Τρίτη 8 Μαρτίου 2022

Τα UAV MQ-9B Sky Guardian είναι απαραίτητα; Ή μια “πολυτέλεια” που ως προτεραιότητα απλώς έπεται;

 Άοπλα MQ-9B Sky Guardian σε ρόλο ISR για την Πολεμική Αεροπορία; Κρίσιμα ερωτήματα για άλλη μία “κατεπείγουσα επιλογή” υψηλού κόστους. Δεν είναι η πρώτη φορά που το DP αναλύει την ανάγκη απόκτησης μη επανδρωμένων οπλισμένων και μη αεροσκαφών από τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις. Και αυτό προκειμένου να εξασφαλιστεί μία ισορροπία που θα ανατρέψει την τουρκική σημαντική προπορεία στο συγκεκριμένο τομέα.

Αρχικά υπήρξαν σκέψεις για την αναζήτησης μεταχειρισμένων MQ-1 Predator από αυτά που η Αεροπορία των ΗΠΑ απέσυρε σταδιακά εντός της δεκαετίας του 2010. Στο ζήτημα αυτό το DP επανήλθε όχι μία, αλλά πολλές φορές από τότε, χωρίς φυσικά να σημειωθεί καμία εξέλιξη. Σε παλιότερο αφιέρωμα, σημειώθηκε ότι οι Αμερικανοί μπορεί να μην αποδέσμευσαν οπλισμένα MQ-1 Predator στην Ελλάδα, αλλά επανήλθαν με πρόταση πώλησης στην Ελλάδα της αναγνωριστικής έκδοσης MQ-9B Sky Guardian. Ένα τέτοιο αεροσκάφος μάλιστα είχε επιδειχθεί και στην 110 Πτέρυγα Μάχης στη Λάρισα. Αυτό έγινε πριν από δύο περίπου χρόνια, το Δεκέμβριο του 2019.

Το ζήτημα της απόκτησης μη οπλισμένων MQ-9B φαίνεται ότι επανέρχεται στην επικαιρότητα, καθώς σύμφωνα με δημοσιεύματα στον ελληνικό Τύπο, η ελληνική πλευρά φέρεται να έχει αποστείλει ήδη στις ΗΠΑ, Letter of Request for Price and Availability (LoR for P&A) για τον σκοπό αυτό. Χωρίς φυσικά να διευκρινίζεται αν τα τρία αεροσκάφη (μαζί με δύο σταθμούς εδάφους) που σχεδιάζει να αποκτήσει η Ελλάδα είναι οπλισμένα MQ-9A ή αναγνωριστικά MQ-9B με εξοπλισμό που τους εξασφαλίζει τη δυνατότητα πτήσης εντός ελεγχόμενων από την εναέρια κυκλοφορία περιοχών.

Δεδομένου ότι οι ΗΠΑ, επαναλαμβάνουμε, είχαν αρνηθεί στο παρελθόν την αποδέσμευση μη επανδρωμένων οπλισμένων αεροσκαφών (MQ-1 ή MQ-9) στην Τουρκία, θεωρούμε δεδομένο ότι τέτοια αεροσκάφη δεν είναι αποδεσμεύσιμα στην Ελλάδα. Εφόσον ισχύει κάτι διαφορετικό από αυτό, τα πράγματα αλλάζουν και το θέμα λήγει εδώ.

Αν όμως δεν ισχύει, εδώ μπαίνουν πολλοί και μεγάλοι προβληματισμοί:
– Από τη στιγμή που η Ελλάδα έχει ήδη στραφεί στη συνεργασία με το Ισραήλ για την ενοικίαση μη επανδρωμένων αεροσκαφών ISR τύπου Heron I, για ποιους λόγους δεν έχει εξεταστεί, ή δεν εξετάζεται από ότι φαίνεται, το ενδεχόμενο είτε παράτασης της ενοικίασης, είτε της αγοράς μη επανδρωμένων αεροσκαφών τύπου Heron II;  

Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι η αμερικανική πρόταση είναι συνολικά πιο συμφέρουσα, η συνέχεια της εμπλοκής με τους Ισραηλινούς πιθανότατα θα εξυπηρετήσει πληρέστερα την κάλυψη πλειάδας επιχειρησιακών αναγκών σε πολύ μεγάλο βαθμό. Η στρατηγική συνεργασία με το Ισραήλ αποδείχθηκε ήδη ότι ανοίγει προσβάσεις μη διαθέσιμες για την ελληνική άμυνα μέχρι πρόσφατα. Επομένως η Ελλάδα οφείλει να επιδιώξει τη διεύρυνσή της και σε μη επανδρωμένα οπλισμένα αεροσκάφη, περιφερόμενα πυρομαχικά, βαλλιστικούς πυραύλους και συστήματα Πυροβολικού και ακόμα και σε φονικά συστήματα λέιζερ.

– Το δεύτερο ζήτημα που προκύπτει, είναι το πώς προέκυψε η απόφαση αποστολής LOR for PA για τη διερεύνηση της προμήθειας MQ-9B Sky Guardian (βάσει όλων των ενδείξεων…), τη στιγμή που δεν έχει αποσταλεί αντίστοιχο αίτημα για το στόλο των 70 παλιών F-16C/D Block 30 και Block 50; Ναι μεν είναι δύο εντελώς διαφορετικά προγράμματα, με εντελώς διαφορετικό αντικείμενο που καλύπτουν εντελώς διαφορετικές ανάγκες ΑΛΛΑ… ΟΛΑ ΣΤΗ ΖΩΗ, ΑΡΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ, ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΩΝ.

Από τη στιγμή που έχει τεθεί ζήτημα κόστους (χωρίς να υπάρχουν συγκεκριμένα στοιχεία από επίσημες πηγές στις ΗΠΑ γιατί ακόμα δεν έχει αποσταλεί LOR for PA!) για τον εκσυγχρονισμό των Block 50 επί παραδείγματι, ο οποίος θα περιλαμβάνει και δομική αναβάθμιση αλλά και κρίσιμα συστήματα και για το στόλο των 83 εκσυγχρονισμένων Viper, όπως τα ατρακτίδια στοχοποίησης SNIPER (που ταυτόχρονα μπορούν να λειτουργήσουν και ως συστήματα ISR…), από που και έως που θα δαπανηθεί το ποσό των 300+ εκατομμυρίων δολαρίων που απαιτείται για την προμήθεια τριών μόλις MQ-9B;

Πρόκειται για παρόμοια περίπτωση με αυτή της εσπευσμένης προμήθειας των εφτά ανθυποβρυχιακών ελικοπτέρων MH-60R σε μία περίοδο που το Πολεμικό Ναυτικό αναζητούσε λύσεις για τον εκσυγχρονισμό μέσης ζωής (ΕΜΖ) των τεσσάρων φρεγατών MEKO 200HN. Κορυφαίων δυνατοτήτων ελικόπτερο, ουδείς λόγος, οι MEKO 200HN παραμένουν μη εκσυγχρονισμένες τόσα χρόνια μετά. Δεν χρειάζεται να συζητηθεί καν ποια ανάγκη έπρεπε να έχει καλυφθεί κατά προτεραιότητα.

Σήμερα, με τον κρίσιμο χρόνο εκσυγχρονισμού των μονάδων αυτών να έχει παρέλθει προ δεκαετίας κατά προσέγγιση, σε συνδυασμό με τις προσφορές που έχουν κατατεθεί για τη ναυπήγηση νέων κορβετών για το Πολεμικό Ναυτικό, πολλά στοιχεία δείχνουν ότι ο εκσυγχρονισμός των ΜΕΚΟ 200ΗΝ, είναι ενδεχομένως και ασύμφορος, ενώ εμπεριέχει πολύ μεγάλα ρίσκα. Εάν είχαμε κινηθεί εγκαίρως επενδύοντας εκεί τα χρήματα αντί να αγοράσουμε ελικόπτερα, φροντίζοντας να συντηρήσουμε και να υποστηρίξουμε όσα ήδη έχουμε, τώρα θα παραλαμβάναμε εκσυγχρονισμένες MEKO 200HN. Γι’ αυτό φωνάζαμε…

– Σε καμία περίπτωση δεν υποστηρίζουμε ότι συστήματα όπως τα MQ-9B Sky Guardian δεν είναι αναγκαία στον ελληνικό αμυντικό σχεδιασμό. Αυτό που με επιχειρήματα επιδιώκει να αποδείξει το DP, είναι ότι στην παρούσα φάση η συγκεκριμένη επιχειρησιακή ανάγκη μπορεί να καλυφθεί με πολλούς εναλλακτικούς και χαμηλότερου κόστους αλλά εξίσου αποτελεσματικούς τρόπους. Προκειμένου παράλληλα να “τρέξουν” άλλα προγράμματα που θα πολλαπλασιάσουν τη μαχητική ισχύ της Πολεμικής Αεροπορίας και των Ενόπλων Δυνάμεων συνολικά.

Αν και εξ ορισμού θα ήταν ιδανικό να αγοραστούν καινούργια μη επανδρωμένα, στη συγκεκριμένη συγκυρία με το περιβάλλον απειλών να έχει επιβαρυνθεί περισσότερο από ποτέ, η συμφωνία ενοικίασης ύψους 44,5 εκατομμυρίων ευρώ για χρονικό διάστημα τριών ετών, για τα Heron I της Πολεμικής Αεροπορίας, είναι σε γενικές γραμμές μια πιο οικονομική και επιχειρησιακά ασφαλής λύση και για το βραχυπρόθεσμο μέλλον, μέχρι να ξεκαθαρίσει το τοπίο.

Πρέπει να κερδηθεί χρόνος πάση θυσία και να διατεθούν τα κονδύλια με απόλυτη προτεραιότητα σε ό,τι μπορεί να πολεμήσει και να κάνει τη διαφορά. ΔΗΛΑΔΗ ΟΠΛΑ. Σε περίπτωση που η κατοχή τέτοιων όπλων από μόνη της και η δυνατότητα εξουδετέρωσης στόχων, δεν παράγει από μόνη της αποτροπή, απομακρύνοντας τη σύγκρουση. Έστω και υπό την προϋπόθεση χρηματοδότησης μέσω FMS, μια προμήθεια κόστους μεγαλύτερου των 300 εκατομμυρίων δολαρίων για την προμήθεια τριών μη επανδρωμένων MQ-9B, θα προϋπέθετε να έχουμε λυμένα όλα τα φλέγοντα ζητήματα.

Αυτό δεν συμβαίνει όμως. Ακόμη και την ενοικίαση του πιο προηγμένου και περισσότερο ικανού Heron II, μπορεί να επιλέξει η Ελλάδα προκειμένου να κερδίσει πολύτιμο χρόνο και εξίσου πολύτιμα κονδύλια. Το λάθος λογίζεται ως λάθος όταν γίνεται μία φορά. Όταν επαναλαμβάνεται είναι κάτι άλλο.

ΠΗΓΗ defence-point

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου