Του Marc Champion
Η άρνηση του Εμανουέλ Μακρόν να αποκλείσει την αποστολή στρατευμάτων στην Ουκρανία έχει προκαλέσει σάλο σε όλο το γαλλικό πολιτικό φάσμα. "Παραφροσύνη!" είπε ο ηγέτης της αριστεράς Ζαν Λουκ Μελανσόν.
"Τα παιδιά μας!" φώναξε η Μαρίν Λεπέν, από τη "σκληρή” δεξιά. Πρέπει όλοι τους να ηρεμήσουν. Ο πρόεδρος της Γαλλίας δεν πρόκειται να στείλει στρατιώτες στα πεδία του θανάτου στο Ντονμπάς, σηματοδοτούσε ωστόσο μια νέα επείγουσα ανάγκη αλλαγής στον τρόπο προσέγγισης της Ευρώπης στον πόλεμο. Τώρα πρέπει να επιβεβαιώσει με πράξεις τα λόγια του.
Ό,τι χρειαστεί
Ο Μακρόν είχε συγκαλέσει έκτακτη σύνοδο των συμμάχων της Ουκρανίας στο Παρίσι, αφού οι δυνάμεις του Κιέβου άρχισαν να υφίστανται απώλειες στο πεδίο της μάχης, σε μεγάλο βαθμό λόγω έλλειψης κρίσιμων πυρομαχικών από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Ο πραγματικός στόχος του ήταν να δείξει στο Κρεμλίνο πως ό,τι κι αν συμβεί στις ΗΠΑ, η Ευρώπη δεν θα εγκαταλείψει την Ουκρανία. Αντίθετα, αναβάθμισε τη δέσμευση της Ευρώπης για υποστήριξη της άμυνας της χώρας από "όσο χρειάζεται" σε "ό,τι χρειαστεί".
Αυτός ήταν ο λόγος που ο Μακρόν είπε ότι δεν μπορεί να αποκλειστεί καμία επιλογή, συμπεριλαμβανομένης της αποστολής στρατού επί του πεδίου, μολονότι πρόσθεσε ότι δεν υπάρχει σχετική συναίνεση μεταξύ των συμμάχων της Ουκρανίας. Ούτε θα υπάρξει, όπως ξεκαθάρισαν γρήγορα άλλοι Ευρωπαίοι ηγέτες. Ωστόσο, αυτό ήταν ένα απαραίτητο αντίβαρο στο διαβρωτικό αφήγημα το οποίο διακινείται με πάθος από το Κρεμλίνο και τους συμμάχους του στο εξωτερικό, ότι δηλαδή η αντίσταση είναι μάταιη επειδή τάχα η Ρωσία "δε γίνεται να χάσει".
Φυσικά και η Ρωσία μπορεί να χάσει. Όταν ο πρεσβευτής της Μόσχας στα Ηνωμένα Έθνη, Βασίλι Νεμπένζια, στις 23 Φεβρουαρίου, προώθησε ρητορικά μια γραμμή στο Συμβούλιο Ασφαλείας ότι, σε όλη την ιστορία, η Μόσχα έχει μονάχα υποστεί εισβολές και πάντα έχει νικήσει, ο υπουργός Εξωτερικών της Πολωνίας Ράντοσλαβ Σικόρσκι έδωσε μια αποστομωτική απάντηση. Θυμήθηκε τις πολλές φορές που η Ρωσία επιτέθηκε σε άλλους, συμπεριλαμβανομένης της Πολωνίας, και τις πολλές φορές που έχασε. Για να είμαστε σαφείς σχετικά με το τι σημαίνει ήττα, η Σοβιετική Ένωση έχασε επίσης τον Χειμερινό Πόλεμο του 1939-1940 με τη Φινλανδία, παρόλο που κατέληξε να κερδίσει κάποια εδάφη, αφού έφτασε σε αδιέξοδο, με το τίμημα να είναι τόσο υψηλό που δεν προσπάθησε ποτέ ξανά κάτι αντίστοιχο. Αυτό μπορεί και πρέπει να συμβεί και στην Ουκρανία.
Δυνατότητες και κόστος
Η Ρωσία έχει πολύ μεγαλύτερους πόρους από το Κίεβο, το οποίο θα συνεχίσει να μάχεται, με καταστροφικό όμως πια κόστος για την Ουκρανία εάν εγκαταλειφθεί από τους συμμάχους του. Ωστόσο, τα μέσα που έχει στη διάθεσή του ο Πούτιν είναι με τη σειρά τους νανώδη σε σχέση με εκείνα των ΗΠΑ και της Ευρώπης, είτε συνδυαστικά είτε χωριστά. Είναι η πολιτική βούληση της Δύσης να "κάνει ό,τι χρειάζεται" που τίθεται υπό αμφισβήτηση - κι αυτό αφορά τα όπλα και τα χρήματα, όχι τα στρατιωτικά άρβυλα στο έδαφος. Ναι, η Ευρώπη στερείται βιομηχανικής ικανότητας για να ανταποκριθεί στην πυρετώδη παραγωγή και αγορά βλημάτων πυροβολικού από τη Ρωσία, μπορεί όμως να δημιουργήσει νέες γραμμές παραγωγής για το 2025. Η σύνοδος του Μακρόν πραγματοποιήθηκε για να αντιμετωπίσει την επικίνδυνη περίοδο στο μεσοδιάστημα.
Η έκτακτη, άτυπη σύνοδος κορυφής την οποία συγκάλεσε στο Παρίσι έδειξε κάποια πρόοδο. Η Τσεχία, πολύ συχνά πρακτικός ηγέτης στη βοήθεια προς την Ουκρανία, συγκρότησε έναν συνασπισμό για να χρηματοδοτήσει την αγορά 800.000 βλημάτων πυροβολικού για άμεση χρήση, ενώ η Ευρώπη αναπτύσσει τη δική της παραγωγική ικανότητα. Ο Μακρόν ανακοίνωσε ακόμη έναν συνασπισμό για την προμήθεια πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς, μια κίνηση ζωτικής σημασίας αφού το γερμανικό νομοθετικό σώμα την περασμένη εβδομάδα εμπόδισε τη μεταφορά των πυραύλων κρουζ Taurus στην Ουκρανία. Άλλοι συνασπισμοί έχουν συσταθεί για να παραδώσουν οβίδες, συστήματα αεράμυνας, drones και άλλα πολεμικά υλικά.
Όπως έχω γράψει, υπάρχουν βάσιμοι λόγοι να είμαστε σκεπτικιστές για την ικανότητα της Ευρώπης να ανταποκριθεί εάν οι ΗΠΑ παραμερίσουν. Η κατάσταση της Ουκρανίας έχει γίνει ζοφερή και, αν ο Γάλλος ηγέτης θέλει να εφαρμόσει στην πράξη την τολμηρή ρητορική του, θα χρειαστεί να κάνει πολλά περισσότερα. Το ιστορικό του δεν είναι και εξαιρετικό. Η μετάβαση στην "πολεμική οικονομία" που ανακοίνωσε για τη Γαλλία με ρητορική ένταση το 2022 δεν έχει υλοποιηθεί.
Ο Μακρόν, όπως και άλλοι ηγέτες, θα χρειαστεί να εξηγήσει καλύτερα στον λαό του γιατί πρόκειται να χάσει περισσότερα εάν αποτύχει η υπεράσπιση της Ουκρανίας. Και, ενώ η Γαλλία έχει παράσχει στο Κίεβο κάποιο κρίσιμο εξοπλισμό, συμπεριλαμβανομένων των κινητών οβίδων Caesar και των πυραύλων κρουζ Scalp, έχει υπάρξει από τις λιγότερο γενναιόδωρες χώρες στη βοήθειά της μέχρι σήμερα. Αυτού του είδους ο Μακρόν θα πρέπει να αλλάξει. Η αποφυγή συζήτησης για αποστολή στρατού στο έδαφος της Ουκρανίας θα βοηθούσε επίσης.
Χωρίς αμφιβολία, ο Γάλλος πρόεδρος έχει οπορτουνιστικές τάσεις και εκμεταλλεύεται τη στιγμή για να μπορέσει να προωθήσει μια γκωλική ατζέντα για τη δημιουργία της "στρατηγικής αυτονομίας" της Ευρώπης από τις ΗΠΑ. Για να διατηρήσει την αξιοπιστία της συλλογικής άμυνας του ΝΑΤΟ σε μια μελλοντική εποχή τύπου Τραμπ, η Ευρώπη θα χρειαστεί να έχει μόνη της δυνατότητα αποτροπής της Ρωσίας. Αυτό θα είναι μια μεγάλη και δύσκολη αποστολή, η οποία θα γίνει ακόμη πιο ζωτικής σημασίας και ακριβή εάν ο Πούτιν βγει θριαμβευτής από τον πόλεμό του για τον έλεγχο της Ουκρανίας.
Μπορεί να φαντάζει απίθανο η Ρωσία να ανοίξει πολεμικές επιχειρήσεις με όλη την υπόλοιπη Ευρώπη μετά την υποταγή του Κιέβου, ωστόσο η ιστορία είναι με το μέρος των ανησυχούντων. Λίγοι, ακόμη και στη Μόσχα, πίστευαν ότι ο Πούτιν θα εισέβαλε στην Ουκρανία, επειδή έμοιαζε τόσο αυταπόδεικτα επιζήμιο για τα ρωσικά συμφέροντα. Ο Πούτιν δηλώνει ανοικτά ότι θέλει να αποκαταστήσει τη δύναμη και την επιρροή που έχασε η Μόσχα με την κατάρρευση της ΕΣΣΔ το 1991. Επίσης, έχει εκφράσει δημόσια και με ένταση την πεποίθησή του ότι η Ουκρανία δεν είναι πραγματική χώρα, ότι έχει δικαίωμα και ευθύνη να προστατεύει τους εθνικά Ρώσους όπου κι αν ζουν και ότι βρίσκεται σε πόλεμο με τη Δύση. Εντός της εβδομάδας, αξιωματούχος στην ντε φάκτο αποσχισθείσα επαρχία της Μολδαβίας, Υπερδνειστερία, δήλωσε ότι επρόκειτο να ζητήσει την προσάρτηση από τη Ρωσία, χωρίς αμφιβολία ως απάντηση σε σχετικό αίτημα του Κρεμλίνου.
Ο Πούτιν αστειευόταν μόνο κατά το ήμισυ το 2016, όταν είπε σε ένα μαθητή σχολείου ότι "τα σύνορα της Ρωσίας δεν τελειώνουν πουθενά". Εάν ο Μακρόν θέλει να ηγηθεί μιας επιτυχημένης ευρωπαϊκής υπεράσπισης της Ουκρανίας, τα ρωσικά σύνορα μπορούν να αποκτήσουν υπόσταση, ωστόσο θα πρέπει να βιαστεί.
Απόδοση - Επιμέλεια - Επιλογή Κειμένων (2019-2024): Γ.Δ. Παυλόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου