Ήταν απόφοιτος της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων και της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Τοποθετήθηκε στις Καταδρομές (ΛΟΚ) και εκπαιδεύτηκε ως αλεξιπτωτιστής, βατραχάνθρωπος και χιονοδρόμος.
Υπήρξε κορυφαία ηρωική μορφή της μάχης της Κερύνειας και χαρακτηρίσθηκε για την γενναιότητα του και την αυτοθυσία του, όπως αναφέρουν τα tourkikanea.gr.
Ως διοικητής του 31ου Λ. Κ. της 33ης Μ. Κ., πολέμησε στον Άγιο Ιλαρίωνα και Αγ. Γεώργιο της Κερύνειας τον Ιούλιο του 1974 και αντιμετώπισε μαζί με τους στρατιώτες του το μεγαλύτερο καίριο βάρος των Τούρκων εισβολέων.
Το Λιοντάρι της Κερήνειας, όπως τον αποκαλούν, έδωσε άνισες μάχες, μόνος και αβοήθητος μαζί με τους στρατιώτες του εναντίον των Τούρκων κατακτητών.
Όταν όλα χάθηκαν, αυτοθυσιάστηκε με γενναιότητα για να καλύψει μέχρι και τον τελευταίο στρατιώτη του.
Ως Λεωνίδας έμεινε εκεί για να φυλάει Θερμοπύλες και με την ηρωική του αυτοθυσία δόξασε Ελλάδα και Κύπρο, αφήνοντας πίσω του, τους δικούς του ανθρώπους, την γυναίκα του και τις δύο κόρες του.
Από τις 20 Ιουλίου το ξημέρωμα πολεμούσε με την Μοίρα του την
33 Μοίρα καταδρομών στον Πενταδάκτυλο στην περιοχή του Κοτζά καγια και του Αγίου Ιλαρίωνα την 65η επίλεκτη τουρκική ταξιαρχία αλεξιπτωτιστών του Καησερίμ που από το ξημέρωμα της εισβολής πέφτει από τα τουρκικά μεταγωγικά αεροπλάνα στη περιοχή με σκοπό να αποκόψει τυχών κίνηση των δυνάμεων της εθνικής φρουράς προς ενίσχυση της άμυνας του 251 τάγματος του ήρωα Καλαματιανού Αντισυνταγματάρχη Παύλου Κουρούπη στον Άγιο Γεώργιο Κερύνειας.
Η 33 Μοίρα καταδρομών του Υπολοχαγού τότε Νικόλαου Κατούντα έδωσε σκληρές και άνισες μάχες και έχασε μάλιστα σε μια από αυτές και τον Διοικητή της Ταγματάρχη Γεώργιο Κατσάνη.
Παρ όλα αυτά η Μοίρα του Κατούντα μαζί και με τις υπόλοιπες τρεις Μοίρες Καταδρομών διείσδυσαν βαθιά στις τούρκικες θέσεις παρά την υπεροπλία του εχθρού και ανάγκασαν τον αρχηγό της τουρκικής δύναμης εισβολής στρατηγό Νουρεντί Ερσίν να ξηλώσει τα διακριτικά του βαθμού του από φόβο μήπως συλληφθεί αιχμάλωτος από τους Έλληνες λοκατζήδες που η ηρωική τους προσπάθεια είχε σπείρει τον πανικό στης τούρκικες γραμμές τις πρώτες κρίσιμες ώρες της εισβολής.
Έτσι χωρίς πυρομαχικά πια, χωρίς τροφή και νερό και με τη Τουρκική Αεροπορία να σαρώνει ανενόχλητη τη περιοχή στις κορυφές της Άσπρης Μούτης του Κοτζά καγια και του Αγίου Ιλαρίωνα όπου κρατούσαν τις θέσεις τους, οι Έλληνες Λοκατζήδες είχαν συλλάβει πολλούς Τούρκους Αλεξιπτωτιστές κυριολεκτικά με τα σώβρακα τη νύχτα της Κυριακής μέσα στους θαλάμους των τουρκικών βάσεων γύρω από τη κορυφή του Άγιου Ιλαρίωνα αναγκάζονται να απαγκιστρωθούν και να εγκαταλείψουν το έδαφος που με τόσο σκληρό αγώνα είχαν καταλάβει.
Έτσι φτάνουμε στο μοιραίο ξημέρωμα της Δευτέρας 22 Ιουλίου αυτή ήταν η ώρα του ΚΑΤΟΥΝΤΑ…….
Με το πρώτο φως ο ήρωας υπολοχαγός που επί διήμερο μάχεται συνεχώς εμπλεκόμενος με ότι πιο επίλεκτο έχει ρίξει ο Αττίλας στο νησί λαμβάνει μια μοιραία και προδοτική όπως φάνηκε στη πορεία διαταγή από την διοίκηση καταδρομών Κύπρου που τον διέτασσε να πάρει τον λόχο του τον 31 λόχο καταδρομών της 33ης μοίρας που διοικούσε δυνάμεως 62 ανδρών και να κατεβεί στη περιοχή του Αγίου Γεωργίου Κερύνειας ώστε να χτυπήσει δυο τουρκικά άρματα που παρενοχλούσαν τη περιοχή όπως έλεγε η διαταγή.
(εδώ πρέπει να πούμε ότι οι μοίρες καταδρομών στη Κύπρο τότε διέθεταν απηρχαιωμένο οπλισμό της εποχής του β παγκοσμίου πολέμου όπως αγγλικού τύπου τυφέκια Lee–Enfield και οπλοπολυβόλα Μ3 ενώ στερούνταν παντελώς αντιαρματικών αλλά και κάθε είδους βαρέων όπλων }
Ο Ήρωας Υπολοχαγός Κατούντας εκτελεί αμέσως τη διαταγή και ταχύτατα παρά τη ταλαιπωρία των δυο προηγούμενων ημερών προωθείται με τους 62 λεβέντες του με ατομικό παλαιό οπλισμό και χειροβομβίδες μονό στη περιοχή του τουρκικού προγεφυρώματος στον Άγιο Γεώργιο λίγο ήξω από την Κερύνεια όπως όριζε η διαταγή και αντί των δυο αρμάτων αντικρίζει μια εικόνα κόλασης που δε χωράει ο ανθρώπινος νους ….
Η Άμυνα της διλοχίας του 251 τάγματος του Παύλου Κουρούπη που από την αρχή της εισβολής υπερασπιζόταν ηρωικά τη περιοχή έχει πλέον σπάσει αφού ούτε αυτή δέχθηκε καμία ενίσχυση από το ΓΕΕΦ όπως όριζαν τα σχέδια αμύνης της νήσου και μια ολόκληρη τουρκική ταξιαρχία πεζικού με δύναμη 3.200 ανδρών έχει αποβιβαστεί ενισχυμένη με επιλαρχίες αρμάτων της 39ης μεραρχίας του στρατηγού Μπετρεντίν Ντεμιρέλ και υποστηριζόμενη από το ναυτικό πυροβολικό των πλοίων και τη τουρκική αεροπορία που απανθρακώνει τη περιοχή συνεχώς με βόμβες ναπάλμ επιτίθεται και σε μια διάταξη λαβίδας σαρώνει ολόκληρο τον κάμπο της Κερύνειας κινούμενη προς τη πόλη.
Ο Νίκος Κατούντας αντικρίζοντας αυτή την εικόνα κατάλαβε πως τα πάντα έχουν προδοθεί και δεν έχει να περιμένει βοήθεια από πουθενά.
Ήταν πλέον φανερό ότι οι προδότες του γενικού επιτελείου Εθνικής φρουράς μόνο για ένα λόγο τον είχαν στείλει εκεί, ήθελαν αίμα ήθελαν απώλειες για δικαιολογήσουν την προδοτική τους αδράνεια.
Σε μια τέτοια εφιαλτική κατάσταση η πιο φυσική αντίδραση ενός οποιουδήποτε ηγέτη θα ήταν η υποχώρηση και η διάσωση όσο ακόμη ήταν ανοιχτοί οι δρόμοι της διαφυγής. Έτσι ορίζει η πολεμική λογική και οι φυσικοί νόμοι μπρος σε τέτοια εφιαλτική ανισότητα δυνάμεων.
Ο Νικόλαος Κατούντας όμως δεν ήταν ένας οποιοσδήποτε ηγέτης ήταν ένα πραγματικό Κομάντο με Καρδιά Αετού.
Είχε αποφασίσει πως δεν θα αφήσει τις ύαινες της Ασίας να περάσουν ατουφέκιστες στη Πόλη των προγόνων του Πραξάνδρου και Κηφέα.
Θα μάτωναν για να την πάρουν και θα μάτωνα πολύ.
Δίχως να περιμένει βοήθεια από πουθενά και ενώ γνώριζε ότι οι πάντες τους είχαν προδώσει έμεινε και πολέμησε ηρωικά Δίχως καμιά ελπίδα νίκης μόνο διότι έπρεπε.
Κινήθηκε αμέσως με τους άνδρες του να λάβουν θέσεις μάχης και εκείνη τη στιγμή συναντάει σκόρπιους πεζικάριους του 251 που διαρρέουν υποχωρούντες προς Κερύνεια και τους ρωτάει να του πουν που είναι οι θέσεις των τούρκων, εκείνοι με τρόμο του απαντούν πως οι τούρκοι είναι πάρα πολλοί και πως καλά θα έκανε να φύγει και αυτός.
Ο Κατούντας οργίστηκε και έδωσε την επική απάντηση:
“ΔΕΝ ΣΑΣ ΡΩΤΗΣΑ ΠΟΣΟΙ ΕΙΝΑΙ?
ΣΑΣ ΡΩΤΗΣΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ? ΕΣΕΙΣ ΦΥΓΕΤΕ, ΕΓΩ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΔΡΕΣ ΜΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ”.
Και συνέχισε, έλαβε επαφή με τη τουρκική πλημμυρίδα και έκανε τα πάντα να την ανακόψει.
Έστησε με αριστοτεχνικό τρόπο τους ελάχιστους λεβέντες του σε καίριες θέσεις και με τα εύστοχα πυρά τους κλόνισαν και καθήλωσαν τις τουρκικές προφυλακές.
Οι τούρκοι λύσσαξαν και κάνουν συνεχείς επιθέσεις κατά των λοκατζήδων του Κατούντα αλλά τα εύστοχα και πυκνά πυρά που δέχονται από τα ψυχωμένα παλληκάρια του Αχαιού Γίγαντα γεμίζουν τη περιοχή με τουρκικά πτώματα συνεχώς, έτσι τους κράτησαν ώρες ολόκληρες ως αργά το μεσημέρι λίγο πριν ξεκινήσει η εκεχειρία που οι Τούρκου ζήτησαν και τότε δε σεβαστήκαν που θα τίθετο σε ισχύ από τις 4 το απόγευμα !!!
Η τουρκική δύναμη έχει ξεφτιλιστεί, οι επικεφαλείς της δε μπορούν να πιστέψουν ότι ένας ημίθεος με μια χούφτα λεβέντες τους έχουν καθηλώσει και ρίχνουν στη μάχη ότι έχουν και δεν έχουν.
Νέες αεροπορικές επιθέσεις συνδυασμένες με επιθέσεις ισχυρού πεζικού πυροβολικού και αρμάτων κάνουν τη περιοχή ένα κανονικό καμίνι μα ο Κατούντας δεν υποχωρεί.
Όλα όμως στη ζωή έχουν ένα όριο έτσι και τα λίγα πυρομαχικά που έχει στη διάθεση του ο ήρωας εξαντλήθηκαν και ήρθε η ώρα να πάρει τη μεγάλη απόφαση….
Και όμως ακόμη και εκείνη τη τραγική ώρα το μόνο που δεν σκέφτηκε ήταν η δική του ζωή, σκέφτηκε μόνο τα παλληκάρια του που έχουν μείνει με ελάχιστες σφαίρες πια και απειλούνται με ολοκληρωτική σφαγή και τους δίνει την διαταγή λέγοντας τους επί λέξη:
“ΦΥΓΕΤΕ ΚΑΙ ΘΑ ΜΕΙΝΩ ΝΑ ΣΑΣ ΚΑΛΥΠΤΩ ΕΓΩ”.
Οι άνδρες αρνούνται όμως να αφήσουν μόνο τον αρχηγό τους και επαναλαμβάνει:
“ΦΥΓΕΤΕ ΡΕ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΤΑΓΗ, ΟΙ ΜΑΝΕΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΘΑ ΜΑΥΡΟΦΟΡΕΘΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΣΑΣ”.
Τελευταίος έφυγε ο αγγελιοφόρος του καταδρομέας Πάμπος Κυρίλλου ο οποίος έδωσε και την μαρτυρία των τελευταίων στιγμών του Ήρωα Ηγέτη του.
Ο Κατούντας έμεινε μόνος ταμπουρωμένος στην ρίζα μιας χαρουπιάς πυροβολώντας συνεχώς κατά της τουρκικής πλημμυρίδας που έμπαινε τώρα από παντού για να καλύψει την διαφυγή των ανδρών του που τους είχε στείλει στο δρόμο της σωτηρίας πια με αντάλλαγμα την δική του ζωή για να μην γίνουν τα νιάτα τους άλλοθι για τους προδότες Αθηνών και Λευκωσίας για να μην γιορτάσει ο Χάρος με το αίμα τους.
Και τους έσωσε, αφού ως άλλος Διγενής Ακρίτας κάλεσε ο ίδιος τον Χάροντα σε μια Μονομαχία κανονική Τιτανομαχία στα μαρμαρένια αλώνια της πόλης των προγονών του την Κερύνεια…… ΕΝΑΣ ΜΟΝΑΧΟΣ Ο ΑΧΑΙΟΣ ΣΤΑΥΡΑΕΤΟΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ 3.200 ΑΙΜΟΒΟΡΟΥΣ ΜΟΓΓΟΛΟΥΣ..
Η Βασανισμένοι Κύπρος τίμησε τον Ήρωα δίνοντας το όνομα του σε δρόμο της Λευκωσίας.
Η Μητροπολιτική Ελλάδα τον ονόμασε τιμητικά Αντιστράτηγο και έδωσε το όνομα του σε Στρατόπεδο στην Χίο.
Στην γενέτειρα της αγαπημένης του συζύγου την Καλαμωτά υπάρχει Προτομή του Ήρωα.
ΥΜΝΟΣ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟΣ ΣΤΟΝ ΑΧΑΙΟ ΗΡΩΑ
ΝΙΚΟΛΑΟ ΚΑΤΟΥΝΤΑ
Τρέμει ο Πενταδάκτυλος και από Θεμέλια τρίζει
όταν στην πιο ψηλή κορφή Σταυραετός καθίζει
Γυρνά τα ματιά χαμηλά το πέλαγος κοιτάζει
θωρεί αντάρα χαλασμό κ η θάλασσα κοχλάζει
O κάμπος της Κερύνειας σαν το καμίνι βράζει
Tο πέλαγος που άλλοτε δρόσιζε τα βουνά της
τώρα ξερνάει δαίμονες που σκίζουν τα πλευρά της
Βροντά κι αστράφτει ο ουρανός και η χαλασιά θεριεύει
παίζει ο Αετός με αστραπές και ποιος τον ημερεύει
Ποιος θα μερώσει Αετό και ποιος θα τον μαντρώσει
που με κρασί των Μυκηνών τον έχουν μεγαλώσει;
Ποτέ στα νύχια δε θα δεις, χώμα να τα λερώνει
γιατί πατά σε ακροπετριά και μαργωμένο χιόνι
Φλόγες πετούν τα μάτια του
τροχάει τα ακρόνυχά του,
κάνει λεπίδες τα φτερά,
θώρακα τη καρδιά του
και κατεβαίνει από ψηλά μόνος να πολεμήσει
τον ύπουλο τον θάνατο και να τον σταματήσει
Οπού περνά βλέπει πουλιά με φόβο να του λένε
που κατεβαίνεις μοναχός Αετέ αντριωμένε;
Τι είναι αυτό που βάλθηκες κει κάτω να γυρέψεις
και στον φονιά τον χάροντα πίσω του να ξετρέξεις;
και θες να κάμεις μοναχός ότι άλλοι δεν τολμήσαν
και πως αφήνεις πίσω σου καρδιές που σ αγαπήσαν;
Και ο ατρόμητος Αετός που χάρο δε φοβάται
με ενός Θεού ανάστημα γυρνά κ απολογάται:
“ΕΓΩ ΠΟΤΕ ΔΕ ΘΑ ΧΑΘΩ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΛΙΠΟΤΑΚΤΗΣ
ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ
ΚΑΙ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ ΔΡΑΓΑΤΗΣ”
ΑΝΤΙΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΤΟΥΝΤΑΣ
– Θνητοί τοις αθανάτοις γόνυ κλίνατε –
Αυτός είναι ο Πελοποννήσιος Ήρωας που ως ένας ακόμα Λεωνίδας κράτησε Θερμοπύλες………
ΑΘΑΝΑΤΟΣ…….
ΠΗΓΗ pentapostagma
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου