Αμερικανικές αποφάσεις, ευκαιρία για τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις

Ο υπουργός Άμυνας των Ηνωμένων Πολιτειών προχώρησε στην ανακοίνωση των σχεδίων του Πενταγώνου για τη μείωση του μεγέθους των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων, με σκοπό να επιτευχθεί η μείωση του προϋπολογισμού που έχει συμφωνηθεί, το οποίο θα αποτελέσει τη συνεισφορά του υπουργείου Άμυνας στην προσπάθεια περιορισμού του ελλείμματος και του χρέους.
Οι ανακοινώσεις στις οποίες προέβη ο Λίον Πανέτα, παρουσιάζουν δυνητικό ενδιαφέρον για την ελληνική πλευρά, αφού, όπως έχουν κατ’ επανάληψη τονίσει, λόγω της δυσμενούς συγκυρίας, αυτό που μπορεί η χώρα μας να κάνει είναι να αιτηθεί στρατιωτική βοήθεια από φιλικές χώρες, με τη μέθοδο του «hot transfer».

Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα εξέταζαν υπό το φως των τελευταίων εξελίξεων το ενδεχόμενο να παραχωρήσουν ΔΩΡΕΑΝ στην Ελλάδα στρατιωτικό υλικό. Όταν αναφερόμαστε σε «τελευταίες εξελίξεις» δεν συμπεριλαμβάνουμε μόνο την οικονομική κρίση που πλήττει και τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, αλλά και τις ευρύτερες γεωστρατηγικές εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή, οι οποίες έχουν δημιουργήσει – και ορθώς – την αίσθηση της πρωτοφανούς κοινότητας συμφερόντων σε μια σειρά από κρίσιμους τομείς. Αυτό, εξ ορισμού, αφήνει περιθώρια σημαντικής προώθησης των διμερών σχέσεων, καθώς επίσης και κίνητρο στους Αμερικανούς να ικανοποιήσουν την ενδεχόμενη υποβολή αιτήματος συνδρομής από ελληνικής πλευράς.

Τι ανακοίνωσε όμως ο Πανέτα; Καταρχάς, ότι η Αεροπορία (USAF) θα αποσύρει από την ενεργό υπηρεσία 24 αεροσκάφη στρατηγικών μεταφορών τύπου C-5A και θα καθυστερήσει το χρονοδιάγραμμα παραδόσεων των – διασωθέντων – μαχητικών F-35 Lightning II. Το Ναυτικό (US Navy) θα διατηρήσει τα 11 αεροπλανοφόρα τελικά στον στόλο του, αλλά θα αποσύρει εφτά καταδρομικά νωρίτερα από ότι σχεδιαζόταν και την καθυστέρηση για μερικά χρόνια προγραμματιζόμενων ναυπηγήσεων, συμπεριλαμβανομένου ενός υποβρυχίου.
Που βρίσκεται όμως το δυνητικό ενδιαφέρον για την ελληνική πλευρά; Αφενός στην απόσυρση 65 μεταφορικών αεροσκαφών τύπου C-130 και αφετέρου στην κατάργηση σχηματισμών και μονάδων του αμερικανικού Στρατού, μια διαδικασία που θα οδηγήσουν σε απόσυρση από την ενεργό υπηρεσία κύρια οπλικά συστήματα, μέσα και υλικά. Για παράδειγμα, τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού (ΤΟΜΠ), τεθωρακισμένα οχήματα οικογενείας διαφόρων χρήσεων, αυτοκινούμενα οβιδοβόλα, πολλαπλές εκτοξευτές πυραύλων MLRS και αντιαεροπορικά συστήματα (ακόμα και Patriot, εκτιμάται ότι θα μειωθεί ο αριθμός των ταγμάτων που τα επιχειρούν).
Καθώς, το σύνολο σχεδόν αυτών των οπλικών συστημάτων βρίσκεται σε υπηρεσία με τον Ελληνικό Στρατό (δηλαδή, η αναγκαία υποδομή υποστήριξης και συντήρησης υφίσταται, αλλά και το κατάλληλα εκπαιδευμένο προσωπικό), αποτελούν ελκυστικό «στόχο» για τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, αφού το κόστος κτήσης και αξιοποίησής τους θα είναι πολύ μικρό.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες γνωρίζουν, ότι οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις έχουν ως ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ στόχο την ΑΠΟΤΡΟΠΗ και δεν πρόκειται να εμπλακούν σε επιθετικές επιχειρήσεις, θα μπορούσε να υποστηριχτεί επιπροσθέτως, ότι είναι προς το εθνικό τους συμφέρον να ενισχύσουν τη σταθερότητα και την ειρήνη στη Νοτιοανατολική Πτέρυγα (SE Flank) της Ατλαντικής Συμμαχίας, βοηθώντας τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις σε μια δύσκολη περίοδο και παράλληλα αποκτώντας προβάδισμα έναντι των ανταγωνιστών όταν η οικονομική κατάσταση διορθωθεί. Διότι αυτό θα γίνει…
Την ίδια στιγμή, η συμπεριφορά των Ευρωπαίων εταίρων απέναντι στην Ελλάδα με την έγερση παράλογων αξιώσεων και την εστίαση σε αριθμούς και ποσοστά, αδιαφορώντας για τον παράγοντα άνθρωπο, αποτελεί αφορμή για τη χώρα να αναπροσαρμόσει τη στρατηγική της, διαμηνύοντας κιόλας προς την Ευρωπαϊκή Ένωση ότι οι νοοτροπίες της αντιμετώπισης κυρίαρχων χωρών ως προτεκτοράτων δεν είναι συμβατή με τις θεμελιώδεις αρχές και τις αξίες της. Αυτές οι αρχές και οι αξίες έκαναν την Ελλάδα και την πλειοψηφία των Ελλήνων να είναι από τους πιο φανατικούς υποστηρικτές του εγχειρήματος της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, μέχρι… την απότομη προσγείωση…
Το σίγουρο είναι ότι η Ελλάδα οφείλει να κινητοποιηθεί σε επίπεδο «συμβατικής» και στρατιωτικής διπλωματίας, θυμίζοντας προς κάθε κατεύθυνση ότι η οικονομία στις διεθνείς σχέσεις μπορεί να αποτελεί καθοριστικό παράγοντας, ωστόσο, αποτελεί υποσύνολο της παγκόσμιας γεωστρατηγικής «σκακιέρας» όπου επικρατούν και άλλοι πολύ πιο πολύπλοκοι υπολογισμοί, στους οποίους η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αποδειχθεί ΑΝΙΚΑΝΗ να διακριθεί…

ΠΗΓΗ defence-point