ΕΜΦΥΛΗ ΒΙΑ & ΜΥΘΟΙ ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

Ας δούμε πιο λεπτομερώς πως διαιωνίζεται το αφήγημα για την “έμφυλη” βία και οι μύθοι της. Η επίσημη σελίδα του ΚΕΘΙ (Κέντρο Ερευνών για Θέματα Ισότητας) μας ενημερώνει για την βία κατά των γυναικών σε αριθμούς. “Με αφορμή την 25η Νοεμβρίου – Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, στον ιστότοπο της Γενικής Γραμματείας Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων έχει αναρτηθεί το 23ο Ενημερωτικό Σημείωμα του Παρατηρητηρίου για την Ισότητα των Φύλων της ΓΓΟΠΙΦ με θέμα «Έμφυλη Βία». 

Και πιο κάτω μας παρουσιάζουν κάποια νούμερα. Για παράδειγμα μας λένε “από το σύνολο των 2833 δραστών ενδοοικογενειακής βίας του 2017. Για τους οποίους υπάρχει πληροφορία για το φύλο τους, το 84,5% είναι άντρες και το 15,5% είναι γυναίκες”. Παρουσιάζοντας έτσι μια πολύ συγκεκριμένη εικόνα για την ενδοικογενειακή βία. Που στα πρότυπα της φεμινιστικής προπαγάνδας αποκαλούν εντελώς αντιεπιστημονικά “έμφυλη”. Έμφυλη βία και λοιποί μύθοι λοιπόν.

ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΑΡΑΘΕΤΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΑΝΤΛΟΥΝ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΥΤΑ.

Για αρχή πρέπει να γίνει κατανοητό πως αυτές οι καταμετρήσεις αφορούν αποκλειστικά τις γυναίκες. Μας δίνει δηλαδή η ίδια η σελίδα του ΚΕΘΙ νούμερα που εκτός των άλλων βασίζονται σε κρατικούς και μη κρατικούς φορείς. Που εξυπηρετούν αποκλειστικά γυναίκες και μόνο, θύματα ενδοοικογενειακής βίας. Δηλαδή με λίγα λόγια δεν υπάρχει καμία γραμμή καταγγελίας ή φορέας βοήθειας για άντρες θύματα ενδοοικογενιακής βίας. Ώστε να έχουμε τα ανάλογα νούμερα και για αυτούς. Και να μπορέσουμε έτσι να έχουμε μια συνολική και αμερόληπτη εικόνα του φαινομένου.

Τι μας λέει λοιπόν το “το 23ο Ενημερωτικό Σημείωμα“ του Παρατηρητηρίου για την Ισότητα των Φύλων της Γ.Γ.Ο.Π.Ι.Φ. με θέμα “Έμφυλη Βία”; Για αρχή ξεκινά με την γνωστή φεμινιστική προπαγάνδα. Μας λέει ότι η ενδοοικογενεική βία είναι αποτέλεσμα της ανισότητας των φύλων. Και αυτός είναι ο πραγματικός λόγος που αρνούνται την βία που πράττουν οι γυναίκες στους άντρες τους. Επειδή εάν και οι γυναίκες πράττουν βία στους άντρες τους, τότε θα πρέπει να παραδεχτούν πως η ενδοοικογενειακή βία δεν είναι αποτέλεσμα της ανισότητας των φύλων. Δηλαδή “έμφυλη”. Και αυτό θα καταρρίψει το φεμινιστικό δόγμα. Για αυτό δεν υπάρχουν καταμετρήσεις στην βία που δέχονται οι άντρες στο σπίτι τους. Και για αυτό δεν υπάρχουν και φορείς που να τους βοηθούν. Έχουμε μιλήσει πολλές φορές για το θέμα και πως αυτό ξεκίνησε ιστορικά. Ας δούμε όμως τα νούμερα που χρησιμοποιεί η Γενική Γραμματεία Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων.

ΣΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΜΑΣ ΔΙΝΟΝΤΑΙ ΔΥΟ ΣΤΗΛΕΣ.

Η μία αφορά τα στοιχεία που η ΕΕ ένωση απαιτεί ώστε η συγκεκριμένη έρευνα να είναι έγκυρη. Και για να αφορά την ενδοοικογενειακή βία. Έχει με λίγα λόγια κάποιους συγκεκριμένους δείκτες που να αφορούν το συγκεκριμένο θέμα. Να κάνουμε ξεκάθαρο πάλι εδώ πως οι δείκτες που απαιτεί η ΕΕ πάλι έχουν να κάνουν αποκλειστικά με την βία που δέχονται οι γυναίκες και μόνο. Δηλαδή η ΕΕ δεν απαιτεί όπως είπα πιο πάνω την καταμέτρηση της ενδοοικογενειακής βίας που δέχονται οι άντρες για να μελετήσει το φαινόμενο της ενδοοικογενειακής βίας. Η άλλη στήλη μας δείχνει τα στοιχεία που χρησιμοποίησε η η Γενική Γραμματεία Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων.

Ο πρώτος δείχτης απαιτεί τον ετήσιο αριθμό γυναικών θυμάτωμ (ηλικίας 18 και άνω) συντροφικής βίας με δράστες άντρες. Και αντί αυτού η η Γενική Γραμματεία Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων δίνει έναν ετήσιο αριθμό γυναικών θυμάτων ενδοοοικογενειακής βίας. Ο δεύτερος δείχτης ζητά αριθμό καταγγελλόμενων εγκλημάτων συντροφικής βίας κατά γυναικών (18 και άνω) με δράστες άντρες (18 και άνω). Αντί αυτού μας δίνεται ο αριθμός καταγγελλόμενων εγκλημάτων ενδοοικογενειακής βίας.

Όσον αφορά τα στατιστικά στοιχεία για την ενδοοικογενειακή βία από την δικαιοσύνη στον δέκατο δείκτη ζητούν τον Ετήσιο αριθμό εντολών προστασίας που δόθηκαν σε υποθέσεις συντροφικής βίας εναντίον γυναικών ανά τύπο Δικαστηρίου. Αντί αυτού δίδεται ετήσιος αριθμός περιοριστικών όρων που επιβλήθηκαν σε άντρες και γυναίκες γενικά και αόριστα. Και όπως μας λέει και πιο συγκεκριμένα πιο κάτω η έκθεση “για αδικήματα συναφή με την άσκηση ενδοοικογενειακής βίας σε βάρος μέλους της οικογένειάς τους”.

ΔΗΛΑΔΗ ΟΧΙ ΓΙΑ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΙΑΚΗ ΒΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΕ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ.

Με λίγα λόγια μπορεί να πλακώθηκαν δυο αδέρφια στο ξύλο για κληρονομικά. Ή να απείλησε ένας αδερφός τον άλλον. Και να δώθηκαν περιοριστικά μέτρα και αυτά καταμετρούνται εις βάρος των αντρών σε μια έρευνα για την ενδοοικογενειακή βία. Ο δείκτης έντεκα απαιτεί τον ετήσιο αριθμό αντρών (18 και άνω) που διώχθηκαν για συντροφική βία εναντίον γυναικών. Αντί αυτού μας δίδεται ο ετήσιος αριθμός ποινικών διώξεων αντρών (18 και άνω) για τέλεση αξιόποινης πράξης σε βάρος μέλους της οικογενείας τους. Καταμετρούν δηλαδή όλες τις ποινικές διώξεις που έχουν γίνει σε όλους τους άντρες σε βάρος μελών της οικογενείας (παιδιών, πατεράδων, αδερφών κτλ) για όλα τα πιθανά εγκλήματα, ως συντροφική βία κατά των γυναικών.

Ο δείκτης δώδεκα ζητά τον ετήσιο αριθμό αντρών (18 και άνω) που καταδικάστηκαν για συντροφική βία εναντίον γυναικών. Αντί αυτού μας δίδεται ο ετήσιος αριθμός καταδικαστικών αποφάσεων αντρών (18 και άνω) για τέλεση αξιόποινης πράξης (γενικά και αόριστα) σε βάρος μέλους της οικογένειας τους (πχ μπαμπάς, αδερφός κτλ). Καμία σχέση δηλαδή με ενδοοικογενειακή βία κατά των γυναικών.

Στον δείκτη 13 μας ζητάνε τον ετήσιο αριθμό αντρών (18 και άνω) που καταδικάστηκαν για συντροφική βία εναντίον γυναικών. Και που κρατούνται σε σωφρονιστικό κατάστημα. Ή τους επιβλήθηκε κάποια ποινή περιορισμού της ελευθερίας τους. Αντί αυτού μας δίδεται ο ετήσιος αριθμός αντρών (18 και άνω) που εκτίουν στερητική της ελευθερίας ποινή σε σωφρονιστικό κατάστημα. Για τέλεση αξιόποινης πράξης (πάλι γενικά και αόριστα) σε βάρος μέλους της οικογένειας τους (πάλι γενικά και αόριστα, όχι δηλαδή εις βάρος γυναικών αποκλειστικά). Τα στοιχεία λοιπόν που χρησιμοποιούνται στην έκθεση δεν έχουν καμία σχέση με τα στοιχεία που χρειάζονται για να καταμετρήσουν το φαινόμενο της ενδοοικογενειακής βίας. Η έκθεση με λίγα λόγια μας δίνει άσχετα προς το φαινόμενο στοιχεία και τα παρουσιάζει σχετικά με την ενδοοικογενειακή βία.

ΤΟ ΛΕΕΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΚΑΙ Η ΙΔΙΑ Η ΕΚΘΕΣΗ.

“Τα στατιστικά στοιχεία που παρατίθενται παραπάνω δεν αντιστοιχούν πλήρως στους προτεινόμενους δείκτες του EIGE, καθώς σε αυτά δεν καταγράφεται το φύλο και η ηλικία του θύματος, όπως ούτε και η σχέση θύματος – δράστη. Εντούτοις, αποτελούν μία σημαντική αποτύπωση του φαινομένου της ενδοοικογενειακής βίας στην Ελλάδα”. Η έμφυλη βία και οι μύθοι της σε όλο τους το μεγαλείο.

Αυτή λοιπόν είναι η επιστημονικότητα, η εγκυρότητα και το πραγματικό ενδιαφέρον του φεμινισμού για το φαινόμενο της ενδοοικογενειακής βίας. Μια μισανδρική στρατηγική που για αρχή αποκλείει τους άντρες από το φαινόμενο της ενδοοικογενειακής βίας. Επειδή το να τους συμπεριλάβει θα έρθει σε αντίθεση με το φεμινιστικό δόγμα της “έμφυλης” βίας. Και που χρησιμοποιεί παραπλανητικές μεθόδους και μαγειρεμένα νούμερα και στατιστικές. Για να διαμορφώσει λανθασμένες εντυπώσεις και προπαγάνδα γύρω από το φαινόμενο της ενδοοικογενειακής βίας. Και για να αντλεί κρατικό χρήμα για τις φεμινιστικές του οργανώσεις. Έμφυλη βία και μύθοι.

Παρά του ότι τα στοιχεία δείχνουν πως: 1) Η ενδοοικογενειακή βία είναι ισόποση ανάμεσα στα φύλα όπως μας δείχνουν παραπάνω από 200 έρευνες για το θέμα. 2) Στην Ελλάδα συγκεκριμένα 3 στους 10 άντρες κακοποιείται σωματικά από την σύντροφο του και 7 στους 10 κακοποιείται ψυχολογικά. 3) Έχει διαπιστωθεί από κορυφαίους ακαδημαϊκούς και επιστήμονες η προσπάθεια του φεμινισμού να αλλοιώνει τα στοιχεία για την ενδοοικογενειακή βία. Δεν υπάρχει κανένας απολύτως τομέας που να καταγράφει την ενδοοικογενειακή βία που δέχονται οι άντρες.

ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΦΟΡΕΑΣ ΠΟΥ ΝΑ ΤΟΥΣ ΒΟΗΘΑ ΟΤΑΝ ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΘΥΜΑΤΑ.

Στην Ελλάδα συγκεκριμένα η έλευση αντρών θυμάτων στους κρατικούς φορείς για θύματα ενδοοικογενειακής βίας, ακόμα και τα ανήλικα αγόρια ηλικίας 12 ετών και άνω. Στον Καναδά οι δείκτες δείχνουν ισόποση ενδοοικεογενειακή βία ανάμεσα στα φύλα. Με 6.6% για τις γυναίκες και 6.0% για τους άντρες. Υπάρχουν 647 κέντρα βοήθειας για τις γυναίκες και κανένα για τους άντρες. Στην Αγγλία το μοναδικό κέντρο που βοηθά άντρες θύματα ενδοοικογενεικαής βίας αναφέρει τεράστιους αριθμούς και τεράστια αύξηση στην περίοδο του covid, οπότε μπορούμε με ασφάλεια να υποθέσουμε τι γίνεται και στις υπόλοιπες χώρες.

ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΑΣ.

Στην Ελλάδα το 2019 σχεδόν ίδιος αριθμός γυναικών δολοφόνησαν τους άντρες συντρόφους τους ή παιδιά τους με τον αριθμό αντρών που δολοφόνησαν τις γυναίκες συντρόφους τους ή παιδιά τους. ‘Ομως αυτές οι δολοφονίες δεν καταμετρούνται ούτε καν στην έκθεση που είδαμε ως “έμφυλες”. Γιατί πολύ απλά οι έρευνες για το θέμα δεν συμπεριλαμβάνουν τους άντρες θύματα αλλά μόνο τις γυναίκες. Με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα μονόπλευρο αφήγημα για το φαινόμενο αυτό. Στην Ελλάδα όσον αφορά τις μετρήσεις για τις ανθρωποκτονίες με βάση το φύλο του δράστη, οι γυναίκες έχουν ανοδική τάση. Και πλησιάζουν το 1/3. Η έμφυλη βία και οι μύθοι της κρατούν γερά.

 Ιστορικά ο φεμινισμός πάντα προσπαθούσε να αποκρύψει την βία που ασκούν οι γυναίκες στους άντρες και συκοφαντούσαν, απειλούσαν και κατέστρεφαν οποιονδήποτε υποστήριζε κάτι τέτοιο και έφερνε στοιχεία που το στήριζε. Οι έρευνες συνεχίζουν ακόμα και σήμερα, ακόμα και στην Ελλάδα, να είναι μεροληπτικές και να μην καταμετρούν τους άντρες θύματα ενδοοικογενειακής βίας.

Πρέπει λοιπόν σαν κοινωνίες να κατανοήσουμε πως ο φεμινισμός είναι υπεύθυνος. Για το μαρτύριο εκατοντάδων χιλιάδων αντρών. Που υποφέρουν στα χέρια μοχθηρών και βίαιων γυναικών χωρίς να έχουν πουθενά να απευθυνθούν για βοήθεια. Και πως είναι εξίσου υπεύθυνος και για το μαρτύριο των γυναικών. Που υποφέρουν από την ενδοοικογενειακή βία. Μιας και το δόγμα του δεν αφήνει την επιστήμη να εξετάσει αμερόληπτα το φαινόμενο. Και να προσπαθήσει να το εξαλείψει ελεύθερη από τις προκαταλήψεις και το φονταμενταλιστικό αφήγημα του.

ΠΗΓΗ https://odem.gr