Το άρθρο αναφέρει τα εξής:
«Η ουσία της ελληνικής κατάστασης είναι ότι οι πραγματικές παράμετροι μίας βραχυχρόνιας συμφωνίας είναι σαφείς και αναπόφευκτες: Η Ελλάδα δεν μπορεί να έχει πρωτογενές έλλειμμα του προϋπολογισμού, γιατί κανείς δεν θα της δανείζει χρήματα. Και δεν μπορεί να έχει μεγάλο πρωτογενές πλεόνασμα, επειδή δεν είναι δυνατό να την ξεζουμίσει κανείς άλλο.
Έτσι, θα έλεγε κανείς ότι μια συμφωνία ώστε η Ελλάδα να έχει ένα μικρό πρωτογενές πλεόνασμα κατά τα επόμενα χρόνια θα είναι εύκολο να επιτευχθεί. Αυτό θα συμβεί, οπότε γιατί να μην το επισημοποιήσουμε;
Αλλά τώρα το ΔΝΤ παίζει τον κακό μπάτσο, δηλώνοντας ότι δεν μπορεί να απελευθερώσει κεφάλαια μέχρι ο ΣΥΡΙΖΑ να πατήσει τις γραμμές του για τις συντάξεις και τη μεταρρύθμιση της αγοράς εργασίας. Το τελευταίο είναι αμφίβολο οικονομικά -η ίδια η έρευνα του ΔΝΤ δεν μπορεί να στηρίξει τον ενθουσιασμό για τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, κυρίως στην αγορά εργασίας. Τα παραπάνω επισημαίνουν πιθανώς ένα πραγματικό πρόβλημα -η Ελλάδα κατά πάσα πιθανότητα δεν μπορεί να προσφέρει ό,τι έχει υποσχεθεί στους συνταξιούχους- αλλά αυτό γιατί θα πρέπει να είναι ένα θέμα πέρα και πάνω από το γενικό ζήτημα του πρωτογενούς πλεονάσματος.
Θα ήθελα να παροτρύνω όλους να αναρωτηθούν τι θα συμβεί εάν πράγματι η Ελλάδα εξωθηθεί εκτός ευρώ. (Ναι, Grexit -άσχημη λέξη, αλλά τη συνηθίσαμε.)
Σίγουρα θα ήταν άσχημα στην Ελλάδα, τουλάχιστον σε πρώτη φάση. Αυτή τη στιγμή οι χώρες του πυρήνα του ευρώ πιστεύουν ότι το υπόλοιπο της ευρωζώνης μπορεί να το χειριστεί, το οποίο θα μπορούσε να είναι αλήθεια. Σημειώστε, ωστόσο, ότι το υποτιθέμενο τείχος προστασίας της ΕΚΤ δεν έχει δοκιμαστεί ποτέ στην πραγματικότητα. Εάν οι αγορές χάσουν την πίστη τους και ο έρθει ο χρόνος για αγορές ισπανικών ή ιταλικών ομολόγων από την ΕΚΤ, αυτό θα γίνει πραγματικότητα;
Αλλά το μεγαλύτερο ερώτημα είναι τι θα συμβεί ένα ή δύο χρόνια μετά το Grexit, όπου ο πραγματικός κίνδυνος για το ευρώ δεν είναι ότι η Ελλάδα θα αποτύχει, αλλά ότι θα πετύχει. Ας υποθέσουμε ότι μία σημαντικά υποτιμημένη νέα δραχμή φέρει μια πλημμύρα Βρετανών να πίνουν μπύρα στο Ιόνιο Πέλαγος, και η Ελλάδα αρχίσει να ανακάμπτει. Αυτό θα ενθαρρύνει σε μεγάλο βαθμό τους αμφισβητίες της λιτότητας και της εσωτερικής υποτίμησης αλλού.
Σκεφτείτε το. Μόλις προχθές οι Πολύ Σοβαροί Ευρωπαίοι χαιρετούσαν την Ισπανία ως μια μεγάλη επιτυχία, μια δικαίωση του όλου προγράμματος. Προφανώς ο ισπανικός λαός δεν συμφωνεί. Κι αν οι δυνάμεις που είναι ενάντια στο κατεστημένο έχουν να δείξουν προς μια Ελλάδα που ανακάμπτει, η απαξίωση του κατεστημένου θα επιταχυνθεί.
Ένα συμπέρασμα, υποθέτω, είναι ότι η Γερμανία θα πρέπει να προσπαθήσει να σαμποτάρει την Ελλάδα μετά την έξοδο. Ελπίζω όμως αυτό θα θεωρείται απαράδεκτο.
Έτσι σκεφτείτε το, IFKATs: Είστε πραγματικά βέβαιοι ότι θέλετε να ξεκινήσετε να διαβαίνετε αυτό το δρόμο;»
«Η ουσία της ελληνικής κατάστασης είναι ότι οι πραγματικές παράμετροι μίας βραχυχρόνιας συμφωνίας είναι σαφείς και αναπόφευκτες: Η Ελλάδα δεν μπορεί να έχει πρωτογενές έλλειμμα του προϋπολογισμού, γιατί κανείς δεν θα της δανείζει χρήματα. Και δεν μπορεί να έχει μεγάλο πρωτογενές πλεόνασμα, επειδή δεν είναι δυνατό να την ξεζουμίσει κανείς άλλο.
Έτσι, θα έλεγε κανείς ότι μια συμφωνία ώστε η Ελλάδα να έχει ένα μικρό πρωτογενές πλεόνασμα κατά τα επόμενα χρόνια θα είναι εύκολο να επιτευχθεί. Αυτό θα συμβεί, οπότε γιατί να μην το επισημοποιήσουμε;
Αλλά τώρα το ΔΝΤ παίζει τον κακό μπάτσο, δηλώνοντας ότι δεν μπορεί να απελευθερώσει κεφάλαια μέχρι ο ΣΥΡΙΖΑ να πατήσει τις γραμμές του για τις συντάξεις και τη μεταρρύθμιση της αγοράς εργασίας. Το τελευταίο είναι αμφίβολο οικονομικά -η ίδια η έρευνα του ΔΝΤ δεν μπορεί να στηρίξει τον ενθουσιασμό για τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, κυρίως στην αγορά εργασίας. Τα παραπάνω επισημαίνουν πιθανώς ένα πραγματικό πρόβλημα -η Ελλάδα κατά πάσα πιθανότητα δεν μπορεί να προσφέρει ό,τι έχει υποσχεθεί στους συνταξιούχους- αλλά αυτό γιατί θα πρέπει να είναι ένα θέμα πέρα και πάνω από το γενικό ζήτημα του πρωτογενούς πλεονάσματος.
Θα ήθελα να παροτρύνω όλους να αναρωτηθούν τι θα συμβεί εάν πράγματι η Ελλάδα εξωθηθεί εκτός ευρώ. (Ναι, Grexit -άσχημη λέξη, αλλά τη συνηθίσαμε.)
Σίγουρα θα ήταν άσχημα στην Ελλάδα, τουλάχιστον σε πρώτη φάση. Αυτή τη στιγμή οι χώρες του πυρήνα του ευρώ πιστεύουν ότι το υπόλοιπο της ευρωζώνης μπορεί να το χειριστεί, το οποίο θα μπορούσε να είναι αλήθεια. Σημειώστε, ωστόσο, ότι το υποτιθέμενο τείχος προστασίας της ΕΚΤ δεν έχει δοκιμαστεί ποτέ στην πραγματικότητα. Εάν οι αγορές χάσουν την πίστη τους και ο έρθει ο χρόνος για αγορές ισπανικών ή ιταλικών ομολόγων από την ΕΚΤ, αυτό θα γίνει πραγματικότητα;
Αλλά το μεγαλύτερο ερώτημα είναι τι θα συμβεί ένα ή δύο χρόνια μετά το Grexit, όπου ο πραγματικός κίνδυνος για το ευρώ δεν είναι ότι η Ελλάδα θα αποτύχει, αλλά ότι θα πετύχει. Ας υποθέσουμε ότι μία σημαντικά υποτιμημένη νέα δραχμή φέρει μια πλημμύρα Βρετανών να πίνουν μπύρα στο Ιόνιο Πέλαγος, και η Ελλάδα αρχίσει να ανακάμπτει. Αυτό θα ενθαρρύνει σε μεγάλο βαθμό τους αμφισβητίες της λιτότητας και της εσωτερικής υποτίμησης αλλού.
Σκεφτείτε το. Μόλις προχθές οι Πολύ Σοβαροί Ευρωπαίοι χαιρετούσαν την Ισπανία ως μια μεγάλη επιτυχία, μια δικαίωση του όλου προγράμματος. Προφανώς ο ισπανικός λαός δεν συμφωνεί. Κι αν οι δυνάμεις που είναι ενάντια στο κατεστημένο έχουν να δείξουν προς μια Ελλάδα που ανακάμπτει, η απαξίωση του κατεστημένου θα επιταχυνθεί.
Ένα συμπέρασμα, υποθέτω, είναι ότι η Γερμανία θα πρέπει να προσπαθήσει να σαμποτάρει την Ελλάδα μετά την έξοδο. Ελπίζω όμως αυτό θα θεωρείται απαράδεκτο.
Έτσι σκεφτείτε το, IFKATs: Είστε πραγματικά βέβαιοι ότι θέλετε να ξεκινήσετε να διαβαίνετε αυτό το δρόμο;»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου