Στο νέο του βιβλίο μάλιστα, όπου τεκμηριώνει γιατί το κοινό νόμισμα απειλεί την Ευρώπη, συμπεραίνει ότι «τα κατασκευαστικά λάθη του, μοιάζουν αξεπέραστα. Είναι καιρός να σκεφτεί κανείς την κατάργησή του», ενώ δεν διστάζει να φωτογραφίσει ως υπεύθυνη τη Γερμανία για την αποτυχία του ευρώ.
Κατά το διαπρεπή οικονομολόγο, το κοινό νόμισμα είναι εμπόδιο για την
ανάκαμψη της ευρωπαϊκής οικονομίας, με την κατάργησή του να αποτελεί «τη μοναδική δυνατότητα για να δοθεί ώθηση στην παραλυμένη Ευρώπη».
«Το ευρώ δημιουργήθηκε για να εξασφαλίσει την ανάπτυξη και να φέρει μεγαλύτερη αλληλεγγύη στην Ευρώπη. Συνέβη, όμως, το ακριβώς αντίθετο. Ορισμένες χώρες βρίσκονται σε βαθιά οικονομική ύφεση, η οποία είναι μεγαλύτερη από τη μεγάλη ύφεση της δεκαετίας του ΄30» και επειδή «τα κατασκευαστικά λάθη του ευρώ μοιάζουν αξεπέραστα, είναι καιρός να σκεφτεί κανείς την κατάργησή του», σημειώνει χαρακτηριστικά ο Στίγκλιτς.
Ο Αμερικανός νομπελίστας καθιστά, μάλιστα, τη Γερμανία υπεύθυνη για το γεγονός ότι το ευρώ απέτυχε.
«Ήταν μοιραία η απόφαση να δημιουργηθεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα κατά το πρότυπο της γερμανικής Ομοσπονδιακής Τράπεζας (Μπούντεσμπανκ/Bundesbank), η οποία ασχολείται μόνο με την καταπολέμηση του πληθωρισμού και λιγότερο με την οικονομική ανάπτυξη», συνεχίζει και συμπληρώνει:
«Επίσης, με τους κανόνες για τις οφειλές αφαιρέθηκε από τις κυβερνήσεις κάθε δυνατότητα να εξισορροπηθούν οι διαφορές στο ρυθμό ανάπτυξης με μια προληπτική πολιτική».
Η αντιμετώπιση της Ελλάδας και οι επιβληθείσες περικοπές είναι μάλιστα, κατά τον Στίγκλιτς, εμβληματικές αυτής της αποτυχημένης πολιτικής. Η συνέπειά της ήταν να εμποδίσει το ευρώ την ανάπτυξη στην Ευρώπη, να βαθύνει η διάσπαση και να καταστεί επενδυτικό φρένο.
Παράλληλα, παραθέτει και ένα τρομακτικό αριθμό για το πόσο κοστίζει το ευρώ στις χώρες μέλη της ευρωζώνης: «εάν η νομισματική ένωση συνεχίσει να υπάρχει με τη σημερινή της αναποτελεσματική μορφή θα έχει τρομακτικές απώλειες της τάξεως των 200 τρισεκατομμύριων ευρώ σε πλούτο και ευημερία. Το ποσόν αυτό, είναι το 20πλάσιο των συνολικών οικονομικών επιδόσεων της ευρωζώνης. Εάν, δηλαδή, οι Ευρωπαίοι διατηρήσουν το ευρώ θα είναι σαν να εργάζονται για 20 χρόνια δωρεάν».
Όσον αφορά τέλος στην καλύτερη λύση για να μετατραπεί επιτέλους η ευρωζώνη σε μια πραγματική νομισματική ένωση, ο Στίγκλιτς υπογραμμίζει ότι «η άκαμπτη γερμανική στάση και όλοι οι (εφαρμοστέοι) κανόνες θα έπαιρναν πολύ χρόνο και θα ήταν δαπανηροί ώστε να επιτευχθεί αυτός ο στόχος. Γι' αυτό η διάσπαση (του ευρώ) είναι ο μόνος πολιτικά εφικτός δρόμος».
Για να περιοριστούν οι ζημιές, ο νομπελίστας οικονομολόγος προτείνει έτσι τη διάσπασή του σε ένα βόρειο και νότιο ευρώ. «Με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσει να αντιμετωπισθεί καλύτερα το διαφορετικό επίπεδο ανάπτυξης των χωρών της ευρωζώνης», καταλήγει.
«Το ευρώ δημιουργήθηκε για να εξασφαλίσει την ανάπτυξη και να φέρει μεγαλύτερη αλληλεγγύη στην Ευρώπη. Συνέβη, όμως, το ακριβώς αντίθετο. Ορισμένες χώρες βρίσκονται σε βαθιά οικονομική ύφεση, η οποία είναι μεγαλύτερη από τη μεγάλη ύφεση της δεκαετίας του ΄30» και επειδή «τα κατασκευαστικά λάθη του ευρώ μοιάζουν αξεπέραστα, είναι καιρός να σκεφτεί κανείς την κατάργησή του», σημειώνει χαρακτηριστικά ο Στίγκλιτς.
Ο Αμερικανός νομπελίστας καθιστά, μάλιστα, τη Γερμανία υπεύθυνη για το γεγονός ότι το ευρώ απέτυχε.
«Ήταν μοιραία η απόφαση να δημιουργηθεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα κατά το πρότυπο της γερμανικής Ομοσπονδιακής Τράπεζας (Μπούντεσμπανκ/Bundesbank), η οποία ασχολείται μόνο με την καταπολέμηση του πληθωρισμού και λιγότερο με την οικονομική ανάπτυξη», συνεχίζει και συμπληρώνει:
«Επίσης, με τους κανόνες για τις οφειλές αφαιρέθηκε από τις κυβερνήσεις κάθε δυνατότητα να εξισορροπηθούν οι διαφορές στο ρυθμό ανάπτυξης με μια προληπτική πολιτική».
Η αντιμετώπιση της Ελλάδας και οι επιβληθείσες περικοπές είναι μάλιστα, κατά τον Στίγκλιτς, εμβληματικές αυτής της αποτυχημένης πολιτικής. Η συνέπειά της ήταν να εμποδίσει το ευρώ την ανάπτυξη στην Ευρώπη, να βαθύνει η διάσπαση και να καταστεί επενδυτικό φρένο.
Παράλληλα, παραθέτει και ένα τρομακτικό αριθμό για το πόσο κοστίζει το ευρώ στις χώρες μέλη της ευρωζώνης: «εάν η νομισματική ένωση συνεχίσει να υπάρχει με τη σημερινή της αναποτελεσματική μορφή θα έχει τρομακτικές απώλειες της τάξεως των 200 τρισεκατομμύριων ευρώ σε πλούτο και ευημερία. Το ποσόν αυτό, είναι το 20πλάσιο των συνολικών οικονομικών επιδόσεων της ευρωζώνης. Εάν, δηλαδή, οι Ευρωπαίοι διατηρήσουν το ευρώ θα είναι σαν να εργάζονται για 20 χρόνια δωρεάν».
Όσον αφορά τέλος στην καλύτερη λύση για να μετατραπεί επιτέλους η ευρωζώνη σε μια πραγματική νομισματική ένωση, ο Στίγκλιτς υπογραμμίζει ότι «η άκαμπτη γερμανική στάση και όλοι οι (εφαρμοστέοι) κανόνες θα έπαιρναν πολύ χρόνο και θα ήταν δαπανηροί ώστε να επιτευχθεί αυτός ο στόχος. Γι' αυτό η διάσπαση (του ευρώ) είναι ο μόνος πολιτικά εφικτός δρόμος».
Για να περιοριστούν οι ζημιές, ο νομπελίστας οικονομολόγος προτείνει έτσι τη διάσπασή του σε ένα βόρειο και νότιο ευρώ. «Με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσει να αντιμετωπισθεί καλύτερα το διαφορετικό επίπεδο ανάπτυξης των χωρών της ευρωζώνης», καταλήγει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου