Μπορεί να έχουν πάρα πολλές πλευρές που δεν μας αρέσουν η κυβέρνηση στον νότο, τα πολιτικά κόμματα, η Αστυνομία και τα δικαστήρια. Μάλιστα, μπορεί να βλέπουμε και την κοινότητα εκεί ως πολύ ενδοτική και παθητική που ψηφίζει πάντοτε τους λάθος πολιτικούς. Ο αγαπητός δρ Μικελλίδης, τον οποίο χάσαμε πολύ πρόωρα, είχε πει σε ένα άρθρο του για την ελληνοκυπριακή κοινότητα ότι «το εξήντα τοις εκατό είναι βλάκες». Όπως ακριβώς είπε και ο Αζίζ Νεσίν στην Τουρκία. Και εκείνος είχε πει για τον τουρκικό λαό ότι «το εξήντα τοις εκατό είναι βλάκες». Όταν είδε ότι κάποιοι θίχτηκαν από αυτή την έκφραση και αντέδρασαν, είχε πει ότι «έκανα λάθος, όχι το εξήντα τοις εκατό, το ενενήντα τοις εκατό είναι βλάκες». Ναι, μπορεί να υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα που δεν μας αρέσουν στο σύστημα στον νότο. Όμως, ποτέ δεν μπορούν να συγκριθούν με τα ρεζιλίκια στον βορρά. Είμαι πολύ περίεργος τι σκέφτεται ένας απλός Ελληνοκύπριος για εμάς όταν κοιτάει αυτά που ζούμε τώρα. Μήπως δεν λέει «φαίνεται ότι δεν έχει απομείνει καθόλου αξιοπρέπεια σε τούτους τους Τουρκοκύπριους, με αυτούς θα κάνουμε ειρήνη»; Βλέπουν την κατάσταση.
Η Τουρκία μας επιβάλλει κάθε τι που θέλει χτυπώντας μας στο κεφάλι. Περνάει από πάνω μας σαν οδοστρωτήρας. Κάνει τη ζωή πατίνι σε έναν άνδρα την εκλογή του οποίου δεν μπόρεσε να εμποδίσει έστω και με εκλογές για το θεαθήναι. Τον απομακρύνει με πιέσεις, με απειλές, με εκβιασμούς, με τα πάντα πλέον και στη θέση του βάζει να καθίσει εκείνος τον οποίο θέλει η ίδια! Είναι αλήθεια ότι για εμένα δεν υπάρχει τίποτα για να σαστίζει κανείς, διότι είναι κατοχική δύναμη και κάνει ό,τι θέλει. Άλλο είναι αυτό για το οποίο σαστίζω. Για εκείνους που το προσπερνούν αυτό λέγοντας ότι «πληγώθηκε η δημοκρατία», σαν να υπάρχει δημοκρατία εδώ. Για εκείνους που λένε συνεχώς ότι έγινε κάτι «αντίθετο με τα δημοκρατικά έθιμα», σαν να είναι ένα δημοκρατικό κράτος δικαίου αυτό το πειρατικό κράτος. Και για εκείνους που κατευθύνουν τις αντιδράσεις τους προς τη διοίκηση-μαριονέττα που βρίσκεται εδώ, χωρίς να κατηγορήσουν καθόλου την Άγκυρα γνωρίζοντας ότι η Άγκυρα το έκανε αυτό. Ναι, ζήσαμε πολλά ρεζιλίκια μέχρι σήμερα κάτω από τη διοίκηση της κατοχικής Τουρκίας, όμως πρώτη φορά ζούμε κάτι τέτοιο. Η Τουρκία συνέθλιψε τους προηγούμενους προτού καθίσουν στην καρέκλα. Και τον Αχμέτ Μιτχάτ Μπερμπέρογλου, και τον δικαστή Ζεκιά Μπέη, και τον Ντερβίς Έρογλου. Ενώ δεν επέτρεψε στον δρα Κιουτσιούκ να επανεκλεγεί αντιπρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Κάθισε στη θέση του τον Ραούφ Ντενκτάς, λέγοντας ότι «μας χρειάζεται επιθετικός άνθρωπος». Ανέχτηκε τον Μουσταφά Ακιντζί μέχρι να τελειώσει η πενταετής του θητεία και προτίμησε να τον ανατρέψει στις εκλογές. Όμως, αυτή τη φορά δεν μπόρεσε να ανεχτεί καθόλου τον Φαιζ Σουτζούογλου. Τον σήκωσε από την καρέκλα του πρωθυπουργού που κάθισε για σύντομο χρονικό διάστημα και τον πέταξε. Αυτό το παιχνίδι παίχτηκε μπροστά σε όλους μας. Το παρακολουθήσαμε όπως παρακολουθούμε μια ταινία δράσης. Και καταλάβαμε για άλλη μια φορά ότι δεν έμεινε σε κανέναν αυτό που λέγεται αξιοπρέπεια και περηφάνια. Το κόμμα του Σουτζούογλου, το UBP, είναι υποτακτικό, εθνικιστικό, αλλά το πιο ισχυρό στον βορρά. Αν θέλει μπορεί να πει στην Τουρκία «σταμάτα». Μπορεί να της πει «αρκετά». Μάλιστα μπορεί να σπάσει το σάβανο και να πει «κάτω τα χέρια σου από πάνω μας Άγκυρα». Και μπορεί να ανοίξει μια νέα σελίδα για την κοινότητα. Πού τέτοια καρδιά όμως. Πού; Ακόμα και η αριστερή αντιπολίτευσή μας δεν τολμά να καβγαδίσει με την Τουρκία και θα τολμήσει να ανοίξει αυτό το κεφάλαιο; Κοιτάξτε για παράδειγμα τον Ντερβίς Έρογλου. Όταν το 2000 ήταν υποψήφιος απέναντι στον Ντενκτάς και είχε πιθανότητα να κερδίσει στον δεύτερο γύρο, αναγκάστηκε να αποσύρει την υποψηφιότητά του με απειλές. Και ενώ αποσυρόταν είπε ότι «42 πράκτορες της ΜΙΤ με ακολουθούν». Μάλιστα, έσκασε και μια βόμβα μπροστά στο σπίτι του. Πέρασαν 22 χρόνια από τότε. Και τώρα τι λέει. Δίνει συμβουλές στο UBP λέγοντας «μην τυχόν και καβγαδίσετε με την Τουρκία».
Αυτή η τελευταία σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι απέδειξε για άλλη μια φορά πόσο ανήμποροι, πόσο καημένοι και πόσο δειλοί είμαστε μπροστά στην Τουρκία. Η φράση που χρησιμοποιεί ο Ερσίν Τατάρ κάθε μέρα μιλώντας για «κυρίαρχο και ίσο κράτος» θα είναι πιο αστεία από ποτέ από εδώ και μπρος. Εσύ Ελληνοκύπριε αδελφέ πώς θα κάνεις λύση και ειρήνη με μια κοινότητα που είναι όμηρος της Τουρκίας; Κάποιοι μπήκαν στον δρόμο των δύο κρατών που δεν έχουν ακόμα κατοχυρωθεί στο νησί. Κάποιοι της Κυπριακής Δημοκρατίας. Άλλοι της Τουρκίας! Εσύ μπορεί να μην έχεις πάψει να ελπίζεις στην πατρίδα σου ακόμα. Η πατρίδα μας έπαψε να ελπίζει σε εμάς!
ΠΗΓΗ politis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου