Αυτήν την περίοδο μιλάμε πολύ για την έννοια του πολιτικού ασύλου που παρέχεται από ένα κράτος, όταν υπάρχει αίτηση από έναν πολίτη που κινδυνεύει στο δικό του κράτος. Αυτό το πλαίσιο, αυτήν την περίοδο, αφορά όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση ή τουλάχιστον έχουμε αυτήν την εντύπωση, διότι δεν εξετάζουμε τις λεπτομέρειες του θεσμού. Έτσι η πρώτη παρατήρηση είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν συνορεύει με τη Συρία και το Ιράκ, χώρες οι οποίες βρίσκονται σε κρίσιμη κατάσταση. Δεύτερη παρατήρηση, η Τουρκία που συνορεύει με αυτές τις δύο χώρες, δεν βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση. Τρίτη παρατήρηση, η αίτηση για πολιτικό άσυλο γίνεται στην πρώτη χώρα που συνορεύει με τη χώρα που κινδυνεύει αν δεν υπάρχει κρίσιμη κατάσταση στην ίδια. Κατά συνέπεια, όλοι οι πρόσφυγες, που είναι όντως πρόσφυγες και όχι απλώς οικονομικοί μετανάστες ή ακόμα και λαθρομετανάστες, πρέπει να κάνουν την αίτησή τους στην Τουρκία κι όχι στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και αυτή στέκει όσο η Τουρκία δεν ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Έτσι καταλαβαίνουμε πρώτον γιατί η Τουρκία δεν αναγνωρίζει ότι οι πρόσφυγες έχουν περάσει από το κράτος της, διότι θα έπρεπε να απαντά στη θεωρητική αίτηση των γνήσιων προσφύγων, δεύτερον γιατί οι μετανάστες επιδιώκουν με αυτό το μέσον να βρεθούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Γίνεται κατανοητό μ’ αυτήν την ανάλυση ότι οι περισσότεροι, κι όχι μόνο ένα ποσοστό όπως παρουσιάζεται από τα μέσα, είναι μετανάστες και όχι πρόσφυγες που ξεφεύγουν από το πλαίσιο της γενοκτονίας λόγω της δράσης της τρομοκρατικής οργάνωσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου