 |
| Μαρμάρινο πορτραίτο Αλεξάνδρου, ίσως έργο του Λεωχάρη από την Ακρόπολη της Αθήνας. Μετά το 388 π.Χ. Μουσείο Ακρόπολης |
Η διαμόρφωση του χώρου
Προστασία και ανάδειξη
Τέσσερεις γραφίδες από αυτές που χρησιμοποιούσαν οι μαθητές του Αριστοτέλη για να γράφουν τα γυμνάσματά τους είναι το πιο συγκινητικό εύρημα της ανασκαφής, που πραγματοποιήθηκε μέσα στο καλοκαίρι στην αρχαία Μίεζα.
Εκεί όπου λειτούργησε το περίφημο βασιλικό γυμνάσιο στο οποίο δίδαξε ο Αριστοτέλης με μαθητές τα τέκνα της μακεδονικής αριστοκρατίας, μεταξύ των οποίων φυσικά ο Μέγας Αλέξανδρος. Αλλά και τα θραύσματα παναθηναϊκών αμφορέων, που κάποτε ήταν γεμάτα λάδι και εντοπίσθηκαν στον ξυστό και στην παλαίστρα του γυμνασίου δείχνουν, ότι οι αθλούμενοι νέοι, ακριβώς λόγω ευγενούς καταγωγής προτιμούσαν για το άλειμμα του σώματος, όπως συνηθιζόταν, το καθόλου φθηνό λάδι των ιερών δένδρων της Αθήνας.
Η ανασκαφή που πραγματοποιήθηκε σε σημεία κρίσιμα για την κατανόηση της αρχιτεκτονικής δομής του τεράστιου οικοδομήματος αποκάλυψε έτσι, την διαμόρφωση του χώρου σε γιγαντιαία κλίμακα. Πράγματι ο φυσικός βράχος (πωρόλιθος) του υπεδάφους είχε απολαξευθεί, ώστε να σχηματιστούν τρία τεράστια, οριζόντια, απολύτως επίπεδα άνδηρα (έκτασης περ. 14 στρεμμάτων) που αναπτύσσονται σε αυστηρά γεωμετρική αλληλουχία από τα νοτιοδυτικά, όπου βρίσκεται το υπερκείμενο νοτιοδυτικό συγκρότημα, προς τα βόρεια, όπου η παλαίστρα και τα ανατολικά, όπου στο χαμηλότερο σημείο εκτεινόταν η διώροφη στοά του ξυστού, που έφτανε σε μήκος σχεδόν τα 200 μέτρα.Δεν αποκλείεται η κλιμάκωση των επιπέδων των διάφορων επί μέρους λειτουργικών ενοτήτων του γυμνασίου να αντιστοιχεί σε ιεράρχηση της λειτουργίας τους.
Εξαιρετικής ποιότητας λευκά κονιάματα σώζονται εξάλλου, στον τοίχο με τους αμφικίονες του ξυστού αλλά και σε αρχιτεκτονικά μέλη (κιονόκρανα κλπ.), ίδια με αυτά των βασιλικών τάφων και του ανακτόρου των Αιγών. Γενικότερα μάλιστα, παρατηρούνται αντιστοιχίες και ομοιότητες με το ανάκτορο των Αιγών που αποτελούν, όπως φαίνεται, χαρακτηριστικά της «κλασικής μακεδονικής αρχιτεκτονικής», αλλά και διαφοροποιήσεις που οφείλονται στην διαφορετική λειτουργία.
Ένα άλλο επίσης, βασικό χαρακτηριστικό του γυμνασίου της Μίεζας, εκτός από το μέγεθος του είναι η εκτεταμένη χρήση πώρινων γωνιόλιθων, μάλιστα στην περιοχή ανάμεσα στην παλαίστρα και το νοτιοδυτικό συγκρότημα οι λίθινοι τοιχοβάτες σώζονται σημειακά σε ύψος που φτάνει τα δύο μέτρα.
ΠΗΓΗ mononews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου