Υπάρχει μια αντικατάσταση του πολιτισμού στην Ευρώπη, και τα ΜΜΕ δεν την καλύπτουν καν.
Με τίτλο Sept pas vers l'enfer (Επτά βήματα στην κόλαση), το νέο βιβλίο του Αλέν Σουέ, που ήταν κάποτε δεύτερος στην ιεραρχία του DGSE, της ισχυρής γαλλικής υπηρεσίας αντικατασκοπείας, είναι ένα κατηγορητήριο κατά των ευρωπαϊκών ελίτ. Ο Σουέ θυμάται:
«Με προσκαλούν κάθε χρόνο να δώσω διάλεξη για τα προβλήματα του αραβικού κόσμου στο Μόλενμπεκ, ένα προάστιο των Βρυξελλών. Μια μέρα ήμουν εκεί [...] όταν ο Φιλίπ Μουρό, ο σοσιαλιστής δήμαρχος της πόλης και μεγάλο αφεντικό του Βελγικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, κάθισε στην πρώτη σειρά πλαισιωμένος από δύο επιβλητικούς σωματοφύλακες με κελεμπίες, γένια και λευκούς μπερέδες. Στο κοινό, ο Μουρό είπε ότι δεν είχα τα κατάλληλα προσόντα να συζητήσω για τον αραβικό κόσμο, καθώς κατάγομαι από μια χώρα που είχε προβεί σε βασανισμούς μουσουλμάνων στην Αλγερία. Ο συλλογισμός του αυτός παίζει ιδιαίτερο ρόλο στον τρόπο με τον οποίο, από τα τέλη της δεκαετίας του 1980, η ευρωπαϊκή Aριστερά επέτρεψε να καταληφθεί από τις σειρήνες του μαχητικού Σαλαφισμού. Η διαχείριση του Μόλενμπεκ είναι υποδειγματική από αυτή την άποψη: άδειες χορηγούνται εύκολα και χωρίς κανέναν έλεγχο για το άνοιγμα και τη λειτουργία τζαμιών, ισλαμικών ιδιωτικών σχολείων, πολιτιστικών και αθλητικών συλλόγων που επιδοτούνται γενναιόδωρα από τη Σαουδική Αραβία».
25 από τα 89 μέλη του Περιφερειακού Κοινοβουλίου των Βρυξελλών δεν είναι ευρωπαϊκής καταγωγής.
Ο Σουέ συνεχίζει:
«Κατηγορώ τους πολιτικούς ηγέτες ότι δεν θέλησαν ποτέ να καταλάβουν την άνοδο του ριζοσπαστικού Ισλάμ και ότι την αγνοούσαν εσκεμμένα λόγω του εκλογικού σώματος και της "πολιτικής ορθότητας". Τους κατηγορώ ότι επέτρεψαν σε πολλούς δήμους να αναπτύξουν τζιχαντιστικό ριζοσπαστισμό για χρόνια, σε σημείο που ένας σοσιαλιστής αξιωματούχος μου είπε: "Ξέρουμε το πρόβλημα του Μόλενμπεκ, αλλά τι τα θέλεις, είναι ένα εκλογικό σώμα που δεν μπορεί να αγνοηθεί"».
Τώρα είναι η σειρά της Γαλλίας. «Είναι καθοριστική η ψήφος των μουσουλμάνων;» ρώτησε ο Αλγερινός συγγραφέας Καμέλ Νταούλ στο γαλλικό εβδομαδιαίο περιοδικό Le Point.
Η επανεκλογή του Εμανουέλ Μακρόν είχε προβλεφθεί. Το πραγματικό σοκ από τις τελευταίες γαλλικές προεδρικές εκλογές ήταν η ηχηρή έκρηξη της ριζοσπαστικής αριστεράς. Ο Ζαν-Λικ Μελανσόν, υποψήφιος του φιλομεταναστευτικού κόμματος "La France Insoumise" (Ανυπότακτη Γαλλία), σημείωσε δραματική πρόοδο σε σχέση με το 2017. Έλαβε το 22,2% των ψήφων, μόλις μία μονάδα πίσω από τη Μαρίν Λεπέν. Σημειωτέον, έλαβε το 69% των μουσουλμανικών ψήφων.
«Ο Μελανσόν», είπε ο Γάλλος φιλόσοφος Αλέν Φινκελκρότ σε συνέντευξή του στη γαλλική τηλεόραση Europe 1, «ποντάρει στη Μεγάλη Αντικατάσταση για να αποκτήσει περισσότερη δύναμη». Ο Φινκελκρότ είχε επίσης αναφέρει τη «Μεγάλη Αντικατάσταση» τον Ιανουάριο, όταν είπε ότι η αντικατάσταση των Ευρωπαίων από Αφρικανούς, Ασιάτες και ανθρώπους από τη Μέση Ανατολή ήταν «προφανής».
«Αυτό είναι στην πραγματικότητα ένας κατακερματισμός και, ναι, αυτός ο κίνδυνος υπάρχει, και σε κάθε περίπτωση νομίζω ότι η δημογραφική αλλαγή της Ευρώπης είναι εξαιρετικά θεαματική. Οι παλαιοί κάτοικοι σε ορισμένους δήμους και περιφέρειες γίνονται σιγά-σιγά μειοψηφία».
Τα προάστια και οι μεγάλες πόλεις της Γαλλίας με υψηλό ποσοστό μετανάστευσης ήταν η καρδιά του πολιτικού σχεδίου του Μελανσόν, από όπου έλαβε το 60% των ψήφων στις εκλογές. [1]
Τι μας λένε αυτοί οι αριθμοί; Ότι πολλοί ακολουθούν τη μόδα του πολιτικού Ισλάμ, και το αίσθημα της κοινοτικής αλληλεγγύης έχει αποφέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Ο Μελανσόν, ο οποίος συμμετείχε σε «πορείες κατά της ισλαμοφοβίας» και σύγκρινε τους μουσουλμάνους το 2022 με τους Εβραίους το 1942, προέβλεψε τον «κρεολισμό» της Γαλλίας: «Μέχρι το 2050, το 50 τοις εκατό του γαλλικού πληθυσμού θα είναι μικτό».
«Είμαι ο μόνος που υπερασπίστηκε τους Μουσουλμάνους», ισχυρίζεται ανοιχτά ο Μελανσόν. Η επιτυχία του είχε προαναγγελθεί στις εργατικές γειτονιές, ιδίως χάρη στην ψήφο των μουσουλμάνων, σύμφωνα με τη Le Figaro.
Αν και άλλοι υποψήφιοι είχαν επίσης υποστηρίξει τους ισχυρισμούς του πολιτικού Ισλάμ, ο Μπρις Τεντουριέ (Ipsos) προειδοποίησε: «Υπάρχει μια κατηγορία στην οποία ο Ζαν-Λικ Μελανσόν είναι πολύ δυνατός, όπου είναι ο ισχυρότερος». «Πρόκειται για τους Γάλλους μουσουλμάνους, στους οποίους βρίσκεται μεταξύ του 45% και 49% [...]».
Με λίγα λόγια, μια νέα εθνική δυναμική άρχισε να φαίνεται: η δημογραφία κυβερνά τη δημοκρατία. Το κοινό θέμα μεταξύ των υποστηρικτών αυτών των υποψηφίων και των υποστηρικτών του Ισλάμ φαίνεται να είναι η αποστροφή προς τις δυτικές κοινωνίες, τις οποίες, χρησιμοποιώντας την προοδευτική γλώσσα και τα σύμβολα της «επαγρύπνησης», προφανώς θέλουν να εκτοπίσουν —φαινομενικά για να επιβάλουν μια πιο «περιεκτική» και «κοσμοπολίτικη» κοινωνία που θα είναι αυστηρή, απαγορευτική και φονταμενταλιστική.
Όταν η πόλη της Γκρενόμπλ, για παράδειγμα, ενέκρινε πρόσφατα τη χρήση μπουρκίνι στις δημόσιες πισίνες της, ο δήμαρχος δικαιολόγησε την αλλαγή ως μια μορφή κοινωνικής ένταξης. «Ο δήμαρχος της Γκρενόμπλ», έγραψε η Σελίν Πίνα στη Le Figaro, «υιοθετεί τα επιχειρήματα και τις ρητορικές φόρμουλες της Μουσουλμανικής Αδελφότητας: μιλάμε για ελευθερία για να επιβάλουμε τον σεξισμό».
Αυτή η συζήτηση περί επαγρύπνησης παριστάνει ότι είναι «περιεκτική», αλλά αποκλείει προσεκτικά ολόκληρες ομάδες πολιτών στην ξεκάθαρα ρατσιστική βάση που αφορά το χρώμα του δέρματος (λευκοί) ή την εθνότητα (Εβραίοι). Η επαγρύπνηση (Wokeism), γεμάτη με προοδευτικό, ρατσιστικό λόγο, προσποιείται ότι δεν είναι ρατσιστικό κίνημα, αλλά εν τω μεταξύ είναι εμποτισμένο με τη γλυκανάλατη ρατσιστική ιδεολογία της «διαφορετικότητας» —η οποία υποστηρίζει την αντικατάσταση μιας κοινωνίας από τη μετανάστευση. Προωθεί επίσης την πολιτική ορθότητα, έναν θανατηφόρο ιό που παραλύει τα ζωτικά αντανακλαστικά της Δύσης. Το Wokeism είναι το ιδανικό έδαφος για το ντεμπούτο του πολιτικού Ισλάμ στην Ευρώπη.
Το France Strategy, ένα αυτόνομο ίδρυμα υπόλογο στον Πρωθυπουργό, δημοσίευσε μια συγκλονιστική μελέτη τον περασμένο Οκτώβριο, η οποία έδειξε ότι υπάρχουν 25 πόλεις στη Γαλλία όπου το ποσοστό των μη Ευρωπαίων νέων κυμαίνεται μεταξύ του 70% και 79%. Πάνω από το 70% κατοικεί σε τέσσερις πόλεις του Σεν-Σαιν-Ντενί.[2]
«Υπάρχει μια εξαιρετική συσχέτιση μεταξύ της ψήφου στον Μελανσόν και του μεριδίου των μεταναστών μη ευρωπαϊκής καταγωγής στην περιοχή του Παρισιού», έγραψε η αναλύτρια Sylvain Catherine.
Στο Μονπελιέ, «υπάρχουν περισσότεροι ασκούμενοι μουσουλμάνοι παρά χριστιανοί, και ενώ οι εκκλησίες δεν έχουν πολύ κόσμο, τα τζαμιά είναι γεμάτα», ανέφερε η εφημερίδα Midi Libre. Εκεί, ο Μελανσόν βρήκε ένα τεράστιο απόθεμα ψήφων. Στο Κρετέιγ, για παράδειγμα, μια συμβολική πόλη μεταναστών στην περιοχή Μαρν Βαλέ, ο Μελανσόν έλαβε 40%.
Ο Ερουάν Σεζνέκ, συγγραφέας του βιβλίου Nos élus et l'islam (Οι εκλεγμένοι μας και το Ισλάμ), εξήγησε πώς τόσοι πολλοί από τη γαλλική ηγεσία επέτρεψαν στον ισλαμισμό να ανθίσει σε αυτές τις πόλεις. Από το Ντενέν μέχρι το Περπινιάν, μεγάλος αριθμός εκλεγμένων αξιωματούχων έχουν διφορούμενες σχέσεις με τους μουσουλμάνους ψηφοφόρους τους. Σε αντάλλαγμα για ψήφους, προσέχουν τα σπίτια, τις δουλειές και τις αίθουσες προσευχής τους. Οι ισλαμιστές ακτιβιστές, με τη σειρά τους, αγωνίζονται για να φροντίσουν τους υποστηρικτές τους πολιτικούς. Ο Μπερνάρ Ρουζιέ, συγγραφέας του βιβλίου Les territoires conquis de l'islamisme, (Τα εδάφη που κατακτήθηκαν από τον ισλαμισμό) προειδοποίησε πριν από δύο χρόνια: «Στις επόμενες εκλογές, στο κόμμα του Μελανσόν, θα υπάρξουν υποψήφιοι αυτού του ισλαμικού ιστού [...]».
Ο Μελανσόν έλαβε το 61% των ψήφων σε κέντρα όπως η κοινότητα Τραπ, σύμβολο του εξισλαμισμού των επαρχιακών πόλεων:
«70 τοις εκατό μουσουλμάνοι, 40-50 διαφορετικές εθνικότητες που παίρνουν την όψη ορισμένων περιοχών του Λιβάνου, μικρόκοσμοι εγκλωβισμένοι στην περίμετρο μιας άλλης θρησκευτικής πραγματικότητας και πολιτισμού. Το εθνικό πλέγμα των Βαλκανίων επίσης δεν απέχει πολύ».
Στο Ρουμπέ, σε μια πόλη που έχει ήδη 40% Μουσουλμάνους, ο Μελανσόν έλαβε το 50% των ψήφων. Στο Μιλχάους, την πόλη της Αλσατίας που επέλεξε ο Μακρόν για να ξεκινήσει ένα έργο περιορισμού του πολιτικού Ισλάμ, ο Μελανσόν κέρδισε το 36% των ψήφων. Στη Νιμ, όπου ο Μελανσόν κέρδισε με άνεση, η μη-ευρωπαϊκή μετανάστευση επεκτείνεται και, σύμφωνα με τη Le Monde, «το ποσοστό των κατοίκων που γεννήθηκαν εκτός Ευρώπης αυξήθηκε από 7,3% σε 16,3% του πληθυσμού μεταξύ 1990 και 2017».
Στον δεύτερο γύρο των εκλογών, οι περισσότεροι ψηφοφόροι του Μελανσόν επέλεξαν τον Μακρόν. Κατά τη διάρκεια του Ραμαζανιού, το Μεγάλο Τζαμί του Παρισιού διοργάνωσε ένα δείπνο-ιφτάρ για την επανεκλογή του Μακρόν. Ο Κριστόφ Καστανέρ, πρώην υπουργός Εσωτερικών του Μακρόν και πρόεδρος του κόμματός του, παρευρέθηκε. Οι ψήφοι υπέρ του Μακρόν πλειοψήφησαν. Η κοινότητα Τραπ ψήφισε 74% υπέρ του Μακρόν, 20 μονάδες πάνω από τον εθνικό μέσο όρο. Το Ρουμπέ 70%, το Γκρινί 70%, το Λα Κουρνέβ 77%, το Μποντί 74%, το Κολόμπ 80%, το Λε Λιλά 83,5%, το Μποντινί 75,5% [...]. Αυτές είναι οι συμβολικές πόλεις του Σαιν-Ντενί.
Στις βόρειες συνοικίες της Μασσαλίας, που είχαν ψηφίσει σε μεγάλο βαθμό τον Μελανσόν στον πρώτο γύρο, ο Μακρόν κέρδισε εύκολα. Αυτές είναι οι γειτονιές που φιλοξενούν ένα μεγάλο μέρος της ισλαμικής κοινότητας —το 30% του συνολικού πληθυσμού της πόλης και το ένα τέταρτο του συνόλου των κατοίκων της πόλης. Η Le Figaro έγραψε: «Οι βόρειες συνοικίες της Μασσαλίας είναι μια "μικρή πόλη" όπου ο κοινοτισμός είναι καθημερινή πραγματικότητα [...]».
Η ίδια δυναμική παρατηρείται και στη Γερμανία. Έρευνα του MedienDienst Integration σημείωσε ότι 83 βουλευτές στη νεοεκλεγείσα γερμανική Bundestag —το 11,3% του συνόλου— έχουν ξένη καταγωγή. Το ποσοστό των Γερμανών βουλευτών αλλοδαπής καταγωγής αυξήθηκε για τρίτη συνεχόμενη φορά από τις εθνικές εκλογές του 2013 (κατά 5,9%) και του 2017 (κατά 8%). 18 νέοι βουλευτές είναι τουρκικής καταγωγής και 24 έχουν βαλκανικές ρίζες [...]. Ο αριθμός των σοσιαλδημοκρατών βουλευτών (των νικητών των εκλογών του περασμένου Σεπτεμβρίου) που έχουν μεταναστευτικό υπόβαθρο έφτασε από 10% σε 17% σε μία εκλογική αναμέτρηση.
Αυτό το διαρκώς αυξανόμενο ποσοστό Τούρκων, Βόσνιων, Κοσοβάρων, Ιρανών και Ιρακινών πολιτικών θα επηρεάσει όλο και περισσότερο τις επιλογές της πρώτης ευρωπαϊκής δύναμης σε θέματα μετανάστευσης και πολυπολιτισμικότητας. Το αριστερό κόμμα Die Linke έχει το υψηλότερο ποσοστό βουλευτών με μεταναστευτικό υπόβαθρο: 28,2%. Και αύριο; Ο Χέρμπερτ Μπρούκερ, επικεφαλής της έρευνας για τους μετανάστες στο Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Έρευνας για την Απασχόληση, δήλωσε στη γερμανική εφημερίδα Die Welt:
«Αυτή τη στιγμή το ένα τέταρτο των ανθρώπων στη Γερμανία έχει μεταναστευτικό υπόβαθρο. Σε 20 χρόνια, θα φτάσει τουλάχιστον το 35 τοις εκατό, αλλά θα μπορούσε επίσης να ξεπεράσει το 40 τοις εκατό [...]. Αυτό που βλέπουμε στις μεγάλες πόλεις σήμερα θα είναι φυσιολογικό για ολόκληρη τη χώρα στο μέλλον. Σε μια πόλη όπως η Φρανκφούρτη, θα έχουμε μεταξύ 65 τοις εκατό και 70 τοις εκατό».
«Το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών αποκαλύπτει ότι η στρατηγική του Μελανσόν που στόχευε στη μουσουλμανική κοινότητα απέδωσε καρπούς», σημείωσε η ανθρωπολόγος Φλοράνς Μπερζό-Μπλακλέρ. Αλλά με ποιες συνέπειες στο μέλλον;
«Η μαζική ψήφος υπέρ του Μελανσόν είναι απόδειξη ότι η στρατηγική της θυματοποίησης της κοινότητας που ξεκίνησε τη δεκαετία του 1990 παρήγαγε αυτό που προοριζόταν να παράγει σε μία ή δύο γενιές. Ο Μελανσόν συγκέντρωσε ένα μεγάλο μέρος της μουσουλμανικής ψήφου, κάτι που προφανώς δεν τον καθιστά μουσουλμανικό ή ισλαμιστικό κόμμα, αλλά μόνο ένα κόμμα «κούκο». Όπως ο κούκος που εκκολάπτει τα αυγά του στη φωλιά ενός πουλιού άλλου είδους, ένα κόμμα «κούκος» προφυλάσσει και προστατεύει ιδέες που δεν είναι δικές του. Η Μουσουλμανική Αδελφότητα έχει μια στρατηγική που εξέφρασε στα σχέδιά της από τη δεκαετία του 1980: να σχηματίσει συμμαχία με τα πιο πειθήνια κόμματα για να διαδώσουν τις ιδέες της».
Τι θα συμβεί στη Γαλλία σε πέντε χρόνια με τα δημογραφικά στοιχεία να ανατρέπονται; Θα υπάρξει ένα σενάριο όπως στο μυθιστόρημα Submission (Υποταγή) του Μισέλ Ουελμπέκ, με έναν «μετριοπαθή» Αδελφό Μουσουλμάνο να εκλέγεται πρόεδρος; Ή με εκείνους με παρόμοιες πολιτικές που πρωτοστατούν χάρη στη συμφωνία τους με τις μουσουλμανικές κοινότητες;
«Σήμερα», στοχάζεται ο φιλόσοφος Αλέν Φινκελκρό, «υπάρχουν 145 τζαμιά στο Σεν-Σαιν-Ντενί σε σύγκριση με 117 εκκλησίες». Τα πρώτα είναι υπερπλήρη, οι δεύτερες μισοάδειες.
Το μέλλον βρίσκεται ήδη εδώ.
Ο Giulio Meotti, πολιτιστικός συντάκτης στην εφημερίδα Il Foglio, είναι Ιταλός δημοσιογράφος και συγγραφέας.
[1] Για την ακρίβεια, ο Μελανσόν έλαβε 61,13% τοις εκατό στο Σαιν-Ντενί, 17 μονάδες περισσότερες από το 2017. Στο Μοντρέιγ, ο Μελανσόν συγκέντρωσε 55,35%. Στο Μπομπινί, το 60% των ψήφων. Στο Σεν-Σαιν-Ντενί, ο Μελανσόν έφτασε το 49,09% —μια δραματική αύξηση σε σύγκριση με το 2017, όταν κέρδισε μόνο το 34,02%. Στο Αρζαντέιγ, την τρίτη μεγαλύτερη πόλη του Ιλ-ντε-Φρανς, ήρθε πρώτος με 49,89%. Σε ολόκληρο το Ιλ-ντε-Φρανς, το μεγαλύτερο γαλλικό διαμέρισμα που περιλαμβάνει επίσης το Παρίσι, ο Μελανσόν νίκησε σε μεγάλο βαθμό τον Μακρόν.
Στο εξισλαμισμένο Σεν-Σαιν-Ντενί, ο Μελανσόν κέρδισε σε 37 από τις 40 πόλεις. Ο Μελανσόν κέρδισε σε Μασσαλία (31%), Χάβρη (30%), Λιλ (40%), Λυόν (31%), Μονπελιέ (40%), Σεντ Ετιέν (33%), Τουλούζη (36%), Στρασβούργο ( 35%), Ρεν (36%) και Ναντ (33%). Στη Μασσαλία και τη Λυόν (δεύτερη και τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Γαλλίας), οι μουσουλμάνοι αποτελούν ήδη το 30% του πληθυσμού και το ένα τέταρτο των μαθητών των δημόσιων σχολείων στο Στρασβούργο είναι ισλαμιστές. Στο Μιλχάους, η μουσουλμανική κοινότητα είναι ήδη το 25% του πληθυσμού. Στο Παρίσι, ο Μελανσόν ήρθε δεύτερος λαμβάνοντας το 29% των ψήφων. Στο Ομπερβιλιέ έγινε δημοψήφισμα. «Εδώ ο δήμος συνεργάζεται με τους μουσουλμάνους για να χτίσει ένα μεγάλο τέμενος», έλεγε η πινακίδα που τοποθετήθηκε σε ένα κομμάτι γης στην οδό Σαιν-Ντενί στο Ομπερβιλιέ. Ο ισλαμικός πελατειακός χαρακτήρας φαίνεται στο «9-3», το γαλλικό διαμέρισμα όπου το 30% του πληθυσμού είναι πλέον μουσουλμάνοι.
[2] Λα Κουρνέβ (64%), Βιλτανέζ (73%), Κλισί-σου-Μπουά (72%), Ομπερβιλιέ (70%). Στη Λα Κουρνέβ, ο Μελανσόν είχε το 64% των ψήφων, στο Κλισί-σου-Μπουά το 60%, και ούτω καθεξής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου