Άλλο πράγμα μία προκλητική δήλωση σε σχέση με το 1922 και είναι άλλο πράγμα μία επιθετική ενέργεια αμφισβήτησης της εθνικής κυριαρχίας όπως είναι η παραβίαση πέραν των έξι ναυτικών μιλίων στον αέρα. Είναι ένα πράγμα να ακούμε τον Ερντογάν να λέει ότι η Τουρκία έχει δικαιώματα στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο μόνο που τα εννοεί πολύ διαφορετικά από το πώς το εννοεί το διεθνές δίκαιο και το δίκαιο της θάλασσας και είναι κάτι διαφορετικό να βλέπουμε την Τουρκία μέσω του υπουργού Εξωτερικών της να δείχνει χάρτες σύμφωνα με τους οποίους υπάρχουν ελληνικά νησιά τα οποία είναι υπό αμφισβήτηση, Λοιπόν πρέπει να κάνουμε αυτό το διαχωρισμό γιατί χανόμαστε λίγο στη μετάφραση Υπάρχουν δυνάμεις οι οποίες μπορεί να λένε ότι αυτή η κατάσταση μας έχει κουράσει και να εξισώνουν ουσιαστικά τον επιτιθέμενο με τον αμυνόμενο σε μία λογική συμβιβασμού, δηλαδή ακούμε συνεχώς από τη μία από την άλλη πλευρά δηλώσεις που δεν μας ικανοποιούν. Ξέρω ότι όταν είναι κανείς στο Βερολίνο, λιγότερο στο Παρίσι ή είσαι στην Ουάσιγκτον και στο Λονδίνο και ούτω καθεξής αυτό το οποίο ακούει είναι θόρυβο. Βλέπει να γίνεται θόρυβος, η Τουρκία προκαλεί το θόρυβο, η Ελλάδα αντιδρά σε αυτό το θόρυβο όταν όμως δεν είναι βρίσκεται κάποιος επί του πεδίου και δεν ασχολείσαι σε καθημερινή βάση η αίσθησή την οποία αποκομίζει είναι ότι κάτι συμβαίνει Εκεί μία σχετικά μεγάλη δύναμη όπως είναι η Τουρκία με μία μικρότερη σε δυναμικό όχι όμως σημαντικά, όπως είναι η Ελλάδα τσακώνονται για κάτι. Τώρα τι είναι αυτό για το οποίο τσακώνονται δεν έχει καμία σημασία για τους ξένους Αν καθίσω εγώ να σας κάνω ανάλυση τι είναι αυτό το οποίο χωρίζεται την Ρωσία με την Λεττονία δεν είμαι βέβαιος ότι θα κεντρίσει το ενδιαφέρον των ακροατών Οπότε αυτή την αλληλεγγύη είναι η οποία επιζητούμε και την οποία δεν έχουμε βρει σε ικανοποιητικό βαθμό και ακούμε συνεχώς “ενθαρρύνουμε τις δύο χώρες να κάνουν διάλογο” και εμείς θέλουμε το διάλογο με την Τουρκία, αλλά μπορεί να γίνει διάλογος με τις θέσεις που έχει τώρα η Τουρκία; H Γερμανία θα μπορούσε να κάνει διάλογο με μία γειτονική της χώρα η οποία θα είχε ένα casus belli σε ισχύ σε βάρος της; θα μπορούσε να κάνει διάλογο με μία κετονική τώρα η οποία συστηματικά θα παραβίαζε την κυριαρχία της; γιατί η παραβίαση εναέριου χώρου συνιστά παραβίαση κυριαρχίας, θα μπορούσε να κάνει διάλογο με μία χώρα η οποία θα έδειχνε χάρτες βάσει των οποίων κόβετε στη μέση κυριαρχία της Γερμανίας; δεν είμαι βέβαιος Οπότε το θέμα εδώ είναι ότι ίσως και εμείς να έχουμε κάνει το λάθος να μην ενημερώσουμε για το μέγεθος των Τουρκικών προκλήσεων. Καταλαβαίνω ότι τώρα ξεκινάει μία εκστρατεία ο πρωθυπουργός με το χαρτί της γαλάζιας πατρίδας και με όλα αυτά τα οποία κάνει η Τουρκία. Κάναμε το λάθος στη δημόσια διπλωματία μας να θεωρούμε ότι αυτά που εμείς στο εσωτερικό γνωρίζουμε το γνωρίζουν και οι ξένοι. Πρέπει να έχουμε ανοιχτά τα μάτια μας και τα αυτιά μας προς πάσα κατεύθυνση. Είναι προφανές ότι είμαστε προσανατολισμένοι προς τη δύση αλλά είναι επίσης σημαντικό να έχουμε να κάνουμε σχέσεις με κράτη της ευρύτερης περιοχής. Θα πω κάτι τελευταίο, η Ελλάδα και η Κύπρος έχουν περισσότερα κοινά με την Αίγυπτο και το Ισραήλ περισσότερες προκλήσεις να αντιμετωπίσουν κοινές με την Αίγυπτο και το Ισραήλ ή με τη Λεττονία την Εσθονία και την Λιθουανία; Η απάντηση είναι προφανής. Όμως είμαστε μαζί, με τη Λεττονία την Εσθονία και την Λιθουανία, στην Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ελλάδα είναι μαζί τους και στο ΝΑΤΟ. Θέλω να πω ότι υπάρχει μία τάση παγκόσμια αυτή τη στιγμή να δίνουμε έμφαση σε περιφερειακά σχήματα και αυτό πρέπει να κάνει και η χώρα μας καταλήγει ο Κος Φίλης ▶ Πηγή: Ράδιο Πρώτο (Εκπομπή Πρωινοί Τύποι) https://www.radioproto.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου