Η Ευρώπη έχει στρατηγική σημασία για την ανεξαρτησία και ισχύ των ΗΠΑ ως προγεφύρωμά τους στην ήπειρο της Ευρασίας, όπου ηγεμονεύουν η Κίνα και η Ρωσία. Αν οι ΗΠΑ χάσουν τον έλεγχο της Ευρώπης, χάνουν τον έλεγχο του Ατλαντικού. Με ανάλογο τρόπο χάρη σε συμμάχους όπως η Ταϊβάν, η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα κλπ., οι ΗΠΑ ελέγχουν και τον Ειρηνικό. Το ενδιαφέρον άρθρο είναι του Κώστα Στούπα και το δημοσιεύει το “capital.gr”.
Αν οι ΗΠΑ χάσουν τον έλεγχο του Ατλαντικού και του Ειρηνικού κάποιες άλλες δυνάμεις θα τις υποκαταστήσουν. Αν κάποια μεγάλη δύναμη καταφέρει να ελέγξει τον Ειρηνικό και τον Ατλαντικό, θα ελέγχει ολόκληρη την υδρόγειο και θα είναι θέμα χρόνου να απαιτήσει από τις ΗΠΑ μια σχέση υποταγής.
Για να διατηρούν την Ευρώπη όμως οι ΗΠΑ ως σύμμαχο εντός του κύκλου της επιρροής, θα πρέπει οι Ευρωπαίοι να είναι ευχαριστημένοι και να ευημερούν, αλλιώς αν επιχειρήσουν να κυριαρχούν μέσω του φόβου και της καταπίεσης θα καταντήσουν σαν την Ρωσία της οποίας κάθε 40-50 χρόνια οι “σύμμαχοι” εξεγείρονται, αποσκιρτούν και πολεμούν μέχρι εσχάτων για να διώξουν τους (Ρώσους) κατακτητές.
Μια από τις βασικές παραμέτρους της ευρωπαϊκής ευημερίας είναι η ενεργειακή ασφάλεια. Αν η Ευρώπη καταλήξει να εισάγει ενέργεια μόνο από τη Ρωσία, αργά ή γρήγορα θα καταλήξει να εξαρτάται από αυτήν και να τεθεί στον κύκλο επιρροής των ευρασιατικών δυνάμεων. Εκτός της Ρωσίας, άλλη μια σημαντική πηγή ενέργειας κοντά στο δυτικό τμήμα της Ευρασίας που λέγεται Ευρώπη είναι ο Περσικός Κόλπος και οι γύρω περιοχές.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση καταναλώνει περίπου 398 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου τον χρόνο. Το 40% αυτής της κατανάλωσης πριν τον πόλεμο της Ουκρανίας το προμηθευόταν από τη Ρωσία. Αυτές οι εξαγωγές της Ρωσίας αποτελούσαν θεμελιώδη στοιχεία της οικονομικής της επιβίωσης και της όποιας στρατιωτικής της ισχύος.
Η Ρωσία είναι πολιτικά και οικονομικά μια υπανάπτυκτη κλεπτοκρατία. Μπορεί να είναι από τις πλουσιότερες χώρες στον κόσμο χάρη στους τεράστιους φυσικούς πόρους, αλλά το ΑΕΠ της είναι το ίδιο με αυτό της Ολλανδίας, καίτοι έχει πληθυσμό πάνω από 140 εκατ. έναντι μόνο 17 εκατ. της Ολλανδίας. Το κατά κεφαλήν εισόδημα των Ρώσων είναι περί τα 15 χιλ. δολ., όταν της φτωχότερης χώρας της Δυτικής Ευρώπης, της Ελλάδας, είναι στις 25 χιλ. δολ.
Η Ρωσία, λοιπόν, έχει κάθε συμφέρον το φυσικό αέριο του Περσικού Κόλπου να μην φτάσει ποτέ με αγωγούς στην Ευρώπη. Για τον σκοπό αυτό έχει συμμαχήσει το Ιράν και την Τουρκία ( που επαμφοτερίζει) για να το πετύχει. Ο έλεγχος της Συρίας μέσω της στήριξης του καθεστώτος Άσαντ έπαιζε καθοριστικό ρόλο σε αυτό. Κατά έναν ανάλογο τρόπο, το Ιράν μέσω της ανάπτυξης ενός σιίτικου τόξου επιρροής στο Ιράκ, τη Συρία και τον Λίβανο με την Χεζμπολάχ, προσπαθούσε να κόψει την εύκολη πρόσβαση με αγωγούς του φυσικού αερίου του Κόλπου στην Ευρώπη.
…Αν όμως η Ευρώπη βρει πρόσβαση σε φθηνή ενέργεια στις χώρες του Κόλπου, τα αποθέματα της Ρωσίας θα μείνουν ανεκμετάλλευτα, καθώς η απόσταση με την Κίνα τα καθιστά ακριβά. Ο έλεγχος της Συρίας, λοιπόν, είχε κομβική σημασία για τη Ρωσία και το Ιράν, γιατί εμπόδιζαν την δημιουργία αγωγών μεταφοράς προς την Ευρώπη μέσω Τουρκίας.
Η δημιουργία ενός φιλοτουρκικού σουνιτικού καθεστώτος στη Συρία ευνοεί τα συμφέροντα της Τουρκίας γιατί φιλοδοξεί να αναδειχτεί σε ενεργειακό ρυθμιστή της Ευρώπης. Στους απώτερους σκοπούς της Τουρκίας είναι η ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και μέσω αυτού ο έλεγχος των ενεργειακών κοιτασμάτων του Κόλπου. Με τον τρόπο αυτό σκοπεύει από περιφερειακή δύναμη να αναδειχτεί σε μια υπερδύναμη δίπλα στις ΗΠΑ και την Κίνα.
Εμπόδιο σε αυτά τα σχέδια της Ρωσίας, της Τουρκίας και του Ιράν είναι το Ισραήλ, το οποίο αποτελεί εναλλακτική δίοδο διοχέτευσης των ενεργειακών αποθεμάτων του Κόλπου στην Ευρώπη μέσω Κύπρου και Ελλάδος. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΑΡΘΡΟ ΣΤΗΝ ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου