Όλοι που δεν περιμένουν λύση στην Κύπρο πλέον επαναπαύονται με απίστευτο ενδοτισμό. Νομίζω ότι ο μόνος λαός στον κόσμο που δεν μπορεί να αντισταθεί σοβαρά ενάντια στον κατακτητή του είναι ο κυπριακός.
Ή πιο σωστά, αυτό πρώτη φορά συμβαίνει στην Ιστορία. Είναι συμφιλιωμένος με τον κατακτητή του. Ονειρεύεται να απαλλαχτεί από αυτόν κτίζοντας αμοιβαίες σχέσεις μαζί του. Είναι μια πλήρης ουτοπία αυτό. Όμως, αφού είδαμε τη σημερινή κατάσταση του κόσμου, σίγουρα πρέπει να το αντικρίζουμε και αυτό ως φυσιολογικό. Απέναντί μας έχουμε έναν κόσμο που είναι υπέρ της ισχύος και όχι υπέρ του δικαίου. Νομίζω η ελληνοκυπριακή κοινότητα είναι εξ εκείνων που το γνωρίζουν καλύτερα αυτό. Διότι υπέμεινε πολύ πόνο από αυτό. Ο κόσμος έμεινε σιωπηλός στα γεγονότα που συνέβησαν το 1974. Δεν επιδείχθηκε κατά της εισβολής και κατοχής της Κύπρου ούτε το ένα τοις χιλίοις της αντίδρασης που επιδεικνύεται κατά της εισβολής τη Ρωσία στην Ουκρανία. Και μετά τον πόλεμο, κανείς δεν κούνησε έστω και το μικρό του δακτυλάκι για να εκδιώξει την Τουρκία από το νησί. Όλοι έκαναν τα στραβά μάτια στην κατάκτηση σχεδόν του μισού νησιού από τον τουρκικό στρατό. Όμως, οι Ελληνοκύπριοι πολιτικοί πίστευαν ότι ο κόσμος δεν θα αποδεχόταν αυτή την κατοχή και γι’ αυτό θα ασκούσε την απαραίτητη πίεση στην Τουρκία. Απογοητεύτηκαν όταν είδαν ότι κανείς δεν κουνήθηκε για να διώξει τον τουρκικό στρατό από το νησί. Αν τα υπολόγιζαν όλα αυτά, θα μπορούσαν να ήξεραν ουσιαστικά ότι θα συνέβαινε έτσι. Σε τελική ανάλυση, αυτή ήταν μια δουλειά του ΝΑΤΟ. Δηλαδή, το ΝΑΤΟ, που φωνάζει ότι η Ρωσία κατέχει την Ουκρανία, έκανε ό,τι έκανε στην Κύπρο.
Όταν η ελληνοκυπριακή πλευρά έπαψε να ελπίζει ότι ο κόσμος θα ασκούσε πιέσεις στην Τουρκία για την Κύπρο, αντιλήφθηκε την μοναξιά της. Όχι μόνο δεν έδιωξαν την Τουρκία από την Κύπρο, την ενίσχυσαν περισσότερο στο νησί. Δεν έθιξαν την Τουρκία, την οποία βλέπουν ως τον χωροφύλακα της Μέσης Ανατολής. Δεν είπαν απολύτως τίποτα στη μεταφορά πληθυσμού απ’ αυτήν εδώ, στην έκδοση ψεύτικων τίτλων ιδιοκτησίας για πλιάτσικο. Η ελληνοκυπριακή πλευρά δεν μπορεί να κάνει την Τουρκία να συμφωνήσει σε απολύτως καμία λύση υπό τους δικού της όρους. Άλλωστε, η Τουρκία δεν θέλει απολύτως καμία λύση. Για εκείνην, υφιστάμενο το στάτους κβο, δηλαδή η μη λύση, είναι καλύτερη από τη λύση.
Αυτή τη στιγμή στο νησί υπάρχει μια επανάπαυση που πηγάζει από την απαισιοδοξία. Και στις δυο πλευρές. Ήρθε το καλοκαίρι. Τέλειωσε η χειμερία νάρκη. Αρχίζει η μεσημβρινή ανάπαυση. Οι εκδρομές στη θάλασσα και στο βουνό. Όλοι αποσύρθηκαν στη δική τους άκρη. Όλοι ζουν τη δική τους ζωή στο δικό του μισό. Υπάρχουν όμως κάποιοι που εξορμούν από τον βορρά στον νότο και από τον νότο στον βορρά. Συνηθίσαμε. Να περνάμε από τα οδοφράγματα δείχνοντας ταυτότητα. Συνηθίσαμε τη νεκρή ζώνη, τις πινακίδες «απαγορεύεται η φωτογράφηση» στη νεκρή ζώνη. Συνηθίσαμε στην κατάπαυση του πυρός και να ζούμε σαν να μην υπάρχει κατοχή. Υπάρχουν ακόμα και κάποιοι από εκείνους που θέλουν ομοσπονδιακή λύση που θυμώνουν με εκείνους που μιλούν για κατοχή. Κατά τη γνώμη τους, δεν πρέπει να καβγαδίζουμε με την Τουρκία. Πρέπει να περνούμε καλά, να απαλλαχτούμε από αυτήν με γλυκιά γλώσσα. Όπως είπα, αυτό πρώτη φορά συμβαίνει στην Ιστορία. Κάποιοι Ελληνοκύπριοι πολιτικοί το δοκίμασαν αυτό πολλές φορές. Αγκαλιάστηκαν και κουβέντιασαν με τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου. Όμως, όπως φαίνεται, δεν κατάφεραν να τον πείσουν για απολύτως τίποτα. Δεν είδα ποτέ έναν άλλο πολιτικό να αγκαλιάζεται έτσι με τον κατακτητή του!
Είναι δυνατό να γίνει κατανοητός ο φόβος της ελληνοκυπριακής πλευράς αφότου είδε την αδιάφορη στάση που επιδεικνύει ο κόσμος έναντι της κατοχής στην Κύπρο. Αν η Τουρκία προσχωρήσει πιο πολύ στην Κύπρο, τι θα γίνει; Δεν θα τρέξει κανείς για βοήθειά της, έτσι δεν είναι; Διότι το μέρος αυτό δεν είναι Ουκρανία. Δεν είναι η Ρωσία ο κατακτητής. Όλο ο κόσμος επιστρατεύτηκε για να σώσει τη Ουκρανία από τα χέρια τη Ρωσίας, όμως κάνεις δεν λέει τίποτε για την Κύπρο. Δεν θα θυσιάσουν κοτζάμ Τουρκία για χάρη της μικρής Κύπρου. Ο Ταγγίπ Ερντογάν, που το αντιλαμβάνεται αυτό, δεν έχει πλέον κανέναν απολύτως δισταγμό όταν κάνει νέα βήματα. Κοιτάξτε, αποκάλυψε πλέον τις παρεμβάσεις του στα κατεχόμενα εδάφη. Σχηματίζει την κυβέρνηση που θέλει, χαλάει εκείνη που δεν θέλει. Καθορίζει ακόμα κα ο πρόεδρο των κομμάτων. Δεν διστάζει καθόλου πλέον να είναι γνωστό ότι κρατάει το μέρος αυτό κάτω από τον δικό της έλεγχο. Και οι πολιτικοί μας ακόμα δεν μπορούν να πουν καν ότι βρισκόμαστε υπό κατοχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου