ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ – PALM BEACH / SIKORSKY: ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΜΙΧΑΣ
Παρόλο που μετράει αρκετές δεκαετίες ζωής, η ενσωμάτωση πλειάδας νέων τεχνολογιών,
σε συνδυασμό με την ειλημμένη και επίσημη απόφαση του αμερικανικού Στρατού να συνεχίσει να υποστηρίζει το ελικόπτερο και να το αναβαθμίζει όποτε απαιτείται, μέχρι το 2070, διασφαλίζει ότι η στιβαρότητα της κατασκευής δεν θα είναι το μοναδικό του πλεονέκτημα. Θα παραμείνει στην «αρένα» άκρως ανταγωνιστικό, απολαμβάνοντας την εκτίμηση και των πολύ πιο σύγχρονων αντιπάλων του στις διεθνείς αγορές.Όσον αφορά το ελληνικό πρόγραμμα, η επισήμανση είναι ότι υπάρχει μια σημαντική ευκαιρία για την
Ελλάδα, με το να ενταχθεί στη εφοδιαστική αλυσίδα του αμερικανικού Στρατού. Με τον τρόπο αυτό θα καλύψει τις ανάγκες της στις τιμές που εξασφάλισε ο US Army. Η δε ανάγκη εμπλοκής της εταιρίας με την ελληνική αμυντική βιομηχανία, θα συνεχιστεί μέσω του συνεχούς ελέγχου και της διαρκούς επανεξέτασης της πιστοποίησης των συνεργατών της, καθώς επίσης και του ελέγχου της ποιότητας των παρεχόμενων εργασιών προς το Πολεμικό Ναυτικό.
Οι υπεύθυνοι της Sikorsky, βέβαια, δεν έκρυψαν τη φιλοδοξία τους να εντάξουν στους συνεργάτες τους
και τους άλλους δυο Κλάδους των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. Οι ανάγκες της Πολεμικής Αεροπορίας για ελικόπτερα έρευνας και διάσωσης (SAR: Search & Rescue) και της Αεροπορίας Στρατού για ελικόπτερα γενικής χρήσης, εάν προστεθούν σε αυτές του Πολεμικού Ναυτικού, θα οδηγούσαν σε ομογενοποίηση του συστήματος υποστήριξης και σε οικονομίες κλίμακος.
Αυτά όλα βέβαια για να μπορούσαν να επιτευχθούν, θα προϋπέθετε την προκήρυξη διεθνούς διαγωνισμού για όλες τις ανάγκες σε ελικόπτερα για τις επόμενες δυο τρεις δεκαετίες. Εκεί θα χωρούσε και ένας και δύο κατασκευαστές. Στην Ελλάδα όμως, δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα, το «σύστημα» είναι εθισμένο στην σαλαμοποίηση των προμηθειών. Κάπως έτσι κατέληξε να έχει στο οπλοστάσιο των Ε.Δ και των Σωμάτων Ασφαλείας πολλούς διαφορετικούς τύπους ελικοπτέρων, με τους κατόχους να ψάχνουν… με το ντουφέκι τις διαθεσιμότητες.
ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ SIKORSKY ΚΑΙ UH-60 BLACK HAWK
Ο γεννημένος στο Κίεβο της Ουκρανίας, Ίγκορ Σικόρσκι,
ήταν εκ των πρωτοπόρων της ιδέας πτήσης με ελικόπτερο. Του αεροπορικού
concept που εκπροσωπεί το συγκεκριμένο αεροπορικό μέσο. Φέτος η SIKORSKY γιορτάζει τα 100 χρόνια από την ίδρυσή της. Ενδιαφέρουσα πληροφορία, είναι και το ότι επενδυτής του Σικόρσκι ήταν ο σπουδαίος Ρώσος συνθέτης κλασικής μουσικής, Σεργκέι Ραχμάνινοφ! Η Sikorsky τελικά εξαγοράστηκε το 2015 από την Lockheed Martin (σήμερα ανήκει στην LM Rotary Mission Systems).
Όπως ειπώθηκε χαρακτηριστικά κατά τη διάρκεια της ενημέρωσης στη Sikorsky, τα ελικόπτερα
αντιπροσωπεύουν μια διαρκή προσπάθεια επίτευξης ισορροπίας στον αέρα. Είναι κάτι περισσότερο από ένα απλό… πάνω, κάτω, δεξιά και αριστερά. Κατά τον ίδιο τον Σικόρσκι, είναι ό,τι πλησιέστερο υπάρχει στο «ιπτάμενο μαγικό χαλί»
των παραμυθιών! Το 2001 πιστώθηκαν τη διάσωση 1821 ατόμων, ενώ το 2022 ο
αντίστοιχος αριθμός έφτασε τα 3002 άτομα. Είναι χαρακτηριστικό, ότι κάθε δυο λεπτά ανά τον κόσμο κάποιο Blackhawk απογειώνεται.
Το Blackhawk έχει αποδείξει στο πεδίο της μάχης την αξία του, έχοντας χρησιμοποιηθεί με επιτυχία σε όλες τις κλιματολογικές συνθήκες. Παγκοσμίως, έχουν παραδοθεί περισσότερα από 5.000 ελικόπτερα Sikorsky διαφόρων τύπων σε 35 χώρες, τα οποία έχουν καταγράψει περισσότερες από 15 εκατ. ώρες πτήσης, εκ των οποίων τα 4 εκατομμύρια και πλέον, σε πολεμικές συνθήκες.
Σύμφωνα με τις αναφορές κατά τη διάρκεια της ενημέρωσης, η επιχειρησιακή διαθεσιμότητα ξεπερνά το 92%. Ενδιαφέρον στοιχείο αποτελεί, το ότι μπορεί να πετάξει με ασφάλεια για μισή ώρα έχοντας χάσει τα λιπαντικά του συστήματος μετάδοσης της κίνησης. Τα ελικόπτερα είναι πλήρως ψηφιοποιημένα. Είναι αερομεταφερόμενα με την αφαίρεση των πτερυγίων των στροφείων.
Αντικραδασμικοί μηχανισμοί νέας τεχνολογίας έχουν προστεθεί προς μείωση της κόπωσης πληρωμάτων και αστοχιών των συστημάτων. Επίσης ενσωματώθηκε νέο ειδικό σύστημα προστασίας από τη διάβρωση (anti-corrosion). Το UH-60M είναι σχεδιασμένο ώστε να ολοκληρώνεται η υποστήριξη επί του πεδίου σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα και να μεγιστοποιούνται οι ώρες επιχειρησιακής αξιοποίησης που είναι και η ουσία της παρουσίας οπλικών συστημάτων στις ένοπλες δυνάμεις. Γι’ αυτό και οι περισσότερες εργασίες συντήρησης/υποστήριξης γίνονται σε FOB (Forward Operations Bases) στις περιοχές όπου εκτελούνται επιχειρήσεις ανά την υφήλιο. Η συντήρηση γίνεται με βάση εννιά (9) βασικά εργαλεία.
Το Blackhawk πρόκειται για ένα ελικόπτερο μέσης μεταφορικής ικανότητας που δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Πέταξε ως πρωτότυπο για πρώτη φορά τον Οκτώβριο του 1974 και δύο χρόνια
αργότερα, το 1976, αναδείχθηκε νικητής του διαγωνισμού UTTAS (Utility Tactical Transport Aircraft System), προς αντικατάσταση του Huey. Εντάχθηκε σε υπηρεσία στον Στρατό των ΗΠΑ κωδικοποιημένο ως UH-60A το 1979 και από τότε συνεχίζει να εξελίσσεται.
To 1989, η αρχική έκδοση παραγωγής UH-60A αντικαταστάθηκε στη γραμμή συναρμολόγησης από το
UH-60L. H νέα αυτή έκδοση έφερε ισχυρότερους κινητήρες T700-GE-701C/D
σε σχέση με τους αρχικούς T700-GE-701 του -Α, νέα πτερύγια κύριου
στροφείου ευρείας χορδής, νέο κύριο κιβώτιο μετάδοσης της κίνησης
μεγαλύτερης αντοχής, νέο σύστημα μετάδοσης ισχύος και ελέγχου πτήσης,
καθώς και νέα άτρακτο ουράς με νέο οριζόντιο σταθερό πτερύγιο και
αποσβεστήρες κραδασμών.
Στα -L εγκαταστάθηκε επίσης σύστημα περιορισμού του υπέρυθρου ίχνους (HIRSS – Hover IR
Suppression System) και γάντζος ανάρτησης εξωτερικών
φορτίων με ικανότητα ανύψωσης βάρους 9000 λιβρών. 1000 λιβρών
περισσότερων σε σχέση με τον αντίστοιχο του -Α. Μετά το 2007, το -L
αντικαταστάθηκε από το UH-60M. Την έκδοση που προσφέρεται σήμερα στην Αεροπορία Στρατού. Εδώ η εμφανέστερη διαφορά είναι το πλήρως ηλεκτρονικό πιλοτήριο.
Το σημαντικότερο ζήτημα για την Αεροπορία Στρατού, εντοπίζεται στο ότι χρειάζεται τουλάχιστον 40 νέα ελικόπτερα μέσης μεταφορικής ικανότητας, όχι μόνο για να αντικαταστήσει το Huey στις επιχειρήσεις πρώτης γραμμής, αλλά και για να πλαισιώσει τη δύναμη των επιθετικών της ελικοπτέρων με την έκδοση Armed Blackhawk. Αυτή είναι η πρώτη προϋπόθεση.
Δεδομένου του εξαιρετικά υψηλού κόστους του ΑΗ-64Ε Guardian είτε πρόκειται για νέας κατασκευής ελικόπτερο, είτε για εκσυγχρονισμένο -D, το Armed Blackhawk θα ήταν μία πολύτιμη προσθήκη διττού ρόλου, η οποία θα έλυνε πολλά και σημαντικά επιχειρησιακά ζητήματα, υπό την προϋπόθεση (η δεύτερη…) ότι θα οπλιστούν με SPIKE NLOS. Το θέμα ετέθη κατά τη διάρκεια της ενημέρωσης με τους αξιωματούχους της Sikorsky, που απάντησαν ότι το ελικόπτερο, ως μια πλατφόρμα πολλαπλών ρόλων και αποστολών, προφανώς μπορεί να έχει όλες τις προβλέψεις που θα επιτρέψουν, εάν απαιτηθεί, να συνεισφέρει αποτελεσματικά σε επιχειρήσεις εξουδετέρωσης διαφόρων στόχων, πέραν της μεταφοράς του προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων, όπου και εάν/όταν απαιτηθεί.
Έχει αποδειχθεί τα τελευταία 30 χρόνια ότι η ελληνική Αεροπορία Στρατού δεν μπορεί να ακολουθήσει τον ρυθμό αντικατάστασης και αναβαθμίσεων ελικοπτέρων του Στρατού των ΗΠΑ. Το υψηλό κόστος είναι ο πλέον αποτρεπτικός παράγοντας, ο οποίος εμπόδισε τον εκσυγχρονισμό των AH-64A+ πριν από 15 χρόνια σε AH-64D και σήμερα προκαλεί σοβαρούς προβληματισμούς για την προοπτική εκσυγχρονισμού των AH-64D στο επίπεδο -Ε. Κατά τον ίδιο τρόπο, εξαιρετικά υψηλό είναι και το κόστος εκσυγχρονισμού των βαρέων μεταφορικών ελικοπτέρων CH-47D/SD Chinook στο επίπεδο -F. Επί της ουσίας, σχεδόν ίδιο με αυτό της αγοράς νέας κατασκευής τέτοιων ελικοπτέρων!
Η έλλειψη πραγματικά αποτελεσματικών ελικοπτέρων μέσης μεταφορικής ικανότητας ιδίως στις τάξεις της Αεροπορίας Στρατού, έχει οδηγήσει στην υπερφόρτωση των βαρέων CH-47 Chinook, από επιχειρησιακής πλευράς, με αποτέλεσμα την περαιτέρω αύξηση του κόστους υποστήριξης και συντήρησης του στόλου.
Αυτός είναι και ο λόγος που επιβάλει την αγορά τουλάχιστον 40 UH-60M ή οποιουδήποτε άλλου τύπου, εάν το ΓΕΣ… ως εκπρόσωπος του ΓΕΕΘΑ, είχε μπει στον κόπο να αναζητήσει κι άλλες προτάσεις εταιριών, συγκρίσιμων επιδόσεων και συγκρίσιμου ή και χαμηλότερου κόστους.
Σε περίπτωση που υιοθετηθεί η λύση της αγοράς 20 μόλις μονάδων για την Αεροπορία Στρατού και άλλων 10 για την Πολεμική Αεροπορία (που δεν δείχνει και μεγάλο ενθουσιασμό), πολύ απλά θα έχει επαναληφθεί το ίδιο λάθος με αυτό που έγινε στην περίπτωση των NH-90 πριν από 20 χρόνια.
Υπενθυμίζεται, ότι τότε η επιχειρησιακή απαίτηση για 40 νέα ελικόπτερα περιορίστηκε τελικά σε 24 αρχικά και κατόπιν σε 20, με αποτέλεσμα μέχρι σήμερα η αντικατάσταση των Huey, που ήταν πάντα το βασικό ζητούμενο, να μην έχει επιτευχθεί…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου