Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι από τη στιγμή της τραγωδίας έχουν περάσει πολλές δεκαετίες, η ρωσική και η παγκόσμια κοινή γνώμη επιστρέφουν σε αυτή τη σελίδα της ιστορίας της Ρωσίας και προσπαθούν να την αναστοχαστούν και να την κατανοήσουν.
Ο θάνατος του τελευταίου αυτοκράτορα της Ρωσίας μέχρι σήμερα προκαλεί πλήθος ερωτήσεων και είναι καλυμμένος από πυκνό μυστήριο. Δεν έχει γίνει απολύτως γνωστό ποιος έδωσε την εντολή για την εκτέλεση. Ο ιστορικός και συγγραφέας Αλεξέι Σισόφ λέει:
Όταν ξεκινήσουμε το κίνημα των Λευκών, λάβαρο τους ήταν οι Ρομανόφ. Οι μοναρχικοί από την παλαιά Ρωσία είχαν την ελπίδα ότι οι Ρομανόφ θα επιστρέψουν στο θρόνο. Οι μπολσεβίκοι θεωρούσαν ότι αν εξοντώσουν την τσαρική οικογένεια, θα αλλάξουν τη μορφή και το πρόσωπο της Ρωσίας. Ωστόσο, η δολοφονία μιας οικογένειας δεν μπόρεσε να επιδράσει στην πολιτική κατάσταση της χώρας. Και το γεγονός ότι όλα έγιναν χωρίς να προηγηθεί δίκη, χωρίς ανάκριση, η θανατική καταδίκη εφαρμόστηκε βιαστικά, όταν οι Λευκοί πλησίαζαν στο Αικατερινμπούργκ – όλα αυτά θέτουν μια σειρά ερωτημάτων για το δίκαιο ή μη της απόφασης. Πολύ περισσότερο αν λάβουμε υπόψη μας ότι σκοτώθηκαν και παιδιά.
Αμφιλεγόμενη είναι και η προσωπικότητα του Νικολάου Β’. Ορισμένοι ιστορικοί πιστεύουν ότι ανεξάρτητα από το γεγονός ότι κατά τα χρόνια της βασιλείας του η Ρωσία είχε σημαντικές επιτυχίες στην οικονομική και κοινωνικο - πολιτική ζωή, συνολικά ως κυβερνήτης είχε πολύ αδύναμο χαρακτήρα. Το χαλαρό στιλ διακυβέρνησης οδήγησε τη χώρα σε επαναστατικούς μετασχηματισμούς.
Είναι γνωστό ότι λίγο πριν το θάνατο του, μετά την επανάσταση του Φεβρουαρίου του 1917, ο Νικόλαος ο Β’ παραιτήθηκε από το θρόνο. Στις αρχές του 1918 οι μπολσεβίκοι εξέταζαν σοβαρά το ζήτημα να τον οδηγήσουν σε δίκη. Με αυτή ακριβώς τη δικαιολογία μετέφεραν την τσαρική οικογένεια αρχικά στο Τομπόλσκ και στη συνέχεια στο Αικετερινμπούργκ. Μετά από 78 ημέρες φυλάκισης, τους εκτέλεσαν εν ψυχρώ στο υπόγειο της οικείας Ιπάτιεφ. Στη συνέχεια τα άψυχα κορμιά του τελευταίου αυτοκράτορα, της συζύγου, των παιδιών και υπηρετριών μεταφέρθηκαν έξω από την πόλη και ρίχτηκαν σε ένα από τα ορυχεία της περιοχής Ισέτσκι.
Για πολλά χρόνια οι αρχές φιλότιμα προσπαθούσαν να κρύψουν την αλήθεια για τη δολοφονία του τσάρου, και ο τόπος ταφής αποκαλύφθηκε μόλις το 1991. Τα κόκκαλα που ανακαλύφθηκαν ταυτοποιήθηκαν με την τσαρική οικογένεια και το 1998 επισήμως μεταφέρθηκαν για ταφή στο αυτοκρατορικό κοιμητήριο στο ναό των Πέτρου και Παύλου στην Αγία Πετρούπολη. Ωστόσο, το Πατριαρχείο της Μόσχας δεν τα έχει αναγνωρίσει ως αυθεντικά.
Το 2000, όταν οι δολοφονημένοι Ρομανόφ ανακηρύχθηκαν από τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία άγιοι, στο χώρο του πρώην ορυχείου του Ισέτσκ, ιδρύθηκε μοναστήρι, στο οποίο υπάρχουν επτά ναοί, αντίστοιχα με τον αριθμό των δολοφονημένων μελών της τσαρικής οικογένειας.
Επιμνημόσυνες δεήσεις γίνονται αυτές τις ημέρες σε όλους τους ναούς της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, όχι μόνο στη Ρωσία αλλά και στο εξωτερικό. Φέτος, παράλληλα με το πένθιμο ιωβηλαίο – της εκτέλεσης του τελευταίου αυτοκράτορα και των οικείων του – στον κόσμο γιορτάζεται και άλλη μία ημερομηνία, η οποία συνδέεται με την τσαρική οικογένεια – τα 400 χρόνια από την ημέρα ίδρυσης του Οίκου των Ρομανόφ.
Μιλένα Φαούστοβα
Φωτογραφία:ΡΙΑ-Νόβοστι
ΠΗΓΗ greek.ruvr.ru
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου