Αντί να ξεπουλάμε ας δημιουργήσουμε.

Του Νίκου Καραβαζάκη 
Από το vimasaronikou

“… Σε κάθε περίπτωση τώρα που είμαστε στην τελική φάση της θέσπισης της ΑΟΖ, τώρα που έχουμε αποδεδειγμένα κοιτάσματα φυσικού αερίου, τώρα που η Ευρωπαϊκή Ένωση προωθεί την πράσινη ενέργεια, στην οποία ανήκει το φυσικό αέριο, δεν μπορούμε τώρα να πουλήσουμε το δίκτυο φυσικού αερίου της Ελλάδας. Η ΔΕΣΦΑ ανήκει στις υποδομές που έχει ανάγκη η ελληνική ΑΟΖ, για να υποστηριχθεί σε πρακτικό επίπεδο. Και δεν μπορούμε να την αφήσουμε να φύγει από τα χέρια της ελληνικής Δημοκρατίας τώρα που μπορούμε να την αξιοποιήσουμε στο έπακρον. …
” Νίκος Λυγερός ( ” Φυσικό αέριο και ελληνική στρατηγική ” ).

Ανεξάρτητα λοιπόν από τους λόγους που οδήγησαν στο ναυάγιο εκποίησης της ΔΕΠΑ ( Δημόσια Επιχείρηση Αερίου ) με την αποχώρηση των Ρώσων-Gazprom, γεγονός είναι πως για 2η φορά σε ένα τρίμηνο, οι Ρώσοι υποχωρούν έναντι πιέσεων της ΕΕ -πιθανότατα με ανταλλάγματα, ίσως την εξαγορά των ΕΛΠΕ- όπως έκαναν και κατά τη λεηλασία των κυπριακών τραπεζών και καταθέσεων.Και γεγονός επίσης είναι πως μοναδικός διεκδικητής του ΔΕΣΦΑ ( Διαχειριστής Εθνικού Συστήματος Φυσικού Αερίου ) απέμεινε η αζέρικη εταιρεία Socar, σχετιζόμενη με την κατασκευή του αγωγού ΤΑΡ που διέρχεται μέσω του εδάφους της Τουρκίας μεταφέροντας φυσικό αέριο από το Αζερμπαϊτζάν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ίσως δε τελικά να ξεπουληθεί η ΔΕΠΑ σε ημεδαπό, κατά το προηγούμενο της ΑΤΕ με την Πειραιώς.

Επιβεβαιώνεται πάντως ότι, η τροϊκανή συγκυβέρνηση επιμένει στη στρατηγική εκποίησης δημοσίων επιχειρήσεων και περιουσίας, μάλιστα στον τεράστιας εθνικής σημασίας ενεργειακό τομέα, παρότι εξελίσσεται η διαδικασία εύρεσης και αξιοποίησης κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην ελληνική Α.Ο.Ζ. . Επιβεβαιώνεται η επιλογή ξεπουλήματος του εγχώριας παραγωγής φυσικού αερίου αφού εκποιούν τις απαραίτητες εταιρείες ΔΕΣΦΑ και ΔΕΠΑ. Επιβεβαιώνεται πως ουδεμία δύναμη της διεθνούς γεωπολιτικής σκακιέρας ενδιαφέρεται για την Ελλάδα παρά μόνον εφόσον κερδίζει η ίδια από την ξενοδουλεία και το ραγιαδισμό των ημεδαπών τροϊκανών υπηρετών. Αντί να εφαρμόζεται εθνικά ανεξάρτητη και κοινωνικά επωφελής στρατηγική και πολιτική, με τη στήριξη πριν απ’ όλα στις δικές μας δυνάμεις, την έμφαση στη δική μας πρωτογενή παραγωγική και τεχνολογική ανάπτυξη. Αντί να προκρίνεται το συμφέρον της Ελλάδας και των πολιτών, επιβάλλεται η μεταβίβαση του δημόσιου πλούτου, η αποδιάρθρωση της κοινωνικής συνοχής ακόμη και η ανοιχτή αστυνομική τρομοκρατία, για χάρη των ξένων πολυεθνικών και των τοκογλύφων.

Αλλά, η Ρωσία με τα τεράστια κοιτάσματά της, θα παραμείνει στο διηνεκές ο βασικός ενεργειακός προμηθευτής της ΕΕ, με βαρύνουσα ισχύ και επιρροή, ακολουθώντας τη δική της γεωπολιτική. Η Τουρκία όπως αποκαλύφθηκε πρόσφατα από τις λαϊκές εξεγέρσεις είναι κράτος με ανυπέρβλητη εσωτερική εθνοτική και θρησκευτική και ταξική ανομοιογένεια, εξαιρετικά ασταθής και αβέβαιη. Η δε ΕΕ, πέραν της οικονομικής ύφεσης που την κυριαρχεί και της δημοσιονομικής και τραπεζικής κρίσης που την αναταράζει είναι και απόλυτα εξαρτημένη ενεργειακά και σε πρώτες ύλες. Όπως και ο μονομερής εξαγωγικός της προσανατολισμός την καθιστά επιπρόσθετα ευάλωτη στη διεθνή ύφεση που εξαπλώνεται.

Ποιός ο λόγος λοιπόν η Ελλάδα να δεσμεύεται και οι Έλληνες να υποφέρουν από μια καταρρέουσα είτε πολιτική είτε οικονομική οντότητα, γερμανική ή χρηματοπιστωτική; Ποιός ο λόγος να πληρώνουμε το αστείρευτο χρέος που δημιούργησαν οι άπληστοι πολιτικοί και τραπεζίτες μας; Γιατί εισάγουμε λαθρομετανάστες και εγκαταλείπουμε την Θράκη, δημιουργώντας προοπτική απαξίωσης της εργασίας και “κοσοβοποίησης” της χώρας μας; Γιατί δεν ακολουθούμε δική μας στρατηγική, με τις δικές μας δυνάμεις και τους δικούς μας πόρους; Γιατί εμπλεκόμαστε σε ανταγωνισμούς ξένων ως κομπάρσοι και ως μεταπράτες ή εργολάβοι αντί να λαμβάνουμε θέσεις ως ισότιμοι και σεβαστοί “παίκτες”; Γιατί δεν ανακηρύσσεται η ελληνική Α.Ο.Ζ.; Γιατί δεν προετοιμάζεται η τιτλοποίησή της και δεν επιλέγονται ανάδοχοι και εταίροι;

Ως πότε θα μένουμε γονατιστοί;