Ποιος θα μιλήσει για το γερμανικό και το γαλλικό χρέος;

Από το ιστολόγιο http://www.defence-point.gr/news/?p=12802
Όχι, σε αυτό το κείμενο δεν πρόκειται να αναφερθούμε στα λεφτά που χρωστάει η Γερμανία ως πολεμικές αποζημιώσεις στην Ελλάδα και τα οποία ο Γιώργος Παπανδρέου έκανε επικοινωνιακή σημαία για ένα μικρό διάστημα.
Θα μιλήσουμε για το χρέος που έχουν συσσωρεύσει κατά βάση οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες και το οποίο δεν προέρχεται μόνο από το πακέτο βοήθειας προς την Ελλάδα.
Έχουμε κατά καιρούς αναφέρει την πληθώρα τοξικών ομολόγων που έχουν στα χέρια τους οι γερμανικές, κυρίως, τράπεζες και τα οποία προέρχονται από την αμερικανική οικονομική κρίση. Αναφέραμε πριν αρκετούς μήνες ότι τα τεστ αντοχής των ευρωπαϊκών τραπεζών δεν είναι σίγουρο ότι θα δείξει την πραγματική κατάσταση αυτών των τραπεζών. Κι όντως έτσι έγινε.




Δεν διεκδικούμε κάποια… περίοπτη θέση λέγοντας τα αυτονόητα. Έχοντας, όμως, επαφή με την καθημερινότητα, παρακολουθώντας και αναλύοντας τα γεγονότα, κάποια πράγματα είναι πασιφανή δια γυμνού οφθαλμού. Το πρόβλημα είναι η έλλειψη αντίδρασης ή ευρύτερης προβολής τους γενικότερα.
Όπως προ μηνός περίπου, όταν δημοσιεύθηκε έγγραφο της ΕΥΠ το οποίο μιλούσε για την κατάσταση ασφαλείας στο κέντρο της Αθήνας και τη σχέση της με τις τιμές των ακινήτων τα οποία αγοράζονται από μεγαλοεπιχειρηματίες σε πολύ χαμηλές τιμές… Λόγω όμως της κρατικής διαφθοράς δεν έγινε και τίποτα. Για να το θέσουμε με ένα άλλο παράδειγμα, είναι σαν να δηλώνει μια σύζυγος ότι ο σύζυγός της είναι κλέφτης, απατεώνας ή οτιδήποτε άλλο κι ο εισαγγελέας να μην επεμβαίνει. Είναι σαν ένα παιδί να δηλώνει στην αστυνομία ότι οι γονείς του το κακοποιούν, το βιάζουν ή οτιδήποτε άλλο και οι κοινωνικοί λειτουργούν να είναι αδιάφοροι μπροστά στο έγκλημα. Δε μπορεί να παρομοιαστεί διαφορετικά το γεγονός ότι η κυριότερη υπηρεσία ασφαλείας του κράτους «δημοσιεύει» στοιχεία για τις «ενδοοικογενειακές υποθέσεις» και οι πολιτικοί που είναι προϊστάμενοι να μη συζητούν καν το θέμα…
Σίγουρα όλοι θυμόμαστε την αμερικανική οικονομική κρίση με την κατάρρευση αρκετών μεγάλων επενδυτικών τραπεζών. Το ερώτημα είναι πως χρηματοδοτήθηκε η αμερικανική οικονομία και κατάφερε να ανακάμψει μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Πέρα από τις μεθόδους που έχει ένα μεγάλο οικονομικό σύστημα, όπως αυτό των ΗΠΑ, σημαντικό ρόλο έπαιξαν και οι ευρωπαϊκές χώρες, με κυριότερη τη Γερμανία.
Λίγο καιρό πριν την υπογραφή του μνημονίου που σηματοδοτούσε την είσοδο της Ελλάδας στο ΔΝΤ, στη Γερμανία προκλήθηκε σάλος για τον όγκο των αμερικανικών τοξικών ομολόγων που κατείχαν στα επενδυτικά χαρτοφυλάκιά τους οι γερμανικές τράπεζες. Την αποκάλυψη είχε κάνει η καθημερινή εφημερίδα Sueddeutsche Zeitung.

Δημοσιοποίησε στοιχεία της Ομοσπονδιακής Αρχής Χρηματοοικονομικής Επιθεώρησης (BaFin – Bundesanstalt fur Finanzdienstleistungsaufsicht) σύμφωνα με τα οποία οι γερμανικές τράπεζες είχαν εκείνη την περίοδο 816 δισεκατομμύρια ευρώ σε τοξικά ομόλογα! Από τις τράπεζες αυτές, οι περισσότερες ήταν κρατικές.
Ενδεικτικά μόνο, για την Commerzbank το «βάρος» από τα τοξικά ομόλογα έφτασε τα 101 δις ευρώ. Η Hypo Real Estate που ανήκει στο γερμανικό δημόσιο είχε 268 δις ευρώ σε τοξικά περιουσιακά στοιχεία.
Οι δηλώσεις του τότε Γερμανού υπουργού Οικονομικών Πέερ Στάινμπρουκ ήταν «δεν είναι αστείο» το γεγονός ότι δημοσιοποιήθηκε η λίστα και πως δε μπορούν να εξαχθούν συμπεράσματα…
Το ΔΝΤ τότε είχε εκτιμήσει ότι τα τοξικά ομόλογα των γερμανικών τραπεζών ανέρχονται στα 300 δις ευρώ. Η καγκελάριος της Γερμανίας, Α. Μέρκελ, είχε συναντηθεί την περίοδο εκείνη με στελέχη της Bundesbank, προκειμένου να βρουν τρόπο να ξεφορτωθούν τα τοξικά στοιχεία από το ενεργητικό τους. Ένας τρόπος να το κάνουν αυτό θα ήταν μέσω της δημιουργίας χρηματοοικονομικών προϊόντων που θα περιείχαν και «λίγο» ή «πολύ» από τα τοξικά στοιχεία.
Βεβαίως τοξικά ομόλογα από την κρίση των ΗΠΑ, με ενέχυρο «σπίτια από σανίδες» στην Αλαμπάμα ή το Άινταχο ή το Γουινσκόνσιν (όντας πιο παραστατικοί) μάλλον ήταν χαρτιά χαμηλής αξίας. Η μία λύση είναι η αύξηση της παραγωγής και της ανάπτυξης, με τις εξαγωγές να αποτελούν βασικό βραχίονα αυτής της πολιτικής. Και η Γερμανία σε αυτό φαίνεται ότι πηγαίνει καλά. Το άλλο σκέλος θα μπορούσε να είναι η εξαγορά σε πολύ χαμηλή τιμή επιχειρήσεων και ακινήτων σε άλλες χώρες…
Και σε αυτήν την περίπτωση η Deutsche Bank ήταν αμείλικτη, όπως και η αμερικανική κυβέρνηση και η πόλη του Λος Άντζελες που της υπέβαλαν μηνύσεις ζητώντας τεράστιες αποζημιώσεις. Τα σχετικά δημοσιεύματά μας εκείνη την περίοδο μπορείτε να τα διαβάσετε στους ακόλουθους συνδέσμους
http://www.defence-point.gr/news/?p=9634
http://www.defence-point.gr/news/?p=9638
Οι λόγοι αυτοί μας έκαναν να πιστεύουμε ότι οι ευρωπαϊκές τράπεζες δε θα έδιναν τα πραγματικά στοιχεία των ισολογισμών τους για τα τεστ αντοχής, αλλά όπως κατέδειξαν και στοιχεία που βγήκαν στη δημοσιότητα, τα σενάρια με βάση τα οποία θα γινόταν ο έλεγχος των τραπεζών, ήταν πολύ πιο ελαστικά σε σχέση με τα περυσινά. Προφανώς για να μη βγουν προβληματικές οι τράπεζες, αφού στόχος είναι να ενισχυθεί η εμπιστοσύνη προς αυτές.
Τα αποτελέσματα επρόκειτο να δημοσιευθούν εντός του Ιουνίου, αλλά τελικά αυτό δεν κατέστη εφικτό γιατί η Ευρωπαϊκή Τραπεζική Αρχή (ΕΤΑ) ζήτησε επιπλέον στοιχεία από πολλές ευρωπαϊκές τράπεζες, καθώς και να αναθεωρήσουν τους λογαριασμούς τους και τις υποθέσεις εργασίας για να είναι εγγύτερα στην πραγματικότητα. Σύμφωνα με στοιχεία της Wall Street Journal η ΕΤΑ βρήκε ότι πολλά στοιχεία ήταν ανακριβή, πολλές τράπεζες υποτίμησαν εσκεμμένα την πιθανή έκθεσή τους σε πτώση της οικονομίας, ενώ σε άλλες τραπεζικές αναφορές έλειπαν στοιχεία. Πλέον, τα αποτελέσματα αναμένεται να εκδοθούν τον Ιούλιο.
Επιπλέον, προχθές ήρθε ο οίκος αξιολογήσεων Moody’s και έθεσε τις τρεις μεγαλύτερες τράπεζες της Γαλλίας υπό καθεστώς παρακολούθησης με το ερώτημα της αναθεώρησης της πιστοληπτικής τους αξίας. Οι BNP Paribas, Credit Agricole και Societe Generale είναι πιθανό να υποβαθμιστούν λόγω της υψηλής συγκέντρωσης ελληνικού χρέους. Για το λόγο αυτό οι τράπεζες κινήθηκαν με αρκετά μεγάλη πτώση στο γαλλικό χρηματιστήριο.
Είναι άγνωστο αν ο πρωθυπουργός γνώριζε τα στοιχεία για τις γερμανικές τράπεζες, γιατί τότε εντείνονται τα ερωτήματα όσον αφορά το γιατί δε διαπραγματεύτηκε εξ αρχής την κατάσταση καλύτερα ή το γιατί δεν κατάφερε να ελέγξει το παιχνίδι που ωθούσε την Ελλάδα στη χρεοκοπία.
Μέσα από αυτές τις διαδικασίες είναι κατανοητό πόσο ξεγυμνώνονται οι ξένες τράπεζες και φυσικά οι ξένες κυβερνήσεις οι οποίες κρατούν σκληρή στάση τη στιγμή που με την παραμικρή πίεση θα βρεθούν στο απόλυτο κενό. Βασίστηκαν σε μία μπλόφα την οποία προφανώς ο πρωθυπουργός της χώρας δεν κατάλαβε ή δε γνώριζε ή δεν έβλεπε… Γι’ αυτό είναι όμως πρωθυπουργός και γι’ αυτό διαθέτει στρατιά συμβούλων, για να γνωρίζει και να καταλαβαίνει εγκαίρως.
Η στάση των «φίλων» Ευρωπαίων δικαιολογείται εν μέρει λόγω των κερδών που θέλουν να βγάλουν για τις τράπεζές τους και λόγω της έλλειψης ευρωπαϊκής συνοχής. Αυτό, όμως, δείχνει και την προχειρότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της πλήρους πλέον ανυπαρξίας προσωπικοτήτων στους κόλπους της, αντίστοιχες με αυτές της δεκαετίας του ’80 και του ’90. Κι όλα αυτά μαζί δείχνουν ποια είναι η αξία των προσβολών που δέχτηκε η Ελλάδα και οι Έλληνες όλο αυτό το διάστημα. Δεν είναι δικαιολογία για την κακή ποιότητα των πολιτικών μας και το κάκιστο «έργο» που παρήγαγαν τόσα χρόνια.
Αλλά είναι να απορεί κανείς γιατί δεν τέθηκαν τα ζητήματα της αξιοπιστίας των υπόλοιπων ευρωπαϊκών οικονομιών, το πως φαίνεται ότι έβγαζαν χρήματα τόσα χρόνια και το ποια ήταν η στάση των ελληνικών κυβερνήσεων και ειδικά της τελευταίας.