Αλλαγή στάσης και στρατηγικής από τον Τούρκο Πρόεδρο – Εγκαταλείπει τις ισορροπίες και στρέφεται αποκλειστικά προς τη μεριά του Ρώσου Προέδρου – Διπλό σχέδιο με ανταλλάγματα – Επιδιώκει στήριξη στα ελληνοτουρκικά, διεκδικεί ρόλο περιφερειακής υπερδύναμης
Ξαφνικά ένα βράδυ… ο Ερντογάν αποφάσισε να αλλάξει στάση στο Ουκρανικό, να αφήσει στο περιθώριο τις ισορροπίες και να στραφεί ξεκάθαρα υπέρ της ρωσικής πλευράς. Δηλαδή υπέρ του Ρώσου Προέδρου, τον οποίο εξυμνεί ανοιχτά εδώ και μερικές μέρες. Το έπραξε απροκάλυπτα στο πλαίσιο μιας περιοδείας που… αυθόρμητα οργάνωσε και πραγματοποίησε σε βαλκανικές χώρες φιλικά προσκείμενες στη Μόσχα.
Μαζί με τις δηλώσεις στήριξης προς το πρόσωπο του Πούτιν, ο Τούρκος Πρόεδρος συντονισμένα αύξησε τις λεκτικές επιθέσεις σε βάρος της Δύσης. Για παράδειγμα ειρωνεύεται πιο έντονα την Ευρωπαϊκή Ένωση για την ενεργειακή κρίση, αναγνωρίζωντας δίκαιο στη ρωσική πλευρά για τη διακοπή της παροχής φυσικού αερίου.
Αυτή η «στροφή» μόνο τυχαία δεν είναι, αφού ο Ερντογάν βάζει μπρος το διπλό σχέδιο του να προωθήσει γενικευμένη σύμπραξη με την Ρωσία του Πούτιν και τα κράτη που διατηρούν καλές σχέσεις μαζί της. Καταρχάς ποντάρει σε μια στρατηγική εταιρική σχέση, βάσει της οποίας θα λάβει ρωσική στήριξη μεταξύ άλλων σε σχέση με τη διπλωματική διαμάχη της χώρας του με την Ελλάδα και τις διεθνείς αντιδράσεις που προκαλεί και θα προκαλέσει στο μέλλον η στάση του.
Κατά δεύτερον θέλει να χρησιμοποιήσει αυτό το χαρτί καθώς θεωρεί πως έτσι μπορεί να ασκήσει πιέσεις προς τη Δύση. Για παράδειγμα φαντάζεται πως μπορεί να ζητήσει ανταλλάγματα για να… παριστάνει το γεφυροποιο ή ακόμη και τον κομιστή μηνυμάτων.
Για να πετύχει τους στόχους τους θυσιάζει ακόμη και το ρόλο του διαμεσολαβητή ανάμεσα στη Ρωσία και την Ουκρανία. Ένα ρόλο που αυτοβούλως ανέλαβε πριν καν εκδηλωθεί η ρωσική εισβολή και για ευνόητους λόγους παρουσιάζει στο εσωτερικό της χώρας του ως μια τεράστια διπλωματική επιτυχία. Κάτι εντελώς υποκριτικό αν αναλογιστεί κανείς πως ο Τούρκος Πρόεδρος εμφανίζεται υπέρμετρος υποστηρικτής της ειρήνης και του διαλόγου όταν πρόκειται για θέματα στα οποία δεν εμπλέκεται άμεσα, την ώρα που ο ίδιος προκαλεί τόσα προβλήματα στη δική του γειτονιά.
Ο Ερντογάν είναι ιδιαίτερα επιρρεπής σε τέτοιου είδους «στροφές», όταν έχει να κερδίσει κάτι ή όταν δεν του «βγαίνουν τα κουκιά» για κάτι άλλο. Στην προκειμένη περίπτωση συμβαίνουν και τα δύο. Ας μην ξεχνάμε ότι η μεγάλη κρίση στα ελληνοτουρκικά -για προεκλογικούς λόγους- ξεκίνησε και εξαιτίας των ρωσικών πιέσεων προς την Άγκυρα να σταματήσει τις επιχειρήσεις στη Συρία.
Στη σχέση των Πούτιν και Ερντογάν τα πράγματα δεν ήταν πάντα ρόδινα. Για παράδειγμα οι δύο ηγέτες δεν μιλιόντουσαν πριν από τρία χρόνια, όταν η Τουρκία παραβίασε τη συμφωνημένη εκεχειρία για το Ιντλίμπ. Μάλιστα τον Μάρτιο του 2020 είχε σχολιαστεί ποικιλοτρόπως η απαξιωτική στάση του Ρώσου Προέδρου απέναντι στον Τούρκο ομόλογο του στη συνάντηση που είχαν δύο στη Μόσχα.
Οι συγκυρίες άλλαξαν και την τελευταία διετία οι σχέσεις τους αποκαταστάθηκαν, όπως και οι διμερείς σχέσεις μεταξύ των χωρών τους. Η συνεργασία τους διευρύνθηκε και ενδυναμώθηκε σε ένα ευρύ φάσμα τομέων. Και πέρασε σε άλλο επίπεδο όταν ο Ερντογάν αρνήθηκε να ακολουθήσει τη δυτική πολιτική των κυρώσεων σε βάρος της Μόσχας. Τώρα πιστεύει πως έφτασε ο καιρός να.. κάνει ταμείο. Πιθανότατα θα ανοίξει αυτή την κουβέντα στη συνάντηση που θα έχει την ερχόμενη εβδομάδα με τον Πούτιν στο Ουζμπεκιστάν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου