Ίσως αποδειχθεί μια πολύ ωραία ιδέα για γενικότερες ανατροπές αυτή του χριστιανοδημοκράτη Γερμανού ευρωβουλευτή Πέτερ Λίζε, να κατεβάσει ρολά το κτίριο της Ευρωβουλής στο Στρασβούργο το χειμώνα, με πρόσχημα την ενεργειακή κρίση. Με μια σωστή επεξεργασία μπορεί να οδηγήσει στο κλείσιμο και του αντίστοιχου κτιρίου των Βρυξελλών-το οποίο για να εκσυγχρονιστεί θέλει καμιά 500αριά εκατομμύρια λένε-των γραφείων της Κομισιόν και των άλλων επιτροπών στη θεωρούμενη έδρα της ΕΕ.
Λόγους οικονομίας προβάλλει ο αβανταδόρος της «Μπιλντ», τους ίδιους λόγους μπορούν να
επικαλεστούν και όλοι όσοι, χρόνια τώρα, βλάπτονται από τις εμπνεύσεις της γερμανοκρατούμενης Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κοινωνίες ολόκληρες (κυρίως του Νότου αλλά όχι μόνο) έχουν γονατίσει πότε με την περίφημη διαχείριση της κρίσης χρέους κατά τη δεκαετία του 2010, πότε με τη διαχείριση της πανδημίας και τώρα με την ενεργειακή κρίση.Παίζουν με τις ζωές των ανθρώπων. Η χριστιανοδημοκρατικής ιδιοσυγκρασίας Γερμανίδα πρόεδρος της Κομισιόν Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν δεν απειλεί μόνο το βιοτικό επίπεδο εκατομμυρίων Ευρωπαίων, όταν χαριεντίζεται με την υπόθεση του πλαφόν στην τιμή του φυσικού αερίου, αλλά τους απειλεί να παγώσουν από το κρύο. Λέει-ξελέει περιπαίζοντας τους πάντες. Την ίδια ώρα, αφήνει χωρίς συνέπειες τον συμπατριώτη της (και κατά τα άλλα σοσιαλδημοκράτη) Όλαφ Σολτς να ανακοινώνει αυθαίρετα πακέτο στήριξης ύψους 200 δισ. ευρώ για τη χώρα του, ενώ δεν έχει να πει κουβέντα και στον απρόθυμο υπουργό Οικονομικών της χώρας του Κρίστιαν Λίντνερ να δεχτεί εισηγήσεις για την έκδοση «κοινού χρέους» προς αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης. Να μην «πεινάσει» ενεργειακά η Γερμανία αλλά να «πεινάσουν» οι άλλες χώρες που δεν έχουν δικά τους μέσα αντίστασης στη φρενίτιδα των τιμών του φυσικού αερίου.
Ας αναλάβει λοιπόν το γερμανικό διευθυντήριο εξ ολοκλήρου τη διεύθυνση της οικονομίας όσων χωρών επιθυμούν να διατηρηθούν υπό τη γερμανική ομπρέλα και οι υπόλοιπες ας αναζητήσουν σχέσεις συνεργασίες τους σύμφωνα με τα δικά τους συμφέροντα. Ας γίνει Ένωση Βόρειας Ευρώπης και ας μεταφερθεί η έδρα της στο Βερολίνο, τη Φρανκφούρτη, το Μόναχο ή και την άλλοτε περίλαμπρη Δρέσδη, έτσι για να πάρει λίγο πάνω της και η επί πολλά χρόνια ταλαιπωρημένη πόλη της Α. Γερμανίας. Εκτός του ότι θα κοστίσει λιγότερο η μεταφορά, θα περιοριστεί και το κόστος λειτουργίας της.
Υποστηρίζει ο Πέτερ Λίζε ότι η αναγκαστική αργία στο Ευρωκοινοβούλιο του Στρασβούργου θα σημάνει την εξοικονόμηση δαπανών για τη συντήρηση και μετακίνηση περί των 5.000 ανθρώπων. Καμιά 15αριά χιλιάδες υπολογίζονται όσοι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο συγκροτούν ή απασχολούνται στον γραφειοκρατικό μηχανισμό των Βρυξελλών εξυπηρετώντας εν τέλει τον έναν και μοναδικό κυρίαρχο της ΕΕ. Δεν θα ήταν λοιπόν μια καλή ιδέα να μπει λουκέτο γενικώς σε όλες τις υπηρεσίες της και να αναλάβει απ’ ευθείας τη δουλειά η καγκελαρία;
Εξάλλου ενεργοί ηγέτες είναι που έχουν ήδη επισημάνει ότι η Ευρώπη πρέπει να βρει εργαλεία, για να αποδεσμευτεί από το θανατηφόρο σφιχταγκάλιασμα της γερμανικής κυριαρχίας.
- Ήδη η Ρώμη ψάχνεται δια της ακροδεξιάς (αφού οι προηγούμενοι λιγότερο ακραίοι και περισσότερο κεντρώοι δεν κατάφεραν τίποτα) Τζόρτζια Μελόνι να βρει δρόμους απεξάρτησης επισημαίνοντας ότι για το μόνο που ανησυχούν στις Βρυξέλλες είναι μήπως χάσουν έσοδα και εξουσίες. Δεν λέει ψέματα.
- Ο Πέδρο Σάντσεθ στην Ισπανία και ο Αντόνιο Κόστα της Πορτογαλίας όμως (της σοσιαλδημοκρατίας αυτοί) κάτι έχουν αρχίσει και καταφέρνουν. Έχουν βρει άλλο βηματισμό που απομακρύνει τις χώρες τους από τα γερμανικά «ιδεώδη» τόσο στη διαχείριση της ενεργειακής κρίσης όσο και στη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών τους.
- Υπάρχουν κι άλλοι όμως που βρισκόμενοι στο δρόμο αντιμετώπισης της κρίσης και ανόρθωσης της χώρας τους στριμώχνουν τη Γερμανία, όπως η υπό τον Ματέους Μοραβιέτσκι συντηρητική κυβέρνηση της Πολωνίας, η οποία επέδωσε ρηματική διακοίνωση στο Βερολίνο απαιτώντας την καταβολή επιτέλους των πολεμικών αποζημιώσεων από την εποχή του Β΄ ΠΠ, ύψους 1,3 τρισ. ευρώ.
Σίγουρα το Βερολίνο αρχίζει να αισθάνεται άσχημα και η κατάσταση θα επιδεινώνεται όλο και περισσότερο όσο θα ανεβαίνουν οι τιμές του φυσικού αερίου. Ως απειλητικότερος εχθρός του μάλιστα εξελίσσεται η άλλοτε προστάτιδα δύναμη, οι ΗΠΑ, οι οποίες προκαλώντας το εμπάργκο στο φθηνό ρωσικό φυσικό αέριο διοχετεύουν το δικό τους πανάκριβο LNG, οδηγώντας στα θησαυροφυλάκια των εταιρειών εκμετάλλευσης ποταμούς δολαρίων. Είναι αυτή η κατάσταση που έφερε τον Γερμανό Οικονομίας και αντικαγκελάριο Ρόμπερτ Χάμπεκ να ανησυχεί ιδιαίτερα επισημαίνοντας μεταξύ άλλων σε πρόσφατη συνέντευξή του ότι «ορισμένες χώρες, ακόμη και φιλικές, πουλάνε σε αστρονομικές τιμές αυτή τη στιγμή».
Έτσι είναι η ζωή. Πριν λίγα χρόνια, τότε που φάνταζε άτρωτη η κυριαρχία του Βερολίνου, ο Φιλανδός επίτροπος οικονομικών (και ακόλουθος της γερμανικής ηγεμονίας) Όλι Ρεν όταν ρωτήθηκε για την ωμότητα με την οποία ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε αντιμετώπιζε το ελληνικό πρόβλημα, δανείστηκε τη διαπίστωση του κορυφαίου Άγγλου διεθνούς επιθετικού Γκάρι Λίνεκερ «το ποδόσφαιρο είναι απλό άθλημα, 22 παίκτες κυνηγούν επί 90 λεπτά μια μπάλα και στο τέλος κερδίζουν οι Γερμανοί».
Τώρα όμως αποδεικνύεται ότι όχι μόνο ξέρουν κι άλλοι μπάλα αλλά και μπορούν να κερδίζουν.
ΠΗΓΗ naftemporiki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου