Απαντώντας σε ένα κείμενο μου για τη «Διπλωματία των Σεισμών», ένας φίλος της άλλης πλευράς, που υποστηρίζει την «όποια λύση» για να κλείσει όπως - όπως το Κυπριακό, έγραψε κάτω από την ανάρτηση μου το εξής ερώτημα: «Ανησυχούμε Μιχάλη;» Εννοούσε ότι η επαναπροσέγγιση της Ελλάδας με την Τουρκία με τη … βοήθεια της τραγωδίας του σεισμού, που μας συγκλόνισε όλους, - εκτός βεβαίως τον Ταγίπ Ερντογάν - είναι κάτι το οποίο δεν επιθυμώ, επειδή προφανώς πιστεύει ότι είμαι εναντίον της λύσης του Κυπριακού.
Το θέμα είναι ποια λύση συμφέρει στον Ελληνισμό της Κύπρου. Μία που θα επανενώνει πραγματικά την Κύπρο χωρίς σύνορα, στρατούς και εγγυήσεις ή άλλη που επιθυμεί διακαώς ο φίλος της άλλης πλευράς.
Διότι η φιλοτουρκική Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία δημιουργεί σύνορα με την υπογραφή του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας και βεβαίως οι ξένοι στρατοί παραμένουν, όπως και οι αναχρονιστικές εγγυήσεις με τα επεμβατικά δικαιώματα πρωτίστως της Τουρκίας.
Η επαναπροσέγγιση είναι απαραίτητη εφόσον δεν γίνεται μόνο για τα τουρκικά συμφέροντα. Είναι να απορεί κανείς: Γιατί οι Τούρκοι τη θυμούνται κάθε φορά που δημιουργείται μία κρίση στο εσωτερικό της χώρας τους, αυτή τη φορά λόγω του σκληρού κτυπήματος της φύσης. Γιατί όταν η Τουρκία ξεπερνά τα εσωτερικά της προβλήματα, ξαναρχίζει τις απειλές και τους εκβιασμούς; Δεν αναρωτήθηκε κανένας; Διότι οι συνετοί άνθρωποι φοβούνται πως όταν τελειώσει η εκλογική διαδικασία, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, είτε νικήσει ο Ερντογάν είτε κηρύξει στρατιωτικό νόμο για λόγους «εθνικής ασφάλειας», θα επιστρέψουμε στην κατάσταση πριν από τον καταστρεπτικό σεισμό: Ο ισλαμιστής πρόεδρος και η παρέα του θα ξεκινήσουν να κραυγάζουν ότι τα νησιά του Αιγαίου είναι δικά τους. Για την Κύπρο δεν το συζητάμε… Η απαίτηση τους είναι δύο κράτη, μία απαράδεκτη διευθέτηση για τα ελληνικά συμφέροντα, ώστε να ελέγχουν όλο το νησί.
Σίγουρα ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας και ο Υπουργός Εξωτερικών, μέτρησαν τα υπέρ και τα κατά πριν εισέλθουν σε αυτό που ονομάστηκε «Διπλωματία των Σεισμών». Αλλά ξεκίνησαν ανάποδα. Θα έπρεπε να θέσουν τα βασικά θέματα πριν πάνε στα μικρά και ανώδυνα. Θα έπρεπε να έχουν ισχυρότατες διαβεβαιώσεις ότι η Τουρκία δεν θα οδηγήσει τα πράγματα στην πρότερα κατάσταση. Ξεχάσαμε την ομηρία του Καστελόριζου το καλοκαίρι του 2020; Ξεχάσαμε ότι επιχείρησαν άνανδρη εισβολή στον Έβρο χρησιμοποιώντας άμοιρους μετανάστες και πρόσφυγες; Τις υπερπτήσεις πάνω από τα νησιά του Αιγαίου τις θυμάται κανείς; Έχει δώσει διαβεβαιώσεις ο Ερντογάν ότι αποφάσισε να οδηγήσει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις σε «ήρεμα νερά»;
Είναι όλα αυτά τα γεγονότα που απασχολούν τους συνετούς ανθρώπους. Δεν ανησυχούν για την επαναπροσέγγιση. Φοβούνται αυτό που προφανώς θα συμβεί: Θα περάσει τον κάβο ο Ερντογάν και θα βρεθούμε στο ίδιο έργο θεατές.
Αλλά υπάρχει και ένα άλλο ερώτημα. Η επαναπροσέγγιση και τα «λόγια αγάπης» του Μεβλούτ Τσαβούσογλου αφορούν και την Κυπριακή Δημοκρατία; Σε αυτό το σκηνικό που βρίσκεται η Κύπρος. Ναι, δεν μπορούμε να μην έχουμε εμπιστοσύνη στον Πρωθυπουργό και στον Υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας, όποιοι και αν είναι. Βεβαίως τους έχουμε εμπιστοσύνη διότι όλοι μας λένε το αυτονόητο που είναι και το ορθό: ότι δεν πρόκειται να παραδώσουν σπιθαμή ελληνικής γης στην Τουρκία. Αλλά, πρέπει στην εξίσωση να μπει και η Κύπρος. Διότι κάποιοι άνθρωποι νοιώθουν εγκαταλελειμμένοι όταν αρχίζουν οι κουβέντες με τους Τούρκους.
Δυστυχώς, και η Αθήνα, όπως και η Λευκωσία, υποστηρίζουν ακόμα τη φιλοτουρκική διευθέτηση της Διζωνικής. Η Τουρκία, για την οποία σχεδιάστηκε αυτή η «λύση», την έχει εγκαταλείψει εδώ και πολλά χρόνια. Αν πάμε πίσω και αναζητήσουμε στα τουρκικά αρχεία πότε σταμάτησε η υποστήριξη στη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, θα δούμε ότι το θέμα αυτό είναι θαμμένο. Δεν υπάρχει για τους Τούρκους.
Ο Ελληνισμός είναι στη δυσάρεστη πλέον θέση να βλέπει τους ηγέτες του να υποστηρίζουν μία φιλοτουρκική λύση, την οποία η Άγκυρα απορρίπτει πλέον. Γιατί επιμένουν λοιπόν; Γιατί δεν κάθονται γύρω από ένα τραπέζι και να κάνουν την υπέρβαση; Τόσο απλά είναι τα πράγματα…
Ο νέος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας κάνει λάθος να ζητά από την Αθήνα να υποστηρίζει αυτή την απαράδεκτη διευθέτηση. Δεν έχουν καθόλου φαντασία οι ηγέτες μας; Δεν καταλαβαίνουν ότι μπορεί να έρθει ένα βράδυ ο παμπόνηρος Ερντογάν και να τους πει πάμε να συμφωνήσουμε με μία «βελτιωμένη» Διζωνική που θα καλύπτει τα τουρκικά συμφέροντα; Και τι θα πράξουν τότε;
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ Ι: Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας βρέθηκε στις γνώριμές του Βρυξέλλες, όπου ανδρώθηκε σαν διπλωμάτης. Μεγάλη υπόθεση υπό την έννοια ότι πλέον επιστρέφει ως αρχηγός του κυπριακού κράτους. Όντως είχε σημαντικές συναντήσεις και καλώς τα πήγε. Είδε όλους τους τρανούς της άβουλης Ευρώπης και τον υποδέχθηκαν με θερμό τρόπο, αλλά και οι υπόλοιποι ηγέτες. Όμως, δεν μάθαμε αν ο …«ισχυρός ανήρ» της Κομισιόν, ο Έλληνας Επίτροπος κ. Μεργαρίτης Σχοινάς ζήτησε να συναντήσει τον Νίκο Χριστοδουλίδη. Λέγαμε με συνάδελφο ότι θα θέλαμε να είμαστε μία μύγα στο δωμάτιο όπου θα γινόταν η συνάντηση. Διότι σίγουρα ο κ. Σχοινάς, λόγω και του χαρακτήρα του, θα διαβεβαίωνε τον Κύπριο Πρόεδρο ότι δεν εννοούσε αυτόν όταν ισχυρίστηκε πως ο αυταρχικός Βλαδίμηρος Πούτιν θα έκλεβε τις προεδρικές εκλογές της Κύπρου. Άλλωστε αποδείχθηκε ότι χρήματα από τους Ρώσους ολιγάρχες έλαβε μόνο ο δεξιός Δημοκρατικός Συναγερμός (ΔΗΣΥ).
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΙΙ: Η νέα Πρέσβειρα των Ηνωμένων Πολιτειών στην Κύπρο, Τζούλι Φίσερ, φαίνεται ότι θα είναι διαφορετική από τους προηγούμενους που προκαλούσαν τα αισθήματα των Ελληνοκυπρίων. Οι μέχρι τώρα δηλώσεις της είναι συνετές και προσεκτικές. Μετά τη συνάντηση με τον κατοχικό ηγέτη αναφέρθηκε στη δέσμευση της Αμερικής στο στόχο της επανέναρξης των συνομιλιών και την φόρμουλα της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας. Μπορεί η λύση αυτή να είναι φιλοτουρκική, αλλά μην ξεχνάμε ότι την υποστηρίζουν και η Κύπρος και η Ελλάδα. Γι’ αυτό τα παράπονα μας αλλού, όχι στην Ουάσιγκτον. Πριν αναχωρήσει για τη Λευκωσία, η κ. Φίσερ συναντήθηκε με ηγέτες και μέλη της κυπριακής κοινότητας, οι οποίοι έμειναν ευχαριστημένοι από την κουβέντα τους μαζί της…
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΙΙΙ: Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας πρέπει να παρέμβει διότι το θέμα είναι καθαρά πολιτικό, δεν αφορά τη Δικαιοσύνη. Ο Κενά Αγιάς δεν πρέπει να εκδοθεί διότι θα καταλήξει στην Τουρκία, όπου σίγουρα θα φυλακιστεί και στη συνέχεια θα …εξαφανιστεί. Ο Κούρδος μαχητής πρέπει να προστατευθεί, όχι να σταλεί στο στόμα του λύκου. Τις επόμενες ημέρες το θέμα θα διεθνοποιηθεί από τις κουρδικές και άλλες οργανώσεις. Γι’ αυτό ο ίδιος ο Πρόεδρος πρέπει να λάβει θέση και να αντισταθεί σε όποια απόφαση έκδοσης του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου