Παραθέτουμε σε μαγνητοσκόπηση την ομιλία του κ. Ν. Λυγερού:
*****************************************
Ακολουθεί η ομιλία του Ν.Καραβαζάκη:
Φ /φ.
Ευχαριστώ πολύ τον πολιτιστικό σύλλογο Εξαμιλίων για την τιμητική πρόσκληση και την φιλοξενία. Ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δίνει να συνομιλήσουμε και προπάντων να αφουγκραστώ τις απόψεις και παρατηρήσεις σας για την πολιτική κατάσταση και τις προοπτικές της στην Ελλάδα μας. Ευχαριστώ και για την ευκαιρία να βρεθώ στο ίδιο τραπέζι με τον αγαπητό καθηγητή Νίκο Λυγερό, αθροίζοντας έτσι συνολικά σε οκτώ τις φορές που «συμπολεμούμε» για την απελευθέρωση και αναγέννηση της πολύπαθης πατρίδας μας.
Φ /φ.
Αναλογιζόμενος τα 560 χρόνια από την Άλωση, αναρωτήθηκα σε τι και πώς μπορεί να μας χρησιμεύσει και βοηθήσει η αναφορά στο Βυζάντιο σήμερα. Όχι βέβαια σαν «περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαίς», αφού τα μοιρολόγια ουδόλως μας βοηθούν. Ούτε σαν φαντασιοπληξία μεγαλομανούς παράκρουσης, είδους «πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θα ‘ναι». Προσωπικά, ξεχωρίζω την οικουμενικότητα του Βυζαντίου, η οποία είχε δομηθεί πάνω στον ελληνισμό και στον χριστιανισμό. Αυτή η οικουμενικότητα που ανάγεται σε αυτήν του ελληνισμού της αρχαιότητας, μας προτρέπει να «μη χάνουμε το δάσος» αλλά να βλέπουμε την ευρύτερη περιοχή όπου ανήκουμε.
Ανεξάρτητα από τη συμφωνία στις παραπάνω επισημάνσεις μου, είναι όντως η οικουμενικότητα του ελληνορθόδοξου πολιτισμού της βυζαντινής περιόδου σήμερα μια, κάποια ή η μοναδική προοπτική επιβίωσης της Ελλάδας;
Ας το εξετάσουμε:
- Η Ελλάδα αντιμετωπίζει σήμερα, ιστορικά πρωτοφανή 3πλή κρίση: δημοσιονομική πτώχευση, συνοριακή αμφισβήτηση, πλημμυρίδα λαθρομετανάστευσης. Ατυχέστατα συντρέχει και πολιτική κρίση -καθώς απουσιάζουν φορείς και προτάσεις τους διεξόδων σωτηρίας- και πολιτισμική κρίση, καθώς έχει διασαλευθεί η αφετηρία και ο σκοπός της Παιδείας μας και βρίσκεται σε περιθωριοποίηση η εκκλησία μας έχοντας «εκκομισμικευθεί» έντονα.
- Υπό την πίεση της ύφεσης των Δυτικών οικονομιών. Όπου από το 2007 αδυνατεί να ανασυγκροτηθεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα και να αποκατασταθεί η τραπεζική πίστη, ενώ η ανάδυση των BRICS προκαλεί δομική ανατροπή στην αγορά εργασίας με συγκλονιστικά επακόλουθα πολιτικής διακυβέρνησης, ακόμη και συνοχής στην ίδια την Ε.Ε. . Όπου το πρότυπο ανάπτυξης με πυλώνες του την πιστωτική επέκταση και τις υπηρεσίες είναι πια παρελθόν χωρίς να υπάρχει εναλλακτικό και όπου το δημόσιο χρέος αποτελεί πλέον την ύστατη καταφυγή επιβίωσης των πάλαι ποτέ G7.
- Τα κρισιακά αυτά φαινόμενα των Δυτικών, επέσπευσαν την ανάδειξη της χειμαζόμενης ελληνικής Α.Ο.Ζ. και των ενεργειακών αποθεμάτων της. Χάρη και στην τολμηρή ανακήρυξη της κυπριακής ΑΟΖ από τον αείμνηστο Τάσσο Παπαδόπουλο αλλά και στην πολύχρονη άοκνη προσπάθεια του καθηγητή κ. Θ. Καρυώτη και των καθηγητών Ν. Λυγερού, Α. Φώσκολου και των φίλων τους. Οι ελληνικές ΑΟΖ, σε Ελλάδα και Κύπρο, ενεργειακά προσφέρουν όχι μόνο ανεξαρτησία στις δύο χώρες και σε ολόκληρη την Ε.Ε. αλλά και προκαλούν επενδύσεις πολλών εκατοντάδων δις αδρανών κεφαλαίων του τραπεζικού συστήματος, αναζωογονούν τη ναυλαγορά και επιφέρουν πολλές χιλιάδες νέων θέσεων εργασίας.
Πώς λοιπόν συντρέχει αυτή η συγκυρία όπου η Ελλάδα βρίσκεται στη δεινότερη μεταπολεμικά πολιτική κατάπτωσή της και ταυτόχρονα αντικρίζει την ιστορική κληρονομιά της σε υλικό πλούτο ενώ τέκνα της απεμπολούν την παντοειδή –υλική και πνευματική κληρονομιά της;
Πολιτικά είναι προφανές πως επιχειρείται η αφαίρεση της ελληνικής κυριαρχίας επί των Υ/Α από τη Γερμανία, κατ΄αρχάς. Αφορμή και ευκαιρία έδωσε και δίνει η κρίση του δημοσιονομικού χρέους. Αλλά τα δεδομένα συνεχώς ανατρέπονται.
Η πρόσφατη εξέγερση στην πλατεία Ταξίμ της Κωνσταντινούπολης απομόνωσε τον Ερντογάν ο οποίος έχει να αντιμετωπίσει πλέον και τη λαϊκή δυσαρέσκεια για την θρησκοληψία που θέλει να επιβάλει και την αίρεση των μουσουλμάνων Τούρκων Αλεβιτών που ξεσήκωσε δίνοντας όνομα του σφαγέα τους σουλτάνου σε γέφυρα που θα χτίσει στον Βόσπορο, πέραν από την άσβηστη έχθρα των κεμαλιστών του στρατιωτικοβιομηχανικού κατεστημένου.
Παράλληλα η εξέγερση των Αιγυπτίων και το στρατιωτικό πραξικόπημα, ανέτρεψαν τον πιστότερο σύμμαχο και ομοϊδεάτη του Ερντογάν, Μόρσι, ευνοούμενου των ΗΠΑ και ολόπλευρα εχθρού του Άσαντ της Συρίας. Απειλώντας με σοβαρότατη αστάθεια ολόκληρη τη Μ.Α. , με περικύκλωση του Ισραήλ από εστίες ισλαμικών αλυτρωτικών κινημάτων και διάχυση των εξεγέρσεων στις κυριαρχούμενες από δυναστείες μουσουλμανικές χώρες ( Σ. Αραβία, ΗΑΕ, Ιορδανία κ.ά. ) έως τώρα συμμάχων των ΗΠΑ.
Το βέβαιον που προκύπτει υπό αυτές τις περιστάσεις είναι πως αμφισβητείται καθολικά η σταθερότητα της Τουρκίας, πως ακυρώνεται ο νεοθωμανικός ηγεμονισμός της . Επίσης πως αν τα ρεύματα της ισλαμικής λαθρομετανάστευσης υποκινούνταν είτε για την περικύκλωση της Ρωσίας και των συμμάχων της είτε για την επίσης περικύκλωση της Κίνας είτε για την εκτόνωση αμφισβητήσεων των μοναρχιών σε αραβικές χώρες, είτε γίνονταν ανεκτά ως ευρωπαϊκές εργασιακές φτηνές εφεδρείες, τώρα εφόσον τείνουν ανεξέλεγκτα θα πρέπει να αναθεωρηθούν και οι πολιτικές έναντι τους.
Οπότε πρέπει να αναθεωρηθούν και οι στρατηγικές έναντι της Ελλάδας αλλά και οι προοπτικές που εμείς ως πολίτες ορίζουμε για την πατρίδα μας. Δεν θα σταθώ άλλο εδώ τώρα ,διότι θέλω να επικεντρωθώ στις προτάσεις άμεσης πολιτικής διεξόδου.
Και σε ότι αφορά σε ένα πρόγραμμα άμεσων μέτρων εναλλακτικά και αντίθετα σε όσους ισχυρίζονται πως τα μνημόνια είναι μονόδρομος, έχω παρουσιάσει από τις 7/12/2011 την πρόταση «η Ελλάδα μπορεί να ξαναγεννηθεί με τις δικές της δυνάμεις» που εκτέθηκε και σε ημερίδα στην παλαιά Βουλή στις 14/1/2012 με συμμετοχή 7 καθηγητών ( συμπεριλαμβανομένου και του κ. Ν. Λυγερού ). Επίκεντρο αυτής της πρότασης είναι η τιτλοποίηση της ελληνικής ΑΟΖ και αντίτυπα διατίθενται στην αίθουσα.
Για την άμεση πολιτική διέξοδο:
Είναι διαπίστωση αδιαμφισβήτητη πως η κυβερνητική ισχύς είναι απολύτως εύθραυστη και θνησιγενής, μια αισχρά μειοψηφική και δικτατορική-αντισυνταγματική εξουσία. Η καταστροφική ακολουθούμενη οικονομική πολιτική έχει πανταχόθεν και πανθομολογουμένως απορριφθεί και καταγγελθεί, οπότε η κυβέρνηση βρίσκεται στην κλινική ζώνη του “αιφνίδιου θανάτου”: οποιαδήποτε στιγμή και με οποιαδήποτε αφορμή πρόκειται να καταρρεύσει. Τώρα; τον Αύγουστο; το Σεπτέμβριο; μέχρι το Δεκέμβριο; Είτε θα κηρυχθούν βουλευτικές μαζί με τις ευρωεκλογές; Σε κάθε περίπτωση, σύντομα μπροστά μας βρίσκονται βουλευτικές εκλογές. Και γενικώς εκλογές αφού επίκεινται και οι ευρωεκλογές το Μάιο και οι δημοτικές μετά το καλοκαίρι του 2014.
Τι θα προκύψει; Τι πρέπει να γίνει; Τι μπορούμε να κάνουμε;
Λαμβάνοντας υπόψη: α) την οξύτητα και ένταση της 3πλής κρίσης που βιώνουμε ( δημοσιονομικής, κοινωνικής-πολιτισμικής, συνοριακής ), β) την καθολική συνευθύνη του κομματικού κατεστημένου, της διαπλεκόμενης κρατικοδίαιτης επιχειρηματικής και πολιτικής νομενκλατούρας, της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, της προσαρτημένης εκκλησιαστικής ιεραρχίας και της δικαστικής συντεχνίας γ) τη δυσκινησία και δυσπροσαρμοστικότητα των πολιτών κατά την -υποχρεωτική- επανένταξή τους στην πολιτική ζωή.
Και επίσης έχοντας υπόψη πως δεν υπάρχει ζεύγος κομμάτων που μπορεί να αθροίσει άνω του 40% ώστε με το προνόμιο των 50 εδρών να έχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Η μόνη εκδοχή θα ήταν η συγκυβέρνηση ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ αλλά τότε θα έπρεπε για να σώσουν τα προσχήματα να συμπεριλάβουν και ΑΝΕΛ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ. Όμως έτσι απομένουσα αντιπολίτευση θα ήταν Χρυσή Αυγή και ΚΚΕ, τουτέστιν ταφόπλακα και για τους κυβερνητικούς συνεταίρους και για το κοινοβουλευτικό σύστημα αλλά και τεκτονικός κοινωνικός διχασμός. [ Ίσως γι' αυτό επιχειρείται η εξώθηση εκτός νόμου της ΧΑ για να εξουδετερωθεί, πράγμα όμως που με τα μέχρι τώρα προσχήματα δεν ευοδώνεται ] [ Και ορθά διαβλέποντας το ΚΚΕ αντιδρά στα "αντιρατσιστικά" ρατσιστικότατα νομοσχέδια που καταπίπτουν και αποσύρονται ].
Οπότε, στην προοπτική της ακυβερνησίας και εφόσον συντηρείται η ανυπότακτη στάση των Ελλήνων και Ελληνίδων που δεν αποδέχονται τον εξανδραποδισμό τους ( είναι η μεγάλη πλειοψηφία, όπως αποτυπώθηκε εκλογικά τον Μάιο του 2012 ), αντιτάσσεται διακυβέρνηση υπερκομματικής στήριξης, εξωκομματικής στελέχωσης, ειδικού προγράμματος έκτακτης ανάγκης, με συγκεκριμένη χρονική δέσμευση προκήρυξης νέων εκλογών με το σύστημα της απλής αναλογικής.
Η προαπαιτούμενη αυτή ωριμότητα της υπερκομματικής σύμπλευσης διαπιστώθηκε και καταγράφηκε στην ψηφοφορία παραπομπής για τη λίστα HSBC-Lagarde, όπου 121 βουλευτές από όλα τα κόμματα ψήφισαν την παραπομπή Παπαδήμου. Επίσης και κατά την ψηφοφορία για τη δανειακή σύμβαση, τα αντεργατικά μέτρα υπερψηφίστηκαν ακριβώς από 151 βουλευτές μόνον.
Όταν λοιπόν προταθεί από κάποιο κόμμα τέτοια διακυβέρνηση, με επιστήμονες και προσωπικότητες, εκτός κομμάτων και διαπλεκόμενων, υποχρεωτικά θα πρέπει να υπερψηφιστεί, αλλιώς το στίγμα του προδότη που σπρώχνει την πατρίδα μας στο χάος θα κεραυνοβολήσει όποιον αντιταχθεί. Στο μέτρο δε που αυτή η πρόταση ήδη έχει διατυπωθεί ( Υπερκομματική – εξωκομματική διακυβέρνηση, εθνικής – κοινωνικής διάσωσης! ) και κυκλοφορεί, επιφέρει ή την αποδοχή ( με όποιες και όσες τροποποιήσεις και ενστάσεις ) ή την απόρριψη και εναλλακτική της.
Όσον δε αφορά στα προγραμματικά της στοιχεία, οπωσδήποτε πρέπει να συμπεριλαμβάνει την άμεση ανακήρυξη και έναρξη τιτλοποίησης της ελληνικής ΑΟΖ, την παύση εκποίησης δημόσιας περιουσίας και αντ΄αυτής τη μίσθωση υποδομών κ.ά. σε κρατικούς φορείς συμμαχικών δυνάμεων, την έναρξη διαβουλεύσεων ικανοποίησης των αξιώσεων της Ελλάδας από τη Γερμανία για τα πολεμικά της εγκλήματα, την εξασφάλιση ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος για όλους τους Έλληνες και Ελληνίδες, την αναδιαπραγμάτευση του δημοσίου χρέους και την προσωρινή στάση πληρωμής τοκοχρεολυσίων, την ανάσχεση της λαθρομετανάστευσης, τη συνταγματική καθιέρωση των δημοψηφισμάτων και τη θεσμοθέτηση μόνιμης διυπουργικής τακτικής συνάντησης Ελλάδας και Κύπρου.
Στον άξονα αυτής της πολιτικής διεξόδου για την χώρα, καταφανώς αποβάλλονται είτε δογματισμοί ( ” έξω από το ευρώ ή τίποτε ” ) είτε ιδεοληψίες ( ” αριστερά “, ” εθνικιστικά ” ). Επίσης, εύλογα αποβάλλεται κάθε μεμονωμένη μεσσιανική ευαγγελία κόμματος ( ή … κώματος ), “ηγέτη”, “προφήτη”, “σωτήρα”, κάθε χωριστική ιδιοτέλεια και προκατάληψη. Προβάλλει δε η εκλογική εκδοχή συνασπισμού, με διαφάνεια και δημοκρατική συμμετοχή, με κυλιόμενη εκπροσώπηση και συλλογική λήψη αποφάσεων.
Ειδικά δε για τις ευρωεκλογές, ίσως είναι πλέον ώριμη η σύνθεση κοινού ελληνικού ψηφοδελτίου, στην Ελλάδα και στην Κύπρο, που μπορεί να σηματοδοτήσει έναν αντιμνημονιακό άξονα στον ευρωπαϊκό Νότο, μοχλό για περαιτέρω αντιστάσεις εντός της Ευρωζώνης. Η πρόσφατη δε ανάδειξη στην Κύπρο του ενωτικού υπερκομματικού ψηφοδελτίου του κ. Λιλλήκα με 27% στις συμπληγάδες του εκεί δικομματισμού αποτελεί καλή ενθάρρυνση και «μετάγγιση» αισιοδοξίας. Αλλά και μίας κοινής θεσμοθετημένης προοπτικής στο πλαίσιο των ελληνικών ΑΟΖ, που να προϊδεάζει σε συνεργασίες στην ανατολική Μεσόγειο και σε διεξόδους στην Βαλκανική κοινότητα, οικονομικές, κοινωνικές, πολιτικές με τη δημιουργία τόξου ανάσχεσης της τουρκικής νεοθωμανικής ή όποιας ισλαμοφασιστικής επέκτασης.
Όλες αυτές οι εκδοχές, έχουν βασική προϋπόθεση για να τελεσφορήσουν, την ενεργό συμμετοχή των πολιτών, με ομάδες αυτοργάνωσης, ενημέρωσης-πληροφόρησης και παρεμβάσεων. Και, ειδικά στην Αθήνα όπου πέραν όλων των κοινών δεινών ασκείται και η ανυπόφορη πίεση των συνεπειών της λαθρομετανάστευσης και των “πολυπολιτισμικών” φανατικών, η ανέγερση τεμένους χωρίς προηγούμενα να καταγραφούν οι μουσουλμάνοι και να διαχωρισθούν όχι μόνον οι νόμιμοι από τους παράνομους αλλά και να ταξινομηθούν κατά δόγμα και εθνότητα, καταντά ύβρις και έγκλημα καθώς είναι ανεκπλήρωτο ακόμη το «τάμα του έθνους» που έταξε ο Κολοκοτρώνης και αποδέχθηκε ο Ι.Καποδίστριας και επόμενοι πρωθυπουργοί. Οι δημοτικές εκλογές λοιπόν, μάλλον αποτελούν μια καλή ευκαιρία για την αφύπνιση και χειραφέτηση των πολιτών. Της πλειοψηφίας που σίγουρα δεν ανέχεται την επισημοποίηση της εξαθλίωσης με την κατασκευή ενός τεμένους που θα ωραιοποιήσει ” ανεξίθρησκα ” την υφαρπαγή και εκποίηση της πόλης. Αυτή η πλειοψηφία δεν πρόκειται να παραδοθεί σε εξαλλότητες και μισαλλοδοξίες αλλά μπορεί να αντιτάξει τη δική της παράταξη, ενωτικά και εξωκομματικά.
Φ και φ.
Με αυτές τις προοπτικές είναι δυνατό να μετατρέψουμε την αβυσσαλέα κρίση που καταπίνει την κοινωνία και την πατρίδα μας σε “ευκαιρία” αναγέννησης του ελληνισμού σήμερα. Μπορεί να επανέλθει ο ελληνισμός, με τα συστατικά του, τη δημοκρατία και την ελευθερία, την φιλοσοφία και τη διαλεκτική. Στην κοιτίδα του την Ελλάδα και να οδηγήσει εκ νέου τις τύχες των λαών της Μεσογείου και της Βαλκανικής. Είναι εφικτό «να ξαναγίνουμε Έλληνες», είναι εφικτό να εξέλθουμε της κρίσης ισχυρότεροι, να επαναπροσανατολιστούμε στις αφετηρίες του νεοελληνικού κράτους χωρίς τις παθογένειες της κομματοκρατίας και τις μισαλλοδοξίες των ιδεοληψιών. Αρκεί να μην ξεχνάμε τον Πλάτωνα: «αν δεν ασχοληθείς ο ίδιος με την πολιτική, θα ασχοληθούν οι υποδεέστεροί σου». Και τον Brecht που φώναζε, «για όσους αντιπαθούν την πολιτική, συνεπάγεται πως δέχονται αυτήν που τους επιβάλλεται».
Σας ευχαριστώ
Νίκος Καραβαζάκης. 13/7/ 2013 Εξαμίλια Κορίνθου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου