Ποιοί ζορίζονται μὲ τὸν Βασίλη;

Ἀπὸ τὸν/τὴν Φιλονόη ἐκ τοῦ Πόντου

Πρὸ μερικῶν ἡμερῶν διάβασα σὲ κάποιο ἱστολόγιο μία περίεργη καταγγελία. Κάποιοι δὲν ἄφησαν τὸν Βασίλη Παπακωνσταντίνου νὰ κατεβῇ στὸ Σύνταγμα καὶ νὰ τραγουδήσῃ γιὰ τοὺς ἐξ-Ὀργισμένους. 
Ὁμολογῶ πὼς ξαφνιάστηκα, διότι ὁ Παπακωνσταντίνου εἶναι ἕνα πρόσωπο ποὺ ἔχει ἀμέτρητες φορὲς καταθέσει τὸ τραγούδι του γιὰ νὰ ὑποστηρίξῃ κινήσεις ποὺ ξεκινοῦν ἀπὸ τὴν βάσι ἢ ἀπὸ τὸν λαό. Νομίζω πὼς αὐτὸ εἶναι γνωστότατο τοῖς πάσι. 
Γιατί λοιπόν δὲν τοὺς ἔκανε ὁ Βασίλης; Ποιούς ἐνοχλοῦσε καὶ γιατί; Μήπως μαζί μὲ τὸν Βασίλη θὰ ἦταν καὶ κάποιος ἀκόμη; Μήπως μαζί μὲ τὸν Βασίλη θὰ ἐμφανιζόταν κι ὁ Νίκος Καλογερόπουλος; Μήπως ὁ δημιουργὸς τοῦ παρακάτω τοὺς ἐνόχλησε;



Ἄκου ῥὲ γιὲ τῆς καλογριᾶς,
ὁ φίλος σου εἶμαι ὁ Πανουργιᾶς
καὶ τὸ δεξί σου χέρι
κι ἐκεῖνος ποὺ καλλίτερα
ἀπ’ ὁλουνούς σὲ ξέρει.
Λένε πὼς παίζεις μὲ χανουμάκια,
μὲ Τουρκοπούλες καὶ καλογριές
καὶ σ’ ἀραδιάζουνε βρισιές.
Πῶς μπαινοβγαίνεις στοὺς μαχαλᾶδες,
μὲ ντερβησᾶδες στήνεις χορό
καὶ μὲ ρωτᾶν, καὶ τί νὰ πῶ;
Λένε πὼς ἔχεις ἀλισβερίσι,
μ’  Ἀλή πασσᾶδες κάνεις χωριό,
καὶ σὲ ῥωτάω τί νὰ τοὺς πῶ.
Πὲς τους ρὲ φίλε Πανουργιᾶ,
(ὠρὲ) ἔχω εἰς τὸν ποῦτσον μου βιολιά,
ἔχω καὶ τουμπερλέκια
κι ὅπως γουστάρω τὰ βαρῶ
καὶ σπάω τὰ ζεμπερέκια.
Ὅταν γυρίσω θὰ τοὺς γαμήσω
καὶ ἄν ἀργήσω δῶσ’ τους κι αὐτό,
εἶναι τ’ ἀρχίδια μου τὰ δυό.
Ὅπως στὰ λέγω, νὰ τοὺς τὰ γράψῃς,
ὅπως στὰ λέγω, νὰ τοὺς τὰ πῇς,
Καραϊσκάκης σεβνταλής,
Καραϊσκάκης μπεσαλής.
Καραϊσκάκης γειὰ χαρά,
γειὰ σου ῥὲ Γέρο τοῦ Μοριᾶ
καὶ γειὰ ποὺ σ’ ἀγαπᾶνε.
Γειὰ τους ποὺ δὲν λυγίζουνε
καὶ ποὺ δὲν προσκυνᾶνε.
Λένε γιὰ ‘μένα τὰ καρακώλια,
ἄκου τὶ λένε νὰ μὴ γαμή…..
μίλα κι ἐσύ ῥὲ Θοδωρῆ.
Ὅπως τὰ λέμε, νὰ τοὺς τὰ γράψῃς,
όπως τα λέμε να τους τα πεις,
Καραϊσκάκης, Θοδωρής.
Όπως τα λέμε να τους τα γράψεις,
ὅπως τὰ λέμε νὰ τοὺς τὰ πῇς,
Κολοκοτρώνης και Γιωργῆς,
Καραϊσκάκης, Θοδωρής.
Γεά σου ῥὲ Ἀνδροῦτσο, γειὰ χαρά,
γειὰ σας παιδιά μου ἀητόπουλα,
ποὺ  ’χετε ἀητὸ πατέρα…
Κι ὅποιος δὲν μὲ κατάλαβε,
τότε ἂς μᾶς κάνῃ ἀέρα.
Ὅπως τὰ λέμε, νὰ τοὺς τὰ γράψῃς,
ὅπως τὰ λέμε, νὰ τοὺς τὰ πῇς,
Ἀνδροῦτσος, Γιώργης, Θοδωρῆς.
Ἔτσι μοῦ εἶπαν, νὰ σᾶς τὰ γράψω,
ἔτσι μοῦ εἶπαν λόγῳ τιμῆς,
Ἀνδροῦτσος, Γιώργης, Θοδωρῆς.
Ἔτσι μοῦ εἶπαν, νὰ σᾶς τὰ γράψω,
ἔτσι μοῦ εἶπαν λόγῳ τιμῆς,
μαζί τους εἴμαστε κι ἐμεῖς
μαζί σας εἴμαστε κι ἐμεῖς.
Διὰ χειρὸς λοιπὸν Νικολάου Καλογεροπούλου καὶ διὰ στόματος Βασίλη Παπακωνσταντίνου, ἕνα τραγούδι βγαίνει ἀπὸ τὰ χείλη τῶν Ἑλλήνων καὶ πάλλεται ἡ πλατεία!!! 
Ἐ λοιπόν, αὐτὸ «ἐνοχλεῖ»!!! Ποιούς ἐνοχλεῖ; Μὰ τοὺς «ἀγανακτισμένους» ποὺ φτιάχουν καὶ κόμμα…  (Κατὰ τὸ τί εἶχες Γιάννη μου; Ὅ,τι εἶχα πάντα…,)

Ὁ μεγάλος Νίκος Καλογερόπουλος, μὲ πάρα πολλὰ κατατεθειμένα δείγματα συνειδήσεως, ἔχει κάνει μία ἐκπληκτική ἐργασία…
Καὶ πόσο μοῦ ἀρέσει ἡ φιλοσοφία του…..

Πάρα πολύ… Εἶναι σὰν τὴν δική μου….
Ἴσως γιατὶ ἔτσι πρέπει νὰ εἶναι ὁ ἄνθρωπος… Δίκαιος.
Κι ὄχι σὰν τὰ νεοταξικὰ ἀπομεινάρια ποὺ τραβοῦν μὲ κάθε τρόπο νὰ καπελώσουν τοὺς Ἕλληνες καὶ νὰ τοὺς πᾶνε ὅπου τοὺς ἔχει ὁρίσει τὸ ἀφεντικό τους…..


Φιλονόη.
Υ.Γ. Πάντως, τὸν ἀφήσετε δὲν τὸν ἀφήσετε τὸν Βασίλη, τὸ μήνυμα πέρασε… Κι ἐσεῖς εἶστε γιὰ λύπησι…