Από Σάββας Δ. Βλάσσης
Ο Τόμας Μάθιου Κρουκς, έγινε γνωστός για την αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας του πρώην Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ στις 13 Ιουλίου.
Ο Κρουκς, ήταν ένας νεαρός μόλις 20 ετών και όπως λέγεται, ήταν μέλος για ένα έτος περίπου, σε τοπικό σκοπευτήριο. Το τυφέκιο, της οικογενείας AR-15, που χρησιμοποίησε, είχε αγοραστεί τουλάχιστον έξι μήνες πριν, από τον πατέρα του. Συμφοιτητές του Κρουκς, αναφέρουν ότι δεν είχε καταφέρει να μπει στην σκοπευτική ομάδα του πανεπιστημίου, επειδή ήταν κακός σκοπευτής και δεν είχε επιδιώξει να επανέλθει. Φαίνεται λοιπόν, ότι με την εγγραφή του στο σκοπευτήριο αργότερα, επεδίωξε να προπονηθεί και να βελτιωθεί στην σκοποβολή. Ο πιτσιρικάς, σίγουρα θα είχε επισκεφθεί αρκετές φορές το σκοπευτήριο και θα είχε εκτελέσει ικανό αριθμό βολών, ώστε να χειρίζεται ικανοποιητικά όπλα και το “δικό του” AR.
Οι κλώνοι AR-15, είναι γενικώς όπλα μαζικής παραγωγής, χωρίς ιδιαίτερες προδιαγραφές για αυξημένη εγγενή ακρίβεια πυρός. Ευρισκόμενος σε απόσταση 135 μέτρων περίπου και με προσαρμοσμένη απλώς μία διόπτρα ταχείας σκοπεύσεως τύπου Red Dot, ο διοπτροφόρος πιτσιρικάς εκτέλεσε τρεις βολές. Την στιγμή εκείνη, αναφέρεται ότι έπνεε ισχυρός άνεμος. Μία από τις βολές, αστόχησε “παρά τρίχα”, κυριολεκτικώς, από το κεφάλι του στόχου του. Προφανώς, ήταν η πρώτη βολή. Οι επόμενες, εκτελέσθηκαν με επηρεασμένη σκόπευση, αυξημένο άγχος λόγω αποτυχίας και τον στόχο να αντιδρά ενστικτωδώς, αναζητώντας κάλυψη.
Μέτρια εγγενής ακρίβεια όπλου, όχι κορυφαία οπτική οξύτητα σκοπευτού, σκοπευτικό βοήθημα άνευ μεγεθύνσεως.
Υπό τις συνθήκες αυτές, δεν μπορεί να μιλήσει κανείς για “κακή σκοποβολή”.
Αν σκόπευε στον κορμό κι όχι στον πολύ μικρότερο όγκο του κεφαλιού, ο μικρός θα είχε πετύχει στόχο. Ακόμη όμως και τραυματίας, στο πεδίο της μάχης, ο στρατιώτης θεωρείται στον έναν ή τον άλλον βαθμό, “εκτός μάχης”.
Το περιστατικό, αποδεικνύει τί μπορεί να καταφέρει ένας νεαρός, που κάποιοι θα μπορούσαν να χαρακτηρίσουν και “γιωτά”, με ικανοποιητική εξοικείωση στην χρήση φορητού οπλισμού και επίπεδο σκοπευτικής δεινότητος, χρησιμοποιώντας ένα κοινό τυφέκιο 5,56 mm που φέρει προσαρμοσμένο ένα απλό Red Dot. Ενθυμούμενοι ότι στον τακτικό αγώνα πεζικού, το ατομικό τυφέκιο προορίζεται κατά βάση για την εκτέλεση καλυπτικών πυρών με επιδίωξη την καθήλωση του εχθρού και την διευκόλυνση της εκτελέσεως ελιγμού στο πλαίσιο της Ομάδος Τυφεκιοφόρων, ο Κρουκς θα μπορούσε να εκτελέσει απολύτως ικανοποιητικά την βασική “λειτουργία” του τυφεκιοφόρου σε ρεαλιστικές τακτικές αποστάσεις, υποχρεώνοντας τον εχθρό να κρατήσει “κάτω” το κεφάλι.
Τα Red Dot (ή τύπου Reflex) ως χρήσιμο παρελκόμενο φορητού οπλισμού σε στρατιωτική χρήση, άρχισαν να “ωριμάζουν” από την δεκαετία του 1990 και το 2000 μπορεί να θεωρηθεί ορόσημο, επειδή υιοθετήθηκε σε μαζική κλίμακα στις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ. Στον Ελληνικό Στρατό, οι Ειδικές Δυνάμεις είχαν μία ικανοποιητική αντίδραση “παρακολουθήσεως φάσεως”, υιοθετώντας σε μία μάλλον περιορισμένη κλίμακα Red Dot για τον ατομικό οπλισμό τους. Το Πεζικό, χρειάστηκε περίπου μια 20ετία ακόμη για να “ανακαλύψει” και αυτό το Red Dot και σήμερα, ένας πολύ μικρός αριθμός, εν σχέσει με το σύνολο, έχει αποκτηθεί και συνοδεύει τα G3 ορισμένων μονάδων.
Σε τί επίπεδο άραγε, βρίσκεται ο μέσος στρατεύσιμος (ας μην πιάσουμε τους επαγγελματίες) που υπηρετεί την θητεία του στον Ελληνικό Στρατό, από πλευράς σκοπευτικής ικανότητος; Τι αριθμό βολών έχει εκτελέσει στους 9-12 μήνες και τί βαθμό εξοικειώσεως αποκτά με το ατομικό του όπλο, σε σχέση με τον έναν χρόνο περίπου που ο Κρουκς επισκεπτόταν για “χαλάρωση”, το σκοπευτήριο;
Από την άλλη, πόση σημασία αποδίδεται στα χρησιμοποιούμενα υλικά και οπλισμό;
Συνυπολογίζοντας ότι ο μέσος στρατεύσιμος δεν διαθέτει Red Dot αλλά φέρει και ένα πιο βαρύ και δύσχρηστο τυφέκιο 7,62 mm μπορούμε να έχουμε κάποια πρώτα εύκολα συμπεράσματα.
Η περίπτωση του Τόμας Μάθιου Κρουκς, μπορεί να βοηθήσει να έχουμε ένα μέτρο της επιτυχίας ή αποτυχίας του προγράμματος εκπαιδεύσεως στον φορητό οπλισμό, κατά την διάρκεια της στρατιωτικής θητείας στην πατρίδα μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου