενοι στη δική μας πλευρά, σάμπως τώρα το αντιλήφθηκαν. Τελικά, αντιλήφθηκαν ότι αυτές οι προτάσεις είναι «χρυσή ευκαιρία» για την τουρκική πλευρά. Άρχισαν να υψώνονται φωνές. Που λένε να υποστηρίξουμε τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης και να τα διαπραγματευτούμε. Πολύ καλά. Αλλά κάτι λείπει. Στις δηλώσεις, δεν αναφέρεται καν το όνομα του Βαρωσιού. Κανείς δεν λέει «έναντι αυτών πρέπει να επιστρέψουμε και εμείς το Βαρώσι στους νόμιμους ιδιοκτήτες του»! Σαν να είναι πολύ επικίνδυνη λέξη

το Βαρώσι. Επιπλέον, πουθενά δεν τονίζεται και το ότι εμποδιστήκαμε εκ μέρους της Τουρκίας να διαπραγματευτούμε αυτές τις προτάσεις. Έτσι. Αν δώσει άδεια ο Ταγίπ Ερντογάν, θα τις συζητήσουμε. Και ακόμα είναι κλειστή εκείνη η πόρτα της άδειας. Μήπως δεν λένε «ενόσω δεν γίνεται αποδεχτή συζήτηση μεταξύ κρατών και δεν αναγνωριστεί το ίσο δικαίωμα ίσης κυριαρχίας μας, δεν θα καθίσουμε στο τραπέζι»; Γιατί παραβλέπουν τον παράγοντα Τουρκία εκείνοι που άρχισαν να υψώνουν τώρα τη φωνή τους για να διαπραγματευτούμε τις προτάσεις της ελληνοκυπριακής πλευράς; Πρώτα να πείσουν τον Ταγίπ Ερντογάν να δούμε. Αν μπορούν να τον πείσουν, φυσικά. Τι θα πάρει η Τουρκία από αυτή την υπόθεση; Ο Ερντογάν πρώτα αυτό κοιτάει. Δεν κοιτάει τι θα κερδίσουν οι Τουρκοκύπριοι απ’ αυτό. Εμείς θα κερδίσουμε. Εκείνος θα χάσει! Αν ανοίξει η Τύμπου και το λιμάνι Αμμοχώστου, εμείς θα κερδίσουμε μια νομιμότητα εδώ. Μήπως θα θυσιάσει ποτέ το πειρατικό κράτος που έχει μπόλικα αγαθά, για να μπορέσουμε εμείς να αναπνεύσουμε; Επιπλέον, κερδίζει ένα δισεκατομμύριο δολάρια ετησίως από τον εναέριο χώρο μας. Μήπως θέλει να το χάσει αυτό; Ή μήπως τη βολεύει να κτίσουμε απευθείας σχέση με τον έξω κόσμο ως Τουρκοκύπριοι; Δεν είναι πολλή τόση ελευθερία για τους ομήρους; Το πιο σημαντικό όμως είναι το εξής: Η εδαφική παραχώρηση! Ο άνθρωπος που καυχιέται «δεν δώσαμε πίσω έστω και μια πέτρα» μέχρι σήμερα, μήπως θα επιστρέψει το Βαρώσι για το χατίρι μας; Μόνο με διεθνείς πιέσεις θα γίνει η επιστροφή του Βαρωσιού. Και με το να υψώσουμε εμείς τη φωνή μας στον βορρά, φυσικά. Όμως, υπάρχει κανείς που υψώνει τη φωνή του;

Η τουρκική πλευρά σκέφτεται πάντα να παίρνει, όχι να δίνει. Παραβλέπει το γεγονός ότι η ελληνοκυπριακή πλευρά υπέβαλε αυτές τις προτάσεις για το Βαρώσι. Κατά τη γνώμη μου, αυτή είναι η μεγαλύτερη παραχώρηση που έκανε η ελληνοκυπριακή πλευρά προς την τουρκική πλευρά, μετά το 1974. Δεν είναι σύμπτωση το γεγονός ότι έκανε αυτές τις προτάσεις όταν άρχισε πλέον να μην ελπίζει για το Βαρώσι. Μήπως δεν ξέρει ότι κατά μία έννοια θα αποφέρει νομιμότητα στην ΤΔΒΚ το άνοιγμα της Τύμπου και του λιμανιού της Αμμοχώστου; Βεβαίως, το ξέρει. Και αυτό το βήμα δεν θα αποτελέσει μοχλό για μιαν ομοσπονδιακή λύση, όπως νομίζουν κάποιοι από εμάς, αλλά απλώς θα ανοίξει την πόρτα για δύο χωριστά κράτη. Ο ηγέτης του CTP Τουφάν Έρχουρμαν λέει «να καθίσουμε να διαπραγματευτούμε τις προτάσεις». Και για να κατευνάσει εκείνους που δεν μπορούν να χωνέψουν ακόμα και αυτήν την πρόταση, λέει ότι «δεν είμαστε αναγκασμένοι να αποδεχτούμε το πακέτο της ελληνοκυπριακής πλευράς ως έχει». Δεν αναφέρεται καθόλου στο Βαρώσι. Δεν αναφέρει καν το όνομά του. Τι ζητά; Τι άλλα να διαπραγματευτούμε, λέει; Τον κανονισμό απευθείας εμπορίου. Τη διεύρυνση των εξαγωγών στο πλαίσιο της Πράσινης Γραμμής. Το διασυνδεδεμένο σύστημα. Τη χρήση του ευρώ. Νέα σημεία διέλευσης. Και τους υδρογονάνθρακες! Το Βαρώσι, κύριέ μου; Εκείνο δεν υπάρχει;

Αν αυτές οι προτάσεις υποβλήθηκαν μέσα σε χρυσό ταψί στην τουρκική πλευρά, υποβλήθηκαν για το Βαρώσι. Αν δεν έπιανε την ελληνοκυπριακή πλευρά ο φόβος να χάσει το Βαρώσι, δεν θα προέβαινε σε αυτήν την υποχώρηση. Τι να κάνει. Δεν νοιάζει τον κόσμο. Ο κόσμος δεν επιδεικνύει έστω και το ένα τοις χιλίοις του τεράστιου ενδιαφέροντος που επιδεικνύει για την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Και η καημένη Κύπρος. Γίνεται και εμπλεκόμενο μέρος στο πλευρό της Ουκρανίας, επιβάλλοντας κυρώσεις στη Ρωσία. Πυροβολεί μόνη της το πόδι της. Ακόμα και αξιωματούχοι πολιτικών κομμάτων πηγαίνουν στην πόρτα της ρωσικής πρεσβείας και διαμαρτύρονται κατά της Ρωσίας. Πολύ καημένοι, πράγματι.

Καταλαβαίνω. Είμαστε ένα μικρό νησί στον κόσμο. Είμαστε αδύναμοι μπροστά στις μεγάλες δυνάμεις. Δεν μας δίνουν τα δικαιώματά μας, παρά το γεγονός ότι έχουμε δίκαιο. Ας μην μας τα δώσουν! Αν περιμένουν να παραδοθούμε, άστε τους να περιμένουν άδικα. Η δύναμη εκείνου που έχει δίκαιο είναι μεγαλύτερη από τη δύναμη των ποταπών, έτσι δεν είναι;

ΠΗΓΗ politis