Με ισχυρή δυσπιστία αντιμετωπίζουν οι Βρετανοί και Αμερικανοί ψηφοφόροι τις προεκλογικές καμπάνιες των εθνικών τους κομμάτων ενόψει της 4ης Ιουλίου.
Την ημέρα αυτή, οι Βρετανοί ψηφοφόροι θα προσέλθουν στις κάλπες των βουλευτικών εκλογών που κανείς δεν αμφιβάλλει ότι θα οδηγήσουν σε αλλαγή σκυτάλης και σε κυβέρνηση των Εργατικών μετά από 14 χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από τους Συντηρητικούς.
Οι Αμερικανοί, από την άλλη μεριά, βαθιά πολωμένοι λόγω μιας προεκλογικής καμπάνιας με χαρακτηριστικά ρεβάνς μεταξύ του Δημοκρατικού Προέδρου Τζο Μπάιντεν και του Ρεπουμπλικανού Ντόναλντ Τραμπ, θα γιορτάσουν την Ημέρα της Ανεξαρτησίας με μπάρμπεκιου και πυροτεχνήματα, λίγους μήνες πριν τις εκλογές για την προεδρία που θα γίνουν στις 5 Νοεμβρίου.
Τι κοινό όμως υπάρχει ανάμεσα στη μεγαλύτερη δημοκρατία του κόσμου και το αξιοσέβαστο βασίλειο που τη γέννησε, 248 χρόνια αφότου οι δρόμοι τους χώρισαν, δυο χώρες που ωστόσο παραμένουν αμφότερες ριζωμένες στη Magna Carta, ένα αγγλικό έγγραφο που υπογράφηκε το 1215 κι έθεσε γραπτώς την ιδέα ότι οι ηγέτες - συμπεριλαμβανομένων των βασιλιάδων, των προέδρων και των κυβερνήσεών τους - δεν είναι υπεράνω του νόμου;
Η δυσπιστία και η αίσθηση παραίτησης των πολιτών απέναντι στα πολιτικά κόμματα, σύμφωνα με μια σειρά συνεντεύξεων με τους ψηφοφόρους που πήρε το Associated Press στις δύο χώρες τις τελευταίες εβδομάδες.
"Είμαι πολύ απογοητευμένη, γιατί δεν νομίζω ότι ξέρει τι κάνει κάποιο από τα πολιτικά κόμματα", δήλωσε η 77χρονη Ζακλίν Ρίτσαρντς, από το Ντάρτφορντ της Αγγλίας, μιλώντας για τις βρετανικές εκλογές. "Αλλά κοιτάζοντας τι γίνεται και στην Αμερική, κι εκεί τα πράγματα δεν είναι και τόσο υπέροχα, σωστά;"
Πλήγμα στην εμπιστοσύνη και στις δύο χώρες
Κάθε δημοκρατική εκλογική διαδικασία αποτελεί στον πυρήνα της ένα εγχείρημα όπου οι ψηφοφόροι δηλώνουν ποιον εμπιστεύονται για να διευθύνει τη χώρα τους, ώστε να συνεχίσουν τη ζωή τους.
Τα εκλογικά ντιμπέιτ αποτελούν δοκιμασίες ικανότητας υποψηφίων σε πραγματικό χρόνο, όπως είδαμε να γίνεται κατά το ντιμπέιτ της περασμένης Πέμπτης μεταξύ του Μπάιντεν, 81 ετών, και του Τραμπ, 77 ετών. Η μειωμένη απόδοση του Μπάιντεν οδήγησε όμως σε ένα κύμα δυσπιστίας προς το πρόσωπό του υποψήφιου των Δημοκρατικών, ακόμη και των πιστών υποστηρικτών του. Ο Τραμπ, εν τω μεταξύ, επανέλαβε τα ψέματά του για την επίθεση των οπαδών του στο Κογκρέσο της 6ης Ιανουαρίου 2021 και τα επιτεύγματά του ως προέδρου των ΗΠΑ.
Το αμερικανικό ντιμπέιτ αποτελεί λοιπόν ένα παράδειγμα που εξηγεί γιατί η δυσπιστία και η παραίτηση κυριαρχούν στο συναισθηματικό τοπίο και στις δύο χώρες, σύμφωνα με τους ψηφοφόρους που μίλησαν στο Associated Press από τη Βρετανία και τις ΗΠΑ.
Από το πεδίο μάχης στο Ουισκόνσιν των ΗΠΑ μέχρι το Ντάρτφορντ της Αγγλίας, οι ψηφοφόροι δηλώνουν ότι μετά από χρόνια παραπληροφόρησης, σκανδάλων και ψεμάτων, δεν έχουν εκείνο το είδος αισιοδοξίας ή ενθουσιασμού που είχαν κάποτε για το δικαίωμα της ψήφου ή τις μελλοντικές προοπτικές.
Βρετανία: Το 45% δεν εμπιστεύεται τις κυβερνήσεις
Στη Βρετανία συγκεκριμένα, το 45% των ψηφοφόρων δήλωσε ότι "σχεδόν ποτέ" δεν εμπιστεύεται ότι οι κυβερνήσεις θα βάλουν τα εθνικά συμφέροντα πάνω από όλα, έναντι του 34% που είχε την ίδια θέση το 2019, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε στις 12 Ιουνίου από το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών. Η πανδημία, ο πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας και η κρίση κόστους ζωής της χώρας έχουν επηρεάσει το βιοτικό επίπεδο και την οικονομία, ανέφερε η έρευνα. Δύο πρωθυπουργοί των Τόρις εκδιώχθηκαν. Και υπάρχει επίσης η περίπτωση του Μπόρις Τζόνσον, που επέλεξε να παραιτηθεί μόνος του από την πρωθυπουργία για να μην αντιμετωπίσει την καθαίρεση για το πάρτι που έκανε στην Ντάουνινγκ Στριτ, όταν η χώρα ήταν σε lockdown για τον covid-19.
Η ψήφος για την απομάκρυνση των Συντηρητικών από την εξουσία δεν είναι απαραίτητα ψήφος υπέρ των Εργατικών, αναγνώρισε ο ηγέτης της αντιπολίτευσης Κιρ Στάρμερ κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης στις 27 Μαΐου. Οι ψηφοφόροι, είπε, "εξακολουθούν να έχουν ερωτήσεις για εμάς: Έχουν αλλάξει αρκετά οι Εργατικοί; Να τους εμπιστευθούμε τα χρήματά μας, τα σύνορά μας, την ασφάλειά μας;".
Η απάντηση του ίδιου του Στάρμερ ήταν ναι, φυσικά. Όμως οι Βρετανοί ψηφοφόροι δηλώνουν στο AP ότι δεν είναι καθόλου σίγουροι.
"Υπόσχονται και υπόσχονται και υπόσχονται και ποτέ δεν αλλάζει τίποτα", δήλωσε ο Σέιν Μπάσετ, 34 ετών, διαχειριστής μιας παμπ στο Ντάρτφορντ, όπου λέγεται ότι ξεκίνησε η Εξέγερση των Αγροτών του 1381. "Ανεξάρτητα από το ποιος αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση - είτε είναι Εργατικοί, είτε είναι Συντηρητικοί, είναι το ίδιο. Όλοι λένε ψέματα."
ΗΠΑ: Οι πολίτες δεν ήθελαν αναμέτρηση - ρεβάνς
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, η εμπιστοσύνη έχει διαβρωθεί από την εντεινόμενη πολιτική πόλωση, την παραπληροφόρηση και τα ψέματα του Τραμπ σχετικά με τη νίκη του Μπάιντεν στις εκλογές του 2020 — κι όλα αυτά ενισχύονται από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Μόνο 2 στους 10 Αμερικανούς λένε ότι εμπιστεύονται την κυβέρνηση των ΗΠΑ ότι κάνει αυτό που είναι σωστό "σχεδόν πάντα" ή "τις περισσότερες φορές", σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Pew Research Center. Αντίθετα, 6 στους 10 λένε ότι εμπιστεύονται την κυβέρνηση "μόνο μερικές φορές" και 2 στους 10 λένε ότι δεν εμπιστεύονται ποτέ την κυβέρνηση να κάνει αυτό που είναι σωστό.
Τα τρία τέταρτα των Αμερικανών ενηλίκων κατηγορούν τα μέσα ενημέρωσης ως υπεύθυνα για την εθνική πόλωση, σύμφωνα με δημοσκόπηση του AP-NORC. Οι οικογένειες και οι φίλοι αποφεύγουν να συζητούν πολιτικά γύρω από τα τραπέζια των Ευχαριστιών και τις άλλες συγκεντρώσεις.
Σε πολλά μέρη, ακόμη και στους εορτασμούς της 4ης Ιουλίου - μια εθνική εορτή για την επέτειο της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας από τη Βρετανία το 1776 - ο κόσμος δεν θέλει να συζητά πολιτικά.
Στο Ρασίν, η Ρεμπέκα Έιζελ, 48 χρονών θέτει το ερώτημα πώς οι αχανείς Ηνωμένες Πολιτείες, η πατρίδα των 262 εκατομμυρίων πολιτών με δικαίωμα ψήφου και η μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου, κατέληξε σε μια αναμέτρηση ρεβάνς που λίγοι Αμερικανοί ήθελαν. "Πώς κατέληξε άραγε η δημοκρατική μας διαδικασία σε κάτι που δεν αρέσει στην πλειοψηφία του πληθυσμού;" καταλήγει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου