Το σκεφθήκαμε και εμείς αλλά θεωρούμε ότι μια ελεγχόμενη συζήτηση πρέπει να γίνει.
Γιατί;
1.-Κατ αρχάς, σήμερα, ο επιβουλέας έχει την δυνατότητα να γνωρίζει.
2.-Η υπάρχουσα κατάσταση δεν έχει συζητηθεί ποτέ. Καθώς ανακινείται αποδεικνύεται ότι κάτι δεν πάει καλά ή κάτι διαφορετικό χρειάζεται. Θα ήταν προτιμητέα η μη ανάδειξη του προβλήματος με συνέπεια διαιώνιση επικίνδυνων ενδεχομένως, ελλείψεων; Αν δεν γινόταν ή δεν γίνει η συζήτηση ούτε αυτό που χρειάζεται θα αναδειχθεί ούτε και η πολιτεία θα πιεσθεί για να διορθώσει τα κακώς κείμενα.
3.-Οι διαφορετικές προσεγγίσεις σε επίπεδο στρατιωτικής ηγεσίας για το τι χρειάζεται και πως θα διαμορφωθούν η τακτική, η επιχειρησιακή και η στρατηγική αντιμετώπιση του αντιπάλου, δείχνει ότι κάποιο κενό υπάρχει. Γιατί να υπάρχει; Και γιατί δεν καλύπτεται το κενό όσον καιρό η κατάσταση δεν αναδεικνύεται δημοσίως. Προτιμάμε την συνέχιση του κενού ή την διακριτική ανάδειξή του ώστε να πιεσθεί πολιτική και στρατιωτική ηγεσία να το καλύψουν;
4.-Φαίνεται πως το θεμα με τα νησιά και τον εξοπλισμό τους ξεπερνά το δίλημμα ρωσικά ή γερμανικά τεθωρακισμένα. Είναι ευρύτερο και βαθύτερο. Να αφήσουμε χαίνουσα την πληγή ή να πιέσουμε για την θεραπεία της;
5.-Ο πόλεμος στην Ουκρανία πρέπει να μας διδάξει. Και έχει να μας διδάξει πολλά.
Π.Σ.
ΠΗΓΗ anixneuseis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου