Γράφει ο Γιώργος Καπόπουλος
Τελικά η μετωπική σύγκρουση Βορρά-Νότου για την ενεργειακή επάρκεια της Ε.Ε δεν έγινε γιατί προφανώς Βρυξέλλες και Βερολίνο επέλεξαν το στρίβειν διά των εξαιρέσεων η με άλλα λόγια έκριναν ότι μια έστω επίφαση ενότητας και αλληλεγγύης είναι πιο σημαντική από την αδυναμία διαμόρφωσης κοινής στάσης.
Αν θέλουμε να πούμε τα πράγματα με το όνομα τους η Γερμανία του 2022 ζητά από τους εταίρους της στην Ε.Ε την αλληλεγγύη που η ίδια τους αρνήθηκε στην αρχή της Κρίσης της Ευρωζώνης.
Το 2010 από την συνάντηση Μέρκελ-Σαρκοζί στην Ντωβίλ μέχρι και το μήνυμα Ντράγκι θα κάνουμε ότι χρειασθεί στα τέλη Ιουλίου του 2012, το Βερολίνο επί της ουσίας διαμήνυε σε αγορές και επενδυτές ότι όταν επενδύουν στους αδύναμους κρίκους της Ευρωζώνης να ξέρουν ότι διακινδυνεύουν να χάσουν τα λεφτά τους.
Σήμερα, τέλη Ιουλίου του 2022, η Γερμανία διαμηνύει στους εμπορικούς της εταίρους αλλά και σε όσους επενδύουν σε γερμανικά ομόλογα ότι θα υπάρξει ένα απόθεμα ασφαλείας Φυσικού Αερίου και έτσι δεν υπάρχει κίνδυνος αιφνίδιας ανακοπής της παραγωγικής –εξαγωγικής διαδικασίας.
Στην περίοδο 2008-2010 από την έκρηξη δηλαδή της Παγκόσμιας Χρηματοπιστωτικής Κρίσης τον Σεπτέμβριο του 2008 μέχρι την έναρξη της Κρίσης στην Ευρωζώνη η Γερμανία αιτιολογούσε την επίμονή άρνηση της να υπάρξει συνολική ευρωπαϊκή εγγύηση της πιστοληπτικής αξιοπιστίας της Ευρωζώνης με το επιχείρημα ότι το πρόβλημα είναι η χαλαρή δημοσιονομική πολιτική των χωρών του Νότου που δανείστηκαν πάνω από τις δυνατότητες τους.
Στην ίδια λογική οι χώρες του Νότου της Ε.Ε-Ευρωζώνης θα μπορούσαν σήμερα να αντιτείνουν στο Βερολίνο ότι η Γερμανία εξαρτήθηκε πέραν του θεμιτού ορίου ασφαλείας από το ρωσικό Φυσικό Αέριο.
Η Ευρώπη α λα καρτ σε όλο της το μεγαλείο να αρνείται αλλά και κατά περίπτωση να ζητά την αλληλεγγύη των εταίρων της , να ωφελείται από την διαχείριση της Κρίσης της Ευρωζώνης που έχει επιβάλλει, με τους εταίρους της όχι μόνον να μην λαμβάνουν μέρισμα αλληλεγγύης αλλά να καλούνται να μοιρασθούν το κόστος της ενεργειακής ασφάλειας και επάρκειας του Βερολίνου.
Τα παραπάνω είναι άκρως ανησυχητικά για το μέλλον της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης καθώς διαψεύδεται για μια ακόμη φορά η παραδοχή που επαναλαμβάνεται κουραστικά εδώ και δεκαετίες ότι η Ε.Ε προχωρά και δυναμώνει εν μέσω κρίσεων.
Ο συμβιβασμός των εξαιρέσεων που απέτρεψε την δημόσια αντιπαράθεση δεν ξεγελά κανέναν καθώς αποτυπώνει σαν στρες τεστ τις οριακές αντοχές της ευρωπαϊκής ενότητας και αλληλεγγύης.
Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη δημιουργική φαντασία για να προεξοφλήσουμε ότι όσο θα πλησιάζει ο σκληρός χειμώνας του 2022-23 η προσχηματική ενότητα του ελάχιστου κοινού παρονομαστή θα ξεθωριάζει καθώς θα κυριαρχεί μια ατμόσφαιρα του τύπου ο σώζων εαυτόν σωθήτω…
(Ο Γιώργος Καπόπουλος είναι δημοσιογράφος- διεθνολόγος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου