Η θάλασσα του Ελληνισμού

Του Ν.Λυγερού

Η θάλασσα δεν είναι μόνο το παρελθόν του Ελληνισμού, αλλά και το μέλλον του. Αυτή δίνει την έννοια τους στα νησιά μας, αφού τα μετατρέπει σε μεσοθάλασσα με την ενέργειά της. Μην δίνεις, λοιπόν, σημασία σε όσους σου μιλούν για άγονες γραμμές και απάντησέ τους με όλη σου τη δύναμη ότι ο Ελληνισμός είναι από μόνος του αγώνας, γιατί ποτέ τίποτα δεν του δόθηκε και πάντα έπρεπε να παλέψει για να κρατήσει ένα κομμάτι γης, ουρανού και θάλασσας για τη βάρκα του και την ελιά του.
Ως χρονοασπίδα δεν άφησε ποτέ αθώους να πεθάνουν μετά από επιθέσεις της βαρβαρότητας χωρίς να δώσει μάχη για να τους προστατέψει, για να υψώσει τη σημαία της ελευθερίας με το αίμα των ηρώων. Έτσι έδειξε το ζωντανό παράδειγμα της αντίστασης και έμαθαν οι ήρωες να παλεύουν σαν Έλληνες. Έτσι το εφήμερο έγινε και διαχρονικό για να πολεμήσουν αυτούς που έλεγαν αθάνατους σε άλλες περιοχές του κόσμου. Έτσι τους έμαθαν τι σημαίνει να αγαπάς τη γη σου που έγινε πατρίδα, γιατί θυσιάστηκαν άνθρωποι για να παραμείνει ελεύθερη δίχως να πεθάνει. Γιατί το σημαντικό δεν είναι να ζεις, αλλά να μην πεθαίνεις για να είσαι εδώ και στην επόμενη μάχη. Αυτό διδάσκει η Χρονοστρατηγική και το εφαρμόσαμε στην πολιορκητική κάθε φορά που μας χτύπησε η βαρβαρότητα. Είμαστε λαός της θάλασσας και του Χρόνου, όχι επειδή γεννηθήκαμε εδώ, αλλά γιατί με τον Ελληνισμό αποφασίσαμε να είμαστε μαζί τους όλους αυτούς τους αιώνες, γιατί μάθαμε ότι ο Χρόνος είναι μαζί μας και ότι η θάλασσα είναι η γη μας. Κι εσύ τώρα που βλέπεις το απέραντο γαλάζιο με άλλο βλέμμα, μπορείς να δεις το φως της θάλασσας του Ελληνισμού.

Τακτική Ευρωομάδας

Του Ν.Λυγερού

Αν θεωρήσουμε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση με τα 28 κράτη-μέλη είναι το στρατηγικό πλαίσιο, τότε η Ευρωομάδα με τα 19 κράτη-μέλη είναι το επιχειρησιακό και οι υπουργοί οικονομικών της Ευρωζώνης το τακτικό. Αν και το πρόβλημα έχει εντοπισθεί σε τακτικό επίπεδο έχει επιπτώσεις και στα άλλα δύο. Απλώς οι διαπραγματεύσεις όσο γίνονται σε πιο χαμηλό επίπεδο τόσο το καλύτερο, διότι παραμένουμε στο πρακτικό και μπορούν να βρεθούν λύσεις τοπικές σε διάφορους τομείς, για να εξασφαλισθεί το θέμα της αξιοπιστίας ως προς τις αποφάσεις της Ελλάδας για τις εφαρμογές σε νομοθετικό πεδίο δράσης. Η μεγάλη ιδέα δηλαδή αυτό που δείχνει η μεγάλη εικόνα είναι το θέμα της πολιτικής απόφασης. Διότι αυτή παίζει ένα κυρίαρχο ρόλο ως στοιχείο καταλυτικό που διαμορφώνει την όλη κατάσταση αν και είναι φαινομενικά, ένα έμμεσο δεδομένο. Όμως η σταθερότητα και η ανθεκτικότητα του είναι βαρυσήμαντες γιατί βασίζονται πάνω στη στρατηγική κι όχι μόνο στην οικονομία. Πράγμα που σημαίνει πρακτικά ότι με αυτό μπορούμε να βρούμε ένα μονοπάτι επίλυσης του οικονομικού προβλήματος. Είναι λοιπόν σημαντικό ν’ αντιληφθούμε ότι μετά από αυτό το στάδιο που εμφανίζεται όλο και πιο ξεκάθαρα, η οικονομική λύση έχει ως υπόβαθρο την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη. Η Ευρωομάδα από την πλευρά της ως ενδιάμεσο στάδιο έρχεται να ενισχύσει τη θετική τάση που υπάρχει στα οικονομικά. Λειτουργεί έτσι ως ασπίδα της προς τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Διότι αποτελεί τον πυρήνα της και αν αυτός είναι θετικός ως προς την επίλυση, τότε θα παρασύρει και τα άλλα κράτη μέλη που θα ακολουθήσουν την γενική κατεύθυνση. Υπάρχουν τώρα συσχετισμοί μεταξύ των αποφάσεων που θα παρθούν και των νόμων που θα ψηφιστούν από την πατρίδα μας. Η τακτική της Ευρωομάδας είναι να μεταφέρει τις διαπραγματεύσεις σε υλοποιήσεις που δείχνουν έμπρακτα τη διάθεση, αλλά και τις πράξεις του καθενός.

Επίπτωση Στρατηγικής Θεμιστοκλή

Του Ν.Λυγερού

Το θέμα του Χρόνου παίζει ένα τεράστιο ρόλο σε αυτές τις διαπραγματεύσεις και κάθε μέρα που περνά μας φέρνει όλο και πιο κοντά στο πλαίσιο του Μεγάλου Διαγωνισμού της Ελλάδας για τα 20 θαλάσσια οικόπεδα της ελληνικής ΑΟΖ. Ενώ αρχικά δεν έδινε κανένας σημασία μέσα στις διαπραγματεύσεις, γιατί θεωρούσαν ότι η ΑΟΖ είναι απλώς ένα θεωρητικό πλαίσιο και κάπως γενικόλογο για τους οικονομολόγους που δεν πιστεύουν στην στρατηγική και δεν εξετάζουν τα ενεργειακά δεδομένα. Τώρα όμως που φτάσαμε σε αυτό το επίπεδο και τόσο κοντά στην ημερομηνία λήξης των υποψηφιοτήτων για τις εταιρείες που θα υπογράψουν συμβόλαια με την Ελλάδα σε αυτόν τον γύρο αδειοδότησης, είναι όλοι αναγκασμένοι να πουν και να δουν ότι θα έχει επιρροή πάνω στις διαπραγματεύσεις που αναζητούν όλο και περισσότερο χειροπιαστές αποδείξεις για τα λεγόμενα των συνομιλιών. Ποιος θα τολμήσει να πει τώρα ότι τα 20 θαλάσσια οικόπεδα της ελληνικής ΑΟΖ δεν υπάρχουν; Ακόμα και ο πιο άσχετος δεν μπορεί να το κάνει γιατί τώρα η πραγματικότητα έχει έρθει στα μέτρα του και μπορεί και αυτός να τη δει. Το θετικό στοιχείο είναι ότι είμαστε προετοιμασμένοι και με αυτόν τον διαγωνισμό μπορούμε να αποδείξουμε την αξιοπιστία μας όχι μόνο σε ευρωπαϊκό επίπεδο μα και στο διεθνές. Στις 14 Ιουλίου, θα έχουμε επίσημα τα ονόματα των υποψηφίων και θα ξέρουμε ποιες θα είναι οι αρχικές συνθήκες αυτών των διαπραγματεύσεων, αφού είναι η Ελλάδα που για έξι μήνες θα έχει το δικαίωμα να αξιολογήσει όλες τις προτάσεις και μάλιστα ξεχωριστά για το καθένα από τα είκοσι θαλάσσια οικόπεδα που θα έχει υποψήφιους. Με άλλα λόγια, τώρα που η Ευρωομάδα αναζητά νομοθετικές πράξεις, εμείς έχουμε ήδη έτοιμο ένα διαγωνισμό που δίνει τεράστιες προοπτικές για την πατρίδα και αυτό σίγουρα θα επηρεάσει θετικά την Ευρωομάδα και γενικότερα την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Διαπραγματεύσεις και Διαγωνισμός

                                                                        Του Ν.Λυγερού

Ο επαγγελματισμός του Μεγάλου Διαγωνισμού για τα είκοσι θαλάσσια οικόπεδα της Ελληνικής ΑΟΖ είχε εντυπωσιάσει πολύ θετικά τα κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης κι όταν παρουσιάστηκαν την 1η Ιουλίου 2014 κι όταν εκδόθηκαν στην επίσημη εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις 18 Νοεμβρίου 2014. Τότε ο Διαγωνισμός είχε μια εξάμηνη προθεσμία για την υποβολή υποψηφιοτήτων. Στη συνέχεια ο Διαγωνισμός πήρε δύο μήνες παράταση για να γίνουν επαφές με την Ρωσία και την Κίνα. Στο ενδιάμεσο, οι οικονομικές διαπραγματεύσεις με την καθυστέρηση τους έφτασαν πια στο ίδιο χρονικό πλαίσιο. Κι ενώ φαίνεται ότι μετά δεν αξιοποιήσαμε αυτό το Μεγάλο Διαγωνισμό, μάλλον γιατί δεν υπήρχαν και αρμόδιοι να το διαχειριστούν, τώρα βλέπουμε ότι πρέπει να τον αναδείξουμε για να φανεί σε όλους η αξία του και η σημασία του για την πατρίδα μας, αφού αυτός από μόνος του αποδεικνύει ότι έχουμε στρατηγικές προοπτικές. Ενώ δεν πρόκειται μόνο και μόνο για λόγια, με τα οποία έχουμε πήξει, γιατί αποδεικνύονται επί του πρακτέου πόσο κούφια είναι. Έτσι το παράδοξο της ΑΟΖ αρχίζει να εμφανίζεται ως ένα πλαίσιο επίλυσης, ειδικά από τότε που έχει αποδειχθεί η εμπορευσιμότητα του κοιτάσματος Αφροδίτη στο οικόπεδο 12 της κυπριακής ΑΟΖ. Διότι μιλούμε για στρατηγικά αποθέματα που έχει ήδη εκτιμήσει η Deutsche Bank τον Δεκέμβριο το 2012. Με άλλα λόγια, δεν είμαστε μόνο εμείς που μιλούμε για τα αναμενόμενα αποθέματα της ελληνικής ΑΟΖ. Και οι άλλοι το ξέρουν, αλλά ποτέ πριν δεν είχαν πεισθεί ότι η Ελλάδα θα έμπαινε έμπρακτα σε αυτή τη διαδικασία και με το θέμα της ΑΟΖ που προχωρά με τις τριμερείς Ελλάδα-Ισραήλ-Κύπρος και Αίγυπτος-Ελλάδα-Κύπρος και με τα 20 θαλάσσια οικόπεδα στο Ιόνιο, κάτω από την Πελοπόννησο και νότια της Κρήτης. Τώρα όμως πείσθηκαν!

Θετική πορεία

Του Ν.Λυγερού

Με την λήξη της συνεδρίασης βλέπουμε ότι πλέον υπάρχει μια θετική πορεία στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων σε επίπεδο της Ευρωομάδας. Αυτό έχει μεγάλη σημασία για τα επόμενα βήματα της ιστορίας μας. Διότι σιγά σιγά αλλάζει το πλαίσιο κι αν καταφέρουμε να ξεπεράσουμε τις αντιδραστικότητες που εμφανίζονται από κάθε ακραίο στοιχείο που θεωρεί ότι βλέπει τα πράγματα με το σωστό τρόπο ενώ δεν έχει πρόσβαση σε όλη τη μεγάλη εικόνα, τότε θα μπορέσουμε να συμφωνήσουμε σε γενικές γραμμές και να μπούμε στη φάση την εποικοδομητική όπου επιβεβαιώνουμε τα λόγια μας με τις πράξεις μας κι ανεβάζουμε πρακτικά τον πήχη της αξιοπιστίας σε σχέση με τις αρχικές διαπραγματεύσεις. Η όλη διαδικασία αλλάζει διακριτικά με μικρά βήματα αλλά σίγουρα γιατί πρέπει ν’ ανατραπεί όλο το κλίμα που έχει διαμορφωθεί πάνω στο θέμα της αξιοπιστίας. Διότι επί της ουσίας αυτό είναι το όλο θέμα για να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες. Το πρακτικό επίπεδο μπορεί να λυθεί όταν υπάρχει πολιτική βούληση από όλες τις πλευρές. Κατά συνέπεια πρέπει κι εμείς να συνειδητοποιήσουμε ότι πρέπει πέρα από τα κόμματα να λειτουργήσουμε ενωτικά σ’ ένα πλαίσιο που άτυπα μοιάζει ήδη με κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας διότι οι δυσκολίες δεν είναι θεωρητικές. Το κρίσιμο σημείο λοιπόν δεν είναι και τόσο το σημείο καμπής αφού αυτό έχει γίνει ήδη αλλά οι δικές μας οι ψηφοφορίες στη Βουλή των Ελλήνων. Αφού εκεί θα φανεί αν είμαστε όντως ενωμένοι επί της ουσίας μαζί. Τώρα δεν λειτουργούμε μόνο εικονικά αλλά πραγματικά. Και ακόμα και μεταξύ μας θα φανεί αν όντως θέλουμε να βοηθήσουμε την πατρίδα μας ή απλώς καθόμαστε περιμένοντας να βρεθεί κάποια λύση εξ ουρανού δίχως να συμμετέχουμε.