Δευτέρα 28 Ιουλίου 2025

Heterofatalism: or How to Blame Men For Everything (Ετερομοιρολατρισμός : ή Πώς να κατηγορούμε τους άντρες για τα πάντα)


ΕΠΕΙΔΗ Η ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΕΓΙΝΕ ONLINE ΚΑΙ ΒΙΑΣΤΙΚΑ, ΚΑΛΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΓΛΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ...ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΗΡΕΜΗ, ΜΕΣΤΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΕΝΑ ΑΚΡΩΣ ΧΛΕΥΑΣΤΙΚΟ, ΜΙΣΑΝΔΡΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ...

Tom Golden

Αυτή είναι μια απάντηση σε ένα πρόσφατο άρθρο της Jean Garnett στους New York Times με τίτλο « Το πρόβλημα με την επιθυμία για άντρες » . Ο υπότιτλος τα λέει όλα: «Οι γυναίκες έχουν βαρεθεί τόσο πολύ να βγαίνουν με άντρες που το φαινόμενο έχει ακόμη και ένα όνομα - ετερομοιρολατρία. Τι κάνουμε λοιπόν με την επιθυμία μας;»

Μερικές φορές, η καλύτερη απάντηση είναι λίγο χιούμορ ενώ παράλληλα ανατρέχετε στο σενάριο. Δείτε τι πιστεύετε.

«Ετερομοιραλισμός: Ή πώς να κατηγορούμε τους άντρες για τα πάντα, ακόμα και για τις κάλτσες μας»

Α, «ετερομοιρολατρία» — ο ολοκαίνουργιος όρος που επινοήθηκε για τη συλλογική αγανάκτηση των γυναικών που, αφού πλοηγηθούν στον περίπλοκο κόσμο των ραντεβού, καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι οι άνδρες είναι η ρίζα όλων των δεινών στις σχέσεις. Βλέπετε, το ζήτημα δεν είναι μόνο ότι οι άνδρες είναι περιστασιακά αγχωμένοι, συναισθηματικά απόμακροι ή λίγο υπερβολικά εμμονικοί με τις αθλητικές τους ομάδες. Όχι, το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι αυτές οι καημένες ψυχές — με όλες τις συγκεχυμένες επιθυμίες τους, τα προβλήματα επικοινωνίας και την τάση να σε παραμελούν περιστασιακά μετά από μερικά ποτά — καθιστούν αδύνατο για τις γυναίκες να ζήσουν ευτυχισμένες για πάντα.

Ποιος χρειάζεται «παλιομοδίτικο ανδρικό-γυναικείο»; Θα έπρεπε να ξεφορτωθούμε εντελώς τους άντρες, εκτός από... λοιπόν, περιμένετε λίγο. Φαίνεται ότι ο συγγραφέας μπορεί να εξακολουθεί να απολαμβάνει την ιδέα των ανδρών, αρκεί να είναι απόλυτα αυτοσαρκαστικοί, συναισθηματικά διαθέσιμοι, όχι τόσο άποροι και ικανοί να αποκωδικοποιήσουν όλες τις εναλλαγές της διάθεσής της χωρίς να χάνουμε χρόνο. Προφανώς, υποτίθεται ότι πρέπει να είμαστε γλυκοί, ευγενικοί και να ελέγχουμε συνεχώς πώς αισθάνεται - αλλά και όχι πολύ διαθέσιμοι, γιατί αυτό θα μας έκανε «άπορους». Παρακολουθείτε, άντρες; Όχι; Είναι εντάξει, γιατί δεν αναμένεται από εμάς.

Τι θα γινόταν αν αλλάζαμε το σενάριο;

Τώρα, φανταστείτε αν το παπούτσι ήταν στο άλλο πόδι. Τι θα γινόταν αν ένας άντρας είχε τις ίδιες προσδοκίες από εσάς, Τζιν Γκαρνέτ; Τι θα γινόταν αν έπρεπε να ανταποκριθείτε σε αυτά τα αδύνατα πρότυπα κάθε φορά που προχωρούσε μια σχέση ή ένα ραντεβού;

Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι προσπαθείς να βγεις ραντεβού με κάποιον και εκείνος περιμένει να είσαι συναισθηματικά διαθέσιμη όλη την ώρα , να ξέρεις πάντα ακριβώς τι νιώθει , πάντα έτοιμη να μιλήσεις για τα συναισθήματά του - όποτε τον βολεύει. Τώρα φανταστείτε να ήσουν εσύ αυτή που ζητούσε συνεχώς συγγνώμη που δεν απάντησες σε μηνύματα σε 90 δευτερόλεπτα ακριβώς επειδή ήσουν απασχολημένη με τη ζωή, τη δουλειά ή, ξέρεις, οτιδήποτε άλλο. Ή φανταστείτε να σου έλεγαν ότι ήσουν «πολύ αγχωμένη» για να διαχειριστείς μια απλή συζήτηση επειδή ήσουν αγχωμένη με το φορτωμένο σου πρόγραμμα. Φαίνεται δίκαιο οι άντρες να αναμένεται να είναι πάντα αυτοί που «ανδρώνονται» συναισθηματικά, ενώ οι γυναίκες επιτρέπεται να υποχωρούν στο δικό τους άγχος και να απαιτούν επιβεβαίωση από τους άντρες;

Επίσης, ορίστε ένα διασκεδαστικό νοητικό πείραμα: Τι θα γινόταν αν, ως άντρας, έπρεπε να ακούς συνέχεια για το πώς εσύ ήσουν το πρόβλημα σε κάθε περίσταση ραντεβού; Φαντάσου το ραντεβού σου να εξηγεί πώς αγαπάει το αρχέτυπο του «καλού παιδιού» αλλά συνεχώς τον βρίσκει ελλιπή επειδή δεν καλύπτει άμεσα κάθε συναισθηματική ανάγκη. Το «καλό παιδί» που είναι ευγενικό, γλυκό και όχι πολύ αυτοσαρκαστικό - ό,τι χρειάζεται για να σε κάνει να νιώθεις σαν ένα δοξασμένο συναισθηματικό ΑΤΜ. Θα ήταν αρκετά εξαντλητικό, έτσι δεν είναι;

Συναισθηματική Εργασία: Ένας Δρόμος Δύο Δρόμων

Ας γίνουμε ρεαλιστές για μια στιγμή. Η όλη έννοια της συναισθηματικής εργασίας συχνά αποδίδεται αποκλειστικά στους άνδρες - η ιδέα ότι οι γυναίκες αφήνονται με κάποιο τρόπο να καλύψουν το συναισθηματικό κενό στις σχέσεις. Αλλά αν το εξετάσουμε πιο προσεκτικά, βλέπουμε μια διαφορετική εικόνα. Αν το πρότυπο είναι ότι οι άνδρες πρέπει πάντα να είναι συναισθηματικά διαθέσιμοι, να ερμηνεύουν πάντα κάθε λέξη και χειρονομία με τον σωστό τρόπο, δεν θα έπρεπε και οι γυναίκες να αναλάβουν την ευθύνη της κατανόησης των συναισθηματικών αναγκών των συντρόφων τους; Δεν είναι άδικο να περιμένουμε από τους άνδρες να αποκωδικοποιούν συνεχώς το μυστήριο του «πώς αισθάνεστε» χωρίς να τους δίνουμε τον ίδιο χώρο να νιώθουν μπερδεμένοι, ανήσυχοι ή αβέβαιοι για το τι συμβαίνει στη σχέση;

Τι θα γινόταν αν οι άντρες παραπονιόντουσαν για την «ερμηνευτική εργασία» που έπρεπε να κάνουν απλώς για να κρατήσουν μια σχέση ζωντανή; Φανταστείτε αν οι άντρες αφιέρωναν σε κάθε συζήτηση αναλύοντας γιατί λέγατε ένα πράγμα και εννοούσατε κάτι άλλο. Αν οι άντρες έπρεπε συνεχώς να αποκωδικοποιούν τα συναισθηματικά σας σήματα - κάθε παύση, κάθε σιωπή, κάθε υπόδειξη - θα βιαζόμασταν να το απορρίψουμε απλώς ως μέρος του να είσαι άντρας; Ή θα το ονομάζαμε αυτό που είναι: εξαντλητικό;

Δεν είναι καιρός για λίγη ενσυναίσθηση;

Τώρα, ας επιστρέψουμε σε αυτό το ρομαντικό ιδανικό - τον «καλό άνθρωπο» που θέλει να αγαπηθεί, αλλά δεν μπορεί να το κάνει σωστά επειδή είναι «πολύ αγχωμένος», «πολύ μπερδεμένος» ή «πολύ συναισθηματικά μη διαθέσιμος» όταν έχει σημασία. Αλλά τι γίνεται αν, ίσως , το πρόβλημα δεν είναι η αδυναμία του να καλύψει τις ανάγκες της, αλλά το τεράστιο βάρος των μη ρεαλιστικών προσδοκιών που του έχουν επιβληθεί; Φανταστείτε να είστε άντρας, του λένε συνεχώς ότι είστε υπερβολικά ή ανεπαρκείς ταυτόχρονα - τη μια στιγμή, πρέπει να είστε συναισθηματικά ανοιχτοί, την επόμενη σας λένε ότι είστε υπερβολικά συναισθηματικοί.

Ας αντιστρέψουμε το σενάριο.
Φανταστείτε ότι εσείς είστε αυτή που χρειάζεται λίγο χώρο για να αναπνεύσει — απλώς λίγο χώρο για να σκεφτεί.
Αλλά ο σύντροφός σας δεν το αφήνει να περάσει:
«Γιατί δεν μπορείτε απλώς να επικοινωνήσετε σαν ενήλικας; Τι, είστε συναισθηματικά καχεκτικοί;»
Και όταν τελικά παραδεχτείτε ότι είστε αγχωμένοι ή συγκλονισμένοι, σας χτυπούν με ετικέτες όπως «άπορος», «υστερικός» ή «πολύ ευαίσθητος».
Μετά τρέχει στους φίλους του, και όλοι γελούν εις βάρος σας:
«Ααα, καημένη η μικρή φοβισμένη γατούλα πριγκίπισσα. Μάλλον δεν μπορεί να κάνει σεξ με γυναίκα». Σας
ακούγεται οικείο;
Γιατί αυτό ακριβώς του κάνατε εσείς και οι φίλοι σας .
Δεν είναι και τόσο ωραίο όταν το αστείο είναι για εσάς, έτσι δεν είναι;

Ξαναγράφοντας την αφήγηση

Ίσως ήρθε η ώρα να δούμε τους άντρες ως ανθρώπους και όχι ως στερεότυπα. Οι άντρες δεν υπάρχουν μόνο για να ικανοποιούν συναισθηματικές ανάγκες και οι σχέσεις πρέπει να βασίζονται στον αμοιβαίο σεβασμό, όχι σε ατελείωτες απαιτήσεις. Αν θέλουμε πραγματικά να εξελιχθούμε σε καλύτερες σχέσεις, πρέπει να αναγνωρίσουμε τον συναισθηματικό κόπο και από τις δύο πλευρές και να δώσουμε ο ένας στον άλλον τον χώρο να είναι ατελής — χωρίς να τον κρίνουμε.

Να μια ριζοσπαστική ιδέα: αντί να κατηγορούμε τους άντρες για τις αποτυχίες της σύγχρονης σκηνής των ραντεβού, ας κάνουμε ένα βήμα πίσω και ας συνειδητοποιήσουμε ότι ίσως όλοι μας είμαστε λίγο μπερδεμένοι. Και αυτό είναι εντάξει. Δεν μας χρειάζεσαι για να «φανούμε άντρες» — απλώς χρειάζεσαι να είμαστε ειλικρινείς, και χρειαζόμαστε το ίδιο και από εσένα.

Και αν δεν είμαστε τέλειοι; Τουλάχιστον δεν προσπαθούμε να μετατρέψουμε κάθε σχέση σε μια φιλοσοφική συζήτηση για το τι σημαίνει να αγαπάς και πώς μπορούμε και οι δύο να είμαστε εντελώς ευάλωτοι και συναισθηματικά άτρωτοι ταυτόχρονα .

Συμβουλή: την επόμενη φορά που ο άντρας σας θα εμφανιστεί με μια μικρή συναισθηματική σύγχυση, δώστε του μια ευκαιρία. Οι άντρες δεν είναι γρίφοι που πρέπει να λυθούν. Είμαστε απλώς άνθρωποι που προσπαθούμε να πλοηγηθούμε σε έναν κόσμο που συχνά δεν βγάζει νόημα για κανέναν από εμάς.

Και για την ιστορία : Οι άντρες είναι καλοί.

ΑΓΓΛΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

This is a response to a recent New York Times article by Jean Garnett titled “The Trouble With Wanting Men.” The subtitle says it all: “Women are so fed up with dating men that the phenomenon even has a name — heterofatalism. So what do we do with our desire?”

Sometimes, the best response is a little humor while flipping the script. See what you think.

"Heterofatalism: Or How to Blame Men for Everything, Even Our Socks"

Ah, “heterofatalism” — the brand-new term coined for the collective exasperation of women who, after navigating the complex world of dating, come to the conclusion that men are the root of all relationship woes. You see, the issue isn't just that men are occasionally anxious, emotionally distant, or a little too obsessed with their sports teams; no, the real problem is that these poor souls — with all their confusing desires, communication issues, and tendency to occasionally ghost you after a couple of drinks — are making it impossible for women to live happily ever after.

Who needs "old-fashioned man-woman stuff," right? We should really just get rid of men altogether, except... well, hold on. It seems like the author might still enjoy the idea of men, as long as they’re perfectly self-deprecating, emotionally available, not so needy, and able to decode all of her mood swings without missing a beat. Apparently, we’re supposed to be sweet, gentle, and constantly checking in with how she feels — but also not too available, because that would make us “needy.” Are you keeping up, men? No? It’s okay, because we aren’t expected to.

What If We Flipped the Script?

Now, imagine if the shoe was on the other foot. What if a man had these same expectations of you Jean Garnett? What if you had to live up to these impossible standards every time a relationship or date rolled around?

For example, let’s say you’re trying to date someone, and he expects you to be emotionally available all the time, always knowing exactly what he’s feeling, always ready to discuss his feelings — at his convenience. Now imagine if you were the one constantly apologizing for not responding to text messages in 90 seconds flat because you were busy with life, work, or, you know, anything else. Or imagine being told you were "too anxious" to handle a simple conversation because you were stressed over your busy schedule. Does it seem fair that men are expected to always be the ones to “man up” emotionally, while women are allowed to retreat into their own anxiety and demand validation from men?

Also, here’s a fun thought experiment: What if, as a man, you had to hear all the time about how you were the problem in every dating situation? Imagine your date explaining how she loves the “good guy” archetype but constantly finds him lacking because he doesn’t meet every single emotional need immediately. The “good guy” who’s gentle, sweet, and not too self-deprecating — just enough to make you feel like a glorified emotional ATM. It’d be pretty exhausting, wouldn’t it?

Emotional Labor: A Two-Way Street

Let’s get real for a moment. The whole concept of emotional labor often gets pinned solely on men — the idea that women are somehow left to pick up the emotional slack in relationships. But if we take a closer look, we see a different picture. If the standard is that men should always be emotionally available, always interpret every word and gesture in the right way, shouldn’t women also take on the responsibility of understanding the emotional needs of their partners? Isn’t it unfair to expect men to constantly decode the mystery of “how you’re feeling” without giving them the same space to feel confused, anxious, or uncertain about what’s going on in the relationship?

What if men were to complain about the “hermeneutic labor” they had to perform just to keep a relationship afloat? Imagine if men spent every conversation analyzing why you were saying one thing and meaning something else. If men constantly had to decode your emotional signals — every pause, every silence, every hint — would we be quick to dismiss it as just part of being a man? Or would we call it what it is: exhausting?

Isn’t It Time for a Little Empathy?

Now, let’s circle back to that romantic ideal — the “good guy” who wants to be loved, but can’t seem to get it right because he's “too anxious,” “too confused,” or “too emotionally unavailable” when it matters. But what if, just maybe, the problem isn’t his inability to meet her needs, but the sheer weight of the unrealistic expectations placed upon him? Imagine being a man, constantly told that you are too much or not enough at the same time — one minute, you need to be emotionally open, the next you’re told you’re too emotional.

Let’s flip the script.
Imagine you’re the one who needs a little breathing room — just some space to think.
But your partner won’t let it go:
“Why can’t you just communicate like a grown-up? What are you, emotionally stunted?”
And when you finally admit you’re anxious or overwhelmed, you’re slapped with labels like “needy,” “hysterical,” or “too sensitive.”
Then he runs off to his buddies, and they all have a good laugh at your expense:
“Aww, poor little fraidy-cat princess. Guess she ​just can't woman up.”
Sound familiar?
Because that’s exactly what you and your friends did to him.
Doesn’t feel so good when the joke’s on you, does it?

Rewriting the Narrative

Maybe it's time to see men as humans rather than stereotypes. Men don’t exist just to fulfill emotional needs, and relationships should be about mutual respect, not endless demands. If we really want to evolve into better relationships, we need to recognize the emotional labor on both sides and give each other the space to be imperfect — without judgment.

Here’s a radical idea: instead of blaming men for the failures of the modern dating scene, let’s take a step back and realize that maybe we’re all a little messed up. And that’s okay. You don’t need us to “man up” — you just need us to be real, and we need the same from you.

And if we’re not perfect? Well, at least we’re not trying to make every relationship a philosophical debate about what does it mean to love and how can we both be completely vulnerable and emotionally invulnerable at the same time.

Pro tip: next time your man shows up with a little emotional confusion, give him a break. Men are not puzzles to be solved; we’re just humans trying to navigate a world that often doesn’t make sense to any of us.

And for the record: ​Men Are Good.

ΠΗΓΗ https://menaregood.substack.com

Posted by at

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)