Οι Τούρκοι οπαδοί της ένωσης

ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ

*ημερολόγιο Σενέρ Λεβέντ

Άρχισε πλέον να χρησιμοποιείται πολύ συχνά η λέξη «προσάρτηση» στην Τουρκία και στην Κύπρο. Δηλαδή η ένωση. Η τουρκική ένωση. Θέλοντας και μη όλοι συνηθίζουν και σε αυτήν. Δηλαδή, αν πραγματοποιηθεί ξαφνικά μια μέρα, δεν θα αποτελέσει έκπληξη για κανέναν. Αποκαλείται η «τελευταία ευκαιρία» του Ερντογάν για να συνεχίσει το σουλτανάτο του στην Τουρκία.

Το είχα γράψει προ πολλού. Όμως, δεν είχα μιλήσει για «τελευταία ευκαιρία», είχα πει «το μεγαλύτερο ατού». Ναι, η Κύπρος είναι ένα μεγάλο ατού για τον Ερντογάν. Μπορεί να μείνει στην καρέκλα του μέχρι να πεθάνει μόνο χρησιμοποιώντας αυτό το ατού. Οι εκλογές γίνονται αν θέλει ο Ερντογάν.

Αν δεν θέλει, δεν γίνονται. Όμως, ακόμα και αν γίνουν, δεν χάνει. Θα κερδίσει αυτές τις εκλογές ακόμα και χωρίς να χρειαστεί να χρησιμοποιήσει δόλο. Και μάλιστα με συντριπτική πλειοψηφία. Αρκεί γι’ αυτό να πει «προσαρτούμε την Κύπρο». Θα πάρει τη στήριξη ολόκληρης της Τουρκίας. Ακόμα και η αντιπολίτευση θα εγκαταλείψει τις προσπάθειες να κατεβάσει υποψήφιο απέναντί του και θα τον υποστηρίξει σίγουρα. Ή ακόμα και αν κατεβάσει υποψήφιο, θα πιαστεί από την Κύπρο και εκείνος ο υποψήφιος και θα πει ότι θα την προσαρτήσει. Και η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση στην Τουρκία τραγουδούν τον ίδιο σκοπό στο Κυπριακό. Μάλιστα, η αντιπολίτευση το κάνει πιο μεγαλοφώνως.

Όλοι παραδέχονται άλλωστε ότι αυτή τη στιγμή υπάρχει μια προσάρτηση που δεν έχει ονομαστεί ως τέτοια. Έμεινε μόνο να ονομαστεί. Όμως, εκείνοι που λένε «αυτή η χώρα είναι δική μας», ακόμα κάνουν σαν να μην το αντιλαμβάνονται αυτό. Διότι, όπως είπα, ονειρεύονται μιαν καλύτερη μάντρα και όχι την απελευθέρωση από τη μάντρα. Ιδού, γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο δεν τολμούν να πουν εδώ ακόμα και αυτό που λέει η αντιπολίτευση στον Ερντογάν στην Τουρκία. Ιδρύεται «η Δημοκρατία του Ερντογάν». Ακόμα και αυτό δεν μπορούν να το πουν. Είναι αλήθεια πως το λέει αυτό η αντιπολίτευση στην Τουρκία, όμως και αυτήν δεν την εμπιστευόμαστε. Φυσικά δεν την εμπιστευόμαστε, διότι αυτοί αντιτίθενται στη δημοκρατία του Ερντογάν και όχι στην ΤΔΒΚ. Χειροκροτούν και αυτοί την 20^ή Ιουλίου. Έχουν τη νοοτροπία της κατάκτησης. Χειροκρότησαν τον Ερντογάν όταν έμπαινε στη Συρία. Τον χειροκροτούν και επειδή δεν απέσυρε απολύτως κανέναν στρατιώτη από την Κύπρο και δεν έδωσε πίσω έστω και μία πέτρα. Και αν κάνει την προσάρτηση, δεν έχω καμία αμφιβολία ότι θα το χειροκροτήσουν και αυτό. Ο Ερντογάν στα μάτια αυτής της αντιπολίτευσης είναι από τη μια ένας ήρωας που πρόσθεσε νέα εδάφη στα εδάφη της Τουρκίας και από την άλλη ένας δεσποτικός δικτάτορας.

Νομίζω ότι η κοινότητά μας δεν αντιλαμβάνεται τι είδους μπελάδες θα έρθουν στο κεφάλι της από εδώ και μπρος. Με το τελευταίο πρωτόκολλο κανονίστηκε η υπόθεση των υπηκοοτήτων. Οι διαδικασίες διευκολύνθηκαν. Θα εγγράφουν πολίτες με ταχύτητα. Ο Ερντογάν ετοιμάζεται να εγκαταστήσει εδώ τους Σύρους και τους Αφγανούς. Αν τώρα το μέρος αυτό έχει μετατραπεί σε μέρος που δεν μπορεί να ζήσει κανείς, τότε δεν θα υποφέρεται καθόλου. Διευκολύνεται η πώληση περιουσιών σε αλλοδαπούς. Θα πολλαπλασιαστεί και η λεηλασία. Στο τέλος, ξέρετε τι θα γίνει; Η πλειοψηφία των διαμενόντων στον βορρά θα πάνε να ζήσουν στον νότο. Οι Τουρκοκύπριοι που θα πάνε στον νότο θα εργάζονται κάτω από τις διαταγές των Ελληνοκυπρίων αφεντικών. Και όσοι θα μείνουν στον βορρά, κάτω από τις διαταγές των Τούρκων αφεντικών. Οι Τουρκοκύπριοι δεν θα μπορούν να είναι καν κοινωνία πλέον. Δεν θα είναι και κοινότητα. Ιδού μια ομάδα ανθρώπων, μια τάξη.

Σε αυτό το σημείο έφερε όλους μας η Τουρκία την οποία παραχαϊδεύουν οι οπαδοί της ειρήνης και της λύσης και στις δύο πλευρές του νησιού. Όλοι μαζί άνοιξαν τον δρόμο του Ταγίπ Ερντογάν. Εμπόδισαν εκείνους που είχαν μια σοβαρή στάση έναντι του καθεστώτος Ερντογάν. Έκλεισαν το στόμα όσων τον αποκαλούσαν «κατακτητή». Τους κρέμασαν την ταμπέλα του «εθνικιστή» και του «ρατσιστή». Έβγαλαν ακόμα και ένα νέο λεξικό για να μην λέγεται «κατακτητής». Πήγαν στην Άγκυρα και αγκαλιάστηκαν με τους κατακτητές. Χαρακτήρισαν «απαισιόδοξους» όσους έπαψαν να ελπίζουν για λύση και τους περιέγραψαν ως «εχθρούς της λύσης και της ειρήνης». Γι’ αυτό, τώρα θερίζουν αυτά που έχουν σπείρει. Άρα, τι έγινε λέει; Δεν ήταν δεξιότητα τελικά να στέκεσαι στο οδόφραγμα Λοκματζιή με πανό που γράφει «Ειρήνη αμέσως τώρα». Τώρα είναι η περίοδος της σοδειάς. Έσπειραν αγγούρια και δεν βλάστησαν φράουλες, έτσι δεν είναι;

Όσον αφορά την προσάρτηση, η Τουρκία δεν έχει στο μυαλό της μόνο την προσάρτηση του βόρειου τμήματος της Κύπρου. Έχει την κατάληψη ολόκληρης της Κύπρου! Το αποκαλούν «Σχέδιο Ανακατάληψης» αυτό. Σχέδιο και όνειρο 65 χρόνων!

ΠΗΓΗ politis