Οι Γάλλοι πηγαίνουν στις κάλπες και στο σκοτάδι επισημαίνει ο Economist και για πρώτη φορά στη μεταπολεμική ιστορία της χώρας, oι εκλογές στις 7 Ιουλίου θα μπορούσαν να επιτρέψουν στην ακροδεξιά να κερδίσει.
Μετά τις τακτικές κομματικές υποχωρήσεις υποψηφίων για να στηριχθεί ένα ακροδεξιό μέτωπο, που ακολούθησαν την ψηφοφορία του πρώτου γύρου στις 30 Ιουνίου, οι πιθανότητές της να εξασφαλίσει μόνη της την πλειοψηφία έχουν μειωθεί. Οι ψηφοφόροι ενδέχεται να μην δώσουν σε κανένα πολιτικό σχηματισμό την απόλυτη πλειοψηφία.
Μακριά από το να διευθετήσει τις πολιτικές διαιρέσεις της Γαλλίας, η αιφνιδιαστική απόφαση του Εμανουέλ Μακρόν να προκηρύξει πρόωρες εκλογές μοιάζει πιθανό να εγκαινιάσει μια περίοδο αδιεξόδου, ανησυχίας και αστάθειας.
#législatives À trois jours du second tour des élections législatives, Marine Le Pen y croit encore
— Le Parisien (@le_Parisien) July 4, 2024
La députée et ex-présidente du RN espère mobiliser les électeurs abstentionnistes et a décoché ses flèches envers le Nouveau Front populaire
➡️ https://t.co/iUzQb6oBth pic.twitter.com/nXD2XevbVL
Η Λεπέν ευελπιστεί σε κοινοβουλευτική πλειοψηφία -Αναζητά συμμάχους
Αφού 132 υποψήφιοι του Nέου Λαϊκού Μετώπου και 82 από το Ensemble το Μακρόν παραιτήθηκαν σε διαφορετικές εκλογικές περιφέρειες μεταξύ των γύρων της ψηφοφορίας, προκειμένου να μην διασπαστεί η ψήφος των απέναντι στην ακροδεξιά υποψηφιότητα, οι πιθανότητες της Λεπέν να εξασφαλίσει την πλειοψηφία μειώθηκαν. Ακόμη και χωρίς αυτή, όμως, ο Μακρόν θα είναι πολιτικά υποχρεωμένος να καλέσει το μεγαλύτερο μπλοκ να προσπαθήσει να σχηματίσει κυβέρνηση, λέει προεδρικός σύμβουλος, μιλώντας στον Economist. Η Λεπέν αυτή την εβδομάδα άφησε να εννοηθεί ότι, αν το κόμμα δεν έχει αρκετές έδρες, μπορεί να είναι ακόμη σε θέση να προσελκύσει μερικές ακόμη από τη δεξιά για να καλύψει τους αριθμούς.
Ακόμα και αν οι προσπάθειες του RN αποτύχουν, η Γαλλία παραμένει σε αχαρτογράφητα νερά. Στη μετριοπαθή αριστερά και στο κέντρο γίνεται λόγος για την ιδέα μιας «κυβέρνησης πλουραλισμού» ή ενός «κοινοβουλευτικού συνασπισμού». Αυτός δεν θα ήταν ένας επίσημος συνασπισμός μεταξύ του Νέου Λαϊκού Μετώπου και του Ensemble- τα δύο μπλοκ μισούν το ένα το άλλο, και οι κεντρώοι δεν θα μπορούσαν να συνεργαστούν με την ομάδα του Μελανσόν.
Αλλά αν, όπως είναι πιθανό, η συμμαχία της αριστεράς διαλυθεί, ορισμένοι πολιτικοί ελπίζουν να συγκεντρώσουν μια δύναμη που θα φτάνει από τους Σοσιαλιστές και τους Πράσινους στα αριστερά μέχρι τους κεντροδεξιούς Ρεπουμπλικάνους. Ο Yaël Braun-Pivet, ο κεντρώος απερχόμενος πρόεδρος της Κάτω Βουλής, λέει ότι η πρωτοβουλία πρέπει να προέλθει από το κοινοβούλιο. «Πρέπει να ξεφύγουμε από το πλαίσιο του Νέου Λαϊκού Μετώπου», υποστηρίζει η Carole Delga, σοσιαλιστής πρόεδρος της περιφέρειας Occitanie.
«Οι κομματικοί μηχανισμοί δεν είναι πλέον αυτό που θέλουν οι Γάλλοι». Το πρόβλημα είναι ότι τα νούμερα δεν θα βγαίνουν χωρίς ένα μεγάλο κομμάτι της σκληρής αριστεράς και η πολιτική θα είναι περίπλοκη σε μια χώρα με αδύναμη κουλτούρα πολιτικού συμβιβασμού. Οι ψηφοφόροι που ελπίζουν να δουν την ελίτ του Παρισιού να αποχωρεί, μπορεί απλώς να θεωρήσουν έναν τέτοιο συνασπισμό ως προδοσία. Η Γαλλία οδεύει, όπως φαίνεται, με πλήρη ταχύτητα και με φόβο, προς το άγνωστο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου