Τέως Προέδρου Σωματείου Ταχυδρόμων Νομού Αχαΐας
Η Ελλάδα μπροστά στη θύελλα
Ήταν τα σκοτεινά χρόνια που ο φασισμός και ο
ναζισμός είχαν απλώσει τη σκιά τους πάνω από την Ευρώπη. Οι λαοί υποτάσσονταν ο
ένας μετά τον άλλον στις ολοκληρωτικές αυτοκρατορίες που ονειρεύονταν οι
τύραννοι της Ρώμης και του Βερολίνου.
Κι όμως, στην άκρη της ηπείρου, μια μικρή χώρα, η Ελλάδα, προετοιμαζόταν
αθόρυβα, με πίστη, πειθαρχία και εθνική ενότητα. Ο λαός της, κουρασμένος αλλά
υπερήφανος, πίστευε ότι αν ερχόταν η στιγμή, θα έκανε το καθήκον του όπως το
είχε κάνει πάντα στην ιστορία..
Η προετοιμασία του Έθνους
Μετά την ιταλική κατοχή της Αλβανίας τον Απρίλιο του 1939, η απειλή έγινε άμεση. Ο Ιωάννης Μεταξάς, γνωρίζοντας τον κίνδυνο, άρχισε μεθοδικά να οργανώνει τη χώρα για την επερχόμενη δοκιμασία.
Ο Στρατός Ξηράς
Ο Αρχιστράτηγος Αλέξανδρος Παπάγος ανέλαβε να ανασυγκροτήσει τον Ελληνικό Στρατό. Με περιορισμένα μέσα αλλά σιδερένια θέληση, προχώρησε σε ενίσχυση των οχυρώσεων, ιδίως στη βόρεια μεθόριο, και στην εκπαίδευση των εφέδρων. Δημιουργήθηκαν νέες μεραρχίες, οργανώθηκε η επιστράτευση και εξοπλίστηκαν οι μονάδες με ό,τι διέθετε η ελληνική βιομηχανία και οι αποθήκες των συμμάχων.
Η Πολεμική Αεροπορία
Η νεαρή τότε ελληνική αεροπορία, με απαρχαιωμένα αεροπλάνα αλλά θαρραλέους πιλότους, ετοιμαζόταν να δώσει τον δικό της αγώνα στους ουρανούς της Πίνδου. Οι μοίρες βομβαρδισμού και καταδιώξεως ενισχύθηκαν, ενώ η πειθαρχία και η πίστη των αεροπόρων θα αποδεικνύονταν αντάξιες του μεγαλείου του Έθνους.
Το Πολεμικό Ναυτικό
Το Ελληνικό Ναυτικό, συνεχίζοντας την ένδοξη παράδοση του ’21 και των Βαλκανικών Πολέμων, διατηρούσε σε ετοιμότητα τα πολεμικά του σκάφη. Αν και αριθμητικά ασθενέστερο, διέθετε άριστο ηθικό και εκπαιδευμένο προσωπικό, έτοιμο να φυλάξει το Αιγαίο και να πλήξει τον εχθρό με αποφασιστικότητα.
Ο προάγγελος του πολέμου – Το τορπιλισμένο “Έλλη”
15 Αυγούστου 1940. Ενώ χιλιάδες πιστοί βρίσκονταν
στην Τήνο για τη γιορτή της Παναγίας, το ιταλικό υποβρύχιο Delfino
χτύπησε ύπουλα το εύδρομο «Έλλη».
Η Ελλάδα πένθησε τους νεκρούς της, αλλά δεν λύγισε. Το μήνυμα ήταν σαφές: ο
πόλεμος πλησίαζε.
Ο Μεταξάς, ψύχραιμος και αποφασιστικός, δεν απάντησε στην πρόκληση· προτίμησε
να κερδίσει χρόνο και να συνεχίσει την προετοιμασία.
Η επίσκεψη του Γκράτσι και το ΟΧΙ
Ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 1940, ο
πρέσβης της Ιταλίας Εμανουέλε Γκράτσι χτύπησε την πόρτα της οικίας του Ιωάννη
Μεταξά στην Κηφισιά.
Με τρεμάμενη φωνή διάβασε το τελεσίγραφο του Μουσολίνι: να επιτραπεί στα
ιταλικά στρατεύματα να περάσουν στην ελληνική επικράτεια.
Η απάντηση ήταν άμεση, καθαρή, και ελληνική:
«Alors, c’est la guerre», είπε ο Μεταξάς.
Δηλαδή: “Λοιπόν, έχουμε πόλεμο.”
Το «ΟΧΙ» είχε ειπωθεί. Μέσα σε λίγες ώρες, οι καμπάνες ήχησαν σε όλη τη χώρα. Από την Κρήτη ως τη Θράκη, ο λαός βγήκε στους δρόμους με σημαίες και ψαλμωδίες. Η Ελλάδα ενωμένη βάδιζε προς την αθανασία.
Τα διαγγέλματα της Πίστης και της Νίκης
Ιωάννης Μεταξάς
«Η Ελλάδα σήμερον μάχεται υπέρ της τιμής και της ελευθερίας της. Ολόκληρο το Έθνος ας σταθή ήρεμον, με πλήρη εμπιστοσύνην εις τον στρατόν του.»
Βασιλεύς Γεώργιος Β΄
«Εμπιστεύομαι εις τον Θεόν, εις την πατρίδα και εις τον στρατόν μας. Η νίκη θα είναι ιδική μας.»
Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος
«Παιδιά της Ελλάδος, η Παναγία είναι μαζί σας. Αγωνισθήτε με πίστη και αγάπη προς την πατρίδα.»
Αλέξανδρος Παπάγος
«Στρατιώται! Η στιγμή ήλθεν! Υπερασπίσατε τα ιερά και τα όσια του Έθνους. Η Ελλάς βασίζεται εις υμάς.»
Αυτά τα λόγια έγιναν ύμνος και όρκος μαζί. Ολόκληρη η Ελλάδα, γυναίκες και άνδρες, στρατιώτες και πολίτες, στάθηκαν ενωμένοι απέναντι στην εισβολή.
Οι νίκες στην Ήπειρο – Το Έπος των Ελλήνων
Η ιταλική επίθεση εκδηλώθηκε στην Ήπειρο, αλλά ο
ελληνικός στρατός όχι μόνο άντεξε — αντεπιτέθηκε.
Μέσα σε λίγες εβδομάδες, οι Έλληνες απελευθέρωσαν την Κορυτσά, το Αργυρόκαστρο,
τους Αγίους Σαράντα.
Η ελληνική σημαία κυμάτιζε ξανά στη Βόρειο Ήπειρο. Οι Ιταλοί υποχωρούσαν, ενώ ο
κόσμος μιλούσε για το «Ελληνικό Θαύμα».
Οι γυναίκες της Πίνδου, με τα μουλάρια τους, μετέφεραν πολεμοφόδια στις
κορυφογραμμές, ενώ οι στρατιώτες πολεμούσαν μέσα στο χιόνι με πίστη και
τραγούδι.
ΕΛΛΑΣ 1940 – ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΛΥΓΙΖΕΙ
Στην αυγή εκείνης της ιστορικής ημέρας, η Ελλάδα δεν είχε ούτε υπεροπλία, ούτε στρατιωτικά μέσα αντάξια των αυτοκρατοριών. Είχε όμως κάτι ανώτερο: την ψυχή του Έθνους, τη δύναμη της ενότητας, την πίστη στον Θεό και στην Ελευθερία.
Ο αγώνας του 1940 δεν ήταν απλώς πολεμικός — ήταν ηθικός και πνευματικός. Ήταν η απάντηση ενός λαού που προτίμησε να πέσει όρθιος παρά να ζήσει γονατιστός.
Από τα χιονισμένα βουνά της Πίνδου μέχρι τα κύματα του Αιγαίου, από τον Μεταξά και τον Παπάγο ως τον απλό στρατιώτη και τη γυναίκα της Ηπείρου, το μήνυμα έμεινε αιώνιο:
Όταν η Ελλάδα λέει ΟΧΙ, το εννοεί.
Κι έτσι, κάθε 28η Οκτωβρίου, δεν γιορτάζουμε μόνο
μια ιστορική νίκη —
γιορτάζουμε το αθάνατο φρόνημα του Ελληνισμού.
Alexander-Hellas.blogspot.gr
15 χρόνια τιμής στην Ιστορία, τον Πολιτισμό και την Ψυχή της Ελλάδας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου