Περισσεύουν όντως Leopard 1A5 για ανταλλαγή; Απαράβατος όρος η ανακατασκευή. H απόφαση του Ομοσπονδιακού Συμβουλίου της Ελβετίας να «μπλοκάρει» τη μεταπώληση των 96 ιταλικών Leopard 1A5 στον γερμανικό όμιλο Rheinmetall με τελικό προορισμό την Ουκρανία, έφερε στο προσκήνιο, τον συνήθη, εξυπηρετικό και αφελή, μέχρι παρεξηγήσεως, «ύποπτο», τη χώρα μας, για να διαδραματίσει τον ρόλο του «διάμεσου».
Γράφει ο Armored Toblerone
Όπως αναφέρθηκε στο πρώτο άρθρο της σειράς με τίτλο «LEOPARD 1A5 των 500… ευρώ; Από “νεκροταφείο” της Ιταλίας για τον ελληνικό Στρατό;», η μεταπώληση των 96 αρμάτων στον όμιλο Rheinmetall εκτός από το εμπόδιο της απαγόρευσης του Ομοσπονδιακού Συμβουλίου της Ελβετίας θα πρέπει να ξεπεράσει και τον νομικό «σκόπελο» της πώλησης 25 εξ αυτών από την κρατική ελβετική εταιρία RUAG στην επίσης γερμανική εταιρία Global Logistics Support (GLS GmbH), έναντι του ευτελούς τιμήματος των 500 ευρώ ανά μονάδα.
Σύμφωνα με πολλά δημοσιεύματα η GLS πλέον απαιτεί να παραλάβει τα 25 ιταλικά Leopard 1A5 που αγόρασε από τη RUAG. Συγκεκριμένα σε δήλωση της γερμανικής εταιρίας στην ελβετική ραδιοφωνία – τηλεόραση (στα γερμανικά SRF: Schweizer Radio und Fernsehen) περιέχεται και η εξής αναφορά: «Τον Νοέμβριο του 2019, η GLS αγόρασε 25 άρματα μάχης Leopard 1A5 από τη RUAG. Ως o ιδιοκτήτης τους, η GLS απαιτεί επί του παρόντος την παράδοση των αρμάτων μάχης». Στην ίδια δήλωση η GLS με έμφαση επισημαίνει ότι «έχει αποκτήσει την άνευ περιορισμών ιδιοκτησία των αρμάτων». Επίσης σε ελβετικά μέσα ενημέρωσης η GLS έχει αναφέρει μέχρι σήμερα δεν είχε ληφθεί η τελική απόφαση για την αξιοποίηση των αρμάτων και για αυτό παρέμειναν αποθηκευμένα στην Ιταλία.
Ας σημειωθεί επίσης ότι λόγω του πολέμου στην Ουκρανία και της συνεπακόλουθης πρόθεσης των κυβερνήσεων της Γερμανίας και Δανίας να δαπανήσουν 130 εκατ. ευρώ για την αγορά και αποκατάσταση παλαιών αρμάτων, η εμπορική αξία των εν λόγω αρμάτων έχει αυξηθεί. Πλέον η παραγωγή νέου και η αποκατάσταση πολεμικού υλικού και προώθηση στην Ουκρανία αποτελεί εξαιρετικά επικερδή δραστηριότητα και παγκοσμίως πολλές αμυντικές βιομηχανίες επιχειρούν να αξιοποιήσουν τη συγκυρία.
«Τhe Greek Connection»
Όλες οι ενδείξεις συντείνουν ότι μετά το ελβετικό εμπόδιο, οι εμπνευστές της ανταλλαγής, άρχισαν πριν μερικούς μήνες να ενορχηστρώνουν τη μεταπώληση των ιδιοκτησίας RUAG αρμάτων με τελικό χρήστη την Ελλάδα. Καθώς η χώρα μας είναι μέλος του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μη εμπλεκόμενη στη σύρραξη στην Ουκρανία, η εκτίμηση ότι η θετική απόφαση του Ομοσπονδιακού Συμβουλίου στη μεταβίβαση τους είναι σχεδόν δεδομένη, αποτελεί κάθε άλλο παρά ευσεβή πόθο.
Πάντως σε κάθε περίπτωση η εμπλοκή της Ελλάδας ως πιθανής πηγής αρμάτων μάχης Leopard 1A5 ήταν περίπου νομοτελειακή, καθώς σήμερα αποτελεί τον μεγαλύτερο χρήστη αρμάτων μάχης του τύπου σε όλο τον κόσμο, διαθέτοντας σε υπηρεσία συνολικά του τύπου.
Τα κομβικά ερωτήματα
Σε σχέση με την ανταλλαγή, δύο είναι τα κομβικά ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν:
Το πρώτο αφορά εάν ο Ελληνικός Στρατός διαθέτει περίσσευμα αρμάτων ΕΚΤΟΣ ΜΟΝΑΔΩΝ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑΣ που θα μπορούσαν να ενταχθούν στη διαδικασία ανταλλαγής. Με βάση λοιπόν ανοικτές πηγές, με άρματα μάχης Leopard 1A5 φέρονται να είναι εξοπλισμένες οι ακόλουθες μονάδες εκστρατείας:
>τουλάχιστον τρεις Επιλαρχίες Αναγνώρισης (ΕΑΝ)
>περί τις δύο ανεξάρτητες Ίλες Μέσων Αρμάτων (ΙΜΑ) ενισχυμένης σύνθεσης (τέσσερις ουλαμοί αντί της τυπικής των τριών ουλαμών)
>οκτώ Επιλαρχίες Μέσων Αρμάτων (ΕΜΑ), συμπεριλαμβανομένων και ενισχυμένης σύνθεσης (τεσσάρων ΙΜΑ αντί της τυπικής των τριών).
>Επίσης αριθμό αρμάτων του τύπου φέρονται να διαθέτουν οι Ίλες Πεδίου Βολής Αρμάτων Ξάνθης (ΙΠΒΑΞ) και Πεδίου Βολής Αρμάτων Λιτόχωρου (ΙΠΒΑΛ).
Τα υπόλοιπα άρματα διατίθενται στο Κέντρο Εκπαίδευσης Τεθωρακισμένων (ΚΕΤΘ) / Σχολή Τεθωρακισμένων (ΣΤΘ) στον Αυλώνα Αττικής για εκπαίδευση και ως πιθανό απόθεμα. Κατ’ εκτίμηση ΕΚΤΟΣ ΜΟΝΑΔΩΝ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑΣ διατίθενται λιγότερα από 50 άρματα, δηλαδή περίπου τα μισά από αυτά που προβλέπεται να περιλαμβάνει η ανταλλαγή.
Το δεύτερο κομβικό ερώτημα αφορά το πόσα άρματα επιτρέπει να ενταχθούν στη διαδικασία ανταλλαγή η επιχειρησιακή διαθεσιμότητα των Leopard 1A5 στον Ελληνικό Στρατό. Με απλά λόγια, από τα 501 Leopard 1A5 που σύμφωνα με ανοικτές πηγές βρίσκονται σε ελληνική υπηρεσία, πόσα εξ αυτών είναι επιχειρησιακά διαθέσιμα; ‘Η πιο συγκεκριμένα, πόσα βρίσκονται σε τέτοια λειτουργική κατάσταση ώστε εν κινήσει, ημέρα και νύκτα, επί παντοδαπού εδάφους, μπορούν να προσβάλλουν με επιτυχία κινούμενο στόχο;
Πρακτικά το ποσοστό αποκλείεται να είναι 100%, αλλά είναι εύκολα αντιληπτό ότι όσο υψηλότερο είναι, τόσο μικρότερης επικινδυνότητας (ρίσκου) είναι η απόσυρση αρμάτων από μονάδες εκστρατείας, οι οποίες αναλαμβάνουν και εκτελούν τις αποστολές που προβλέπονται στα σχέδια. Για παράδειγμα εάν το ποσοστό ανέρχεται σε 60% τότε υπάρχει μία «δεξαμενή» 300 επιχειρησιακά διαθέσιμων αρμάτων (501 x 60%= 300). Αν όμως για παράδειγμα είναι 40% ή ακόμη χειρότερα 30% τότε η «δεξαμενή» περιορίζεται αντίστοιχα σε 200 και 150 άρματα.
Ανταλλαγή με προδιαγραφές, υποχρεωτικά με πλήρη ανακατασκευή και διετή εγγύηση
Επίσης, αναγκαίες για την αξιολόγηση της γερμανικής πρότασης όταν υποβληθεί επισήμως είναι και οι απαντήσεις σε εξαιρετικά σημαντικά ερωτήματα, μεταξύ των οποίων:
>Σε ποια κατάσταση βρίσκονται τα παροπλισμένα ιταλικά άρματα μάχης Leopard 1A5 και πως έχει επιδράσει στην κατάσταση τους η επί 15ετία κατ΄ ελάχιστον υπαίθρια αποθήκευση τους; Σε τι κατάσταση βρίσκονται οι κινητήρες και τα κιβώτια ταχυτήτων (συγκρότημα ισχύος);
>Πριν τον παροπλισμό τους από τον Στρατό της Ιταλίας έχουν εφαρμοστεί σε αυτά όλες οι τροποποιήσεις / βελτιώσεις (ECP: Engineering Change Proposal) που είχαν αποφασιστεί στο πλαίσιο της Λέσχης Leopard 1 και οι οποίες έχουν εφαρμοστεί στα άρματα του τύπου που βρίσκονται σε υπηρεσία στον Ελληνικό Στρατό; Έχει για παράδειγμα εφαρμοστεί η ECP 1000 που αφορά την αντικατάσταση στο σύστημα πυρόσβεσης του άρματος των πυροσβεστήρων Halon με πυροσβεστήρες αζώτου; Έχει αφαιρεθεί ο αμίαντος από το άρμα;
>Τι υπόλοιπο ζωής έχουν οι σωλήνες των πυροβόλων των αρμάτων; Γιατί η κοινή λογική υποδεικνύει ότι θα πρέπει να έχουν υπόλοιπο ζωής τουλάχιστο ίσο με τους σωλήνες των ελληνικών αρμάτων που θα ανταλλαχθούν.
>Τι υπόλοιπο ζωής έχουν οι λυχνίες στα τηλέμετρα λέιζερ των αρμάτων; Γιατί κατ’ ελάχιστον θα πρέπει να είναι τουλάχιστον ίσο με των λυχνιών των τηλεμέτρων των αρμάτων που θα ανταλλαχθούν.
Εκ των ανωτέρω συνάγεται ότι η διασφάλιση του δημόσιου συμφέροντος επιβάλλει την κατάρτιση από την Ελλάδα αναλυτικών προδιαγραφών οι οποίες μεταξύ άλλων θα περιλαμβάνουν και τις ανωτέρω αναφορές που έθιξαν ακροθιγώς τα αντίστοιχα ζητήματα. Επίσης, η ελληνική πλευρά θα πρέπει απαρέγκλιτα να θέσει ως απαράβατο όρο για την ανταλλαγή των αρμάτων, την πλήρη ανακατασκευή τους. Και για είμαστε απόλυτα σαφείς πλήρης ανακατασκευή με την έννοια που αποδίδεται στον όρο από τον Ελληνικό Στρατό και τα εργοστάσια βάσης.
Γιατί για παράδειγμα, στη Γερμανία, αυτό που χαρακτηρίζεται ως «εργοστασιακή συντήρηση ή αξιοποίηση» κατά βάση αποτελεί μέρος της εφαρμογής μίας διαδικασίας πέντε συντηρήσεων (F1 έως F5), που περιλαμβάνουν αντικατάσταση απαρτίων και υλικών σε μηνιαία, τριμηνιαία, εξαμηνιαία, ετήσια και διετή βάση ανεξαρτήτως της κίνησης ή της χρήσης του άρματος. Επειδή όμως τα εκ λόγω άρματα βρίσκονται σε υπαίθρια αποθήκευση επί τουλάχιστον 15ετία, επιβάλλεται η πλήρης ανακατασκευή τους κατά τα ελληνικά δεδομένα.
Δηλαδή, η αποσυναρμολόγηση σε επίπεδου «γυμνού» σκάφους και πύργου, ο έλεγχος τους με ακτινογραφίες ή άλλες τεχνικές για τυχόν ρωγμές, η αποκατάσταση των όποιων ευρημάτων και η εκ νέου συναρμολόγηση με τοποθέτηση όλων των συστημάτων, συγκροτημάτων και απαρτίων αφού αντικατασταθούν τα έχοντα βλάβη ή δυσλειτουργία ή θέμα λήξης ορίου ζωής. Το ίδιο ισχύει και για το συγκρότημα ισχύος, το οποίο μετά την ολοκλήρωση της ανακατασκευής του θα υποβληθεί σε δοκιμές σε δοκιμαστήριο.
Επιπρόσθετα, η παροχή διετούς εγγύησης καλής λειτουργίας θα επικυρώσει στην πράξη ότι τελικά από τη διαδικασία το αρματικό δυναμικό του Ελληνικού Στρατού θα αναβαθμιστεί. Είναι αυτονόητο ότι η απαίτηση πλήρους ανακατασκευής και παροχής διετούς εγγύησης καλής λειτουργίας θα αυξήσουν μεν το κόστος που επωμίζεται ο χρηματοδότης της ανταλλαγής, αλλά διασφαλίζουν τη βέλτιστη δυνατή κατάσταση των αρμάτων μάχης που θα παραληφθούν από τον Ελληνικό Στρατό.
Επαναλαμβάνουμε ότι πρόκειται για άρματα που βρισκόταν σε υπαίθρια αποθήκευση επί τουλάχιστον 15ετία, δηλαδή σε συνθήκες σαφώς πιο αντίξοες από τη συντριπτική πλειοψηφία των ομοιότυπων αρμάτων, από τα αποθέματα του Στρατού της Γερμανίας, που αποκτήθηκαν στο πλαίσιο της «ενδιάμεσης λύσης». Όπως αναφέραμε στο πρώτο άρθρο της σειράς, η συντριπτική πλειοψηφία τους (πλέον των 120) ήταν αποθηκευμένα σε υπόστεγα σε συνθήκες ελεγχόμενης υγρασίας και θερμοκρασίας, συνδεδεμένα με το ηλεκτρικό δίκτυο (για να μην φθείρονται οι συσσωρευτές τους) και κάθε ημέρα γινόταν επιθεώρηση τους, ενώ υπόκειντο και στη προαναφερθείσα διαδικασία πέντε συντηρήσεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου