Στη βάση ενός δημοσιεύματος της Hurriyet... και η στάση του Αραβικού Συνδέσμου
Ιστορικός-Διεθνολόγος Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου και Πολιτικής Επιστήμης Νομικής Σχολής ΑΠΘ, Επιστημονική Συνεργάτιδα Παν/μιου Δυτ.Μακεδονίας
Ένα δημοσίευμα της Hurriyet, το οποίο αναπαρήγαγαν και ελληνικά μέσα αναφέρει ότι ο Χακάν Φιντάν θα συμμετέχει μετά από πρόσκληση του Αραβικού Συνδέσμου στη σημερινή συνεδρίασή του με επίκεντρο τον πόλεμο στο ισραηλινό έδαφος. Ωστόσο να σημειώσω, ότι τη συγκεκριμένη είδηση δεν κατάφερα να την εντοπίσω σε κάποιον αραβικό ιστότοπο ή έστω σε ισραηλινό, ενώ τα υπόλοιπα διεθνή μέσα χρησιμοποιούν ως πηγή το Anadolu.
Αυτό σημαίνει, καθώς πλέον εδώ και χρόνια η Τουρκία έχει κάνει αισθητό στο ευρύτερο διπλωματικό περιβάλλον πώς ενεργεί σε επικοινωνιακό επίπεδο, ότι αφενός προσπαθεί εμμέσως πλην σαφώς να εκθέσει τους συνομιλητές της, ακόμα κι αν η συγκεκριμένη πρόσκληση -και το μόνο βέβαιο είναι - ότι κάθε άλλο παρά θα παράξει αποτελέσματα υπέρ της. Αφετέρου οι αραβικές χώρες θέλουν να κρατήσουν σε χαμηλό επίπεδο την πρόσκληση του συγκεκριμένου υπουργού, μια και η Τουρκία κάθε άλλο παρά κινείται σε ένα δρόμο που οι αραβικές χώρες (τουλάχιστον αυτές που ενεργούν εναντίον της τρομοκρατίας) συναινούν.
Αυτό που γίνεται αντιληπτό μέσα από το εν λόγω δημοσίευμα, είναι ότι ο Χακάν Φιντάν προσκλήθηκε στη συνεδρίαση λίγα 24ωρα αφότου ο Ερντογάν σε δημόσιες τοποθετήσεις του και μάλιστα εντός στρατιωτικών δομών έκανε ευθεία πρόσκληση για Τζιχάντ και ισλαμική συμμαχία (και όχι μουσουλμανική συμμαχία) εναντίον του Ισραήλ.
Πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι σχεδόν δύο μήνες πριν, γύρω στα μέσα του Ιούλη, ο Οργανισμός Ισλαμικών Κρατών (στον οποίο είναι μέλος η Τουρκία) είχε συγκαλέσει διάσκεψη στη Σαουδική Αραβία. Τόσο η Τουρκία όσο και αφρικανικά, μουσουλμανικά κράτη (τότε) είχαν προτείνει ενεργειακό εμπάργκο κατά το Ισραήλ, μία πρόταση φυσικά που δεν έγινε δεκτή αφενός από τις αραβικές χώρες που υπέγραψαν με το Ισραήλ τις Συμφωνίες του Αβραάμ αφετέρου από τα πετρελαιοπαραγωγά αραβικά κράτη που κινούνται στην κατεύθυνση εξομάλυνσης των σχέσεών τους με το Ισραήλ.
Αυτούς τους δύο μήνες, άλλαξε ραγδαία η κατάσταση στο ισραηλινό, πολεμικό μέτωπο, ώστε Άραβες και Τουρκία να συγκλίνουν ως προς τα συμφέροντά τους όσον αφορά τον εν λόγω πόλεμο;
Αρχικά, να πούμε ότι η Hurriyet εστιάζει στο γεγονός ότι η πρόσκληση ήρθε μετά τη συνάντηση Αλ Σίσι με Ερντογάν και στα 17 οικονομικής φύσης μνημόνια που υπέγραψαν τα δύο κράτη μεταξύ τους.
Μόλις ήρθε αυτή η είδηση στη δημοσιότητα, ο αρχισυντάκτης της αιγυπτιακής, καθημερινής εφημερίδας Al ahram σε άρθρο του στον ιστότοπο αναλύει διεξοδικά τις κρίσιμες παραμέτρους της αιγυπτιακής εξωτερικής πολιτικής και ειδικά του προέδρου της χώρας, μετά την ανάληψη των καθηκόντων του το 2014, αναφέροντας δε, χαρακτηριστικά:
″...Η εξωτερική πολιτική της Αιγύπτου λειτουργεί εντός της αραβικής της ταυτότητας, των αφρικανικών δεσμών, της ασιατικής εμβέλειας και ενός βαθιά ριζωμένου ανθρώπινου πολιτισμού που έχει ίχνη από την αρχαία ιστορία....η Αίγυπτος, αποφεύγοντας την ευθυγράμμιση με περιφερειακές ή διεθνείς συμμαχίες με οποιοδήποτε πρόσχημα, αποφεύγει δε,την πόλωση...Παρόλο που η Αίγυπτος διαθέτει πολυάριθμες επιλογές σκληρής ισχύος και μηχανισμούς επιρροής που θα μπορούσε να ”αναπτύξει”, παραμένει προσηλωμένη στο σεβασμό των διεθνών αρχών, την αποχή από ανάμειξη στις εσωτερικές υποθέσεις άλλων εθνών και την αποφυγή βλάβης σε άλλους - αναπόσπαστο μέρος των διπλωματικών χειρισμών της Αιγύπτου. Αυτό, άλλωστε, αποδείχθηκε κατά την ιστορική επίσκεψη του Προέδρου Ελ-Σίσι στην Τουρκία...”
Τι πιο ευδιάκριτη από την τελευταία περίοδο στο άρθρο του αρχισυντάκτη, που διαβάζοντάς το φαίνεται ότι έχει συνταχθεί μετά από συνεννόηση με την αιγυπτιακή προεδρία, ενώ πρέπει να πούμε ότι στο κείμενο αναλύονται όλες οι γεωγραφικές περιοχές και περιπτώσεις εθνικού ενδιαφέροντος της Αιγύπτου, κάποιες εκ των οποίων είναι ”αγκάθια” στις τουρκοαιγυπτιακές σχέσεις.
Συγχρόνως, εκτός των παραπάνω, οφείλουμε να τονίσουμε και να μην περάσουμε διόλου στα ”ψιλά γράμματα” ότι η εν λόγω πρόσκληση του Τούρκου ΥπΕξ ήρθε μετά από μερικά 24ωρα ισλαμιστικού παροξυσμού του Τούρκου προέδρου. Η πλειοψηφία των αραβικών χωρών έχουν προβλήματα ιστορικά στο εσωτερικό περιβάλλον τους με την ισλαμική τρομοκρατία σε τέτοιο βαθμό που οι μεταξύ τους διενέξεις έχουν κι αυτό το αγκάθι, καθώς δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο ριζοσπαστισμός του Ισλάμ βασική παράμετρο έχει τα θρησκευτικά τάγματα, τα οποία (σε ένα ευρύτατο πλαίσιο ερμηνείας και ανάλυσης) αφήνουν το Ιράν να εισχωρήσει στις ”εσωτερικές υποθέσεις” της πλειοψηφίας των αραβικών κρατών.
Αυτή την στιγμή οι αραβικοί πυλώνες και τα κράτη που πρόσκεινται ιδεολογικά σε αυτούς έχουν πολλά ανοικτά μέτωπα σε εδαφικό επίπεδο και απλά ο πόλεμος στο Ισραήλ είναι μία βιτρίνα (το πιο προφανές, εν ολίγοις, πρόβλημα) με γνώμονα το Παλαιστινιακό.Το Ιράκ, η Συρία, ο Λίβανος, η Λιβύη και η Υεμένη, η πλειοψηφία των οποίων έχει εγγενώς τη διάσταση του φιλελευθερισμού ως προς το θρησκευτικό αποτύπωμα, εκτός των άλλων και κυρίως για το λόγο αυτό έχει αφήσει τρίτα κράτη (ενν. μη αραβικά) να εισχωρήσουν σε αυτά, διαμορφώνοντας τις εξελίξεις στο εσωτερικό τους. Και ως γνωστόν, ένα από τα κράτη αυτά είναι και η Τουρκία, στην πλειονότητα των οποίων φέρει μισθοφορική παρουσία και στρατιωτικές βάσεις. Ενώ είναι ήδη ριζοσπαστικοποιημένα...
Θεωρώ, ότι δεν χρειάζεται καμία ειδικότερη επιστημονική γνώση για να γίνει αντιληπτό, ότι η πλειοψηφία των αραβικών χωρών αισθάνεται τον κίνδυνο από τα συγκεκριμένα μέτωπα. Γιατί, αυτό που συμβαίνει στο Ισραήλ και με το Ισραήλ είναι μία συνθήκη αντιμετωπίσιμη, καθώς τα πράγματα είναι δεδομένα. Ο ύπουλος εχθρός, και το γνωρίζουν πάρα πολύ καλά οι αραβικές χώρες, είναι αυτός που ”ξεπηδά” από τις αιρέσεις του Ισλάμ, οι οποίες λαμβάνουν πολιτικο-στρατιωτική υπόσταση, εκτός των άλλων.
Και κάτι τελευταίο. Ενόσω η Δύση και γενικά η Διεθνής Κοινότητα με τα θεσμικά όργανά της δεν κάνουν κάτι δραστικό, προκειμένου να προστατεύσουν αραβικά Κράτη και Ισραήλ, αυτές οι χώρες που επωφελούνται, είναι και αυτές που δημιουργούν τα προβλήματα στη μεσανατολική περιοχή, δηλαδή Ιράν, Τουρκία (ακόμα και Ρωσία).
Θεωρώ, ότι η πρόσκληση του Χακάν Φιντάν δεν είναι τίποτα άλλο, παρά η υπενθύμιση από τον Αραβικό Σύνδεσμο στην Τουρκία, τι σημαίνει για την πλειοψηφία των μελών του, η ”Τζιχαντ” και ποια κράτη έχουν τα ”πρωτοτόκια” στο Παλαιστινιακό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου