Του Κίμων Γεωργακάκη,
Πολιτικού Επιστήμων
Η Τουρκία προσπάθησε, με βάση μια διαστρεβλωμένη ιστορία με την βοήθεια ιστορικών ( δυστυχώς και από την Ελλάδα) αλλά και ταινιών ή σίριαλ, να συστηθεί στον κόσμο ως μία χώρα με τεράστιο ιστορικό βάθος και ευγενή πολιτισμό, προκειμένου να προωθήσει γεωπολιτικές επιδιώξεις. Ευτυχώς όμως κάποιοι λαοί δεν έχουν ξεχάσει. Έτσι η πολιτιστική διπλωματία των Τούρκων δείχνει να καταρρέει.
Ωστόσο, αν και ο Νταβούτογλου βλέπει ότι ο νέο-οθωμανισμός της κυβέρνησης Ερντογάν οδηγεί την Τουρκία σε αδιέξοδο, κατά την επίσκεψή του στην Ελλάδα, διατηρεί όλο το πλαίσιο των διεκδικήσεων εις βάρος της χώρας μας.
Η ανακήρυξη Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) μονομερώς από την Ελλάδα δεν μπορεί να γίνει σε καμία περίπτωση δεκτή από την Τουρκία, δηλώνει και αμφισβητεί σχεδόν όλη την ελληνική υφαλοκρηπίδα μεταξύ Ρόδου και Κύπρου, επιμένοντας στις θέσεις του για σχεδόν μηδενική επήρεια του Καστελόριζου και τέλος έθεσε θέμα τουρκικής μειονότητας στην Θράκη. Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα. Ελπίζουμε τουλάχιστον ο Νταβούτογλου να παρατήρησε τον τεράστιο πίνακα που αναπαριστά τις νικηφόρες ναυμαχίες του Ελληνικού Στόλου κατά την συνομιλία που είχε με τον Δημήτρη Αβραμόπουλο.
Αφού η Ελλάδα ταλανίζεται από πολιτική κρίση, με νέες εσωτερικές αντιπαραθέσεις να φουντώνουν στην τρικομματική κυβέρνηση, ο τούρκος πολιτικός και συγγραφέας θεώρησε εύλογο να διατηρήσει την πάγια ρητορική διεκδικήσεων της Τουρκίας απέναντι μας.
Για καλή μας τύχη, όμως, η Άγκυρα πρέπει να τώρα να σκεφτεί πως θα αντιμετωπίσει την οργή των Ρώσων. Αιτία είναι η «απαγωγή» του συριακού Airbus 320 (προγραμματισμένη πτήση από τη Μόσχα στη Δαμασκό) και σίγουρα ο προπηλακισμός 2 Ρώσων επιβατών και 2 μελών του πληρώματος, επειδή αρνήθηκαν, σύμφωνα με το RT, να υπογράψουν τα τουρκικά ψέματα, ότι δηλαδή το αεροσκάφος προσγειώθηκε στην Άγκυρα ύστερα από μηχανικό πρόβλημα. Εξάλλου τα προβλήματα που δεσπόζουν ανάμεσα στις δύο χώρες είναι, μεταξύ άλλων, ο ενεργειακός ανταγωνισμός, το Συριακό ζήτημα, η πόλωση Τσετσένων ανταρτών από την Τουρκία, το θέμα Αρμενίας, Αζερμπαϊτζάν και Γεωργίας, η έμμεση υποστήριξη του μουσουλμανικού φανατισμού από την Άγκυρα, τα Στενά καθώς και το Αιγαίο, στο οποίο πρόσφατα οι Ρώσοι έστειλαν ηχηρό μήνυμα στην Άγκυρα.
Πέραν της Ρωσίας σε άσχημο επίπεδο έχουν περιέλθει οι σχέσεις της Τουρκίας με την Αρμενία (γνωστές γεωπολιτικές και ιστορικές διαφορές), την Γεωργία (κακυποψία από την μεριά των Γεωργιανών αλλά και επικράτηση του φιλορωσικού κόμματος στι πρόσφατες εκλογές), Ιράν (εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις περί Συρίας και αντί-πυραυλικής ασπίδας), Ισραήλ (προσωρινά παγωμένες σχέσεις), Κούρδοι, Ιράκ (παρέμβαση Τουρκίας στα εσωτερικά της Βαγδάτης, ενδυνάμωση της θέσης των Κούρδων στο Ιράκ και απόφαση της κυβέρνησης να κλείσει τις τουρκικές βάσεις), Συρία (η παρούσα κρίση). Ακόμα και το Αζερμπαϊτζάν -χωρά κλειδί για τα συμφέροντα της Τουρκίας στην περιοχή σύμφωνα με τον Νταβούτογλου- δείχνει να αντιμετωπίζει με επιφυλακτικότητα την τουρκική πολιτιστική διείσδυση.
Η Ελλάδα όφειλε εδώ και καιρό να έχει «εκμεταλλευτεί» τις αδυναμίες της γείτονας -πάντα στα πλαίσια της διπλωματίας-, ενισχύοντας π.χ. το κουρδικό κίνημα ή ενδυναμώνοντας την συμμαχία με την ομόδοξη Ρωσία. Δυστυχώς όμως η «πολιτική του χθες» έχει σοβαρότερα «προβλήματα» που την απασχολούν…
ΠΗΓΗ pygmi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου