Του Νίκου ΚαραβαζάκηΕίναι διαπίστωση αδιαμφισβήτητη πως η κυβερνητική ισχύς είναι απολύτως εύθραυστη και θνησιγενής, μια αισχρά μειοψηφική και δικτατορική-αντισυνταγματική εξουσία. Η καταστροφική ακολουθούμενη οικονομική πολιτική έχει πανταχόθεν και πανθομολογουμένως απορριφθεί και καταγγελθεί, οπότε η κυβέρνηση βρίσκεται στην κλινική ζώνη του “αιφνίδιου θανάτου”: οποιαδήποτε στιγμή και με οποιαδήποτε αφορμή πρόκειται να καταρρεύσει. Τώρα; τον Αύγουστο; το Σεπτέμβριο; μέχρι το Δεκέμβριο; Είτε θα κηρυχθούν βουλευτικές μαζί με τις ευρωεκλογές; Σε κάθε περίπτωση, σύντομα μπροστά μας βρίσκονται βουλευτικές εκλογές. Και γενικώς εκλογές αφού επίκεινται και οι ευρωεκλογές το Μάιο και οι δημοτικές μετά το καλοκαίρι του 2014.
Τι θα προκύψει; Τι πρέπει να γίνει; Τι μπορούμε να κάνουμε;
Λαμβάνοντας υπόψη: α) την οξύτητα και ένταση της 3πλής κρίσης που βιώνουμε ( δημοσιονομικής, κοινωνικής-πολιτισμικής, συνοριακής ), β) την καθολική συνευθύνη του κομματικού κατεστημένου, της διαπλεκόμενης κρατικοδίαιτης επιχειρηματικής και πολιτικής νομενκλατούρας, της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, της προσαρτημένης εκκλησιαστικής ιεραρχίας και της δικαστικής συντεχνίας γ) τη δυσκινησία και δυσπροσαρμοστικότητα των πολιτών κατά την -υποχρεωτική- επανένταξή τους στην πολιτική ζωή.
Και επίσης έχοντας υπόψη πως δεν υπάρχει ζεύγος κομμάτων που μπορεί να αθροίσει άνω του 40% ώστε με το προνόμιο των 50 εδρών να έχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Η μόνη εκδοχή θα ήταν η συγκυβέρνηση ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ αλλά τότε θα έπρεπε για να σώσουν τα προσχήματα να συμπεριλάβουν και ΑΝΕΛ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ. Όμως έτσι απομένουσα αντιπολίτευση θα ήταν Χρυσή Αυγή και ΚΚΕ, τουτέστιν ταφόπλακα και για τους κυβερνητικούς συνεταίρους και για το κοινοβουλευτικό σύστημα αλλά και τεκτονικός κοινωνικός διχασμός. [ Ίσως γι' αυτό επιχειρείται η εξώθηση εκτός νόμου της ΧΑ, πράγμα όμως που με τα μέχρι τώρα προσχήματα δεν ευοδούται ] [ Και ορθά διαβλέποντας το ΚΚΕ αντιδρά στα "αντιρατσιστικά" ρατσιστικότατα νομοσχέδια που καταπίπτουν και αποσύρονται ].
Οπότε, στην προοπτική της ακυβερνησίας και εφόσον συντηρείται η ανυπότακτη στάση των Ελλήνων και Ελληνίδων που δεν αποδέχονται τον εξανδραποδισμό τους ( είναι η μεγάλη πλειοψηφία, όπως αποτυπώθηκε εκλογικά τον Μάιο του 2012 ), αντιτάσσεται διακυβέρνησηυπερκομματικής στήριξης, εξωκομματικής στελέχωσης, ειδικού προγράμματος έκτακτης ανάγκης, με συγκεκριμένη χρονική δέσμευση προκήρυξης νέων εκλογών με το σύστημα της απλής αναλογικής.
Η προαπαιτούμενη αυτή ωριμότητα της υπερκομματικής σύμπλευσης διαπιστώθηκε και καταγράφηκε στην ψηφοφορία παραπομπής για τη λίστα HSBC-Lagarde, όπου 121 βουλευτές από όλα τα κόμματα ψήφισαν την παραπομπή Παπαδήμου. Επίσης και κατά την ψηφοφορία για τη δανειακή σύμβαση, τα αντεργατικά μέτρα υπερψηφίστηκαν ακριβώς από 151 βουλευτές μόνον.
Όταν λοιπόν προταθεί από κάποιο κόμμα τέτοια διακυβέρνηση, με επιστήμονες και προσωπικότητες, εκτός κομμάτων και διαπλεκομένων, υποχρεωτικά θα πρέπει να υπερψηφιστεί, αλλιώς το στίγμα του προδότη που σπρώχνει την πατρίδα μας στο χάος θα τσακίσει όποιον αντιταχθεί. Στο μέτρο δε που αυτή η πρόταση ήδη έχει διατυπωθεί (Υπερκομματική – εξωκομματική διακυβέρνηση, εθνικής – κοινωνικής διάσωσης! ) και κυκλοφορεί, επιφέρει ή την αποδοχή ( με όποιες και όσες τροποποιήσεις και ενστάσεις ) ή την απόρριψη και εναλλακτική της.
Όσον δε αφορά στα προγραμματικά της στοιχεία, οπωσδήποτε πρέπει να συμπεριλαμβάνει την άμεση ανακήρυξη και έναρξη τιτλοποίησης της ελληνικής ΑΟΖ, την παύση εκποίησης δημόσιας περιουσίας και αντ΄αυτής τη μίσθωση υποδομών κ.ά. σε κρατικούς φορείς συμμαχικών δυνάμεων, την έναρξη διαβουλεύσεων ικανοποίησης των αξιώσεων της Ελλάδας από τη Γερμανία για τα πολεμικά της εγκλήματα, την εξασφάλιση ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος για όλους τους Έλληνες και Ελληνίδες, την αναδιαπραγμάτευση του δημοσίου χρέους και την προσωρινή στάση πληρωμής τοκοχρεολυσίων, την ανάσχεση της λαθρομετανάστευσης, τη συνταγματική καθιέρωση των δημοψηφισμάτων και τη θεσμοθέτηση μόνιμης διυπουργικής τακτικής συνάντησης Ελλάδας και Κύπρου.
Στον άξονα αυτής της πολιτικής διεξόδου για την χώρα, καταφανώς αποβάλλονται είτε δογματισμοί ( ” έξω από το ευρώ ή τίποτε ” ) είτε ιδεοληψίες ( ” αριστερά “, ” εθνικιστικά ” ). Επίσης, εύλογα αποβάλλεται κάθε μεμονωμένη μεσσιανική ευαγγελία κόμματος ( ή … κώματος ), “ηγέτη”, “προφήτη”, “σωτήρα”, κάθε χωριστική ιδιοτέλεια και προκατάληψη. Προβάλλει δε η εκλογική εκδοχή συνασπισμού, με διαφάνεια και δημοκρατική συμμετοχή, με κυλιόμενη εκπροσώπηση και συλλογική λήψη αποφάσεων.
Ειδικά δε για τις ευρωεκλογές, ίσως είναι πλέον ώριμη η σύνθεση κοινού ελληνικού ψηφοδελτίου, στην Ελλάδα και στην Κύπρο, που μπορεί να σηματοδοτήσει έναν αντιμνημονιακό άξονα στον ευρωπαϊκό Νότο, μοχλό για περαιτέρω αντιστάσεις εντός της Ευρωζώνης. Αλλά και μιάς κοινής προοπτικής στο πλαίσιο των ελληνικών ΑΟΖ, που να προϊδεάζει σε συνεργασίες στην ανατολική Μεσόγειο και σε διεξόδους στην Βαλκανική κοινότητα, οικονομικές, κοινωνικές, πολιτικές με τη δημιουργία τόξου ανάσχεσης της τουρκικής νεοθωμανικής ή όποιας ισλαμοφασιστικής επέκτασης.
Όλες αυτές οι εκδοχές, έχουν βασική προϋπόθεση για να τελεσφορήσουν, την ενεργή συμμετοχή των πολιτών, με ομάδες αυτοργάνωσης, ενημέρωσης-πληροφόρησης και παρεμβάσεων. Και, ειδικά στην Αθήνα όπου πέραν όλων των κοινών δεινών ασκείται και η ανυπόφορη πίεση των συνεπειών της λαθρομετανάστευσης και των “πολυπολιτισμικών” φανατικών, οι δημοτικές εκλογές μάλλον αποτελούν μια καλή ευκαιρία για την αφύπνιση και χειραφέτηση των πολιτών. Της μεγάλης πλειοψηφίας που άστοχα απέχοντας το 2011 επέτρεψε το σημερινό κατάντημα της παρακμής και γκετοποίησης, της εγκληματικότητας και της πορνείας, της λαθρεμπορίας κάθε είδους. Της πλειοψηφίας που σίγουρα δεν ανέχεται την επισημοποίηση της εξαθλίωσης με την κατασκευή ενός τεμένους που θα ωραιοποιήσει ” ανεξίθρησκα ” την υφαρπαγή και εκποίηση της πόλης. Αυτή η πλειοψηφία δεν πρόκειται να παραδοθεί σε εξαλλότητες και μισαλλοδοξίες αλλά μπορεί να αντιτάξει τη δική της παράταξη, ενωτικά και εξωκομματικά.
Με αυτές τις προοπτικές είναι δυνατό να μετατρέψουμε την αβυσσαλέα κρίση που καταπίνει την κοινωνία και την πατρίδα μας σε “ευκαιρία” αναγέννησης του ελληνισμού σήμερα.
Νίκος Καραβαζάκης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου