Ο Πετρόμπεης έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στην προπαρασκευή του αγώνα, ενώ η δραστηριότητά του ως καπετάνιου της Μέσα Μάνης, της οποίας ήταν ο πρώτος καπετάνιος, άρχισε 20 χρόνια πριν την έναρξή του. Επί των ημερών του η Μάνη ήταν άπαρτο κάστρο και προπύργιο της αντίστασης κατά των Τούρκων, ενώ ταυτόχρονα υπήρξε και το καταφύγιο των κυνηγημένων Ελλήνων. Ο Κολοκοτρώνης μάλιστα στην απάντηση που έδωσε στον Χάμιλτον που πρότεινε να μεσολαβήσει η Αγγλία για τη διευθέτηση της διαφοράς ανάμεσα στους επαναστάτες και την Τουρκία, είπε για τη Μάνη:
"...Ο βασιλέας μας (Κ. Παλαιολόγος) σκοτώθηκε, καμιά συνθήκη δεν έκαμε. Η φρουρά του έχει παντοτινό πόλεμο με τους Τούρκους και δυο κάστρα είναι άπαρτα. Η φρουρά του βασιλέα μας είναι οι Κλέφτες και τα κάστρα του το Σούλι, η Μάνη και τα βουνά".
Ο Π. Μαυρομιχάλης συνδέθηκε με τον Ναπολέοντα και προσπάθησε, χωρίς επιτυχία, να τον πείσει να δείξει ενδιαφέρον για την απελευθέρωση της Ελλάδας.
Ο Πετρόμπεης είχε ενεργό ρόλο κατά τη διάρκεια της επανάστασης και αναδείχθηκε σε ηγετική φυσιογνωμία του αγώνα στο Μοριά. Τις παραμονές της επανάστασης μυήθηκε στη Φιλική Εταιρία. Στις 23 Μαρτίου 1821 συμμετείχε στην κατάληψη της Καλαμάτας όπου ύψωσε τη σημαία της Επανάστασης. Παράλληλα συμμετείχε ενεργά στις πρώτες προσπάθειες για πολιτική οργάνωση της Πελοποννήσου. Στις 26 Μαίου εκλέχθηκε από τη συνέλευση των Καλτεζών πρόεδρος της Πελοποννησιακής Γερουσίας. Μαζί με τον Κολοκοτρώνη, τον Γιατράκο, τον Υψηλάντη και άλλους οπλαρχηγούς, οργάνωσε από τον Ιούνιο την πολιορκία της Τριπολιτσάς και πήρε ενεργό μέρος στην άλωση της πόλης το Σεπτέμβριο.
Στη συνέχεια εκλέχθηκε πρόεδρος του Εκτελεστικού στη Β΄ Εθνοσυνέλευση του ’στρους (1823). Στην πρώτη φάση της εμφύλιας διαμάχης συντάχθηκε με τον Κολοκοτρώνη και τους οπλαρχηγούς του Μοριά και ήταν επικεφαλής της κυβέρνησης των στρατιωτικών με έδρα την Τριπολιτσά μέχρι το 1824. Η άλλη ήταν στο Καρνίδι υπό τον Γ. Κουντουριώτη και υποστηριζόταν από τους πολιτικούς, του Υδραίους και οπλαρχηγούς της Ρούμελης. Η σύγκρουσή του με τον Καποδίστρια ενώ εκείνος κυβερνούσε, τον οδήγησε στη φυλάκιση του στο Ιτς-Καλέ του Ναυπλίου και αργότερα στη δολοφονία του Κυβερνήτη από το γιο του Γεώργιο και τον αδελφό του Κωνσταντίνο. Μια άλλη εκδοχή υποστηρίζει ότι φυλακίστηκε, γιατί θεωρήθηκε υπεύθυνος για την εξέγερση της Μάνης. Παρέμεινε φυλακισμένος ως το Μάρτιο του 1832. Στα χρόνια του Όθωνα μετά το κίνημα της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 κατέλαβε το αξίωμα του γερουσιαστή και του αντιπροέδρου στο Συμβούλιο της Επικρατείας.
ΠΗΓΗ arcadia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου