Απογοητευτική. Εξοργιστική. Οπορτουνιστική. Απαράδεκτη. Είναι μόνο κάποιοι από τους χαρακτηρισμούς που ταιριάζουν στην τοποθέτηση του προέδρου της Ουκρανίας Βολοντιμίρ Ζελένσκι στην κυπριακή Βουλή. Όχι τόσο για αυτά που είπε, αλλά για όσα αποσιώπησε και δεν καταδίκασε.
Ο Ζελένσκι απευθύνθηκε σε έναν τόπο που δέχτηκε εισβολή και αντιμετωπίζει μέχρι και σήμερα κατοχή από μια ισχυρότερη χώρα, όπως συμβαίνει και στη δική του. Απευθύνθηκε σε έναν λαό, ο οποίος ξύπνησε τα χαράματα της 20ής Ιουλίου του 1974 από τις σειρήνες και τους βομβαρδισμούς. Όπως συνέβη στους Ουκρανούς την 24η Φεβρουαρίου 2022. Απευθύνθηκε σε έναν τόπο που άνθρωποι εκτελέστηκαν και σκοτώθηκαν.
Που αναζητά ακόμη τους αγνοούμενους του. Που προσφυγοποιήθηκε. Απευθύνθηκε σε μια χώρα που διεκδικεί τη στεριά και τη θάλασσα της, ζητώντας τη συνδρομή εγγυητών. Απευθύνθηκε σε έναν τόπο, ο οποίος τον συμπονά διότι γνωρίζει το δράμα που αντιμετωπίζει. Έναν τόπο που επιβάλλει κυρώσεις προς τη Ρωσία, παρά το γεγονός ότι έχει άμεσο και έμμεσο κόστος στην οικονομία, τον τουρισμό, τις συναλλαγές του. Άμεσο κόστος, δηλαδή, στην ευημερία των πολιτών του.Ο Ζελένσκι, απευθύνονταν σε μια χώρα που έχει δώσει τη μάχη της στο πεδίο του πολέμου. Έχασε παιδιά, αδέλφια και γονείς. Ορισμένους ακόμη δεν τους έθαψε… Απευθύνθηκε στη μόνη χώρα της Ευρώπης που αντιμετωπίζει ανάλογο πρόβλημα με το δικό του. Και όμως! Παρ’ όλα αυτά, δεν είπε ούτε μια κουβέντα για την εισβολή στην Κύπρο. Δεν έδειξε ούτε μια στιγμή αλληλεγγύης στο δικό μας πρόβλημα, έστω και με μια ταπεινή φράση. Αντιθέτως, από την Κύπρο ζήτησε πράξεις. Ζήτησε να απομονώσουμε τον δυνάστη της δική του χώρας, την ώρα που δίνει το χέρι του στον δυνάστη της Κύπρου. Που θέτει ως εγγυήτρια δύναμη την Τουρκία και πασχίζει να μην την κακοκαρδίσει.
Αδικεί και ο ίδιος ο Ζελένσκι έναν λαό που κρατά για μισό αιώνα την αδικία που του συμβαίνει σαν κόμπο στο λαιμό του. Που βλέπει στο βουνό των παππούδων του μια ξένη σημαία να αναβοσβήνει. Που το σπίτι των παιδικών του χρόνων είναι μια θολή ανάμνηση. Που έχασε το χωριό του και κάθε σημείο αναφοράς. Πώς να μην θυμώσεις στον Ζελένσκι για αυτή του τη στάση; Πώς να του συγχωρέσεις ότι λησμονά τη χώρα μας, ενώ γεύεται από το ίδιο δηλητήριο; Πώς να το παραβλέψεις, όταν λίγες ώρες νωρίτερα είχε θυμηθεί την Ελληνική Επανάσταση και το «Ελευθερία ή Θάνατος»;
Ο Ζελένσκι βρίσκεται περισσότερο από ένα μήνα σε μια κούρσα εμφανίσεων στις πρωτεύουσες των δυτικών και δυτικότροπων χωρών, ζητώντας την έμπρακτη στήριξη των κρατών. Οι ομιλίες που απευθύνει είναι μελετημένες και είναι πάντοτε στα μέτρα των ακροατών του. Βερολίνο, Παρίσι, Ουάσιγκτον, Τόκιο, Αθήνα… Σε όλους μίλησε με πυξίδα τα βιώματά τους. Όχι, όμως, στην Κύπρο. Και όταν ήρθε η ώρα που η Πρόεδρος της Βουλής μίλησε για τη δική μας εισβολή, η σύνδεση έπεσε και ο Ζελένσκι χάθηκε. Μείναμε να μιλάμε μόνοι για το πρόβλημά μας. Ο Ζελένσκι δεν επανήλθε ποτέ...
despina@phileleftheros.com
ΠΗΓΗ philenews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου