Στόχος του αεροπορικού επιτελείου είναι τα F-16 Block 50 ν' αποτελέσουν "ουρά" στο πρόγραμμα αναβάθμισης του στόλου των F-16 στο επίπεδο Viper. Πηγή: Πολεμική Αεροπορία
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΙΔΕΡΗ // HELLAS JOURNAL
Το αεροπορικό όπλο δεν ήταν και δεν είναι όπλο αποτροπής, ορίζεται ως όπλο εξαναγκασμού. Και αυτό που συνέβαινε στο παρελθόν με τις δεκάδες ή εκατοντάδες παραβιάσεις των Τούρκων στον ουρανό του Αιγαίου ήταν εξαναγκασμός.
Αυτός με διαφορετικούς τρόπους συνεχίζεται, παρά τα όποια «ήρεμα νερά», ως τις μέρες μας αν δει κανείς το θέμα της Κάσου ή την προκλητική ενέργεια με την παρουσία πολεμικού πλοίου, βόρεια της Κρήτης στα διεθνή ύδατα.
Ο εξαναγκασμός είναι η άλλη όψη της αποτροπής που έχει να κάνει με τον επηρεασμό της λήψης απόφασης του αντιπάλου.
Ο εξαναγκασμός επιχειρεί να κάνει τον αντίπαλο ν’ αλλάξει απόφαση στην πολιτική του ή προσπαθεί μέσω της αποτροπής την ίδια στιγμή να δημιουργήσει τις συνθήκες ώστε ο εχθρός να μην αλλάξει, δηλαδή να μην γίνει πιο επιθετικός.
Το αεροπορικό όπλο πριν λειτουργήσει εξαναγκαστικά, πχ με «στρατηγικό βομβαρδισμό», πρέπει να επιτύχει την λεγόμενη αεροπορική υπεροχή, η οποία εν έτει 2025 και με τα δεδομένα που υπάρχουν στο λεγόμενο ισοζύγιο αεροπορικών δυνάμεων, δείχνει προς το παρόν να γέρνει υπέρ της Ελλάδας, εν αντιθέσει με τα όσα βεβαίως συμβαίνουν στο ναυτικό πεδίο.
Και λέμε προς το παρόν διότι η γείτονα προετοιμάζει καιρό τώρα την απάντησή της τόσο για τα ελληνικά Rafale F3R που φέρουν τον πυραύλους air to air Μeteor, όσο για τα F-16 Viper, αλλά και για τα μελλοντικά F-35 της Ελλάδας.
Το «ανατολίτικο παζάρι» που εξελίσσεται με πρωταγωνιστές την Άγκυρα, το Λονδίνο και το Βερολίνο είναι μόνο ένα δείγμα των όσων διαδραματίζονται κάτω από το τραπέζι των διπλωματικών διαπραγματεύσεων.
Η Τουρκία έχει θέσει ως στόχο την εκ βάθρων ανάπλαση του τουρκικού αεροπορικού στόλου με νέες δυτικές πλατφόρμες αλλά και εγχώριες, όπως είναι το ΚΑΑΝ και τα UCAV (σ.σ. οπλισμένα Μη Επανδρωμένα Αεροσκάφη) που κατασκευάζονται στα τουρκικά εργοστάσια.
Στην ελληνική πραγματικότητα η συνέχιση και μάλιστα με θετικό πρόσημο της αναβάθμισης των 82 F-16 σε επίπεδο Viper, κινείται στην σωστή κατεύθυνση.
Τα 24 Rafale F3R βρίσκονται στην Τανάγρα ενώ όλα τα βλέμματα στρέφονται στον αγώνα δρόμου που αφορά τόσο τα 38 F-16 Block 50, όσο και τα παλαιότερα Block 30, μια και όλα δείχνουν ότι τους αναλογεί νεότερος ρόλος.
Τα Block 50 και η ΕΑΒ
Εντός του Φεβρουαρίου οι Αμερικανοί σκοπεύουν να συναντηθούν με τους Έλληνες επιτελείς ώστε να τοποθετηθεί η νεότερη βάση που αφορά, το αργοπορημένο project αναβάθμισης των F-16 Block 50.
Κύριο και ίσως αδιαπραγμάτευτο μέλημα του Επιτελείου, σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές, είναι το σύνολο των εργασιών να γίνουν στην Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία με την υποστήριξη των τεχνικών της αεροπορίας.
Και αυτό τονίζεται από τις αρμόδιες πηγές, διότι κατά τις διαπραγματεύσεις διατυπώθηκαν και διαφορετικές προτάσεις.
Πάντως μέσα από τις διαπραγματεύσεις του Φεβρουαρίου αναμένονται να εξαχθούν δυο σημαντικά κομμάτια του συγκεκριμένου προγράμματος. Το πρώτο αφορά το χρονοδιάγραμμα και κάθε βήμα των εργασιών, ενώ το δεύτερο αφορά το κόστος με την Αθήνα να έχει θέσει «κόκκινες γραμμές».
Η αεροπορία ξέρει και τον τρόπο με τον οποίο δεν πρόκειται να ξεφύγει από την οροφή που ήδη έχει γνωστοποιήσει στην αμερικανική πλευρά.
Τα Block 30
Η οροφή των αεροσκαφών προς τον δρόμο των 200 μαχητικών, που έχει θέσει η πολιτική ηγεσία, απ’ ότι φαίνεται συμπεριλαμβάνει τελικά και τα F-16 Block 30.
Εκτός του γεγονότος ότι τα παλαιότερα μαχητικά του τύπου έχουν τις πιο υψηλές διαθεσιμότητες, εκτός του ότι υπάρχουν αρκετά επιχειρησιακά χρόνια ακόμα για τα 30άρια του στόλου των F-16, η προσθήκη του φακέλου των συλλογών Spice 1000-2000, δημιουργεί νέα δεδομένα και ανασχεδιασμό ρόλων.
Οι Αμερικανοί φέρονται διατεθειμένοι να δώσουν την έγκριση στους Ισραηλινούς γι’ αυτή την παρέμβαση στα ελληνικά F-16 Block 30.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου